ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΤΑ ΛΟΥΤΡΑ ( ΠΟΖΑΡ ) ΑΡΙΔΑΙΑΣ

ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΤΑ ΛΟΥΤΡΑ ( ΠΟΖΑΡ ) ΑΡΙΔΑΙΑΣ

    Την προηγούμενη Κυριακή, 30 Νοεμβρίου, γιορτή του Αγίου Ανδρέα, πραγματοποιήσαμε, όπως το είχαμε προγραμματίσει, την εκδρομή μας στα Λουτρά Αριδαίας ( Πόζαρ ).

    Με την σύμπραξη δύο Τάξεων ΣΣΕ, της δικής μας και της 1971, και την συμμετοχή εκλεκτών φίλων, μαζευτήκαμε 53 άτομα, με αποτέλεσμα το πούλμαν που υπολογίζαμε, να μην μας χωράει. Έτσι, πήραμε ‘’δίπατο’’, διόροφο δηλαδή. Έ, να έχουμε και κάποια άνεση βρ παιδιά, έχουμε κάποια ηλικία και μερικοί από εμάς  και κάποια… κιλά. ( Και εγώ, δυστυχώς, σε αυτούς)

    Ξεκινήσαμε στις 8.30 από την συνηθισμενη μας αφετηρία, το Στρατηγείο του Γ΄ ΣΩΜΑΤΟΣ ΣΤΡΑΤΟΥ, όχι εφαρμόζοντας το γνωστό ‘’ΑΠΟ ΘΕΟΥ ΑΡΞΑΣΘΑΙ’’, αλλά γιατί υπάρχει η δυνατότητα σταθμεύσεως των ΙΧ αυτοκινήτων μας.

    Σε όλη την εκδρομή, από απόψεως καιρού, ‘’τα είδαμε όλα’’ εκτός από χιόνι και αέρα. Συννεφιά, ήλιος ( με ‘’δόντια’’ που λένε), βροχή, διαδέχονταν το ένα το άλλο.

    Χωρίς χορούς και τραγούδια, αλλά με καλή παρέα και πολλά ανέκδοτα από ‘’ειδικούς’’ του είδους, σταματήσαμε για καφέ στην Έδεσσα, στους περίφημους Καταρράκτες, όπου μας περίμενε ο Δημήτρης, που δεν μπορούσε να μας ακολουθήσει, λόγω κάποιων υποχρεώσεών του.

    Χωρίς προβλήματα, φτάσαμε στον τελικό μας προορισμό τα Λουτρά, με βροχή αυτή τη φορά, και με απρόβλεπτη κοσμοσυρροή, αφού με αφετηρία και τερματισμό τα Λουτρά, βρισκόταν σε εξέλιξη ένας Ημιμαραθώνιος αγώνας δρόμου. Με αυτές τις συνθήκες, δεν μπορούσαμε να παρατείνουμε την παραμονή μας πολύ, και δυστυχώς κάποιοι φίλοι που λογάριαζαν να κάνουν μπάνιο στα λουτρά, δεν το κατάφεραν. Δόθηκε όμως η ευκαιρία, να ψωνίσουν από τους γνωστούς παντού ‘’πάγκους’’, διάφορα τοπικά προ’ι’όντα, όπως μέλι, γλυκά του κουταλιού, όσπρια κτλ.

    Η επόμενη στάση μας, ήταν στο κοντινό χωριό ‘Ορμα, όπου και …ορμήσαμε ακάθεκτοι στην ταβέρνα ‘’Διόνυσος’’ που μας περίμεναν , και απολαύσαμε κρεατολιχουδιές, για τις οποίες είναι γνωστή η περιοχή.

    Αν και το ‘’αρκούδι’’ δεν ήταν πιά νηστικό, δεν το ρίξαμε στο χορό, όπως σε άλλες περιπτώσεις, αλλά με την ευδαιμονία της γαστριμαργικής απόλαυσης διάχυτη  στο πρόσωπό μας, κάναμε μια στάση στην επιστροφή, σε καφεζαχαροπλαστείο του Λουτρακίου, για τον απογευματινό μας καφέ και άλλα τινά.

