Σε ποια ψαροταβέρνα ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΤΕ στην Θεσσαλονίκη.

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

Ανδρές Μελεζιάδης

    Ανήμερα της Εθνικής μας Εορτής, είπαμε οικογενειακά, και με την ευκαιρία της γιορτής της κόρης μου, να πάμε «προς τα έξω» το μεσημέρι, για να επιδοθούμε σε «μπακαλιαροσκορδαλοφαγία», όπως επιτάσσει το έθιμο. Φυσικά, δεν υπήρχε η παραμικρή πιθανότητα, ότι θα τρώγαμε να συγκριθεί με τον μπακαλιάρο και την σκορδαλιά που έφτιαχνε η κυρα-Λίτσα, η συγχωρεμένη η μητέρα μου, και τον οποίο με τον αδελφό μου «του αλλάζαμε τα φώτα» στην κυριολεξία.

    Επιλέξαμε να πάμε στην Περαία, δίπλα στο κύμα, μια και βοηθούσε και ο καιρός, σε μια ταβέρνα με το όνομα « Ο ΛΑΚΗΣ»( Ακτής 71, Περαία ). Σε αυτές τις περιπτώσεις, ή βασίζεσαι σε δική σου εμπειρία ή σε συστάσεις φίλων. Στην περίπτωση, έγινε το δεύτερο.

    Μαζευτήκαμε λοιπόν, όλη η οικογένεια ( εννέα άτομα με την Μελένια και τον Αντρίκο ) και στις 12.30 ήμασταν εκεί, σε τραπέζι που είχαμε ήδη κλείσει. Επειδή δεν πήγαμε όλοι μαζί, εμείς που πήγαμε πρώτοι, ( τέσσερα άτομα ) είπαμε να πιούμε ένα ουζάκι, μέχρι να έρθουν και οι υπόλοιποι. Έτσι και έγινε, με ένα μικρό μεζέ.

    Στις 13.20, αφού είχαμε μαζευτεί όλοι, δώσαμε την παραγγελία μας στον σερβιτόρο, και περιμέναμε.

    Σε ένα τέταρτο περίπου, ήρθαν κανα-δυό σαλάτες , τα ποτά και δυό «αλοιφές» όπως επεκράτησε να τις λένε. Το ψωμί, ήρθε αργότερα.

    Από εκεί και πέρα, κάθε 15 – 20 λεπτά, ερχόταν και ΕΝΑ πιάτο από την παραγγελία μας, όχι από τα βασικά.

    Κατά τις 14.15, ρωτήσαμε τι γίνεται με την παραγγελία μας, γιατί έχει αργήσει τόσο πολύ. Η απάντηση στην αρχή, ήταν το κλασσικό «έρχεται» !

    Στο διπλανό τραπέζι, που ήρθαν μετά από εμάς, είχαν φάει όλο το φαγητό τους, και εμείς ακόμα περιμέναμε.

    Ξαναρωτάμε, τι γίνεται, και μας λέει ο υπεύθυνος του μαγαζιού ότι αυτά που περιμένουμε είναι δευτερεύοντα, ( ΤΟ ΚΥΡΙΩΣ ΠΙΑΤΟ ΔΗΛΑΔΗ) και ότι τα βασικά τα έχουμε πάρει ( εξήγησε ότι εννοούσε το ουζάκι για 3 άτομα ).

    Στις 15.15, ξαναρωτήσαμε τι γίνεται, επειδή δεν θέλαμε η υπέροχη μέρα και το « παρά θίν’  αλός» μας να χαλάσει από εκνευρισμό. Η απάντηση ήταν πως «είχαμε παραγγείλει στις 14.30 και δεν έπρεπε να βιαζόμαστε … τέτοια μέρα» !

    Στις 15.30, μετά την Οδύσσεια της αναμονής μας, και με τα νεύρα πλέον «τσατάλια», αποφασίσαμε να φύγουμε και ζητήσαμε τον λογαριασμό. Ήρθε λοιπόν και ο λογαριασμός, και έγραφε….. 128,38 ευρω !

    Τον ψάξαμε, και είδαμε ότι είχε χρεώσει όλα όσα ήρθαν, αλλά και δεν ήρθαν! Εξυπνάδα, σου λέει. Αυτοί είναι τσατισμένοι, θα πληρώσουν όσα λέμε και θα φύγουν!

    Ξαναφωνάζουμε τον σερβιτόρο υπεύθυνο του μαγαζιού, του επισημαίνουμε όσα δεν ήρθαν και ζητάμε την επανέκδοση.

