ΕΥΧΕΣ

Συνεστίαση Τάξεων ΣΣΕ 1970 και 1973 στη Θεσσαλονίκη.

Ανδρέας Μελεζιάδης

     Έχουν περάσει 47 χρόνια, από τότε που αποχαιρετήσαμε στη ΣΣΕ τους Ανθυπολοχαγούς, τότε, της Διοικούσας  Τάξεώς μας , της Τάξεως 1970. Ήταν η τάξη, που μας έβαλε στο νόημα της στρατιωτικής ζωής, βίαια μπορώ να πώ για τα τότε δεδομένα μας, τα οποία και εμείς με την σειρά μας, τα εφαρμόσαμε στην διοικουμένη μας Τάξη 1976. Οι παραδόσεις, πρέπει να τηρούνται, έχουν την σημασία τους!

    Στην Θεσσαλονίκη, ζούν 20 – 25 από κάθε τάξη, απόστρατοι φυσικά πλέον, με γκρίζα μαλλιά ( ή και χωρίς… ) αλλά όχι με γκρίζα καρδιά. Αυτή, παραμένει νέα, όσα χρόνια και να περάσουν.

    Πολλές φορές τα τελευταία χρόνια, συναντιόμασταν μεμονωμένα σε διάφορες εκδηλώσεις  και πάντα λέγαμε, πως πρέπει να βρεθούμε όλοι μαζί, για να θυμηθούμε τα παλιά και να συνδιασκεδάσουμε. Πάντα όμως, μέναμε στο… «πρέπει», αφού κανείς δεν έπαιρνε πρωτοβουλία για κάτι τέτοιο. Τώρα όμως, που οι συνθήκες ήταν βολικές, είπαμε να υλοποιήσουμε αυτό το «πρέπει», και το κάναμε!

    Την περασμένη Παρασκευή λοιπόν, 15 Δεκεμβρίου, κάναμε μια συνεστίαση σε μια ταβέρνα της πόλης μας ( «ΨΑΡΟΥ» ) και συγκεντρωθήκαμε περίπου 40 άτομα και των δύο τάξεων, με τις γυναίκες μας . Τόσο η θετική αλλά και περιπαικτική μας διάθεση, όσο και η γενική ατμόσφαιρα του μαγαζιού και η πολύ κατάλληλη για εμάς μουσική, συντέλεσαν στο να φύγουμε αργά το βράδυ, απόλυτα ευχαριστημένοι και δικαιωμένοι για τις προσδοκίες μας. Όλοι, εξέφρασαν την επιθυμία να το επαναλάβουμε, με μεγαλύτερη συμμετοχή.

    Το πόσο καλά περάσαμε, το ξέρουμε εμείς που ήμασταν εκεί. Για να πάρετε μια μικρή εικόνα, σας βάζω στη συνέχεια, όπως πάντα, μερικές φωτογραφίες.

ΚΑΛΩΣ ΜΑΣ ΗΡΘΕΣ! Και… ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ…..

Ανδρέας Μελεζιάδης

    Έγινε επιτέλους και αυτή η περιβόητη «Επίσκεψη Ερντογάν» στην Ελλάδα… Ήρθε, είδε και έφυγε, αφού δεν μπορούσε να κάνει το Καισαρικό… «veni, vidi, vici».

    Η επίσκεψη, κατά τη γνώμη μου, δεν απέφερε τίποτα, αλλά ήταν πολύ επωφελής για την Ελλάδα διεθνώς, αφού για ακόμα μια φορά, εκφράστηκαν οι επιδιώξεις της Τουρκίας σε σχέση με την Ελλάδα, και μάλιστα όλες μαζί. Σε… «οικονομικό πακέτο»!

    Καλά, τι περίμενε από την επίσκεψη ο Τούρκος πρόεδρος; Να γίνουν δεκτές οι θέσεις του, που από χρόνια εκφράζονται, και που έχουν απορριφθεί ασυζητητί από όλες τις Ελληνικές κυβερνήσεις; Μάλλον το ήξερε και ο ίδιος, πως θα βρεί κλειστές πόρτες.

    Δεν θα ασχοληθώ με τον Ερντογάν, γιατί είναι γνωστός ο τρόπος που ενεργεί. Θα ασχοληθώ με τα «καθ’ ημάς» σε όλες τις πολιτειακές και κυβερνητικές βαθμίδες.

    Πολλά συγχαρητήρια στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο, που απάντησε άμεσα και κατάλληλα στο παραλήρημα του Ερντογάν. Ήταν μια απάντηση που ταίριαζε σε Έλληνα, ιδιαίτερα απέναντι σε Τούρκο. Δεν άφησε κανένα σημείο αναπάντητο. Αυτά θέλουμε από τους Ηγέτες μας, και όχι «σφάξε με Ερντογάν μου να αγιάσω» . Κατά την κοινή καθομιλούμενη, «του τα έχωσε χοντρά»!

    Αυτό όμως, που με εξέπληξε ευχάριστα, ήταν οι συζητήσεις και δηλώσεις του Πρωθυπουργού μας Αλέξη Τσίπρα! Και λέω «του Πρωθυπουργού μας» και το εννοώ. Στο ίδιο μήκος κύματος με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας μας, έδωσε στον Τούρκο να καταλάβει, πως δεν περνάνε τα τερτίπια του. Εδώ είναι τα Βαλκάνια, δεν είναι παίξε – γέλασε, και ως γνωστόν η Τουρκία δεν ανήκει στα Βαλκάνια… Ούτε και στην Ευρώπη… Συγχαρητήρια λοιπόν και στον Πρωθυπουργό μας, για την στάση του απέναντι στον Ερντογάν.