    Μετά από αυτό, με την ικανοποίηση ότι η εκδρομή μας ήταν πετυχημένη, πήραμε τον δρόμο της επιστροφής για την Θεσσαλονίκη, όπου φτάσαμε στις 7 το απόγευμα.

    Κατά την εκδρομή μας, συζητήσαμε μελλοντικές εξορμήσεις μας, και καταλήξαμε στον προγραμματισμό των παρακάτω

          Σαββατοκύριακο στο χιονοδρομικό κέντρο Μπάνσκο της Βουλγαρίας, περι το τέλος Ιανουαρίου ( μάλλον 24 και 25 του μηνός), κοινή εκδήλωση για τις τάξεις μας και φίλους. Εκτιμώμενο κόστος με ημιδιατροφή, κάτω από 50 ευρώ το άτομο.

         Τετραήμερη ή πενθήμερη εκδρομή στο Βουκουρέστι, περί τον Μά’ι’ο του 2015, και αυτή κοινή εκδήλωση.

    Σύμφωνα με συζητήσεις που γίνονται στο ΔΣ της Τάξεως, υπάρχει η πρόταση, για την ευρύτερη συμμετοχή, η ετήσια Γενική Συνέλευση και η κοπή της Βασιλόπιτας του 2015, να γίνει στην Αθήνα, στις αρχές Φεβρουαρίου, στον Άγιο Ανδρέα, όπου παρέχονται αρκετές διευκολύνσεις. Εάν αυτό πραγματοποιηθεί, από την Θεσσαλονίκη και την Βόρεια Ελλάδα γενικώτερα, πιστεύουμε ότι θα έχουμε οργανωμένη συμμετοχή κατεβαίνοντας με πούλμαν , και προγραμματίζοντας ενδεχομένως μια ημερήσια εκδρομή συγχρόνως σε κοντινό προορισμό της Αθήνας, όπως Ναύπλιο, Καλάβρυτα ή κάτι ανάλογο.

Ελπίζουμε οι προγραμματισμοί μας να υλοποιηθούν.

    Παρακάτω, μπορείτε να δείτε μερικές φωτογραφίες από την εκδρομή μας στο Λουτρράκι και να ζηλέψετε όσοι δεν ήσασταν μαζί μας.

 

 

 

 

 

ΠΟΛΕΜΙΣΤΑΡΑΔΕΣ ΚΑΙ ΥΠΕΡΕΛΛΗΝΕΣ

ΠΟΛΕΜΙΣΤΑΡΑΔΕΣ ΚΑΙ ΥΠΕΡΕΛΛΗΝΕΣ

Του Ανδρέα Μελεζιάδη

Την 13η Νοεμβρίου, δημοσίευσα στο μπλόκ μου http://roykoymoykoy.blogspot.gr/  το θέμα

8."Δώρο" Κωσταράκου στους στρατιωτικούς για το ωράριο των 40 ωρών την εβδομάδα

στο οποίο σαφώς αναγράφεται ότι ο συνολικός χρόνος απασχόλησης του προσωπικού των Μονάδων - Υπηρεσιών του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας ανέρχεται ρητά και αποκλειστικά από το ισχύον νομικό πλαίσιο, σε σαράντα (40) ώρες εβδομαδιαίως και ότι οιαδήποτε παρέκκλιση από τις προαναφερόμενες διατάξεις δεν ανήκει στη διακριτική ευχέρεια της Διοίκησης.

    Το συγκεκριμένο, το σχολίασα θετικά, σύμφωνα και με τις εμπειρίες μου από το Στρατό, στον οποίο πέρασα την μισή ζωή μου μέχρι σήμερα.

    Τι ήταν να το κάνω ? Ξύπνησα παλαιούς πολεμισταράδες, που με κατακεραύνωσαν και εάν είχαν την δυνατότητα θα με έριχναν και ‘’στην πυράν’’ για αυτές μου τις απόψεις, μη συμφωνώντας, όπως φαίνεται με την διαταγή του Α/ΓΕΕΘΑ.

    Πήρα πολλά μηνύματα, θετικά και αρνητικά. Τα θετικά, τα θεωρώ σωστά, αφού μάλιστα συμπίπτουν και με τις απόψεις μου.

