4ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ( ΙΙ )

 4^ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ( ΙΙ )

 

    Πραγματοποιήθηκε την Δευτέρα 16 Σεπτεμβρίου 2013, η συνάντηση των αποφοίτων του 4^ου Γυμνασίου Θεσσαλονίκης, τις απογευματινοβραδυνές ώρες, στο Θέατρο Κήπου.

    Δεν ξέρω τις προσδοκίες των διοργανωτών για την προσέλευση των παλιών αποφοίτων, πιστεύω όμως ότι ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ  ΠΩΣ ΤΟ ΒΛΕΠΕΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ.

    Μαζεύτηκαν ΜΟΝΟΝ 600 ΑΤΟΜΑ ΠΕΡΙΠΟΥ.( Το μισοάδειο ποτήρι…)

    Μαζεύτηκε ΜΕΓΑΛΟ ΠΛΗΘΟΣ  αποφοίτων που ξεπερνούσε τα 600 άτομα ( Το μισογεμάτο ποτήρι…)

    Η αλήθεια είναι, ότι μαζεύτηκε αρκετός αριθμός αποφοίτων, πάνω από 600, όλων των ηλικιών, με τον μεγαλύτερο να έχει ‘’βγάλει’’ το 4^ο Γυμνάσιο το 1945 !

 

     Μην σας ξεγελά η φωτογραφία, βγήκε όσο ήταν μέρα, και πρίν από την τελική προσέλευσή μας. Νυχτερινή δεν μπορούσα να βγάλω.

    Από δικούς μου συμμαθητές, είδα μόνο τον Σάκη τον Βαχάρη.

    Το Γυμνάσιό μας, από τα παλαιότερα της πόλης , έβγαλε πολύ μεγάλες προσωπικότητες σε όλους τους τομείς. Δεν θα αναφέρω ονόματα, γιατί θα αδικήσω όσους δεν αναφερθούν. Χώρια που θα πάρει μερικές σελίδες για να τους γράψω.

    Στην εκδήλωση, τιμήθηκαν παλιοί καθηγητές μας ( όταν λέω ‘’μας’’, εννοώ όλες τις τάξεις αποφοίτων ) , υπερήλικοι αλλά θαλλεροί και λεβέντηδες, όπως τους θυμόμασταν. Βέβαια, τα χρόνια πέρασαν, και άφησαν αδιάψευστα σημάδια.

    Τιμήθηκαν επίσης απόφοιτοι με αξιοσημείωτη επαγγελματική καριέρα στην ζωή τους και αναγνωρίσιμοι τόσο από τους συμπολίτες μας στη Θεσσαλονίκη, όσο και από τους υπόλοιπους συμπατριώτες μας.

    Τους απενεμήθη ένα σημαδιακό βιβλίο. Το βιβλίο του Γιώργου Λυσσαρίδη ‘’ΣΕ ΤΟΥΤΑ ΕΔΩ ΤΑ ΜΑΡΜΑΡΑ’’. Εμείς του 4^ου Γυμνασίου, ξέρουμε πολύ καλά ποια μάρμαρα εννοεί. Τα μάρμαρα της πλατείας μπροστά από το Διοικητήριο, από όπου πέρασαν όλοι οι απόφοιτοι του 4^ου Γυμνασίου, μαθαίνοντας τα μυστικά της μπάλλας ( Κούδας, Παπα’ι’ωάννου και άλλοι εξ ίσου άριστοι ποδοσφαιριστές ) ή προσπαθώντας να τα μάθουν ( ονομαστή η περίφημη ‘’ντρίπλα ντουβαράκι’’, δηλαδή 1 – 2 με το τοιχείο ). Μα και όσοι δεν έπαιξαν μπάλλα, πέρασαν από εκεί στις καταθέσεις στεφάνων στις Εθνικές μας Επετείους.

    Όλοι όσοι τιμήθηκαν, πήραν το μικρόφωνο και μας έδωσαν λίγες από τις αστείρευτες μνήμες ‘’της εποχής τους’’, σαν καθηγητές ή μαθητές. Αν τους αφήναμε, ακόμα θα μιλούσαν, ΓΙΑ ΤΟ 4^ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ. Και έλεγα ότι μόνον εγώ θυμάμαι…

    Η εκδήλωση τέλειωσε μέσα σε μεγάλη συγκίνηση, δεν ήταν δυνατόν να γίνει διαφορετικά.

    Όλοι , δώσαμε τα στοιχεία μας, για την δημιουργία ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ενός Συνδέσμου Αποφοίτων του 4^ου Γυμνασίου, κάτι που έπρεπε να έχει γίνει πριν από δεκαετίες. Εύχομαι η προσπάθεια που ξεκινάει να ευοδωθεί. Εγώ θα είμαι παρών.

    Ακούγοντας τις αναμνήσεις, ασυναίσθητα περνούσαν από την μνήμη μου παρόμοιες καταστάσεις που ζήσαμε και στα δικά μας τα χρόνια. Πολύ θα ήθελα, εκείνη τη στιγμή, να πάρω και εγώ το μικρόφωνο, και να διηγηθώ μερικά περιστατικά και καταστάσεις της εποχής μου. Το ίδιο φαντάζομαι θα ήθελαν οι περισσότεροι. Εάν αυτό γινόταν, ΑΚΟΜΑ ΕΚΕΙ ΘΑ ΗΜΑΣΤΑΝ.

    Κάποιο περιστατικό πριν 2,5 χρόνια, μου είχε φέρει τότε στο νού δικές μου αναμνήσεις από το 4^ο Γυμνάσιο, και χωρίς να χάσω στιγμή, έγραψα μερικά πράγματα που έβαλα στο μπλόκ μου ( πατήστε στο  4ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΑΡΡΕΝΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ) Σήμερα, θα προσπαθήσω ( χωρίς πολλή προσπάθεια ) να γράψω και για άλλες καταστάσεις και αναμνήσεις από τα χρόνια μου, από το 1961 μέχρι το 1967.

    Αλήθεια, ποιους είχαμε τότε καθηγητές ?

    Πρώτος ο Γυμνασιάρχης μας, ο Καλλινδέρης. Και μετά, τότε ήταν εκεί οι Παπαδόπουλος Βαγγέλης, Σπάνδος, Φουντουλάκης, Τοσουνίδης, Τσα’ι’ρίδης, Τσιτσιπλάμης, Λύτας, Βυζοπούλου, Ομπέση, Καρα’ι’σα΄ς, Χαρίσης ( ήταν παρών στην συγκέντρωση ), Φωκάς, Εσπιελίδου, και άλλοι που δεν θυμάμαι καλά γιατί ‘’δεν μας έκαναν μάθημα’’.

