Διαπραγμάτευση ή παζάρι;

Ανδρέας Μελεζιάδης

    Από την στιγμή που ο πρωθυπουργός πήγε στις ΗΠΑ και συνάντησε τον Αμερικανό πρόεδρο, κάτι φάνηκε πως άλλαξε στις σχέσεις μας με τους Σκοπιανούς. Προς το καλύτερο; Σίγουρα όχι . Προς το χειρότερο; Μα, πόσο χειρότερα μπορεί να είναι; Και στο κάτω – κάτω της γραφής, την πρεμούρα δεν την έχουμε εμείς. Φαίνεται πως ο πρωθυπουργός πήρε… «συμβουλές» για αλλαγή στάσης στο Σκοπιανό. Αλλαγή, που επιδιώκει τόσο η ΕΕ όσο και οι ΗΠΑ. Και μας «φόρτωσαν» πάλι στην πλάτη τον… «ειδικό διαπραγματευτή» mr Νίμιτς, γνωστό και μη εξαιρετέο από το παρελθόν.

    Δεν έχω σκοπό να αναμασήσω όλα όσα έχουν γίνει και όλα όσα έχουν γραφτεί. Τα ξέρετε. Δεν θα μπορούσα να προσθέσω τίποτα. Μόνο κάποιες επισημάνσεις.

      Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τους Σκοπιανούς, είναι δίπλα μας, δεν κινδυνεύουμε στρατιωτικά από αυτούς, και ούτε έχουμε κάποιες κρυφές ή φανερές διεκδικήσεις.

      Το ποιο όνομα θα δώσουν στο κράτος τους, είναι δικό τους δικαίωμα, όπως και ποια γλώσσα θα μιλάνε και το τι θα γράφει το Σύνταγμά τους.

      Καταστήσαμε σαφές, από την ίδρυσή τους, πως για εθνικούς, ιστορικούς και άλλους πολλούς λόγους, δεν είναι δυνατόν να τους αναγνωρίσουμε ονομασία που περιέχει την λέξη «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ», με ότι αυτό συνεπάγεται ( ΒΕΤΟ κτλ)

      Πέρασαν 25 χρόνια, και η προσωρινή κατάσταση τείνει να γίνει μόνιμη , με κατά καιρούς αμφισβητήσεις εκατέρωθεν.

      Τα γεωπολιτικά και οικονομικά συμφέροντα της ΕΕ και των ΗΠΑ, επιδιώκουν «πάσει θυσία» την ένταξη των γειτόνων μας στο ΝΑΤΟ, αλλά και την ΕΕ. Έχουν τους λόγους τους.

     Από την στιγμή που αναθερμάνθηκε το θέμα, οι Έλληνες δήλωσαν ξεκάθαρα, σε ποσοστό που ξεπερνάει το 65%, πως είναι αντίθετοι στην αναγνώριση των γειτόνων, με όνομα που περιέχει το «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» ή το «MACEDONIA», που είναι το ίδιο πράγμα.

      Όλες οι αριστερές παρατάξεις, από δεκαετίες τώρα, έχουν δηλώσει και υποστηρίξει πως τους είναι αδιάφορο εάν θα ονομασθούν οι γέιτονές μας «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» ή «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ + κατι τι». Είναι θέμα της ιδεολογίας τους.

      Πρόκειται και πάλι, να ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις για το θέμα αυτό, ΜΕ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ στην Ελλάδα. Ήδη, είμαστε στις διαβουλεύσεις με επισκέψεις και ανταλλαγή προτάσεων.

      Η ελληνική κυβέρνηση, σε όλες τις προτάσεις της για την ονομασία, περιλαμβάνει την λέξη «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ», σε αντίθεση με την θέληση του ελληνικού λαού.

    Αυτά είναι τα δεδομένα του θέματος, χωρίς χαρακτηρισμούς και χωρίς «κορώνες» υπέρ ή κατά.

    Το θέμα μας είναι οι διαπραγματεύσεις. Και σε αυτές, εμείς οι Έλληνες, δεν είμαστε γενικώς καθόλου καλοί. Γιατί, οι διαπραγματεύσεις, είναι  το κοινώς γνωστό ΠΑΖΑΡΙ, στο οποίο έχουν ιδιαίτερη έφεση οι Άραβες, οι Τούρκοι, οι γύφτοι, οι μουσουλμάνοι γενικότερα. Το πώς συμβαίνει αυτό, δεν μπορώ να το εξηγήσω.