    Τα αρνητικά τώρα,  κουνούσαν την κόκκινη σημαία του κινδύνου από την ‘’επικείμενη Τουρκική εισβολή’’, από το πέρασμα του κομήτη του Χάλε’υ’, από το τσουνάμι του Αιγαίου μετά από σεισμό, από… από… από….

    Δεν ξέρω, ίσως να έχουν και δίκιο. Στην περίπτωση λένε ‘’Η νεκροψία θα δείξει’’. Ίδωμεν!

    Θα σας αναφέρω κάποια παραδείγματα που έζησα από πρώτο χέρι, και που δεν επιδέχονται αμφισβήτηση.

1982, Κοζάνη, ΙΧ Μεραρχία.

    Κάθε απόγευμα , ο Στρατηγός κατά τις 6  πήγαινε στο γραφείο του. Ήταν και μόνος στην Κοζάνη. Μετά από 5 λεπτά, όλοι οι Επιτελείς της Μεραρχίας, λες και τους είχαν ‘’τσικνίσει το φτερό’’, ήταν στα γραφεία τους. Δεν ξέρω εάν υπήρχε σχετική διαταγή από το Στρατηγό. Επειδή έμπαινα ‘’υπηρεσία’’ και σαν διαβιβαστής είχα και το Τηλεφωνικό Κέντρο δικό μου, διαπίστωνα τραγελαφικά πράγματα.

    Επιτελής, μιλούσε στο τηλέφωνο, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΤΗΣ, δίνοντας εντολές και κατευθύνσεις μεγαλοφώνως, με ανοικτή την πόρτα του Γραφείου του. Τυχαίο το ότι το γραφείο του Στρατηγού ήταν 6-7 μέτρα παραπέρα ? Όμως, ο άνθρωπος ΔΟΥΛΕΥΕ ! ( Ποιόν? )

    Άλλοι πάλι, με το χαρακτηριστικό ύφος του πολυάσχολου και αγωνιώντα, ασθμαίνοντας και κραδαίνοντας φακέλους διαφόρων χρωμάτων, περνούσαν επιδεικτικά μπροστά από το γραφείο του Στρατηγού, το οποίο είχε ΑΝΟΙΚΤΗ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ. ΔΟΥΛΕΥΑΝ και αυτοί! (Ποιόν ? )

1987, Εκπαιδευτικό ταξίδι της ΑΣΠ.

    Κατά την επίσκεψη και ενημέρωση στο Διδυμότειχο, ο τότε Διοικητής της Μεραρχίας, αφού μας ‘’έστησε’’ πάνω από μία ώρα, ήρθε με ‘’στολή μάχης’’ και στον χαιρετισμό του μας ενημέρωσε με περηφάνεια ότι ‘’όλοι οι αξιωματικοί και το προσωπικό της Μεραρχίας είναι από το πρω’ί’ μέχρι το βράδυ στις θέσεις τους και πηγαίνουν στο σπίτι τους μόνο για ύπνο’’. Το έλεγε για να μας εμψυχώσει ?

1980, Μονάδα.

    Με την ανακοίνωση Διοικητικής Επιθεωρήσεως από τον Διοικητή της Μεραρχίας, όλο το προσωπικό της Μονάδος ήταν ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ‘’μέσα’’, για προετοιμασία….. για πάνω από 2 μήνες !

    Ας μην συνεχίσω με περιστατικά, τα οποία είναι άπειρα, και τα ζήσαμε όλοι μας.

    Θα πρέπει να κάνω κάποιες διευκρινίσεις, για να μην παρεξηγηθώ κιόλας, όπως ήδη παρεξηγήθηκα από κάποιους φίλους.

    Στην ‘’δουλειά’’ την δική μας, υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις, που είναι απαραίτητη η παραβίαση του ωραρίου, περιπτώσεις που ακόμα και εγώ τις δέχομαι ως απαραίτητες. Όμως, άλλο αυτό και άλλο οι Υπερέλληνες και Στρατηλάτες που έχουν περάσει από Σχηματισμούς και Μονάδες, και που σαν κυρίαρχη αποστολή  τους, λες και είχαν το να έχουν μέσα στις μονάδες και στα στρατηγεία τους αξιωματικούς. Έτσι, χωρίς λόγο, απλώς επειδή έτσι ήθελαν ! Ίσως, και για να επιβεβαιώσουν την εξουσία τους.

