Διαπραγμάτευση ή παζάρι;

Ανδρέας Μελεζιάδης

    Από την στιγμή που ο πρωθυπουργός πήγε στις ΗΠΑ και συνάντησε τον Αμερικανό πρόεδρο, κάτι φάνηκε πως άλλαξε στις σχέσεις μας με τους Σκοπιανούς. Προς το καλύτερο; Σίγουρα όχι . Προς το χειρότερο; Μα, πόσο χειρότερα μπορεί να είναι; Και στο κάτω – κάτω της γραφής, την πρεμούρα δεν την έχουμε εμείς. Φαίνεται πως ο πρωθυπουργός πήρε… «συμβουλές» για αλλαγή στάσης στο Σκοπιανό. Αλλαγή, που επιδιώκει τόσο η ΕΕ όσο και οι ΗΠΑ. Και μας «φόρτωσαν» πάλι στην πλάτη τον… «ειδικό διαπραγματευτή» mr Νίμιτς, γνωστό και μη εξαιρετέο από το παρελθόν.

    Δεν έχω σκοπό να αναμασήσω όλα όσα έχουν γίνει και όλα όσα έχουν γραφτεί. Τα ξέρετε. Δεν θα μπορούσα να προσθέσω τίποτα. Μόνο κάποιες επισημάνσεις.

      Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τους Σκοπιανούς, είναι δίπλα μας, δεν κινδυνεύουμε στρατιωτικά από αυτούς, και ούτε έχουμε κάποιες κρυφές ή φανερές διεκδικήσεις.

      Το ποιο όνομα θα δώσουν στο κράτος τους, είναι δικό τους δικαίωμα, όπως και ποια γλώσσα θα μιλάνε και το τι θα γράφει το Σύνταγμά τους.

      Καταστήσαμε σαφές, από την ίδρυσή τους, πως για εθνικούς, ιστορικούς και άλλους πολλούς λόγους, δεν είναι δυνατόν να τους αναγνωρίσουμε ονομασία που περιέχει την λέξη «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ», με ότι αυτό συνεπάγεται ( ΒΕΤΟ κτλ)

      Πέρασαν 25 χρόνια, και η προσωρινή κατάσταση τείνει να γίνει μόνιμη , με κατά καιρούς αμφισβητήσεις εκατέρωθεν.

      Τα γεωπολιτικά και οικονομικά συμφέροντα της ΕΕ και των ΗΠΑ, επιδιώκουν «πάσει θυσία» την ένταξη των γειτόνων μας στο ΝΑΤΟ, αλλά και την ΕΕ. Έχουν τους λόγους τους.

     Από την στιγμή που αναθερμάνθηκε το θέμα, οι Έλληνες δήλωσαν ξεκάθαρα, σε ποσοστό που ξεπερνάει το 65%, πως είναι αντίθετοι στην αναγνώριση των γειτόνων, με όνομα που περιέχει το «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» ή το «MACEDONIA», που είναι το ίδιο πράγμα.

      Όλες οι αριστερές παρατάξεις, από δεκαετίες τώρα, έχουν δηλώσει και υποστηρίξει πως τους είναι αδιάφορο εάν θα ονομασθούν οι γέιτονές μας «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» ή «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ + κατι τι». Είναι θέμα της ιδεολογίας τους.

      Πρόκειται και πάλι, να ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις για το θέμα αυτό, ΜΕ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ στην Ελλάδα. Ήδη, είμαστε στις διαβουλεύσεις με επισκέψεις και ανταλλαγή προτάσεων.

      Η ελληνική κυβέρνηση, σε όλες τις προτάσεις της για την ονομασία, περιλαμβάνει την λέξη «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ», σε αντίθεση με την θέληση του ελληνικού λαού.

    Αυτά είναι τα δεδομένα του θέματος, χωρίς χαρακτηρισμούς και χωρίς «κορώνες» υπέρ ή κατά.

    Το θέμα μας είναι οι διαπραγματεύσεις. Και σε αυτές, εμείς οι Έλληνες, δεν είμαστε γενικώς καθόλου καλοί. Γιατί, οι διαπραγματεύσεις, είναι  το κοινώς γνωστό ΠΑΖΑΡΙ, στο οποίο έχουν ιδιαίτερη έφεση οι Άραβες, οι Τούρκοι, οι γύφτοι, οι μουσουλμάνοι γενικότερα. Το πώς συμβαίνει αυτό, δεν μπορώ να το εξηγήσω.