    ΠΑΖΑΡΙ λοιπόν…

    Οι Δυτικοί ( ΕΕ και ΗΠΑ) όταν λένε παζάρι, εννοούν πως αυτοί θέλουν και πρέπει να γίνει. Γνωστή η παλιά «πολιτική των κανονιοφόρων». Πλέον ανελίχθηκε σε «πολιτική των βομβαρδισμών»

    Μα, όταν λέμε «παζάρι», εννοούμε μια διαδικασία συνομιλιών ή κουβεντολογίου, όπως πχ στην περίπτωση που κάποιος αγόρασε κάτι 10 ευρώ και θέλει να το πουλήσει 50, και κάποιος άλλος, θέλει να το αγοράσει 20. Για να γίνει παζάρι, ο καθένας στο μυαλό του έχει βάλει κάποια τιμή ( πχ 30 ο πωλητής και 25 ο αγοραστής ) που στην πολιτική τις λέμε «κόκκινες γραμμές» , και η συζήτηση γίνεται για το ποιος θα φέρει «στα νερά» του ποιόν. Εκεί λοιπόν, εμείς δεν είμαστε καθόλου καλοί. Σε σημείο που εάν είμαστε αγοραστές στην παραπάνω περίπτωση, μπορούμε να πληρώσουμε 60 κα όχι 50, επειδή είμαστε…. «large», γενναιόδωροι! Ή εάν εμείς πουλάμε, να το δώσουμε 5, με ζημία, επειδή είμαστε…. φιλότιμοι!

    Στην περίπτωση με τους γείτονες, το μόνο παζάρι που μπορεί να γίνει είναι για το όνομα. Για όλα τα άλλα, μπορούν να γίνουν κάποιες συμφωνίες, όμως ως γνωστόν, οι συμφωνίες γίνονται για να παραβιάζονται. Ενώ το όνομα, δεν μπορούν να το αλλάξουν.

    Πάμε λοιπόν στο παζάρι…. Μα, εμείς δεν έχουμε να παζαρέψουμε τίποτα. Πολύ κακώς, κάκιστα μπαίνουμε σε αυτή τη διαδικασία. Ας λέγονται όπως θέλουν, δικό τους δικαίωμα. Από την άλλη μεριά, κάθε απόφαση, έχει και συνέπειες, τις οποίες πρέπει να ξέρουν! Δεν χρειάζονται φωνές, συλλαλητήρια, κραυγές, απειλές, υποσχέσεις και όλα τα συναφή. Τους θέτεις τα δεδομένα, και ας αποφασίσουν μόνοι τους! Αυτή είναι η μοναδική πραγματικότητα που μπορεί να ισχύσει στην περίπτωσή μας.

    Κάποιοι, δυστυχώς «κρατούντες», λένε πως στο παζάρι πρέπει να είμαστε και οι δύο κερδισμένοι.   Όπως στο παραπάνω παράδειγμα, εάν γίνει πώληση στα 25 ευρώ. Ο πωλητής κερδίζει 15, και ο αγοραστής γλυτώνει 25 από την αρχική τιμή. Όμως, εδώ δεν είναι έτσι τα πράγματα…..

    Εάν αποδεχτούμε το όποιο όνομά τους , με ή χωρίς το «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ», κερδίζουν πολλά πράγματα. Την ένταξη στο ΝΑΤΟ ( γιατί το θέλουν, άραγε; ) την ένταξη στην ΕΕ ( αυτό πάλι γιατί το θέλουν; ) και ότι άλλο νομίζουν πως θα τους ωφελήσει. Δικές τους αποφάσεις. Εμείς όμως, τι θα κερδίσουμε και τι θα χάσουμε;

    Εάν το όνομά τους είναι «άνευ» «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ», θα κερδίσουμε πολύ λίγα πράγματα, αφού η οντότητα του κράτους τους, ακόμα και σαν πελάτες, είναι πολύ περιορισμένη. Πρακτικά λοιπόν, τίποτα!

    Εάν το όνομά τους είναι «μετα» «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ», και πάλι κερδίζουμε μηδαμινά πράγματα, όμως χάνουμε πολύ περισσότερα. Δημιουργούμε ακόμα έναν διεκδικητή στα σύνορά μας, διατρανώνουμε την πολιτική ανυπαρξία μας, πληγώνεται αφάνταστα η εθνική μας αξιοπρέπεια, με άλλα λόγια, ΕΜΕΙΣ ΧΑΝΟΥΜΕ! 

    Όλα αυτά, είναι σαν μαθηματικά Δημοτικού για αποφοίτους πρακτικού Λυκείου. Δεν έχουν δικαίωμα να μην τα καταλαβαίνουν! Ή, να κάνουν πως δεν τα καταλαβαίνουν.