    Όταν το 1973 βγήκα από τη ΣΣΕ και πήγα στο ΚΕΔΒ εκπαιδευόμενος, ένας εκπαιδευτής Ταγματάρχης, δεν θυμάμαι το όνομά του, καλή του ώρα, μας είχε πεί το εξής.

‘’Αξιωματικός που δεν μπορεί να κάνει τη δουλειά του μέσα στο ωράριο, είναι άχρηστος’’!

    Αυτό, από τότε, το κράτησα και το τήρησα σαν Ευαγγέλιο. Και σε εμένα προσωπικά, αλλά και στους κατά καιρούς υφιστάμενούς μου. Βέβαια, αυτός ήταν ένας από τους λόγους που δεν έγινα Στρατηγός, και χαίρομαι για αυτό. Από την άλλη μεριά, στο ωράριό μου, δεν είχα βόλτες και καφέδες, ούτε ατέρμονες φιλολογικές συζητήσεις. Είχα δουλειά που έπρεπε να γίνει, και γινόταν . Εάν δεν προλάβαινα κάτι, ΕΓΩ  ήμουν υπεύθυνος για αυτό και υπόλογος ΠΡΩΤΑ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ. Όμως, δεν θα γράψω για εμένα, όσοι με ξέρουν, με ξέρουν.

    Το θέμα, είναι πολύ μπερδεμένο. Από την μια οι ‘’εξουσιαστές’’ που βίωσαν μικρότεροι κάποιες καταστάσεις, οι οποίες έχουν περάσει στο υποσυνείδητό τους, και επειδή πλέον έχουν την εξουσία, τις επιβάλουν στους υφισταμένους τους.

    Από την άλλη, οι ‘’εξουσιαζόμενοι’’, που αδιαμαρτύρητα δέχονται την υπέρβαση εξουσίας από τον προ’ι’στάμενο, σκεφτόμενοι ότι οποιαδήποτε αντίδραση πάνω σε αυτό το θέμα ( ωράριο ) θα έχει δυσμενείς επιπτώσεις στις περιβόητες ‘’σημειώσεις’’ τους, με δυσμενή επίδραση στην καριέρα τους.

Με άλλα λόγια, ‘’Ήταν στραβό το κλίμα, το ‘φαγε και ο γά’ι’δαρος…’’

    Πόσοι από τους ‘’εξουσιαστές’’ αναλογίστηκαν ότι οι υφιστάμενοί τους έχουν και οικογενειακές υποχρεώσεις, έχουν γυναίκα, παιδιά, φίλους, πρέπει να έχουν κάποια κοινωνική ζωή, έχουν προσωπικές υποχρεώσεις, χρειάζονται βρε αδερφέ τον χρόνο τους εκτός στρατοπέδου. Έχοντάς τους ‘’μέσα’’ συνεχώς, αισθάνονται μεγαλύτερη ασφάλεια ? Αισθάνονται ότι έτσι εκπληρώνουν την αποστολή τους ?

    Πόσοι από τους ‘’εξουσιαζόμενους’’ αναλογίστηκαν ότι η ζωή δεν είναι μόνον στρατός και τίποτα άλλο, ότι έχουν και αυτοί υποχρεώσεις προς την οικογένειά τους, η οποία χρειάζεται την παρουσία τους όχι μόνο για ύπνο… Αισθάνονται ότι είναι εντάξει με όλα αυτά ?

    Αναλογισθείτε κάποιον, ο οποίος όλη του τη στρατιωτική ζωή την πέρασε μέσα στο στρατόπεδο, με απώτερο κίνητρο την επαγγελματική του εξέλιξη, να γίνει δηλαδη Στρατηγός. Μα, δεν γίνονται όλοι…. Κάποιοι γίνονται, οι πολλοί φέυγουν  ή  ‘’τους φεύγουν’’ νωρίτερα.  Πώς αισθάνονται, όταν έχουν θυσιάσει ΤΑ ΠΑΝΤΑ για τις φιλοδοξίες τους, ανθρώπινες φυσικά, και έρχεται μια ωραία πρω’ί’α που μαθαίνουν ότι ‘’Τερμα ως εδώ’’? Καλύτερα να τους σκότωναν…. Γιατί, έχασαν μια ολόκληρη ζωή, η οποία δεν γυρίζει πίσω.