    Πράγματι, σε λίγο έρχεται ο ΝΕΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΣ, 108,38 ευρώ!

    Ξανακάνουμε αντιπαραβολή, και βλέπουμε ότι είχε αφαιρέσει ένα μόνο πράγμα από τον προηγούμενο, τον μπακαλιάρο. Κάνουμε πλέον μόνοι μας το λογαριασμό, βρίσκουμε ότι πρέπει να είναι 78,38 ευρώ ( κάτι παραπανίσια νερά που χρέωσε, χαλάλι του ) , πληρώνουμε και φεύγουμε, νηστικοί φυσικά, χωρίς μπακαλιάρο σκορδαλιά. Ήδη η ώρα ήταν 16.15, οπότε γυρίσαμε στα σπίτια μας…..

    Γιατί τα γράφω όλα αυτά.

    Πρώτον, για να γίνει αντιληπτό ότι οι απατεώνες είναι ανάμεσά μας, με χαμόγελο και επίπλαστη ευγένεια.  Σκοπό έχουν την τσέπη μας και μόνο, και φυσικά τέτοιες μέρες, να κάνουν την περίφημη « αρπαχτή » όσο περισσότερο μπορούν.

    Δεύτερον, για να σας ενημερώσω για αυτή την περίφημη ταβέρνα με τις θετικές κριτικές στα ανάλογα μέσα, και να σας προειδοποιήσω, ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΤΕ ! Ούτε από έξω να μην περάσετε !

    Τελικά, την Κυριακή, βοηθούντος και πάλι του καιρού, πήρα την γυναίκα μου και πήγαμε σε μια γειτονική μας ταβέρνα, την «ΨΑΡΟΥ» ( Μυκόνου 10, Κ.Τούμπα Στροφή Τριανδρίας ), φάγαμε επιτέλους τον μπακαλιάρο μας και άλλα τινά, το καταευχαριστηθήκαμε και γιορτάσαμε την 25η Μαρτίου στις 26 του μηνός.    Την συγκεκριμένη ταβέρνα – τσιπουράδικο, την συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όλους, για την ποιότητα, τις τιμές και την εξυπηρέτηση.

    Άντε, και του χρόνου….

Μήνυμα προς τους υποψηφίους των εκλογών της ΕΑΑΣ.

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

Ανδρέας Μελεζιάδης

    Αγαπητοί μου συνάδελφοι και φίλοι, που αποφασίσατε να «εκτεθείτε» στην γνώμη και ψήφο των συναδέλφων προς το άτομό σας.

    Από την αρχή της προεκλογικής μας περιόδου, όπως νομίζω πως είχα υποχρέωση, πρόβαλα στο μπλόκ όλα όσα μου στείλατε, χωρίς καμία εξαίρεση ή τροποποίηση. Αυτό έπρεπε να κάνω.

    Όλοι ανεξαιρέτως, προτρέψατε τους συναδέλφους μας, να «σηκωθούν από τον καναπέ» και να πάνε να ψηφίσουν, και αναλύσατε πολύ σωστά τους λόγους που πρέπει να το κάνουν. Και σε αυτό συμφωνώ.

    Επειδή έχω τον τρόπο ( το μπλόκ ΡΟΥΚΟΥΜΟΥΚΟΥ δηλαδή), αλλά και επειδή δεν είχα, δεν έχω και ούτε πρόκειται να έχω φιλοδοξίες  σε θέσεις ΔΣ της ΕΑΑΣ ή παραρτημάτων της, χωρίς δισταγμό θέλω να εκφράσω κάποιους προβληματισμούς μου .

    Οι εκλογές θα γίνουν την Κυριακή, και κάποιοι από εσάς θα «βγούν» κάποιοι άλλοι όχι. Φυσικό επακόλουθο. Έτσι γίνεται στις εκλογές. Το θέμα μας όμως, είναι Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ !

    Όλοι σας ανεξαιρέτως, τονίσατε την ανάγκη ΕΝΟΤΗΤΑΣ του συνόλου των εα αξκών, και αυτό είναι φυσικά αναγκαίο και απαραίτητο, για να έχουμε ισχυρή φωνή ώστε να διεκδικούμε τα δίκαια δικαιώματά μας με σθένος, πάντα μέσω της ΕΑΑΣ.