    ΠΑΖΑΡΙ λοιπόν…

    Οι Δυτικοί ( ΕΕ και ΗΠΑ) όταν λένε παζάρι, εννοούν πως αυτοί θέλουν και πρέπει να γίνει. Γνωστή η παλιά «πολιτική των κανονιοφόρων». Πλέον ανελίχθηκε σε «πολιτική των βομβαρδισμών»

    Μα, όταν λέμε «παζάρι», εννοούμε μια διαδικασία συνομιλιών ή κουβεντολογίου, όπως πχ στην περίπτωση που κάποιος αγόρασε κάτι 10 ευρώ και θέλει να το πουλήσει 50, και κάποιος άλλος, θέλει να το αγοράσει 20. Για να γίνει παζάρι, ο καθένας στο μυαλό του έχει βάλει κάποια τιμή ( πχ 30 ο πωλητής και 25 ο αγοραστής ) που στην πολιτική τις λέμε «κόκκινες γραμμές» , και η συζήτηση γίνεται για το ποιος θα φέρει «στα νερά» του ποιόν. Εκεί λοιπόν, εμείς δεν είμαστε καθόλου καλοί. Σε σημείο που εάν είμαστε αγοραστές στην παραπάνω περίπτωση, μπορούμε να πληρώσουμε 60 κα όχι 50, επειδή είμαστε…. «large», γενναιόδωροι! Ή εάν εμείς πουλάμε, να το δώσουμε 5, με ζημία, επειδή είμαστε…. φιλότιμοι!

    Στην περίπτωση με τους γείτονες, το μόνο παζάρι που μπορεί να γίνει είναι για το όνομα. Για όλα τα άλλα, μπορούν να γίνουν κάποιες συμφωνίες, όμως ως γνωστόν, οι συμφωνίες γίνονται για να παραβιάζονται. Ενώ το όνομα, δεν μπορούν να το αλλάξουν.

    Πάμε λοιπόν στο παζάρι…. Μα, εμείς δεν έχουμε να παζαρέψουμε τίποτα. Πολύ κακώς, κάκιστα μπαίνουμε σε αυτή τη διαδικασία. Ας λέγονται όπως θέλουν, δικό τους δικαίωμα. Από την άλλη μεριά, κάθε απόφαση, έχει και συνέπειες, τις οποίες πρέπει να ξέρουν! Δεν χρειάζονται φωνές, συλλαλητήρια, κραυγές, απειλές, υποσχέσεις και όλα τα συναφή. Τους θέτεις τα δεδομένα, και ας αποφασίσουν μόνοι τους! Αυτή είναι η μοναδική πραγματικότητα που μπορεί να ισχύσει στην περίπτωσή μας.

    Κάποιοι, δυστυχώς «κρατούντες», λένε πως στο παζάρι πρέπει να είμαστε και οι δύο κερδισμένοι.   Όπως στο παραπάνω παράδειγμα, εάν γίνει πώληση στα 25 ευρώ. Ο πωλητής κερδίζει 15, και ο αγοραστής γλυτώνει 25 από την αρχική τιμή. Όμως, εδώ δεν είναι έτσι τα πράγματα…..

    Εάν αποδεχτούμε το όποιο όνομά τους , με ή χωρίς το «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ», κερδίζουν πολλά πράγματα. Την ένταξη στο ΝΑΤΟ ( γιατί το θέλουν, άραγε; ) την ένταξη στην ΕΕ ( αυτό πάλι γιατί το θέλουν; ) και ότι άλλο νομίζουν πως θα τους ωφελήσει. Δικές τους αποφάσεις. Εμείς όμως, τι θα κερδίσουμε και τι θα χάσουμε;

    Εάν το όνομά τους είναι «άνευ» «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ», θα κερδίσουμε πολύ λίγα πράγματα, αφού η οντότητα του κράτους τους, ακόμα και σαν πελάτες, είναι πολύ περιορισμένη. Πρακτικά λοιπόν, τίποτα!

    Εάν το όνομά τους είναι «μετα» «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ», και πάλι κερδίζουμε μηδαμινά πράγματα, όμως χάνουμε πολύ περισσότερα. Δημιουργούμε ακόμα έναν διεκδικητή στα σύνορά μας, διατρανώνουμε την πολιτική ανυπαρξία μας, πληγώνεται αφάνταστα η εθνική μας αξιοπρέπεια, με άλλα λόγια, ΕΜΕΙΣ ΧΑΝΟΥΜΕ! 

    Όλα αυτά, είναι σαν μαθηματικά Δημοτικού για αποφοίτους πρακτικού Λυκείου. Δεν έχουν δικαίωμα να μην τα καταλαβαίνουν! Ή, να κάνουν πως δεν τα καταλαβαίνουν.