    Η Ελληνική κακομοιρία όμως, φάνηκε και πάλι, στις δηλώσεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Όλοι οι… αρχηγοί, βρήκαν σφάλματα και ψεγάδια σε όσα ελέχθησαν και σε όσα έγιναν. Δηλαδή, εκείνοι εάν ήταν στη θέση του Τσίπρα, τι θα έκαναν;;;;; Μήπως θα τον έδερναν κιόλας; ( τον Ερντογάν…) Ο καθένας τους, έλεγε το κοντό και το μακρύ του, θέλοντας να μειώσει την Εθνική στάση της κυβέρνησης. Μέχρι και το… «παιντί» ( ο ΓΑΠ, ντέ… ) μίλησε! Το τι είπε και αυτός, είναι ανάξιο να αναφερθεί. Ενώ όλοι τους έπρεπε να δώσουν συγχαρητήρια στην κυβέρνηση για τον χειρισμό του θέματος, αφού στην ουσία ελπίζω πως συμφωνούν, αυτοί συνεχίζουν τον πετροπόλεμο, χωρίς όμως πέτρες, αφού αυτή τη φορά δεν έχουν! Η στάση όλων τους, θυμίζει τα ανέκδοτα για τη διαρκή στάση όλων των αντιπολιτεύσεων στην Ελλάδα, έναντι όλων των κυβερνήσεων…. Γιατί τι άλλο μπορούν να πούν εκτός από το ότι θα έλεγαν τα ίδια πράγματα στον Ερντογάν, αλλά…. με άλλα λόγια!

    Η ουσία πάντως της όλης υποθέσεως, είναι πως εμείς, που ψάχνουμε κάποια σπίθα ελπίδας, μπορούμε να είμαστε ικανοποιημένοι και περήφανοι για την στάση τόσο του Προέδρου μας, όσο και της Ελληνικής Κυβερνήσεως.

Ανδρέας

Επίσκεψη στο Μουσείο Βαλκανικών Πολέμων.

Εδώ και πολλά χρόνια, όταν τα παιδιά μου ήταν 10-12 ετών, περνούσα πολύ συχνά με την οικογένειά μου, πηγαίνοντας στον Βαθύλακκο, έξω από ένα στρατόπεδο μετά τις γραμμές του τραίνου, στο Τόψιν, από το δρόμο, δέσποζε ένα παλιό διατηρητέο κτίριο. Κάθε φορά, με τον κίνδυνο να γίνομαι κουραστικός, και με τις λίγες ιστορικές γνώσεις που έχω, δεν παρέλειπα να κάνω «μάθημα» Ιστορίας, λέγοντας πως το συγκεκριμένο κτίριο, ήταν το Στρατηγείο του Ελληνικού Στρατού κατά τον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο, πρίν από την Απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, όπου οι Τούρκοι υπέγραψαν την άνευ όρων παράδοση της πόλεως στον Αρχιστράτηγο Διάδοχο Κωνσταντίνο.

    Τα χρόνια πέρασαν, και ο χώρος ευτυχώς αξιοποιήθηκε και πήρε την Ιστορική του σημασία. Έγινε το Μουσείο Βαλκανικών Πολέμων σε εκείνο το κτίριο που ανέφερα πιο πάνω.

    Την προηγούμενη Κυριακή λοιπόν, αξιώθηκα μετά από τόσα χρόνια στο πρόγραμμα μιάς εκδρομής που κάναμε με τους φίλους του Συνδέσμου ΣΣΕ Τάξεως 1971, να το επισκεφθώ. Τώρα πλέον, δεν είχα τα παιδιά μου μαζί, αλλά τα εγγόνια μου. Και ο μέν Αντρίκος των τεσσαρων ετών, δεν άφησε γωνιά χωρίς να την εξερευνήσει, η δε Μελένια παρακολούθησε με ιδιαίτερη προσοχή ολόκληρη την ξενάγηση που μας έκανε το Μουσείο.

    Περιδιαβαίνοντας τους χώρους και τα δωμάτια, φανταζόμουν πως έβλεπα τον Κωνσταντίνο, τον Δούσμανη, τον Μεταξά, τους πιο γνωστούς από την όλη ιστορία, να περιφέρονται και να καταστρώνουν τα σχέδια για την συνέχεια των επιχειρήσεων. Φανταζόμουνα και τους αντιπροσώπους του Χασάν Ταχτσίν Πασά, να έρχονται και να δηλώνουν την παράδοση της Θεσσαλονίκης, παραδίδοντας το σχετικό έγγραφο. Φανταζόμουν όλες εκείνες τις ενδοξες μέρες, που η πατρίδα μας μεγαλούργησε στα Πεδία των Μαχών και διπλασίασε την Ελλάδα.

    Δεν ξέρω, πόσοι έχουν επισκεφθεί αυτό το Μουσείο που στεγάζεται στο ιστορικό αυτό κτίριο. Όσοι δεν το έχουν επισκεφθεί, ΠΡΕΠΕΙ οπωσδήποτε να πάνε!

    Για να πάρετε μια μικρή εικόνα, σας παραθέτω μερικές φωτογραφίες από την επίσκεψη.

Ανδρέας