    Όμως, η ΕΝΟΤΗΤΑ ξεκινάει από μέσα από το Διοικητικό Συμβούλιο ! Είναι ανθρώπινο, κάποιοι να μπορούν να συνεργαστούν καλύτερα με κάποιους, και με κάποιους άλλους πάλι, καθόλου. Επόμενο είναι.  Και, δυστυχώς, υπήρξαν τέτοια θέματα στο παρελθόν. Διαφορές απόψεων, εγωισμοί, άλλες επιδιώξεις, επέδρασαν δυσμενώς στην όλη είκονα και μας προβλημάτισαν. Δεν υπάρχουν παρατάξεις με ξεχωριστά ψηφοδέλτια, ώστε να εκλεγεί μία «παράταξη» και φυσικά να υπάρχει κατ’ ακολουθία και η «αντιπολίτευση».   Και πολύ σωστά δεν υπάρχουν παρατάξεις, Αυτά, είναι για τους πολιτικούς, και ΕΜΕΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ. Όποιος θέλει να γίνει, δικαίωμά του, και ας γίνει, με ό τι αυτό συνεπάγεται.

    Είναι επόμενο λοιπόν, την 20ηΦεβρουαρίου να έχουμε ένα ΔΣ με διαφορές και συμφωνίες απόψεων, με καλές ή κακές προοπτικές συνεργασίας, και με συμπάθειες ή και αντιπάθειες ενδεχομένως. Και αυτό ανθρώπινο.

    Σε αυτό λοιπόν το σημείο, ΟΛΟΙ πρέπει να αναλογιστείτε, ότι σας εμπιστευτήκαμε για να διοικήσετε την ΕΑΑΣ, το κατ’ εξοχήν όργανο που μας εκφράζει.

    Την επομένη των εκλογών, λοιπόν, και αφού γίνει γνωστό το νέο ΔΣ, καλό θα ήταν ΟΛΟΙ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ να αρθείτε στο ύψος των περιστάσεων και να αφήσετε στην άκρη τα … «προσωπικά» και τις διαφωνίες, ώστε να μπορέσετε να συνεργαστείτε. Για αυτό θα σας ψηφίσουμε !

    Θέλουμε ΕΝΙΑΙΑ και αδιατάρακτη διοίκηση, και όχι ο καθένας να λέει, δυστυχώς δημοσίως κάποιες φορές, «το κοντό και το μακρύ» του.

    Δεν είναι σωστό, ούτε λογικό, σε κάθε διαφωνία, (που οπωσδήποτε θα υπάρξουν)  να αποστασιοποιούντα με αποχή ή και παραίτηση ακόμα, μέλη του ΔΣ, επειδή δεν μπορούν να συνεργαστούν με τους υπόλοιπους ή επειδή δεν γίνεται «το δικό τους»

    Για αυτούς τους λογους, αλλά και για πολλούς άλλους που ξέρετε καλύτερα, καλά θα ήταν, μετά τις εκλογές και την ανάδειξη των πλειοψηφούντων, εάν κάποιοι διαπιστώσουν ότι η συνεργασία με τους υπόλοιπους θα είναι προβληματική, καλύτερα θα είναι ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΟΥΝ από την αρχή ώστε να διευκολυνθεί το ΔΣ στην αναπλήρωσή τους απο τους επόμενους, ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΟΛΩΝ ΜΑΣ.

    Ευελπιστώντας ότι τα παραπάνω θα σας προβληματίσουν, εύχομαι σε όλους σας, ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ.

Ανδρέας Μελεζιάδης, Σχης (ΔΒ) εα.

Κοπη Βασιλοπιττας Ταξεως ΣΣΕ 1973 στη Θεσσαλονικη.

   Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος την Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου κόψαμε την Βασιλόπιττά μας στη Θεσσαλονίκη, στην ταβέρνα «ΚΑΡΑΒΟΜΥΛΟΣ», όπως το είχαμε προγραμματίσει. Πρέπει όμως να απαντήσουμε πρώτα, σε δύο ερωτήσεις. Γιατί Πέμπτη ; Γιατί στον «ΚΑΡΑΒΟΜΥΛΟ» ;

    Εδώ και χρόνια, έχουμε συνηθίσει να κόβουμε την πίττα μας ημέρα Πέμπτη, μια μέρα που τα μαγαζιά δεν έχουν και τόσο πολύ δουλειά, έτσι ώστε να είμαστε άνετα, μόνοι μας σχεδόν, ώστε να μπορούμε να κάνουμε… «τα δικά μας». Μια και δεν δουλεύουμε την επομένη, δεν έχουμε πρόβλημα. Βέβαια, αυτή τη… παράδοση την ξεκινήσαμε πρίν από το 2010, τότε που οι ταβέρνες ήταν γεμάτες. Τώρα πλέον, πλην εξαιρέσεων, ακόμα και το Σαββατόβραδο, δεν έχουν πολύ κόσμο. Εμείς όμως, συνεχίζουμε με την Πέμπτη, ευελπιστώντας πως κάποια στιγμή οι ταβέρνες θα έχουν άνεση να μας φιλοξενήσουν μόνο αυτή τη μέρα, γιατί τις υπόλοιπες θα είναι γεμάτες, με ό τι αυτό συνεπάγεται.