    Γιατί τα έγραψα όλα αυτά σήμερα ? Πολύ απλό ! Γιατί δεν ανέχομαι τους υποκριτές, που αγανακτούσαν όταν τους είχαν ‘’μέσα’’, και τώρα, από έξω, λένε ό τι τους κατέβει. Μάλλον δεν έχουν καλή μνήμη. Και αυτό το λέω, γιατί σε μεγάλο ποσοστό, οι εμπειρίες όλων μας, είναι περίπου οι ίδιες.

Προφανώς, έχουν πρόβλημα μνήμης.

    Μήπως θυμούνται τις συνθήκες που επικρατούσαν, όταν ζητούσαμε κανονική άδεια, ή και μικρής διάρκειας, μέχρι 4^ων ημερών? Ήταν στην ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΥΧΕΡΕΙΑ και ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ του ‘’εξουσιαστή’’, να την δώσει, να μην την δώσει, να κάνει ό τι θέλει, χωρίς να λογοδοτήσει σε κανένα. Η αιτιολογία ‘’ΛΟΓΩ ΥΠΗΡΕΣΙΑΚΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ’’, πήγαινε σύννεφο και κάλυπτε τα πάντα ! Σαν πέπλος μυστηρίου!  Τρία παραδείγματα μόνο, για επαλήθευση των παραπάνω.

1974, ΚΕΔΒ.

    Ζήτησα 20 μέρες κανονική άδεια, για να παντρευτώ στη Θεσσαλονίκη. Πήρα 4ημερη, ‘’και πολύ μου ήταν’’, σύμφωνα με τον ‘’εξουσιαστή’’. ‘’ΛΟΓΩ ΥΠΗΡΕΣΙΑΚΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ’’

1976, 33 Σύνταγμα

    Ζήτησα τον Μά’ι’ο 15 μέρες κανονική άδεια. Πήρα 10, στο τέλος Οκτωβρίου. ’’ΛΟΓΩ ΥΠΗΡΕΣΙΑΚΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ’’

1976, 33 Σύνταγμα πάλι.

    Λοχαγός, ζήτησε 3ήμερη άδεια, για Καλαμάτα ( από Πολύκαστρο ), λόγω αιφνιδίου θανάτου της μητέρας  του. Απάντηση ( την θυμάμαι ακόμα ) ‘’Πήγαινε, και αύριο το βράδυ να είσαι πίσω !’’ ’’ΛΟΓΩ ΥΠΗΡΕΣΙΑΚΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ’’

    Έπρεπε κάποια στιγμή, να βγεί διαταγή σύμφωνα με την οποία  η χορήγηση της κανονικής άδειας ΗΤΑΝ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ μέχρι την λήξη του έτους, και σε περίπτωση μη χορηγήσεως αφ’ ενός η άδεια θα πληρωνόταν, αφ ετέρου θα ΛΟΓΟΔΟΤΟΥΣΕ Ο ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ. Μόνο έτσι συμμαζεύτηκαν οι ‘’εξουσιαστές’’.

    Ακριβώς η ίδια περίπτωση, είναι με το ωράριο. Καλώστο και ας άργησε.

    Για να μην έχετε απορίες που μεταχειρίζομαι τον όρο ‘’εξουσιαστής’’ και όχι Διοικητής ή Διευθυντής, πρόκειται για έννοιες που δεν συμπίπτουν. Και αυτό, γιατί οι άξιοι Διοικητές και Διευθυντές, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΄΄ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΕΣ’’.