    Τι να παζαρέψουμε λοιπόν; Δεν υπάρχει τίποτα! Η άποψή μου, είναι πως όλο αυτό το νταβαντούρι που γίνεται με το παζάρι, πρέπει να σταματήσει, να μην δοκιμάσει τίποτα η ποντικομαμή ο Νίμιτς και να κάτσει στα αυγά του, και οι Σκοπιανοί ας ζυγίσουν τα «σύν» και τα «πλην» της υποθέσεως. Πρέπει να αποφασίσουν μόνοι τους. Οι δε … «εταίροι» μας, να το πάρουν απόφαση, πως όταν ΛΕΜΕ, δεν ΞΕ-ΛΕΜΕ! Όχι σε τέτοια θέματα «ανακυβισθήσεις» ( κωλοτούμπες, δηλαδή… )

    Αν και πολύ φοβάμαι, πως οι αποφάσεις των δικών μας έχουν ήδη ληφθεί, αντίθετα με την θέληση του ελληνικού λαού, και αυτό θα δημιουργήσει οξύτατα προβλήματα στο μέλλον.

Πόσο κοστίζει το όνομα της ΦΥΡΟΜ;

Ανδρέας Μελεζιάδης

    Κοντεύουν 30 χρόνια, και ακόμα ένα πρόβλημα που δεν θα έπρεπε να υπάρχει, μας βασανίζει ακατάπαυστα, αποπροσανατολίζοντας τους πάντες και τα πάντα. Το πρόβλημα, είναι η ονομασία του κράτους των Σκοπίων.

    Όλοι οι λαοί, προβάλουν την ιστορία τους, για να δείξουν πως είναι σημαντικοί σε παγκόσμιο επίπεδο και να αξιώνουν τον σεβασμό των άλλων. Και, λίγο – πολύ, όλοι έχουν την ιστορία τους. Εμείς, έχουμε το προνόμιο, να χάνεται η ιστορία μας στο βάθος των αιώνων, πράγμα που ποτέ κανείς δεν αμφισβήτησε.

    Τι γίνεται όμως, όταν κάποιοι λαοί δεν αρκούνται στην ιστορία τους, αλλά επιδιώκουν με οποιοδήποτε τρόπο να την πάνε παραπέρα, πλαστογραφώντας και αλλοιώνοντας ιστορικές παραδοχές αιώνων, με σκοπό να τις καπηλευθούν; Ένα τέτοιο παράδειγμα, έχουμε στα βόρεια σύνορά μας, το κράτος των Σκοπίων.

    Βρίσκοντας αφορμή, τον εθνολογικό «αχταρμά» που έκανε ο Τίτο στην πάλαι ποτέ κραταιά Γιουγκοσλαβία, όνομα που σημαίνει «Νέο κράτος των ενωμένων σλάβων», για να απαλείψει μακροπρόθεσμα τις εθνολογικές διαφορές των πολιτών του, και την μετέπειτα διάλυσή του, βρέθηκαν με ένα κράτος το όποίο δεν είχε καμία εθνολογική ταυτότητα, αφού αποτελείτο από Σέρβους, Βούλγαρους ( Κοιλάδα Στρούμνιτσα ), Αλβανούς και Έλληνες. Αυτό το κράτος, ο Τίτο το είχε «βαφτίσει» Μακεδονία, ίσως με μεγαλοΪδεατικά όνειρα καθόδου στο Αιγαίο πέλαγος.

    Όμως, αυτό το νέο κράτος, έπρεπε να έχει εθνολογική ταυτότητα και… όνομα. Αποφάσισαν λοιπόν, να κρατήσουν το όνομα Δημοκρατία της Μακεδονίας, το όνομα του Τίτο, και από το σημείο εκείνο, άρχισαν να πλέκουν τον μύθο του Μακεδονικού Έθνους, το οποίο αποτελούν. Και μας έκαναν και την… παραχώρηση, να θεωρούν τους Έλληνες Μακεδόνες, ομοεθνείς τους! Άλλη μια μακροπρόθεσμα μεγαλοϊδεατική προσέγγιση. Ας μην ξεχνάμε, πως την πίττα την τρώμε λίγο – λίγο και γύρω – γύρω!