    Το 4^ο  Γυμνάσιο τότε, όπως και πάντα, είχε από τις καλύτερες ομάδες μπάσκετ και βόλε’υ’ των γυμνασίων της Θεσσαλονίκης. Οι κυριώτεροι αντίπαλοί μας, ήταν  στο μεν μπάσκετ το 2^ο Γυμνάσιο, στο δε βόλε’υ’ το ομογάλακτο 6^ο Γυμνάσιο. Ομογάλακτο, γιατί πριν από πολλά χρόνια, μέχρι να γίνει το δικό του κτίριο, συστεγαζόταν μαζί μας.

    Το 1967 λοιπόν, στους αγώνες των σχολείων, παίζουμε μπάσκετ με το 2^ο Γυμνάσιο. Διαιτητής ήταν ο καθηγητής του 6^ου Γυμνασίου Καλογερόπουλος ( γυμναστής ). Χάσαμε τον αγώνα, αλλά όλοι ήμασταν απαρηγόρητοι όχι για την ήττα, αλλά γιατί προήλθε από τις αποφάσεις του διαιτητού, σφαγιαστικές κατά τη γνώμη μας.

    Σε μία εβδομάδα, στο ίδιο γήπεδο ( στη ΧΑΝΘ, τον ‘’Ναό’’ ) παίζαμε βόλε’υ’ με το 6^ο Γυμνάσιο, με το οποίο λόγω Καλογερόπουλου οι σχέσεις μας δεν ήταν και ιδιαίτερα καλές. Προπονητής στο 6^ο Γυμνάσιο , ο Καλογερόπουλος φυσικά. Από νωρίς είχαμε μαζευτεί στο γήπεδο, αποφασισμένοι, και με την εμφάνιση του Καλογερόπουλου άρχισαν οι αποδοκιμασίες, όχι και τόσο κόσμιες ομολογώ. Αποτέλεσμα ήταν με απαίτηση του 6^ου Γυμνασίου, να αδειάσει το γήπεδο για να γίνει ο αγώνας. Πράγματι, βγήκαμε έξω, άρχισε ο αγώνας, αλλά εμείς αρχίσαμε να ξαναμπαίνουμε είτε από το βαρέλι στο μέρος προς το ανοιχτό της ΧΑΝΘ, ( όσοι ξέρουν, ξέρουν ) είτε σκαρφαλώνοντας στις σωλήνες των τεντών των καταστημάτων μπροστά στο γήπεδο. Εμείς μπαίναμε, εκείνοι μας κυνηγούσαν, μας έβγαζαν έξω την ώρα που άλλοι έμπαιναν με τον ίδιο τρόπο . Είμασταν καμμιά διακοσαριά, μεγάλος αριθμός για σχολικό. Δεν θυμάμαι το αποτέλεσμα του αγώνα, νομίζω χάσαμε, αλλά τα συμβάντα έμειναν για αρκετά χρόνια στην ιστορία.

    Άλλο αθλητικό τώρα. Πανθεσσαλονίκειοι αγώνες στίβου Μέσης Εκπαιδεύσεως, στο Καυταντζόγλειο.

Ήμουν και στην ομάδα στίβου, στα 100 μέτρα, αλλά δεύτερος του σχολείου, και στην σκυταλοδρομία 4 Χ100. Ο κάθε μαθητής – αθλητής, μπορούσε να πάρει μέρος σε δύο αγωνίσματα μόνον.

    Στα 100 μέτρα, έτρεξε  άλλος, που ήταν και καλύτερός μου. Όταν πλησίαζε η ώρα για τα 110 μέτρα εμπόδια, ο αθλητής μας κάτι έπαθε και δεν μπορούσε να τρέξει. Ο μόνος που μπορούσε να τον αντικαταστήσει, ήμουν εγώ, γιατί είχα μόνο ένα αγώνισμα. Σημειωτέον, ότι σε κάθε αγώνισμα, κάθε σχολείο μπορούσε να έχει έναν αθλητή. Μου λέει ο Λύτας, λοιπόν, ότι θα τρέξω εγώ, γιατί χρειαζόμασταν τους βαθμούς για την πρώτη θέση της βαθμολογίας. Αρκεί να τερμάτιζα μέχρι 6^ος.

    Στην ζωή μου δεν είχα τρέξει εμπόδια ποτέ. Απλώς, έβλεπα πώς τρέχουν οι άλλοι. Ένας φίλος μου από άλλο γυμνάσιο , ο Κράλλης, αθλητής του ΒΑΟ στο αγώνισμα, προσπαθούσε να μου κάνει μαθήματα. Εμένα μου λές…

    Ήρθε η ώρα του αγώνα. Μπαίνουμε στην γραμμή, ξεκινάμε, στο πρώτο εμπόδιο ΠΡΩΤΟΣ  ΕΓΩ ! Στο δεύτερο εμπόδιο, ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ  ΕΓΩ!. Εμ, βέβαια, όταν θέλω μια ώρα να ανέβω και μια να κατέβω στο πήδημα του εμποδίου, αναμενόμενο, γιατί οι άλλοι ήξεραν. Και τότε, αρχίζουν τα θαύματα ! Ένας, μπερδεύεται στο επόμενο εμπόδιο, και κουτρουβαλιάζεται κάτω. Επάνω του, σκοντάφτει ακόμα ένας, κάτω και αυτός. Δυό εμπόδια παρακάτω, άλλον έναν τον πιάνει ‘’κλακαζ’’ και σταματάει. Και φτάνουμε στο τέλος , 5^ος φυσικά εγώ ( μην ρωτάτε χρόνο ή διαφορά, δεν κάνει…), πήραμε τους βαθμούς μας και στην βαθμολογία ΠΡΩΤΟ ΤΟ 4^ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ! Έτσι έπρεπε ! Χαμός…..

