Ένα μυαλό, χειμώνα – καλοκαίρι, έ, δεν γίνεται!

   Για να γίνει αντιληπτή η συνέχεια, πρέπει να ενημερώσω πως πρίν από 3 χρόνια, έχασα «μια και έξω» την ταυτότητα, το δίπλωμα οδηγήσεως και την άδεια του αυτοκινήτου, καθώς και μερικά άλλα σημαντικά πράγματα.

    Πρίν από 3 μέρες, με ενημέρωσαν τηλεφωνικά, πως μέχρι τις 12/1 πρέπει να περάσω ΚΤΕΟ. Έτσι λοιπόν, εχθές βρήκα την ευκαιρία να πάω, υπολογίζοντας πως σε 40 λεπτά, άντε μία ώρα θα είχα τελειώσει. Την προηγούμενη φορά, που δεν είχα πάλι άδεια αυτοκινήτου, είχα πάει στο αρμόδιο Τμήμα Συγκοινωνιών, και μου είχαν δώσει ένα χαρτί, με το οποίο είχα περάσει το 2016. Το χαρτί αυτό το είχα ακόμα, και υπέθεσα πως θα ήταν αρκετό.

    Πηγαίνω λοιπόν στο ΚΤΕΟ, με το μικρό ντοσιεδάκι του αυτοκινήτου που φυλάω όλα τα έγγραφα, όπως και εσείς φαντάζομαι, και δίνω στην υπάλληλο το χαρτί. Εκείνη, μου λέει πως το συγκεκριμένο χαρτί, είναι βεβαίωση καταθέσεως δικαιολογητικών και όχι άδεια, οπότε πρέπει να πάω πάλι στο Τμήμα Συγκοινωνιών.

    Πάω λοιπόν στο Τμήμα Συγκοινωνιών, με το χαρτί μου στο χέρι, για να παραλάβω την άδεια του αυτοκινήτου, αφού θα έπρεπε να είναι έτοιμη από καιρό.

    Δίνω το χαρτί μου στην υπάλληλο, το βλέπει, το ξαναβλέπει και μου λέει πως δεν είναι για παραλαβή αδείας αυτοκινήτου, αλλά για παραλαβή διπλώματος ( που το είχα χάσει). Το δίπλωμα όμως, το είχα πάρει πριν από πολύ καιρό.  Μου λέει, πως πρέπει να κάνω αίτηση για έκδοση αδείας κυκλοφορίας αυτοκινήτου.

    Παίρνω λοιπόν αριθμό προτεραιότητος και περιμένω την σειρά μου. Όπως καθόμουν, σκέφτηκα να κάνω μια εκκαθάριση στο ντοσιεδάκι του αυτοκινήτου, γιατί είχε… παραπαχύνει και πολλά χαρτιά θα ήταν άχρηστα ( παλιές ασφάλειες, κτλ ) Και, ώ του θαύματος, μέσα σε όλα, βρίσκω την βεβαίωση πως κατέθεσα δικαιολογητικά το 2016 για την αντικατάσταση της αδείας αυτοκινήτου! Περιχαρής, αφού η ταλαιπωρία μου θα τέλειωνε, πάω στην υπάλληλο με το νέο χαρτί στο χέρι.

    Εκείνη την στιγμή, συνέβη ένα επεισόδιο μεταξύ ενός πολίτη, ανυπόμονου και ανάγωγου συγχρόνως, με την συγκεκριμένη υπάλληλο. Επενέβησαν κάποιοι ψυχραιμότεροι, και το επεισόδιο έληξε. Πλην όμως, η υπάλληλος είχε ταραχθεί και έφυγε για να κάνει διάλειμμα. Γύρισε σε μισή ώρα περίπου.

    Έρχεται η σειρά μου, της δίνω το νέο μου χαρτί, μου λέει πως αυτό είναι εντάξει, και ψάχνει τους φακέλους των αυτοκινήτων. Δεν βρίσκει τον δικό μου, και παραγγέλνει να τον φέρουν από το αρχείο.

    Σε 10 – 15 λεπτά, έρχεται ο φάκελός μου. Τον ανοίγει, αλλά δεν υπήρχε μέσα η άδεια! Υπήρχε ένα αντίγραφο σε χαρτί Α4, με όλες τις λεπτομέρειες , σφραγίδες και υπογραφές. Μου είπε, πως την άδεια την έχω πάρει από το 2016. Εγώ θυμόμουν πως δεν είχα πάρει την άδεια, αλλά ένα χαρτί με το οποίο πέρασα ΚΤΕΟ. Οπότε, έπρεπε να γυρίσουμε στα προηγούμενα, και να κάνω αίτηση για να μου δώσουν νέα άδεια κυκλοφορίας.

    Ήρθε η σειρά μου, πήγα σε άλλο αρμόδιο υπάλληλο και έκανα την αίτηση. Μου λέει, πως σε 3 βδομάδες να πάω να την πάρω. Έλα όμως που περνούσα ΚΤΕΟ; Αυτό του είπα, και εκείνος με παρέπεμψε στον Διευθυντή, μήπως και εξυπηρετηθώ.