    Όταν έπρεπε να υπάρξει η ελληνική αντίδραση, το 1945, δεν υπήρξε τίποτα! Πολλοί μάλιστα Έλληνες κατ’ επίφαση, ήθελαν να δημιουργήσουν Μακεδονικό κράτος, που να περιλαμβάνει την ελληνική και την γιουγκοσλαβική Μακεδονία.  Ευτυχώς που «μίλησαν τα όπλα» και τα άνομα σχέδιά τους δεν επετεύχθησαν. Όμως, υπήρχε από βορρά ο Κόκκινος κίνδυνος , η Σοβιετική Ένωση, την οποία οπωσδήποτε φοβόταν η Ελλάδα. Και όσο ο Τίτο ήταν «τακίμι» με τον Στάλιν, κανείς δεν έβγαζε κουβέντα. Βασιζόμασταν στην ιστορική αλήθεια. Όταν ο Τίτο «τα τσούγκρισε» με τον Στάλιν, ήταν ήδη αργά για αντιδράσεις.

    Θεωρώ περιττό να αναφέρω επιστημονικά ιστορικά στοιχεία, για το τι είναι ο καθένας και για το ποιοι είναι Μακεδόνες εθνικά, και ποιοι όχι. Το ανεπτυξαν επιστήμονες διεθνούς κύρους, που οπωσδήποτε ξέρουν περισσότερα από εμένα.

    Να ‘μαστε λοιπόν, με ένα νέο κράτος στα βόρεια σύνορά μας, που θέλει να λέγεται Μακεδονία! Και από την στιγμή εκείνη, άρχισαν οι προστριβές , τα διεθνή επεισόδια και οι παρεξηγήσεις. ΚΑΙ για το όνομα, αλλά ΚΑΙ για την σημαία, την οποία επέλεξαν να είναι ο Ήλιος της Βεργίνας, το σύμβολο των αρχαίων Μακεδόνων! Και έγιναν και απόγονοι του Φιλίππου και του Μεγάλου Αλεξάνδρου! Είπαμε, έψαχναν «ταυτότητα» και αυτή ήταν η πίο… κοντινή.

    Φυσικά, αντιδράσαμε σε όλα αυτά, και καταφέραμε τελικά να μην έχουν σημαία τον Ήλιο της Βεργίνας, αλλά κάτι παρόμοιο, και να μην αποκαλούνται Μακεδονία αλλά ΠΓΔΜ, μέχρι να βρεθεί κοινά αποδεκτό όνομα. Και από τότε, πέρασαν 30 κοντά χρόνια, που ο καθένας λέει το κοντό και το μακρύ του, και λύση δεν βρίσκεται.

    Στο διάστημα αυτό το κράτος των Σκοπίων, έχει αναγνωρισθεί από τα περισσότερα κράτη του κόσμου, συμπεριλαμβανομένων των ισχυρών…. «συμμάχων» μας, ως Μακεδονία! Το μόνο όπλο μας, ήταν το δικαίωμα ΒΕΤΟ για την ένταξη στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, το οποίο και εξασκήσαμε.

    Έλα όμως, που οι… «φίλοι» μας θέλουν τα Σκόπια και στο ΝΑΤΟ (Αμερικανοί) και στην ΕΕ (Γερμανοί)… Και χρόνια τώρα, μας πιέζουν να συμφωνήσουμε…

    Δυστυχώς, η θέση μας, δεν ήταν ποτέ ξεκάθαρη, και από τα τρία κόμματα που με όποιους συνδυασμούς μεταξύ τους κυβέρνησαν την Ελλάδα. Δέχτηκαν όλα τους, να δοθεί το όνομα Μακεδονία στους σκοπιανούς, αλλά σαν εδαφικός προσδιορισμός, και σαν σύνθετο του ονόματός τους!

    Και αρχίζουμε τώρα το γνωστό παιδικό παιχνίδι που παίζεται πλέον από ( υποτίθεται ) ενήλικες σοβαρούς πολιτικούς.

Να το πούμε Βαρντάρσκα!

Και γιατί να το πούμε Βαρντάρσκα;

Και πώς θές να το πούμε;

Να το πούμε Δακία!

Και γιατί να το πούμε Δακια;

Και πώς θές να το πούμε;

Να το πούμε Κεντρική Βαλκανική Δημοκρατία!

Και γιατί να το πούμε Κεντρική Βαλκανική Δημοκρατία;

Και πώς θές να το ούμε;

Να το πούμε Άνω Μακεδονία!

Και γιατί να το πούμε Άνω Μακεδονία;

Και πώς θές να το πούμε;

Να το πούμε Βόρεια Μακεδονία!

Και γιατί να το πούμε Βόρεια Μακεδονία;

Και πώς θές να το πούμε;

Να το πούμε Μακεδονία του Βαρδάρη!

Και γιατί να το πούμε Μακεδονία του Βαρδάρη;

Και πώς θες να το πούμε;

Να το πούμε Σλαβομακεδονία!

Και γιατί να το πούμε Σλαβομακεδονία;

Και πώς θες να το πούμε;

Να το πούμε Βαρντάρσκα!

    Και πάει λέγοντας, φτού και από την αρχή, με απίθανα και πιθανά ονόματα, που εμείς προτείνουμε να πάρουν οι άλλοι.

    Και άντε, και μετά από τις ατέρμονες συζητήσεις μας, βρίσκουμε κοινά αποδεκτό όνομα που περιέχει το «Μακεδονία» σαν γεωγραφικό προσδιορισμό. Κάτι λόγου χάριν, σαν το « ΣΛΑΒΙΚΗ ΒΟΡΕΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΤΟΥ ΒΑΡΔΑΡΗ» ή και ακόμα πιο σύνθετο, σαν Ισπανικό όνομα… Και συμφωνούμε… Και σταματάμε το ΒΕΤΟ…. Και μπαίνουν στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ…. Και σε 5-10 χρόνια το πολύ, φεύγουν όλες οι «σάλτσες» και το όνομά τους γίνεται σκέτο «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» , χωρίς αλάτια και πιπέρια!   Γιατί, αυτό θα γίνει, εάν δεν το έχετε καταλάβει. Αυτό θα γίνει, και θα το ζήσουμε όλοι όσοι είμαστε κάτω των 80 ετών.

    Στην ουσία πάντως, μόνο ένα όνομα ταιριάζει ακριβώς στους Σκοπιανούς φίλους μας. Το όνομα είναι « ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΡΟΥΚΟΥΜΟΥΚΟΥ» ή και σκέτο «ΡΟΥΚΟΥΜΟΥΚΟΥ». Γιατί, όπως το ρουκουμούκου σημαίνει «λίγο από όλα», έτσι και οι φίλοι μας είναι λίγο από όλα: Σλάβοι Βούλγαροι, Σέρβοι, Αλβανοί αλλά και Έλληνες. Δεν τους ταιριάζει λοιπόν «γάντι» το όνομα;

    Με το συλλαλητήριο, άσχετα εάν κυβερνητικές προσπάθειες προσπαθούν να το υποβιβάσουνμε δήθεν «συμμετοχή 50.000 ατόμων»,  ορίσαμε την πυξίδα ( ξαναορίσαμε μάλλον ) με την οποία πρέπει να πορευθεί η διαπραγματευτική μας επιτροπή, όποτε και να αρχίσουν, εάν αρχίσουν, οι διαπραγματεύσεις. Εμείς οι Έλληνες, δεν μπορουμε να δεχτούμε το «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» στο όνομα των γειτόνων μας. Με όποια μορφή και να δοθεί. Απλώς, ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ! Οι δηλώσεις όμως των κυβερνώντων, σαφώς λένε πως δεν τους πειράζει η λέξη «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» στην ονομασία, αρκεί να αλλάξουν το σύνταγμά τους και να μην έχουν αλυτρωτικές βλέψεις. Με άλλα λόγια, «φέξε μου και γλύστρισα»!

    Βέβαια η κυβέρνηση άρχισε τις πονηριές! Θέλει συνάντηση πολιτικών αρχηγών και κοινή συμφωνία για το θέμα, για ένα και μόνο λόγο. Για να μπορεί να πάει σε διαπραγματεύσεις με σκοπό να επιτρέψει την χρήση του «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» από τους Σκοπιανούς, με σύμφωνη γνώμη της πολιτικής ηγεσίας! Γιατί στην Βουλή δεν μπορεί να το βάλει σε ψηφοφορία, γιατί φοβάται!

    Με αυτά και με τα άλλα, πάμε σε διαπραγματεύσεις, ενώ όλες οι πληροφορίες από επίσημα χείλη αλλά και δηλώσεις, λένε πως οι Σκοπιανοί δεν κάνουν πίσω στη λέξη «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ», ο δε διαπραγματευτής του ΟΗΕ, εκείνη η νυφίτσα ο Νίμιτς, τους αποκαλεί … «Μακεδόνες»! Επομένως, για να υπάρξει συμφωνία, θα πρέπει εμείς να υποχωρήσουμε!

    Εάν λοιπόν πάνε τα πράγματα έτσι, η καλύτερη συμφωνία που μπορούμε να κάνουμε, είναι Η ΜΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ, και άσε τους «ενδιαφερόμενους» να χτυπιούνται! Και άσε και μερικούς δικούς μας να λένε πως… χάνουμε λεφτά! Τα λεφτά, ξέρουν τι να τα κάνουν!

    ΜΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ λοιπόν, για να διατηρήσουμε την αξιοπρέπειά μας, και σε όποιον αρέσει!