    Στα διαλείματα, παίζαμε μπάσκετ στο υπόστεγο. Σημειωτέον, ότι το γήπεδο ήταν ( και είναι ) μικρό, οι δε μπασκέτες στερεωμένες στους τοίχους, σε 30 με 40 εκατοστά. Μεγαλύτερος από εμάς, τέλειωσε το 1966, ήταν ο Χατζησταύρου, που έπαιξε στον Άρη και στην Εθνική Ενόπλων. Πολύ μεγάλο ταλέντο. Όταν παιζαμε, ο Χατζησταύρου έκανε ‘’μπάσιμο’’ και για να μην χτυπήσει στον τοίχο, άπλωνε το πόδι του και με το πέλμα στηριζόταν στον τοίχο. Λίγο χαμηλότερα από την μπασκέτα. Έ, λοιπόν, τα αποτυπώματά του έμειναν εκεί, και εγώ δεν ξέρω για πόσο καιρό. Προφανώς, μέχρι που έβαψαν τον τοίχο.

    Στο σχολείο, δεν είχαμε κυλικείο. Για κολατσιό, παίρναμε από το σπίτι κανένα σάντουιτς με εκείνο το λαχταριστό σαλάμι του κουτιού ‘’ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗΣ – ΠΑΣΣΙΑΣ’’. Κάποιοι όμως, προτιμούσαν τα ψωμάκια με λουκάνικο ,αλατοπίπερο και μουστάρδα. Έξω ακριβώς από την πόρτα του σχολείου, καθημερινά και συνεχώς, ήταν ένας με καροτσάκι που τα πουλούσε. Κάγκελα εκεί, δεν υπήρχαν, η πόρτα ήταν σιδερένια και ολόκληρη, και κλειδωμένη μέχρι να σχολάσουμε. Βρήκαμε και εμείς, και πριν από εμάς οι προηγούμενοι, και μετά από εμάς οι επόμενοι, μια τρύπα στη θέση της κλειδαριάς και από εκεί τα παίρναμε. Ά, από εκεί παίρναμε και το σάμαλι, μισή δραχμή το κομμάτι.

    Άχ, εκείνο το τεφτεράκι του Φουντουλάκη…και του Τοσουνίδη….Μόλις το άνοιγαν, μας έπιανε σύγκρυο, μέχρι να σηκώσει κάποιον μετά από εμάς. Τότε, ηρεμούσαμε…

    Με τον Παπαδόπουλο πάλι, τον ένα και μοναδικό ΒΑΓΓΕΛΗ ? Σηκωνόμασταν στην έδρα για να διαβάσουμε και να μεταφράσουμε αρχαία, και στην διπλανή σελίδα είχαμε κομμένη τη σελίδα από την μετάφραση του Ρώσση ( εκείνα τα ρόζ βιβλιαράκια ). Ο Βαγγέλης, έκανε πως δεν καταλάβαινε.

    Ως συνήθως, στο μάθημά του, επικρατούσε αρκετή φασαρία στην τάξη. Μια μέρα, για πλάκα, αποφασίσαμε να κάμουμε όλοι απόλυτη σιωπή. Ετσι και έγινε. Έρχεται ο Βαγγέλης , αρχίζει το μάθημα, κοντοστέκεται….Ξαναρχίζει, ξανακοντοστέκεται…Στο τέλος, δεν μπορεί άλλο και αναφωνεί.’’Κάντε και λίγη φασαρία παιδιά, έτσι δεν μπορώ να κάνω μάθημα’’. Φυσικά, ‘’υπακούσαμε’’…

    Μια άλλη φορά πάλι, στον Βαγγέλη πάντα, είχαμε κολλήσει ένα γραμματόσημο στον τοίχο, κοντά στην έδρα. Και ενώ γινόταν το μάθημα, ο Τάκης ο Παπάνας σηκώνεται , πηγαίνει στο γραμματόσημο, και κάνει πως προσπαθεί να το ξεκολλήσει ξύνοντάς το με το νύχι του. Ο Βαγγέλης τον βλέπει εμβρόντητος. ‘’Τι κάνεις εκεί, Παπάνα ?’’ Και ο Παπάνας, απολογητικός. ‘’Με ενοχλεί, κύριε καθηγητά…!’’. Τον κυνηγάει στην κυριολεξία ο Βαγγέλης, τον βγάζει έξω από την τάξη, άλλο που δεν θέλαμε εμείς για χαβαλέ.

    Στο υπόγειο, ήταν  (και είναι ) οι τουαλέτες. Στην άκρη, δίπλα στο Δημοτικό Σχολείο. Ήταν στο τέλος ενός διαδρόμου, που ξεκινούσε από την είσοδο του σχολείου, και πήγαινε γύρω – γύρω μέχρι το τέλος. Για να απομονωθεί το υπόλοιπο υπόγειο από τις τουαλέτες, είχε τοποθετηθεί ένα σταθερό χώρισμα με κόντρα πλακέ, αν θυμάμαι καλά. Οι τουαλέτες, λοιπόν, ήταν το ‘’ΚΑΠΝΙΣΤΗΡΙΟ’’ για τους θεριακλήδες, που απολάμβαναν το τσιγαράκι τους στα διαλείμματα ανάμεσα στην ουρία και την σκατε’ι’νη. Σε αυτό το χώρισμα, υπήρχε μια τρύπα διαμέτρου 3-4 εκατοστών, στην οποία ερχόταν ένας καθηγητής ( ο Τσα’ι’ρίδης μάλλον ), ‘’τσιμπούσε’’ από εκεί αυτούς που κάπνιζαν, και την επομένη είχαν διήμερη αποβολή ‘’γιατί κάπνιζαν στο σχολείο’’.

    Αυτό, το κατάλαβαν οι ‘’δικοί μας’’ και αποφάσισαν να του κάνουν μία πλάκα, όχι και τόσο κομψή.

    Έφερε ένας ένα νεροπίστολο με αλατόνερο, και περίμενε κοντά στην τρύπα, στο πλάι, χωρίς να φαίνεται. Μόλις η τρύπα ‘’σκοτείνιασε’’, σημάδι πως ήταν κάποιος από πίσω, έριξε μια καλή ριπή με αλατόνερο. Φαίνεται ότι ο διπλός στόχος επετεύχθει, γιατί η τρύπα έπαψε να μας ενοχλει.

    Αστείρευτες αναμνήσεις από το 4^ο Γυμνάσιο …Όλοι έχουμε πολλά να διηγηθούμε. Όμως, αρκετά για σήμερα. Έχουμε ακόμα περισσότερα να πούμε, την επόμενη φορά.

ΕΠΕΤΕΙΑΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΤΟ ΒΙΤΣΙ

   

  Πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 1 Σεπτεμβρίου η επετειακή εκδήλωση στο ΒΙΤΣΙ, ( μνημόσυνο πεσόντων κατά τον αντισυμμοριακό αγώνα ), που διοργανώθηκε όπως κάθε χρόνο από την Ενωση Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού.

    Στην εκδήλωση παρευρέθη πλήθος κόσμου, περι τις 3.000 άτομα, σύμφωνα με τις οπτικές εκτιμήσεις μου, αλλά και την καταμέτρηση τουλάχιστον 40 λεωφορείων από όλες τις πόλεις της Βορείου Ελλάδος, καθώς και πολλών ΙΧ οχημάτων.

    Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε σύμφωνα με το πρόγραμμα που επισυνάπτεται, σε κατάφορτη από συγκίνηση ατμόσφαιρα.

    Παρευρέθηκαν, εκτός από το μεγάλο πλήθος, εκπρόσωποι των κομμάτων ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΛΑΟΣ, ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ, και πολλές Εθνικές Οργανώσεις, από ό τι μπόρεσα να διακρίνω. Αν παρέλειψα και καμμία, έ, δεν πήρα και παρουσίες…

    Εντύπωση προκάλεσε η μεγάλη συμμετοχή μελών της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ που διακρίθηκαν για την ‘’ζωηρότητά ‘’ τους.

    Με μεγάλη συγκίνηση, ο υπέργηρος Στρατηγός εα Γεώργιος Παπαδόπουλος, που συμμετείχε στις μάχες του 1946 – 49  , εκφώνησε τον πανηγυρικό της ημέρας.

    Η εκδήλωση, διοργανώνεται κάθε χρόνο στο ΓΡΑΜΜΟ και το ΒΙΤΣΙ, την πρώτη Κυριακή μετά την 29^η Αυγούστου, επέτειο της συντριβής των κομμουνιστοσυμμοριτών το 1949 σε αυτά τα βουνά, με τις επιχειρήσεις ‘’ΠΥΡΣΟΣ’’ , που σήμανε και το τέλος του συμμοριτοπολέμου.

ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ

    Περίμενα 2 ημέρες, για να διαβάσω ή να δώ σε κάποιο από τα ΜΜΕ, έστω και την παραμικρή ενημέρωση για την εκδήλωση. Κανένα, δεν ανέφερε το παραμικρό, λες και είχαν μια ‘’αόρατη διαταγή’’ ΑΝΩΘΕΝ , να μην καλύψουν, ούτε και να αναφερθούν σε αυτήν. Μετά από αυτό, θεώρησα καθήκον μου, με τις λιγοστές ερασιτεχνικές μου ικανότητες στην δημοσιογραφία και το ρεπορτάζ, να προσπαθήσω να κάνω αυτά που δεν έκαναν αυτοί που έπρεπε.

    Υπήρχε λιγοστή Αστυνομική δύναμη, σε μεγάλη απόσταση από τον χώρο της τελετής, περι τα 200 μέτρα, η οποία δεν χρειάστηκε να επέμβει σε καμμία περίπτωση.

    Επειδή δεν τα πάω καλά με τα ονόματα, και δεν θέλω να παραλείψω κανέναν, δεν θα αναφερθώ στους παρευρεθέντες, προς αποφυγή παρεξηγήσεων. Δεν θα παραλείψω όμως να σημειώσω την παρουσία του υπέργηρου Στρατηγού Κόρκα, ο οποίος παρευρίσκεται κάθε χρόνο, και ο οποίος πολέμησε σε εκείνες τις επιχειρήσεις του Εθνικού Στρατού.

    Η παρουσία της βουλευτού της ΝΔ, δημιούργησε μεγάλη ένταση και αποδοκιμασίες από τα ‘’ένστολα’’ μέλη της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, με αποτέλεσμα, για την συνέχιση και περαίωση της τελετής, να αναγκασθεί να αποχωρήσει ‘’ με άκομψο τρόπο’’ εν μέσω αποδοκιμασιών.

    Ο καλός καιρός, ήταν αρωγός των διοργανωτών, παρά τις προβλέψεις της ΕΜΥ για αέρα και πιθανή βροχή.

    Όπως σε κάθε συγκέντρωση, οποιουδήποτε είδους, δεν έλλειψαν και οι πάγκοι των πανηγυρτζήδων λιανοπωλητών που πουλούσαν σουβλάκια, φασόλια, μέλι, ρίγανη κτλ, κατά μήκος του δρόμου προς τα λεωφορεία.

    Επιβλητική η παρουσία των Ενώσεων Αποστράτων Αξιωματικών όλων των πόλεων της ΒΕ, όπως έγραψα παραπάνω.

    Ιδιαίτερα επιβλητική και πολυάριθμη ήταν η παρουσία των μελών της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ. Τους άφησα τελευταίους, για κάποιες παρατηρήσεις.

               Είναι γνωστό, ότι στους κρίσιμους καιρούς που ζούμε, οι πρακτικές τους σε διάφορα θέματα, βρίσκουν σύμφωνους πολλούς Έλληνες, αν και δεν ανήκουν σε αυτήν. Όμως, πρέπει να πάρουν αρκετά μαθήματα, για τον τρόπο συμμετοχής και συμπεριφοράς σε εκδηλώσεις εθνικών επετείων, στις οποίες στο κάτω – κάτω της γραφής συμφωνούν, και ιδιαίτερα όταν δεν υπάρχουν ‘’αντίπαλοι’’. Οι συνεχείς φωνασκίες, οι συνεχείς διακοπές της τελετής με συνθήματα και άλλα παρόμοια, δηλώνουν βέβαια μετ’ επιτάσεως την παρουσία τους, αλλα συγχρόνως μειώνουν και τις όποιες συμπάθειες προς αυτήν. Πρέπει να μάθουν πότε σιωπούμε, πότε καθόμαστε ΄΄ΠΡΟΣΟΧΗ’’, πότε επευφημούμε, αποδοκιμάζουμε, διαμαρτυρόμαστε ή ζητωκραυγάζουμε. Αυτά είναι απαραίτητα μαθήματα, που κάποιος πρέπει να τους τα κάνει.

    Σημειωτέον, ότι δεν δημιουργήθηκε το παραμικρό επεισόδιο, ούτε κάν διαπληκτισμός, εκτός από την περίπτωση της απαιτήσεως να απομακρυνθεί η βουλευτής της ΝΔ, όπως και έγινε.