    Πηγαίνω στον Διευθυντή και του εξηγώ την κατάσταση. Εκείνος, προφανώς για να πειστεί, με ρωτάει εάν έχω την βεβαίωση του προηγούμενου ΚΤΕΟ που πέρασα το 2016. Και μου ζητάει να περιμένω 5 λεπτά, γιατί είχε να κάνει κάτι που ήταν επείγον.

    Περιμένοντάς τον, ανοίγω από το ντοσιεδάκι τον φάλελο του προηγούμενου ΚΤΕΟ, και…. ώ του θαύματος και πάλι, ΜΕΣΑ ΗΤΑΝ Η ΑΔΕΙΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ!!!!! Και πάλι περιχαρής που η ταλαιπωρία μου τέλειωσε, πάω στον υπάλληλο που έκανα την αίτηση για να τον ενημερώσω.

    Ο υπάλληλος μου λέει πως αυτή η άδεια είναι πλέον άκυρη, και πρέπει να πάρω την κανονική προβλεπόμενη ( εκείνη την πράσινη, ντέ….) Παίρνει τα χαρτιά μου, και πάει σε ένα διπλανό γραφείο. Μου λέει να περιμένω μέχρι να τυπωθεί η κανονική πλέον άδεια.

    Σε 10 λεπτά, μία άλλη υπάλληλος βγαίνει, και μου δίνει τον φάκελο του αυτοκινήτου, με την τυπωμένη πλέον άδεια μέσα, και μου λέει πως πρέπει να υπογραφεί από την πρώτη υπάλληλο που πήγα.

    Πάω στη σειρά και περιμένω. Η υπάλληλος με αναγνώρισε, με φώναξε εκτός σειράς, υπέγραψε την άδεια και ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΕΙΧΑ ΤΗΝ ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΑΔΕΙΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ. Έφυγα…..

    Πολλές φορές, ταλαιπωρούμαστε από το δημόσιο. Όμως, υπάρχουν κάποιες, που φταίμε εμείς οι ίδιοι…. Μια δουλειά μισής ώρας, ξεκίνησε στις 9 το πρωί και τέλειωσε αισίως στις μιάμισι το μεσημέρι.

ΕΥΧΕΣ

Συνεστίαση Τάξεων ΣΣΕ 1970 και 1973 στη Θεσσαλονίκη.

Ανδρέας Μελεζιάδης

     Έχουν περάσει 47 χρόνια, από τότε που αποχαιρετήσαμε στη ΣΣΕ τους Ανθυπολοχαγούς, τότε, της Διοικούσας  Τάξεώς μας , της Τάξεως 1970. Ήταν η τάξη, που μας έβαλε στο νόημα της στρατιωτικής ζωής, βίαια μπορώ να πώ για τα τότε δεδομένα μας, τα οποία και εμείς με την σειρά μας, τα εφαρμόσαμε στην διοικουμένη μας Τάξη 1976. Οι παραδόσεις, πρέπει να τηρούνται, έχουν την σημασία τους!

    Στην Θεσσαλονίκη, ζούν 20 – 25 από κάθε τάξη, απόστρατοι φυσικά πλέον, με γκρίζα μαλλιά ( ή και χωρίς… ) αλλά όχι με γκρίζα καρδιά. Αυτή, παραμένει νέα, όσα χρόνια και να περάσουν.

    Πολλές φορές τα τελευταία χρόνια, συναντιόμασταν μεμονωμένα σε διάφορες εκδηλώσεις  και πάντα λέγαμε, πως πρέπει να βρεθούμε όλοι μαζί, για να θυμηθούμε τα παλιά και να συνδιασκεδάσουμε. Πάντα όμως, μέναμε στο… «πρέπει», αφού κανείς δεν έπαιρνε πρωτοβουλία για κάτι τέτοιο. Τώρα όμως, που οι συνθήκες ήταν βολικές, είπαμε να υλοποιήσουμε αυτό το «πρέπει», και το κάναμε!

    Την περασμένη Παρασκευή λοιπόν, 15 Δεκεμβρίου, κάναμε μια συνεστίαση σε μια ταβέρνα της πόλης μας ( «ΨΑΡΟΥ» ) και συγκεντρωθήκαμε περίπου 40 άτομα και των δύο τάξεων, με τις γυναίκες μας . Τόσο η θετική αλλά και περιπαικτική μας διάθεση, όσο και η γενική ατμόσφαιρα του μαγαζιού και η πολύ κατάλληλη για εμάς μουσική, συντέλεσαν στο να φύγουμε αργά το βράδυ, απόλυτα ευχαριστημένοι και δικαιωμένοι για τις προσδοκίες μας. Όλοι, εξέφρασαν την επιθυμία να το επαναλάβουμε, με μεγαλύτερη συμμετοχή.