    Ας μην κάνουν σαν εκείνο τον Αρχηγό Στρατού, την δεκαετία του ’70, που έλεγε συνέχεια να του δώσουν ένα ελικόπτερο και ένα πολυβόλο για να πάει να πολεμήσει τους Τούρκους. Αρκετά πιά με τις γραφικότητες, που υποβιβάζουν την προσωπικότητα και την αξία όλων μας. Εάν είναι ακόμα ‘’πολεμισταράδες’’, ‘’υπερέλληνες’’ και πάσχουν από ‘’οξεία στρατηγίτιδα’’, δικό τους πρόβλημα.

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΡΑΤΟΣ ΤΟΥ ''ΤΖΕΡΤΖΕΛΕ'

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΡΑΤΟΣ ΤΟΥ ''ΤΖΕΡΤΖΕΛΕ'

Του Ανδρέα Μελεζιάδη

    Φαίνεται σκληρός ή άδικος ο τίτλος ? Θα το δούμε παρακάτω και θα κρίνουμε.

    Εδώ και αρκετές μέρες, όλα τα κανάλια, εφημερίδες και σάιτ, ασχολούνται με την κυρία  Αμάλ Ράμζι Αλαμουντίν Κλούνε’υ’, και την επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα που η κυρία αυτή υπόσχεται ότι θα πετύχει.

    Και να η κυρία Αμάλ ( έτσι θα την αναφέρω για συντομία, άλλωστε είναι και το όνομά της ) να μπαίνει στη Μερσεντές, άντε πάλι να βγαίνει από τη Μερσεντές, άντε πάλι γεύμα με γελάκια με τον Πρωθυπουργό, άντε να μπαίνει στο ξενοδοχείο, άντε να βγαίνει από το ξενοδοχείο, άντε με τον άντρα της τον Κλούνε’υ’ να φιλιούνται, άντε το ένα, άντε το άλλο, μας έχουνε μουρλάνει στην κυριολεξία. Όχι βέβαια πως χρειαζόταν και ιδιαίτερη προσπάθεια, αφού στο DNA μας είναι να μουρλαινόμαστε εύκολα….

    Ποια είναι τέλος πάντων αυτή η κυρία Αμάλ, και γίνεται ‘’χαμός’’ στο πέρασμα ή και στο άκουσμά  της ?

    Κρίνοντας επιφανειακά και εμφανισιακά, μπορώ να πώ ότι είναι μια ωραιοτάτη και κομψή κυρία, πολύ ‘’καθως πρέπει’’ και απολύτως συμπαθητική. Έ, κοτζάμ Τζώρτζ Κλούνε’υ’ είναι αυτός, από τα μπάζα θα ψώνιζε ή θα αγόραζε καμία Καμίλα?( Για σένα το γράφω, Κάρολε…)

    Στην ουσία, είναι μια κυρία από τον Λίβανο, με νομικές σπουδές και διεθνή καριέρα στην παροχή νομικών υπηρεσιών, με πολλές περγαμηνές κτλ κτλ.

    Εμείς, ασχολούμαστε μαζί της, επειδή ανέλαβε να επιστρέψει τα Μάρμαρα του Παρθενώνα στην Ελλάδα, είτε γιατί εκείνη το θέλησε, είτε γιατί την προσέλαβε το Ελληνικό Κράτος, είτε και τα δύο ταυτοχρόνως. Είναι γνωστή η θέση, τόσο της ίδιας όσο και του Κλούνε’υ’, ότι τα Μάρμαρα πρέπει να επιστρέψουν στην πατρίδα τους, και τους ευχαριστούμε για αυτό, όπως και όλους όσους έχουν την ίδια γνώμη.

    Όμως, δεν ξέρω ρε παιδιά, κάτι με ενοχλεί στην όλη υπόθεση. Όχι η κυρία Αμάλ, αλλά ο ‘’τζερτζελές’’ που γίνεται, σε κάθε θέμα που έχει σχέση μαζί της. Εντάξει, είπαμε, καλή και όμορφη και θα φέρει και τα Μάρμαρα, αλλά όχι και έτσι! Άς τα φέρει πρώτα, και εγώ ο ίδιος θα προτείνω να της κάνουν άγαλμα και να το βάλουν δίπλα στις Καρυάτιδες !