    Ελπίζω να σας έδωσα μία εικόνα από τον εορτασμό, μια και όπως είπαμε παραπάνω, τα ΜΜΕ, κρατικά ή μη, προσπάθησαν με την αγνόηση να απαξιώσουν την εκδήλωση, πράγμα που πιστεύω ότι δεν κατάφεραν.

    Για καλύτερη εκτίμηση, μπορείτε να δείτε παρακάτω κάποιες φωτογραφίες από την όλη τελετή.

 

 

 

 

Η ΓΗ ΑΚΟΜΑ ΓΥΡΙΖΕΙ

Από τις αρχές Ιουνίου, γύρω στις 11 αν θυμάμαι καλά, η Κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι κλείνει άμεσα η ΕΡΤ και τα μαγαζάκια της.

    Γιατί να κλείσει αλήθεια η ΕΡΤ, που εδώ και πολλές δεκαετίες μας συντρόφευε στις καλές και τις κακές στιγμές μας ? Ήταν απαραίτητο ? Μήπως η τακτική ‘’ΠΟΝΑΕΙ ΧΕΡΙ, ΚΟΨΕΙ ΧΕΡΙ’’ δεν ήταν η ενδεδειγμένη ? Ερωτήματα με πολύ περίπλοκες απαντήσεις. Φυσικά, με απαντήσεις διαφορετικών αποχρώσεων.

    Κατά τη γνώμη μου όμως , οι απαντήσεις είναι και πολύ απλές συγχρόνως.

    Είχαμε μία επιχείρηση να λειτουργεί, ΧΩΡΙΣ ΤΑΜΕΙΟ και ΧΩΡΙΣ ΠΡΟ’Υ’ΠΟΛΟΓΙΣΜΟ. Αυτό, στην ουσία. Οι διοικήσεις και αυτοί που τις όρισαν, είχαν την βεβαιότητα ότι όλα τα οικονομικά προβλήματα, θα τα κάλυπτε το Κράτος, αφου…ΕΡΤ ήταν αυτή! Τι να κάνουμε, να την κλείσουμε ?

    Και ερχόταν οι προσλήψεις, αξίων και αναξίων, σαν το χαλάζι.

    Και δινόταν μισθοί προκλητικοί για τους ΚΟΙΝΟΥΣ ΘΝΗΤΟΥΣ ( εργαζόμενους ήθελα να πώ )

    Και γινόταν συμβάσεις παραγωγών, που σε καμμία περίπτωση δεν μπορούσε η ποιότητα και ακροαματικότητα της εκπομπής να ισολογισθεί με το κόστος της.

    Και γινόταν πλειστηριασμοί για Αθλητικά Γεγονότα και πρωταθλήματα, με μοναδικό σκοπό να τα πάρει η ΕΡΤ.

    Και πολλά άλλα παρόμοια, ‘’ων ουκ έστιν αριθμός’’.

    Εάν οι διοικήσεις ήξεραν ότι έχουν συγκεκριμένο προ’υ’πολογισμό για όλα αυτά και όχι απεριόριστο, θα τα έκαναν?

    Εάν ήξεραν ότι θα λογοδοτήσουν για τις ενέργειές τους, θα τις έκαναν ?

    Μην το ψάχνετε λοιπόν, Το ανέκδοτο με τον Ναστραδίν Χότζα που μόλις έμαθε το γά’ι’δαρό του να μην τρώει, εκείνος ψόφησε, το ξέρετε ? Έ, εδώ έγινε το αντίθετο. Η ΕΡΤ ‘’ψόφησε’’ από το πολύ ‘’φαγητό’’.

    Από την πρώτη στιγμή, έγινε το ‘’έλα να δείς’’ από τις διαμαρτυρίες πολλών και διαφόρων.

    Διαμαρτύρονται οι εργαζόμενοι, ότι απολύονται κτλ κτλ ( τα γνωστά ).

    Διαμαρτύρονται οι …συνδικαλιστάδες, γιατί πρέπει να διαμαρτυρηθούν, είναι η δουλειά τους άλλωστε.

    Διαμαρτύρονται τα ΜΜΕ, γιατί ‘’χτυπήθηκε’’ η οικογένειά τους. Όλοι από εκεί πέρασαν.

    Διαμαρτύρονται οι αριστεροί και αριστερίζοντες, ‘’ προοδευτικοι’’ αυτοαποκαλούμενοι, με χρωματική απεικόνιση από πράσινο σκούρο μέχρι βυσσινί, γιατί πρέπει να διαμαρτυρηθούν, αυτή είναι η δουλεία τους και αυτονών.

    Διαμαρτύρονται και σοβαροί ( νόμιζα ) άνθρωποι, κλαίγοντας, ενθυμούμενοι ‘’περασμένα μεγαλεία ‘’ αλλα ήρθε και η ώρα του ‘’διηγώντας τα να κλαίς’’

    Όλους τους ενόχλησε το ΜΑΥΡΟ στην οθόνη τους, και έγινε σήριαλ. Γιατί δεν έβαζαν ένα εμπριμέ με κοκκινοπρασινογαλάζιες βούλες και γραμμές, για να μην έχουν αιτία να γκρινιάζουν ?

Ας τα πάρουμε από την αρχή τα διαμαρτυρόμενα λεβεντόπαιδα που περιγράψαμε παραπάνω.

Οι εργαζόμενοι πρώτα.

    Γνωστό και στα χελιδόνια, ότι η ΕΡΤ ήταν η προσωποποίηση του ΡΟΥΣΦΕΤΙΟΥ. Όλοι ανεξαιρέτως , και οι εργαζόμενοι αλλά και οι ‘’εργαζόμενοι’’ ( είχαν στείλει την φωτογραφία τους για να μην τους ξεχνούν ), είχαν προσληφθεί χωρίς διαγωνισμούς, χωρίς προκηρύξεις, χωρίς ΑΣΕΠ, χωρίς…χωρίς…. Το μοναδικό και απαραίτητο δικαιολογητικό, ήταν ΣΥΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ, κυρίως πρασινοκόκκινου φόντου. Και γαλάζιου, και γαλάζιου…για να μην ξεχνιόμαστε. Από Γενικό Διευθυντή, μέχρι Καθαρίστρια.