    Αποφασίσαμε ομόφωνα, μετά από «έρευνα αγοράς» να πάμε στον «ΚΑΡΑΒΟΜΥΛΟ», αφού οι δύο ταβέρνες που προτιμούσαμε τα προηγούμενα χρόνια, το «ΚΙΟΥΡΝΤΙ ΜΕΖΕ» και ο «ΛΙΧΝΟΣ» έκλεισαν! Η μία έγινε μπάρ και η άλλη ουζερί.

    Μαζευτήκαμε λοιπόν, 45 άτομα, για τα «πατροπαράδοτα» Είμασταν ο Πέτρος από Πτολεμα’ι’δα, ο Γιάννης, ο Γιώργος, ο Τάσος, ο Θανάσης, ο Βαγγέλης, ο Κώστας, ο άλλος Κώστας από Κατερίνη, ο άλλος Γιώργος, εγώ, ο Λάζαρος, ο Σταύρος, ο 3ος Κώστας, ο Ηλίας, ο Τίμος, ο Σπύρος, ο Γρηγόρης από Κιλκίς και ο άλλος Πέτρος, με τις γυναίκες μας. Μαζί μας ήταν και οι καλοί μας φίλοι που πάντα μας ακολουθούν , ο Θόδωρος, ο Στράτος, ο Χρήστος, ο Βαγγέλης και ο Γιώργος. Στις φωτογραφίες, φαίνονται όλοι.

    Αφού φάγαμε καλά – καλά, ήρθε και η ώρα να κόψουμε την πίττα, με τα τελετουργικά της. Αυτή τη φορά ο «παράς» δεν έπεσε στον Τίμο, αλλά στον Κώστα ! Έκπληξη ! Επιπλέον, ο καλός μας φίλος Γιώργος, που πιο συχνά πάει στους Άγιους Τόπους από ότι στην Πλατεία Αριστοτέλους, μας προσέφερε μία εικόνα από τους Άγιους Τόπους, της Παναγίας Ιεροσολυμίτισας, καθώς και αρκετές «ευλογίες» ( μικρά αναμνηστικά, σταυρουδάκια, εικονίτσες κτλ) Στην κλήρωση που ακολούθησε, τυχερός ήταν ίδιος !  Σύμφωνα με την επιθυμία του, η κλήρωση επαναλήφθηκε, με τυχερό αυτή τη φορά τον Σταύρο.

    Εν τω μεταξύ, είχαν έρθει από την Αθήνα και τα συμπληρωμένα άλμπουμ φωτογραφιών της τάξεως, και όσοι ήθελαν πήραν από ένα, έναντι 10 ευρώ.

    Αφού τέλειωσαν τα «προεόρτια», και προς επιβεβαίωση του «νηστικό αρκούδι δεν χορεύει», με την συνοδεία της μικρής μεν αλλά θαυμάσιας ορχήστρας ( δύο άτομα ) το ρίξαμε στο χορό, μέχρι το τέλος της βραδιάς μας. Πρωταγωνιστές, οι… «συνήθεις ύποπτοι» !

    Φεύγοντας, ήμασταν απόλυτα ικανοποιημένοι για τον τρόπο που περάσαμε την βραδιά μας, και ανταλλάξαμε προτάσεις για επόμενες εκδηλώσεις μας ( εκδρομές κτλ ). Πολλές και καλές προτάσεις, όμως η περίοδος που διανύουμε είναι δύσκολή, όπως και η υλοποίηση κάποιων από αυτών. Πάντως, απόπειρα θα κάνουμε !

    Γενικώς, περάσαμε πολύ όμορφα. Ίσως δεν είχαμε το ίδιο κέφι όπως κάποιες άλλες φορές, όμως αυτό είναι αποτέλεσμα της κρίσης και των προβλημάτων που έχει δημιουργήσει σε όλους μας.

    Παρακάτω, ένα σχετικά εκτενές φωτορεπορτάζ, για την πιστοποίηση των παραπάνω.