ΑΝΔΡΕΑ ΜΥΘΟΙ. Πατέρας και γιός στη θάλασσα για κολύμπι.

   

  Μια φορά και έναν καιρό, ήταν ένας πατέρας που ήθελε να μάθει στον μικρό του γιό, κολύμβηση στη θάλασσα. Ο ίδιος, δεν ήξερε καλά, ήξερε μόνο να ‘’πλατσουρίζει’’ στα ρηχά, αλλα ζήλευε που τα παιδιά των άλλων ήξεραν καλό κολύμπι και ξανοιγόταν στα βαθιά, έκαναν μακροβούτια, διασκέδαζαν.

    Μια μέρα λοιπόν, μια και δυό, παίρνει το παιδί του και πάνε στη θάλασσα.

    Η θάλασσα ήταν ήρεμη, χωρίς κύμα, χωρίς αέρα, ιδανική για μπάνιο. Μόνο μακριά, στο βάθος, φαινόταν λίγα ΄΄προβατάκια’’, αλλά ήταν πολύ μακριά.

    Επειδή, όπως είπαμε, ο ίδιος δεν ήξερε κολύμβηση, και έμπαινε ‘’μέχρι τη μέση’’, όπως πολλοί άλλοι, σκέφτηκε ένα κόλπο, για να κολυμπάει το παιδί του όσο μακριά θέλει, αλλά  και ο ίδιος να τον ελέγχει, έστω από μακριά, μήπως συμβεί κανένα κακό.

    Πήρε λοιπόν, ένα πολύ μακρύ σχοινί, το έδεσε στη μέση του παιδιού  του, και του είπε.

‘’Πήγαινε παιδί μου να κολυμπήσεις όσο θέλεις και μην φοβάσαι, άμα γίνει τίποτα, θα σε τραβήξω από το σχοινί και θα σε βγάλω έξω.»

    Πράγματι λοιπόν, το μικρό παιδί, άρχισε να κολυμπάει. Μέχρι εκείνη την ημέρα, ήξερε μεν να κολυμπάει, αλλά από φόβο δεν πήγαινε πιο μακριά από εκεί που ‘’πατούσε’’.

    Όσο πιο πολύ κολυμπούσε το παιδί, με την ασφάλεια του σχοινιού γύρω από τη μέση του, τόσο πιο πολύ το χαιρόταν, και τόσο περισσότερο το ευχαριστιόταν και ο πατέρας του, που κρατούσε το σχοινί από τα  ρηχά.

    Η ώρα περνούσε, και περνούσαν όλοι θαυμάσια. Δεν πρόσεξε όμως ο πατέρας, επειδή δεν είχε και καμία σχέση με την θάλασσα, σαν ορεινός που ήταν, ότι ένα ελαφρό αεράκι σηκώθηκε, και τα ‘’προβατάκια’’ από μακριά άρχισαν να πλησιάζουν.

    Όταν σε λίγη ώρα συνειδητοποίησε ότι ο καιρός χάλαγε και τα κύματα μεγάλωναν και πλησίαζαν, φοβήθηκε και άρχισε να φωνάζει στο παιδί του να βγεί έξω.

    Το παιδί, ήταν αρκετά μακριά, και δεν άκουγε τις φωνές του πατέρα του. Συνέχιζε να παίζει με την θάλασσα, χωρίς να καταλάβει ότι πλησίαζε πλέον κίνδυνος, γιατί δεν γνώριζε πόσο γρήγορα η θάλασσα ‘’χαλάει’’ και τα κύματα μεγαλώνουν. Άλλωστε, υπήρχε και το σχοινί.

    Ο πατέρας, συνέχιζε να φωνάζει , αλλά το παιδί του δεν τον άκουγε, ή έκανε πως δεν τον άκουγε.

‘’Ευτυχώς’’, σκέφτηκε ο πατέρας, ‘’τον έχω δεμένο με το σχοινί !’’

    Άρχισε λοιπόν να τραβάει το σχοινί, για να φέρει το παιδί του στην ακτή.

    ‘Ελα όμως, που τα κύματα πλησίασαν πολύ, και το παιδί του δεν ήξερε και το καλύτερο κολύμπι του κόσμου ?

    Τραβώντας το σχοινί ο πατέρας, έφερνε το παιδί του πιο κοντά στην ακτή, αλλά εκείνο, μέσα στον πανικό του, άρχισε να στριφογυρίζει και να μπερδεύεται με το σχοινί, μέχρι που εκείνο μπλέχτηκε στον λαιμό του.

    Ο πατέρας, στην αγωνία του να βγάλει το παιδί του στην ακτή, δεν το πρόσεξε, και συνέχισε να τραβάει με όλη του την δύναμη.

    Με πολλή προσπάθεια, κατάφερε να βγάλει το παιδί του , πρίν πνιγεί από τα κύματα, όμως ήταν αργά πλέον, γιατί το παιδί πνίγηκε από το σχοινί που είχε τυλιχτεί στο λαιμό του.