    Εύκολο είναι, από τη μια στιγμή στην άλλη, από το καθεστώς ‘’νιρβάνας’’ και πλουσιοπάροχης μισθοδοσίας, να πέσουν στην ανεργία ? Χαριτολογώντας θα μπορούσαμε να πούμε ότι από ΑΕΡΓΟΙ ΄να γίνουν ΑΝΕΡΓΟΙ ? Όχι φυσικά. ‘’Αποθανέτω η ψυχή τους μετα των αλλοφύλων’’ ( ή άλλων φίλων ) κραυγάζουν άναρθρα. Υπήρχε ίσως και κάποιο ποσοστό που δούλευαν και έπαιρναν δίκαια τον μισθό τους, ενισχυμένο βέβαια…Έ, τι να γίνει, μαζί με τα ξερά ας καεί και κανένα χλωρό. Πρώτη φορά θα είναι ?

Οι συνδικαλιστάδες τώρα.

    Κάθονται και τους θυμιάζουν, να καθοδηγούν καταλήψεις δημοσίων χώρων, να τους μεταμορφώνουν σε γύφτικο τσαντήρι κρεμώντας ό τι πανώ τους κατέβει ( ΕΤ-3, κοντά μου είναι ) και με την ΑΚΡΩΣ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΗ ΑΛΗΤΙΚΗ συμπεριφορά τους να φέρονται σαν να τους ανήκει όχι μόνον το Κράτος, αλλά και τα σώβρακά του.Μέχρι και τον συμμοριτοπόλεμο ανακάτεψαν !

Από κοντά και τα ΜΜΕ.

    Πώς την λένε εκείνη την παροιμία με τα κοράκια ? ΚΟΡΑΚΑΣ ΚΟΡΑΚΟΥ ΜΑΤΙ ΔΕ ΒΓΑΖΕΙ, αν θυμάμαι. Όλοι αυτοί που διαρρυγνύουν τα ιμάτιά τους, από την ΕΡΤ ξεκίνησαν, και το χρωστάνε. Παλιμπαιδισμός, νοσταλγία, βαβούρα, σαματάς να γίνεται, λίγο από όλα. Στην πραγματικότητα, ΒΟΥΤΥΡΟ ΣΤΟ ΨΩΜΙ τους.

Έλα που έχουμε και τους ερυθρόδερμους, γενικώς.

    Όχι τους Αμερικάνους, σε εκείνους επέβαλαν την ΤΕΛΙΚΗ ΛΥΣΗ  α λα Χίτλερ εδώ και δεκαετίες. Για τους δικούς ( ???? ) μας λέω. Όπου γάμος και χαρά, η Βασίλω πρώτη. Θα αφήσουν ανεκμετάλλευτο τέτοιο ‘’πιασάρικο’’ θέμα ? Θα το ‘’βαφτίσουν’’  ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ και θα ξεσπαθώσουν. Ως συνήθως…

Να και τελευταίοι οι άναρθρα κραυγάζοντες.

    Αριστερών γενικώς πεποιθήσεων, που μεγάλωσαν με τον ΑΓΝΩΣΤΟ ΠΟΛΕΜΟ, τον ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΗ ΛΙΑΠΚΙΝ, την ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΑΣ, τη ΛΩΞΑΝΤΡΑ, και άλλα παρεμφερή. Πάλι καλά που δεν μνημόνευσαν το ΠΕΗΤΟΝ ΠΛΕΗΣ…Δεν θα ακούνε οι δύστυχοι το ΤΣΟΜΠΑΝΑΚΟΣ ΗΜΟΥΝΑ ΠΡΟΒΑΤΑΚΙΑ ΦΥΛΑΓΑ, ούτε θα τους δονεί κάθε Κυριακή του Διακογιάννη η φωνή στην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΚΥΡΙΑΚΗ. Πώς θα ζήσουν τώρα χωρίς τις εκπομπές του Σ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ? Πώς θα ΜΕΙΝΟΥΝ ΕΛΛΑΔΑ ? Πώς θα έχουν επίσημη και έγκυρη ενημέρωση από τις ειδήσεις, για όλα όσα γίνονται στον τόπο ?

    Αυτοί είναι οι χειρότεροι από όλους, που επιτίθενται κατά του κλεισίματος, στην κυριολεξία ΜΕ ΑΦΡΟΥΣ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑ. Το είδα με τα μάτια μου…Τι να τους πείς ? Ότι είναι άσχετοι και αδαείς ? Αυτά είναι τα λιγώτερα. Ότι είναι ηλίθιοι ? Κοντά είμαστε. Όσο για την πολυθρύλητη ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ, ας βάλουν ένα ιδιωτικό κανάλι, σύμφωνα με τον χρωματισμό τους, και ας ακούσουν και δούν, να το ευχαριστηθούν. Υπάρχουν όλων των χρωμάτων, άσχετα εάν ορύωνται για την ΣΩΣΤΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ. Είναι σαν την ΣΩΣΤΗ ΤΥΡΟΠΙΤΤΑ. Με πολύ ή με λίγο τυρί ? με χοντρά ή ψιλά φύλλα ? σφολιάτα ή μπουγάτσα ? και πάει λέγοντας.. Η ΣΩΣΤΗ ΤΥΡΟΠΙΤΤΑ…Η ΣΩΣΤΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ…

    Όλοι οι παραπάνω, σημειωτέον, δεν αρνούνται την ανάγκη εξυγίανσης της ΕΡΤ, αλλά την θέλουν με τον δικό τους τρόπο και ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥΣ ΟΡΟΥΣ. Κατ’ αρχή, ΕΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΗ. Δηλαδή, να πάρουν ένα μπουρδέλο ( κυριολεκτώ, δεν αναφέρομαι στην ΕΡΤ ) και να το κάνουν φαρμακείο. Γίνεται ??

    ‘Ολοι αυτοί, ήθελαν να μας πείσουν ότι χωρίς ΕΡΤ, θα σταματούσε  ο κόσμος να γυρνάει, θα καταστραφόταν τα πάντα, θα γυρνούσαμε στον Μεσαίωνα και άλλες παρεμφερείς γραφικές απόψεις.