    Μεγάλη ιστορία αυτά τα ταλαίπωρα Μάρμαρα… Τα σούφρωσε ο Έλγιν, και αναπαύονται στας Μεγάλας Βρεττανίας εδώ και 208 χρόνια. Και αν δεν τα βούταγε ο Έλγιν τι θα γινόταν? Βροχές, αέρηδες και μόλυνση, θα είχαν δημιουργήσει ανεπανόρθωτες ζημιές, όπως στα υπόλοιπα που έμειναν. Χώρια που οι Τούρκοι, κατά την Επανάσταση, στην Πολιορκία της Ακροπόλεως, μπορεί να τα έσπαζαν με καμιά κανονιά, όπως καταστράφηκαν πολλά άλλα. Και εάν επιβίωναν τότε, σίγουρα οι πλιατσικολόγοι Γερμανοί του αρχαιολάτρη Χίτλερ, θα τα είχαν ‘’απαλλοτριώσει’’ το 1940, και θα ήταν σε κανένα Βερολίνο τώρα. Άντε να τα πάρεις, μετά.

    Κατά μία άποψη, λοιπόν, καθόλου λανθασμένη, οι Εγγλέζοι προστάτεψαν τα Μάρμαρα. Όμως, η όλη υπόθεση, μπορεί να παραλληλισθεί με την κλοπή ενός φτωχού νηπίου από τους γονείς του, από άτεκνο πλούσιο ζευγάρι. Αυτό έγινε και με τα Μάρμαρα…

    Θυμάμαι, πριν από αρκετά χρόνια, αφού το αίτημα της επιστροφής των Μαρμάρων είναι διαρκές και επαναλαμβανόμενο , ότι ένα βασικό επιχείρημα των Εγγλέζων ήταν το ότι δεν είχαμε την τεχνογνωσία και τον χώρο να τα εκθέσουμε, ενώ εκείνοι τα πρόσεχαν ‘’σαν δικά τους’’. Τώρα πλέον, έχουμε και την τεχνογνωσία για συντήρηση, αλλά και τον χώρο ( Μουσείο Ακροπόλεως ), στον οποίο υπάρχουν ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥΣ φυλαγμένες και τα περιμένουν…

    Πρίν από αρκετά χρόνια, είχα επισκεφθεί το Λονδίνο, και πήγα  στο μουσείο του Πρίγκηπα της Ουαλλίας (Wallace collection ), στο κέντρο της πόλεως. Εκεί, θαύμασα τα εκθέματα, αλλά και έφριξα συγχρόνως, αφού τα περισσότερα από αυτά ήταν… Γαλλικά, πλιατσικολογημένα κατά τους Αγγλογαλικούς πολέμους του μεσαίωνα, αφού οι Άγγλοι πήγαιναν στην Γαλλία και όχι το αντίστροφο.  Και φυσικά, δεν θα ήταν μόνον αυτά. Τι να πούν και οι ταλαίπωροι Αιγύπτιοι, για τους τόσους θησαυρούς τους, που ‘’αναπαύονται’’ και ‘’προφυλάσσονται’’ στα Βρεττανικά μουσεία ? Δεν είμαι ειδικός του θέματος, αλλά είμαι σίγουρος ότι τα Βρεττανικά μουσεία είναι γεμάτα από ΜΗ ΒΡΕΤΤΑΝΙΚΑ εκθέματα. Οι ίδιοι, τι θα μπορούσαν να εκθέσουν ? Το σπαθί του Ριχάρδου ή την πανοπλία του Ιβανόη ? Μπορεί και το καπέλο του Κρόμγουελ…

    Το θέμα με την επιστροφή των Μαρμάρων, δεν είναι τωρινό, υπάρχει εδώ και αρκετές δεκαετίες, από την στιγμή που η Ελλάδα κατάλαβε ότι ΤΗΣ ΑΝΗΚΟΥΝ και ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΑΦΟΥΝ. Προσπάθειες, σοβαρές και μη, έχουν γίνει πολλές, και συνεχίζονται. Ας μην ξεχνάμε την Μελίνα Μερκούρη, που είχε αφιερώσει την ζωή της στην προσπάθεια για την επιστροφή τους. Τι κατάφερε και αυτή ? Τίποτα…..  Εκείνη ‘’έφυγε’’, αλλά τα Μάρμαρα εκεί, ακούνητα !