    Το πόσο καλά περάσαμε, το ξέρουμε εμείς που ήμασταν εκεί. Για να πάρετε μια μικρή εικόνα, σας βάζω στη συνέχεια, όπως πάντα, μερικές φωτογραφίες.

ΚΑΛΩΣ ΜΑΣ ΗΡΘΕΣ! Και… ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ…..

Ανδρέας Μελεζιάδης

    Έγινε επιτέλους και αυτή η περιβόητη «Επίσκεψη Ερντογάν» στην Ελλάδα… Ήρθε, είδε και έφυγε, αφού δεν μπορούσε να κάνει το Καισαρικό… «veni, vidi, vici».

    Η επίσκεψη, κατά τη γνώμη μου, δεν απέφερε τίποτα, αλλά ήταν πολύ επωφελής για την Ελλάδα διεθνώς, αφού για ακόμα μια φορά, εκφράστηκαν οι επιδιώξεις της Τουρκίας σε σχέση με την Ελλάδα, και μάλιστα όλες μαζί. Σε… «οικονομικό πακέτο»!

    Καλά, τι περίμενε από την επίσκεψη ο Τούρκος πρόεδρος; Να γίνουν δεκτές οι θέσεις του, που από χρόνια εκφράζονται, και που έχουν απορριφθεί ασυζητητί από όλες τις Ελληνικές κυβερνήσεις; Μάλλον το ήξερε και ο ίδιος, πως θα βρεί κλειστές πόρτες.

    Δεν θα ασχοληθώ με τον Ερντογάν, γιατί είναι γνωστός ο τρόπος που ενεργεί. Θα ασχοληθώ με τα «καθ’ ημάς» σε όλες τις πολιτειακές και κυβερνητικές βαθμίδες.

    Πολλά συγχαρητήρια στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο, που απάντησε άμεσα και κατάλληλα στο παραλήρημα του Ερντογάν. Ήταν μια απάντηση που ταίριαζε σε Έλληνα, ιδιαίτερα απέναντι σε Τούρκο. Δεν άφησε κανένα σημείο αναπάντητο. Αυτά θέλουμε από τους Ηγέτες μας, και όχι «σφάξε με Ερντογάν μου να αγιάσω» . Κατά την κοινή καθομιλούμενη, «του τα έχωσε χοντρά»!

    Αυτό όμως, που με εξέπληξε ευχάριστα, ήταν οι συζητήσεις και δηλώσεις του Πρωθυπουργού μας Αλέξη Τσίπρα! Και λέω «του Πρωθυπουργού μας» και το εννοώ. Στο ίδιο μήκος κύματος με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας μας, έδωσε στον Τούρκο να καταλάβει, πως δεν περνάνε τα τερτίπια του. Εδώ είναι τα Βαλκάνια, δεν είναι παίξε – γέλασε, και ως γνωστόν η Τουρκία δεν ανήκει στα Βαλκάνια… Ούτε και στην Ευρώπη… Συγχαρητήρια λοιπόν και στον Πρωθυπουργό μας, για την στάση του απέναντι στον Ερντογάν.

    Η Ελληνική κακομοιρία όμως, φάνηκε και πάλι, στις δηλώσεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Όλοι οι… αρχηγοί, βρήκαν σφάλματα και ψεγάδια σε όσα ελέχθησαν και σε όσα έγιναν. Δηλαδή, εκείνοι εάν ήταν στη θέση του Τσίπρα, τι θα έκαναν;;;;; Μήπως θα τον έδερναν κιόλας; ( τον Ερντογάν…) Ο καθένας τους, έλεγε το κοντό και το μακρύ του, θέλοντας να μειώσει την Εθνική στάση της κυβέρνησης. Μέχρι και το… «παιντί» ( ο ΓΑΠ, ντέ… ) μίλησε! Το τι είπε και αυτός, είναι ανάξιο να αναφερθεί. Ενώ όλοι τους έπρεπε να δώσουν συγχαρητήρια στην κυβέρνηση για τον χειρισμό του θέματος, αφού στην ουσία ελπίζω πως συμφωνούν, αυτοί συνεχίζουν τον πετροπόλεμο, χωρίς όμως πέτρες, αφού αυτή τη φορά δεν έχουν! Η στάση όλων τους, θυμίζει τα ανέκδοτα για τη διαρκή στάση όλων των αντιπολιτεύσεων στην Ελλάδα, έναντι όλων των κυβερνήσεων…. Γιατί τι άλλο μπορούν να πούν εκτός από το ότι θα έλεγαν τα ίδια πράγματα στον Ερντογάν, αλλά…. με άλλα λόγια!

    Η ουσία πάντως της όλης υποθέσεως, είναι πως εμείς, που ψάχνουμε κάποια σπίθα ελπίδας, μπορούμε να είμαστε ικανοποιημένοι και περήφανοι για την στάση τόσο του Προέδρου μας, όσο και της Ελληνικής Κυβερνήσεως.

Ανδρέας