    Και να μην υπάρχει κανείς να τους ελέγξει για τις τωρινές παρανομίες τους ( καταλήψεις κτλ ). Βλέπετε, η ισχύς των δυνάμεων καταστολής και επιβολής της εννόμου τάξεως, φτάνει μόνο μέχρι το ξυλοφόρτωμα των συνταξιούχων στο Σύνταγμα. Για περισσότερα, υπάρχει ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΟΣΤΟΣ. Άει στο διάολο, και εσείς και το πολιτικό κόστος σας…

    Μέχρι σήμερα, πέρασαν περίπου δυό μήνες. Η γή ακόμα γυρίζει. Ο κόσμος δεν έχει καταστραφεί ακόμα. Η τρό’ι’κα εξακολουθεί να διατάζει. Οι δικοί μας, εξακολουθούν το ‘’ΑΒΑΒΑΟΥ ΠΑΠΑΠΑΟΥ’’. Τι άλλαξε ? Τίποτα. Τα ίδια θα ήταν με την ΕΡΤ σε λειτουργία.

Όμως, εδώ και αρκετές μέρες, η ΕΡΤ έχει ξανανοίξει, παρά τις λυσσιασμένες προσπάθειες των εγκαθέτων να δυσκολέψουν τις μεταδόσεις ( κεραίες κτλ ).

    Η ΕΡΤ, με διάφορες ονομασίες μέχρι να πετύχουμε την σωστή, είτε ως ΝΕΡΙΤ, έτε ως ΕΔΤ, είτε ως ΔΤ ( τελευταία εκδοχή ) ΕΚΠΕΜΠΕΙ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΣ και πάλι. Έφυγε το ‘’μαύρο’’ που πλάκωνε τις καρδιές των θρηνούντων την απώλεια του προσφιλούς τους μέσου προπαγάνδας.

    Τι εκπέμπεί ? Διάφορες επαναλήψεις εκπομπών, κινηματογραφικών ταινιών κτλ. Γιατί, όταν δούλευε ως ΕΡΤ τι εξέπεμπε ? Τα ίδια ! Άρα, λειτουργεί.!

    Είμαι ανγκασμένος να πιστέψω τους ισχυρισμούς των υπευθύνων, ότι θα δημιουργηθεί μια νέα τηλεόραση και ραδιόφωνο, σε σύγχρονα πρότυπα, μικρή αλλά λειτουργική, αξιοκρατική ( άντε καλά…Στην Ελλάδα ? ) , σωστή και οικονομική. Αυτές είναι οι εξαγγελίες. Ας τις κάνουν ΓΡΗΓΟΡΑ, γιατί ο σοφός λαός λέει  ΤΟ ΓΟΡΓΟΝ ΚΑΙ ΧΑΡΙΝ ΕΧΕΙ (για να μην γράψω την άλλη, με τον πραματευτή που αργεί… ) . Ας μην τους υποτιμάμε, ξέρουν πολύ καλά ότι η τηλεόραση είναι το άριστο μέσο για διάδοση και επιβολή της Κρατικής Προπαγάνδας.

    Εάν ενοχλούν κάποιοι όροι που χρησιμοποιώ, δεν ζητώ συγγνώμη, γιατί ‘’εμείς οι στρατιωτικοί τα λέμε τσεκουράτα’’.

ΠΟΛΥ ΚΑΚΟ ΠΡΑΓΜΑ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ

ΠΟΛΥ ΚΑΚΟ ΠΡΑΓΜΑ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ

  Προχτές το απόγευμα, αφού συγκέντρωσα όλα τα χαρτιά που χρειαζόταν, είπα να κάνω και εγώ την Φορολογική μου Δήλωση, όπως κάθε χρόνο.

    Μπήκα λοιπόν στο ΤΑΞΙΣκτλ, συμπλήρωσα τα στοιχεία στη δήλωση, ζητάω τα αποτελέσματα και παθαίνω κολούμπρα.

    Μου ζητούσαν να πληρώσω ένα ποσό που δεν το είχα. Πάλι, όπως και πέρσυ.

    Ξανακάνω έλεγχο, ξαναδοκιμάζω, τα ίδια. Άλλη μια φορά, πάλι τα ίδια.

    Θυμήθηκα τότε, ( πραγματικό περιστατικό ) έναν θείο της γυναίκας μου, που πριν από 20 χρόνια περίπου, έπαθε εγκεφαλικό και πέθανε, όταν του ήρθε το εκκαθαριστικό της Εφορίας. Και εκείνος, είχε να πληρώσει.

    Επειδή λοιπόν, δεν είμαι διατεθειμένος να πάθω το ίδιο, και να προστεθώ στον ατέλειωτο αριθμό των δολοφονημένων από τις Κρατικές ‘’Υπηρεσίες’’, έκλεισα τον υπολογιστή βγήκα στο μπαλκόνι μου, άναψα τσιγάρο ( ναι, ακόμα καπνίζω, τι θέλετε δηλαδή ? ) και άρχισα να σκέφτομαι. Κακό πράγμα να σκέφτεσαι….

    Εδώ και αρκετά χρόνια, σε όλες τις δημοσιεύσεις μου αλλά και στις συζητήσεις, κατηγορούσα όσους είχαν ‘’απλώσει τα πόδια πέρα από το πάπλωμα’’, παίρνοντας δάνεια για διάφορες ανάγκες. Ενώ εγώ, ο καλός στα οικονομικά, ο συνετός, ο σωστός, δεν έκανα τέτοια πράγματα, αλλά εάν είχα λεφτά, αγόραζα ό τι ήθελα, και εάν δεν είχα, προσπαθούσα να μαζέψω.

    Και τι κατάφερα με αυτό τον τρόπο μέχρι τώρα ? Δεν χρωστάω σε κανένα, θα μου πείς. Έ, και τι έγινε ? Τι θα γινόταν αν χρωστούσα ? Εδώ, τώρα που δεν χρωστάω, πάλι μου ζητάνε να τους δώσω. Εάν χρωστούσα, τι παραπάνω θα μου έκαναν ?

    Κάθομαι και σκέφτομαι λοιπόν. Εάν έκανα αυτά που οι περισσότεροι έκαναν, ίσως να ήμουν καλύτερα.

    Θα έπαιρνα ένα δάνειο, να αγοράσω μία LOTUS ELAN ( το όνειρό μου από μικρός) να κυκλοφορώ σαν άνθρωπος και το αεράκι να μου ανεμίζει τα μαλλιά ( όταν είχα ).

    Θα έπαιρνα άλλο δάνειο, και θα αγόραζα ένα αξιοπρεπές εξοχικό δίπλα στο κύμα, να περνάω και εγώ τα καλοκαίρια μου ανθρώπινα, να κάνω και το χατήρι της γυναίκας μου και να γλυτώσω από την γκρίνια της.