    Απαρηγόρητος ο πατέρας, άρχισε να κλαίει και να οδύρεται, πάνω στο νεκρό κορμί του παιδιού του.

Αλήθεια, τι μας διδάσκει ο μύθος ?

    Εάν αλλάξουμε κάποιες λέξεις, όλα γίνονται πεντακάθαρα, και τα συμπεράσματα σαφέστατα.

    Βάλτε όπου ΠΑΤΕΡΑΣ το ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, όπου ΠΑΙΔΙ τον ΜΕΣΟ ΕΛΛΗΝΑ, όπου ΘΑΛΑΣΣΑ την ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ, όπου ΣΧΟΙΝΙ τα ΔΑΝΕΙΑ, και τα διδάγματα βγαίνουν μόνα τους, ίσως ‘’κατόπιν εορτής’’ για πολλούς….

ΤΕΛΙΚΑ, ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΚΙΝΕΖΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟ ΠΡΑΓΜΑ !

   

Το έχω ακούσει πριν από αρκετά χρόνια, και θα προσπαθήσω να σας το μεταφέρω, όχι αυτούσιο, αλλά με το ίδιο νόημα που το άκουσα.

    Πριν πολλά χρόνια, ένας Κινέζος Δάσκαλος , περιτριγυρισμένος από μαθητές του, τους έκανε μαθήματα ‘’περι ζωής’’ γενικώς. Μαζί του, είχε και έναν μαυροπίνακα με κιμωλία ( τη θυμάστε ???? )

    Δίνει τον πίνακα σε έναν μαθητή του, και του λέει.

Τσούνκ Τσέν, αυτός είναι ο πίνακας της ζωής μας. Γράψε το ‘’1’’ στον πίνακα

    Αυτός το γράφει.

    Ρωτάει έπειτα τους μαθητές του

Ποια πράγματα κατά την γνώμη σας είναι αυτά που θα σας κάνουν ευτυχισμένους ?

    Ένας μαθητής, του απαντά

Να έχω πολλά λεφτά, δάσκαλε.

Μάλιστα, Λο Μινχ, λεφτά ! Τσούνκ Τσέν, πρόσθεσε το ‘’0’’ στον πίνακα και κάνε το ‘’10’’.

    Υπακούει ο Τσούνκ Τσέν.

    Ένας άλλος μαθητής,του λέει.

Δάσκαλε , να έχω καλή και όμορφη γυναίκα.

Σύμφωνοι, Τάο Γκό, όμορφη γυναίκα. Τσούνκ Τσέν πρόσθεσε το ‘’0’’ στον πίνακα και κάνε το ‘’100’’

    Υπακούει ο Τσούνκ Τσέν.

    Άλλος πάλι μαθητής του λέει.

Να έχω πολλούς φίλους, να με αγαπούν και να διασκεδάζω μαζί τους.

Φυσικά, Τσού Λάι, φίλους. Τσούνκ Τσέν πρόσθεσε ακόμα ένα  ‘’0’’ στον πίνακα και κάνε το ‘’1000’’

    Όλοι σχεδόν οι μαθητές, έλεγαν την γνώμη τους και ο Δάσκαλος έλεγε στον Τσούνκ Τσέν να προσθέτει ‘’0’’ στον πίνακα.

    Οι μαθητές του, ζήτησαν να έχουν εξουσία, αξιώματα, ομορφιά, ιδιοκτησίες,  και πολλά άλλα που σκέφτηκαν.

    Έτσι, ο αριθμός στον πίνακα έγινε πολύ μεγάλος.

    Τότε τους λέει ο Δάσκαλος

Είδατε ότι στην αρχή, έγραψα το ‘’1’’ στον πίνακα. Αυτό, είναι η καλή μας υγεία.

    Λέει στον Τσούνκ Τσέν.

Τσούνκ Τσέν, σβύσε από τον πίνακα το ‘’1’’.

    Αμέσως, ο Τσούνκ Τσέν σβύνει το ‘’1’’.

    Παιρνει τον πίνακα ο Δάσκαλος, τον δείχνει στους μαθητές του και τους ρωτάει

Τι βλέπετε γραμμένο στον πίνακα της ζωής τώρα ?

    Οι μαθητές, βλέπουν μια μεγάλη σειρά από μηδενικά, και ένας του απαντάει.

Μηδενικά βλέπουμε, Δάσκαλε !

    Και τότε, ο σοφός Δάσκαλος λέει στους μαθητές του.

Αυτό ήταν το σημερινό μας μάθημα. Όλα αρχίζουν και τελειώνουν με την υγεία. Με το ‘’1’’. Τα υπόλοιπα αγαθά που μου περιγράψατε, προστίθενται σε αυτήν. Εάν δεν υπάρχει υγεία, δεν υπάρχει και το ‘’1’’, και όλα τα άλλα, γίνονται ‘’0’’ και δεν έχουν καμμία σημασία.

    Θα σας το έγραφα στα κινέζικα, αλλά μάλλον 2-3 δεν ξέρουν, οπότε ας αρκεστούμε στην ελληνική απόδοση