    Μερικοί, νομίζουν ότι με την συλλογή υπογραφών, τις διαδηλώσεις, τα παγκόσμια ψηφίσματα, τις διεθνείς δικαστικές αποφάσεις, τα ψηφίσματα των Οργανισμών, και τόσα άλλα, οι Εγγλέζοι θα μας επιστρέψουν τα Μάρμαρα. Πόσο μεγάλο λάθος κάνουν, θα το διαπιστώσουν. Όλοι μας, όσοι ζούμε αυτή τη στιγμή, θα έχουμε ‘’μετοικίσει εις τας Αιωνίους Μονάς’’, αλλά τα Μάρμαρα θα είναι εκεί, αδιαφιλονίκητη απόδειξε τόσο του μεγαλείου της Ελληνικής Ιστορίας, όσο και της ΄΄πλιατσικολογίας΄΄ των Εγγλέζων ΄΄εταίρων’’ μας. Ας μην γελιόμαστε. Τα Μάρμαρα, θα γυρίσουν στην Ελλάδα, μόνο εάν κάνουμε πόλεμο με την Μεγάλη Βρεττανία, νικήσουμε και πάμε να τα πάρουμε. Άλλος τρόπος, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!

    Τώρα, έχουμε στα ‘’ώπα ώπα’’ την κυρία Αμάλ, ελπίζοντας ότι θα καταφέρει να επιστρέψουν τα Μάρμαρα. Με νομικές διαδικασίες! Μα, και να ληφθούν δικαστικές αποφάσεις, δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα. Κάθε λογικός άνθρωπος, το καταλαβαίνει αυτό.

    Δίκαια, κάποιοι θα πούν. ‘’Δηλαδή, πρέπει να εγκαταλείψουμε αυτό το θέμα?’’

    Όχι, δεν πρέπει να το εγκαταλείψουμε. Πρέπει να το ‘’κυνηγήσουμε’’ με κάθε τρόπο, και συνεχώς. Άσχετο αν θα τα καταφέρουμε. Τα Μαρμαρα, είναι ΔΙΚΑ ΜΑΣ, είναι η ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΜΑΣ, είναι η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ, αυτά και τόσα άλλα που ‘’ξεκουράζονται’’ σε μουσεία άλλων κρατών ( Αφροδίτη της Μήλου, Νίκη της Σαμοθράκης, και πάμπολλα άλλα )

    Το ζήτημα είναι, ότι όλα αυτά, είναι τόσο μεγάλα, που δεν μπορούμε να τα πάρουμε ούτε με …κινηματογραφικό τρόπο ( ΤΟΠ ΚΑΠΙ και άλλες ταινίες )

    Προς το παρόν, για να έχουν δουλειά τα ΜΜΕ, αλλά και για να αποπροσανατολίζεται ο κόσμος, ας αρκεστούμε στις ‘’επιδαψιλεύσεις’’ που απλόχερα παρέχει το κράτος – τζερτζελέ στο οποίο ζούμε…..

    Πληροφορία της τελευταίας στιγμής, αναφέρει ότι στο Βλαδιβοστόκ έγινε τριμερής διάσκεψη μεταξύ Μεγάλης Βρεττανίας, Γερμανίας και Τουρκίας, για ταυτόχρονη επίλυση διμερών θεμάτων με την Ελλάδα, κατά την οποία αποφασίστηκαν τα εξής

    Η Μεγάλη Βρεττανία, θα επιστρέψει τα Μάρμαρα του Παρθενώνα στην Ελλάδα, ένα μήνα μετά την πληρωμή των Γερμανικών πολεμικών αποζημιώσεων.

    Η Γερμανία θα πληρώσει τις πολεμικές αποζημιώσεις στην Ελλάδα, ένα μήνα μετά την επιστροφή των Μαρμάρων στην Ελλάδα.

    Η Τουρκία θα αποχωρήσει από τα Κατεχόμενα, και θα τα επιστρέψει στην Κύπρο, δεκαπέντε μέρες μετά την επιστροφή των Μαρμάρων και την πληρωμή των πολεμικών αποζημιώσεων.