    Θα έπαιρνα ακόμα ένα δάνειο, ( δόξα τω Θεώ, οι τράπεζες έδιναν με συνοπτικές διαδικασίες ) και θα αγόραζα ένα σκαφάκι 8 – 10 μέτρων, δεν χρειάζομαι περισσότερο, για να πηγαίνω στο ψάρεμα που πολύ μου αρέσει.

    Θα έπαιρνα και 2-3 ακόμα δάνεια, για να ικανοποιήσω τις απαραίτητες ανάγκες μου, να, τίποτα διακοπούλες στο εξωτερικό, τίποτα υποχρεώσεις, ξέρετε τώρα.

    Όλα θα ήταν όμορφα και ωραία, και οι φίλοι και γνωστοί, ίσως με κάποια ζήλεια, θα έλεγαν το γνωστό ‘’ΕΙΔΕΣ Ο ΑΝΔΡΕΑΣ ? ‘’.

    Την τωρινή κατάσταση, δεν θα ήταν στο χέρι μου να την αποφύγουμε. Θα άρχιζαν οι περικοπές κτλ κτλ κτλ που όλοι ξέρουμε. Φυσικά, δεν θα μπορούσα να ‘’εξυπηρετήσω’’ ( έτσι δεν λένε ? ) τα δάνεια, γιατί προτεραιότητα θα είχε η κατσαρόλα πλέον, όπως σε όλους. Επομένως, δεν θα πλήρωνα τις δόσεις,  με πλήρη συνείδηση.

    Τα γνωστά λοιπόν ‘’ευαγή φιλανθρωπικά ιδρύματα ‘’ ( έτσι δεν παρουσιάζονται οι Τράπεζες στις διαφημίσεις ? ) θα ανησυχούσαν για το ‘’πού πήγε η κόττα με τα χρυσά αυγά’’ και θα έκαναν κάποιες ενέργειες.

    Στην αρχή, θα με έπαιρναν τηλέφωνο, για να μου υπενθυμίσουν ευγενικά ότι καθυστερώ την πληρωμή των δόσεων.

    Μετά, θα μου έστελναν χαρτάκια, ότι αν δεν πληρώσω θα κάνουν εκείνο και το άλλο.

    Θα ακολουθούσαν τηλεφωνήματα σε απαράδεκτες ώρες, από ‘’μαφιόζικες’’ εταιρείες, ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ των τραπεζών, και θα μου έλεγαν τα δικά τους. Φυσικά, το τηλέφωνο έχει το μέγιστο πλεονέκτημα ότι μπορείς να το κλείσεις.

    Θα άρχιζαν και τα εξώδικα, ότι αν….τότε η τράπεζα….. κτλ κτλ.

    Και τελικά, θα φτάναμε σε αποφάσεις δικαστηρίων για κατασχέσεις ή πλειστηριασμούς. Γνωστό το κόλπο.

    Εγώ, θα έκανα ‘’το παγώνι’’. Πέρα βρέχει. Και θα γινόταν τα αναμενόμενα.

    Πάει η LOTUS, μου την πήρανε, εκτός και εάν πρόλαβα να την τρακάρω, για να δώ πως είναι. Δε βαρυέσαι, δεν έχω πλέον μαλιά να μου τα ανεμίζει το αεράκι…

    Πάει το εξοχικό, το πήρανε ’’κοψοχρονιά’’, και ακόμα χρωστάω. Ποιος αντέχει την γκρίνια τώρα…Στο κάτω – κάτω, το βαρέθηκα τόσο καιρό. Όλο τα ίδια και τα ίδια…

    Πάει και το σκαφάκι μου, τέρμα το ψάρεμα, εκτός και αν πάω στο μώλο να ρίξω πετονιά με καλάμι, για σπάρους και τα παρεμφερή. Έ, όλο και κάποιος φίλος θα έχει βάρκα να με πάρει μαζί του καμμιά φορά…

    Τέρμα και οι όμορφες διακοπές στο εξωτερικό. Εδώ που τα λέμε πάντως, γύρισα τον μισό τον κόσμο. Ο υπόλοιπος, δεν έχει ενδιαφέρον. Οπότε…

    Πάει το ένα, πάει το άλλο, πάνε όλα. Και τι έγινε ???

    Εγώ, τόσο καιρό, είχα τη LOTUS μου, το σκάφος μου, το εξοχικό μου, ό τι ήθελα τέλος πάντων. Έκανα ό τι ήθελα, έζησα όπως ήθελα, πήγα όπου ήθελα, πόσοι μπορούν να το κάνουν αυτό ? Έχω και κάτι να θυμάμαι. Στο κάτω κάτω της γραφής, ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ?? Ας τα πήραν. Να τα βάλουν στον…..τους! Δεν θα ζήσω και 200 χρόνια !

    Αυτά σκεφτόμουν, και από την άλλη μεριά, ερχόταν στο μυαλό οι ‘’περιπέτειες’’ που πέρασα τηρώντας την Αρχή μου, ‘’ΕΧΩ, ΞΟΔΕΥΩ, ΔΕΝ ΕΧΩ, ΔΕΝ ΞΟΔΕΥΩ’’

    Μάζευα φράγκο - φράγκο τα χρήματα, να πάρω το πρώτο μου αυτοκίνητο το 1975, ένα ΡΕΝΩ μοντ.1966. Ευτυχώς μεσολάβησε η επιστράτευση του 74, και μου έμειναν τα λεφτά, γιατι για 5 μήνες έβλεπα μόνο βουνά και λάσπες, και δεν είχα πού να τα ξοδέψω.

    Μάζευα πάλι φράγκο – φράγκο τα χρήματα, για να αλλάξω το αυτοκίνητο το 1979, με άλλο, μοντέλο 1973.

    Έκατσα 3 χρόνια με την γυναίκα και τα παιδιά μου σε γκαρσονιέρα 28 τμ, για να μαζέψω χρήματα να αγοράσω σπίτι.

    Και άλλα πολλά παρόμοια, που απλώς ενισχύουν την εικόνα.

    Και έρχονται πάλι τώρα, να μου πούν ότι χρωστάω….Οι αλήτες….οι κλέφτες…οι δολοφόνοι!

    Μήπως έπρεπε να κάνω αυτά που οι άλλοι έκαναν, και ακόμα περισσότερα?

    Μήπως ήμουν ΜΑΛΑΚΑΣ που δεν τα έκανα ? Μήπως ?????