    Τι να παζαρέψουμε λοιπόν; Δεν υπάρχει τίποτα! Η άποψή μου, είναι πως όλο αυτό το νταβαντούρι που γίνεται με το παζάρι, πρέπει να σταματήσει, να μην δοκιμάσει τίποτα η ποντικομαμή ο Νίμιτς και να κάτσει στα αυγά του, και οι Σκοπιανοί ας ζυγίσουν τα «σύν» και τα «πλην» της υποθέσεως. Πρέπει να αποφασίσουν μόνοι τους. Οι δε … «εταίροι» μας, να το πάρουν απόφαση, πως όταν ΛΕΜΕ, δεν ΞΕ-ΛΕΜΕ! Όχι σε τέτοια θέματα «ανακυβισθήσεις» ( κωλοτούμπες, δηλαδή… )

    Αν και πολύ φοβάμαι, πως οι αποφάσεις των δικών μας έχουν ήδη ληφθεί, αντίθετα με την θέληση του ελληνικού λαού, και αυτό θα δημιουργήσει οξύτατα προβλήματα στο μέλλον.

Η Ελληνική Σημαία στην ΕΡΤ, υπερήφανα κυματίζει… ξεσκισμένη!

ΤΕΛΙΚΑ, ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΒΙΝΤΕΟ ΑΡΧΕΙΟΥ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΟ ΠΟΤΕ "ΤΡΑΒΗΧΤΗΚΕ" 
Ανδρέας Μελεζιάδης

    Εκεί που καθόμουν μια χαρά στον καναπέ , έπινα το καφεδάκι μου και κάπνιζα ένα τσιγάρο ( ναι,, καπνίζω ακόμα ) ακούω την φωνή της γυναίκας μου από το άλλο δωμάτιο να μου λέει:

    Μου αρέσει που έκανες ολόκληρη ιστορία με την σημαία του ΚΑΠΗ.

    Γιατί, βρε γυναίκα;

    Έλα να δείς την σημαία της ΕΡΤ!

    Πάω λοιπόν, και βλέπω την τηλεόραση σε ένα κανάλι από αυτά τα… «πρωϊνάδικα» να μεταδίδει αυτά που θεωρούν… «ειδήσεις», και να προβάλει βίντεο με το κτίριο της ΕΡΤ. Συγκεκριμένα, η εκπομπή αφορούσε την ελληνική συμμετοχή στην Ευροβίζιον.

    Στο βίντεο, με το κτίριο της ΕΡΤ σε πρώτο πλάνο, διέκρινα τις δύο σημαίες της ΕΡΤ, την ελληνική και της ΕΕ, να κυματίζουν περήφανες, αλλα…. σκισμένες!  Με «κρόσια» που δημιουργήθηκαν από τον αέρα.

    Και εγώ, που γκρινιάζω για μια σημαιούλα σε κάποιο ελληνικό ΚΑΠΗ, και «τα βάζω» με όποιον θεωρώ αρμόδιο…

    Καλά, εκεί στην ΕΡΤ, δεν πηγαίνει κανείς όλη μέρα; Και αυτοί που πηγαίνουν,ψάχνουν για φραγκοδίφραγκα στο έδαφος και δε γυρνάνε το κεφάλι τους προς τα πάνω, να δούν τα σύννεφα ή τα πουλιά; Και εάν το κάνουν, πώς είναι δυνατόν να μην βλέπουν το κακό και μαύρο χάλι που έχουν οι σημαίες;  Για την σημαία της ΕΕ, δεν με «κόφτει» καθόλου, γνωστές οι απόψεις μου. Για την Ελληνική Σημαία όμως, με κόφτει και με παρακόφτει.

    Προσέχω καλά το πλάνο, και βλέπω πως βασικά, δεν υπάρχει πρόβλημα πρόσβασης στους ιστούς, αφού τους βλέπω μια χαρά, με το σχοινάκι τους για την σημαία και με τα όλα τους.

    Ξανασκέφτομαι, μήπως υπάρχουν προβλήματα.

    Μήπως έχασαν το κλειδί της ταράτσας.

    Μήπως δεν ξέρουν να λύσουν τον κόμπο στο σχοινί.

    Μήπως δεν περισσεύουν λεφτά από τις… υπερπαραγωγές, για να αγοράσουν σημαία.

    Μήπως υπάρχει αρμόδιος, αλλά… λείπει σε μόνιμη άδεια.

    Μήπως είναι έτσι οι σημαίες…. «καλλιτεχνική αδεία» σαν το ασυλλήπτου εμπνεύσεως μνημείο πεσόντων της ΕΡΤ.

    Μήπως πηγαίνουν νύχτα και φεύγουν πάλι νύχτα, οπότε δεν μπορούν να τις δούν;

Και πολλά άλλα…..

    Θα μου έλεγε σίγουρα κάποιος από τους… «προοδευτικούς» κηφήνες που συνωστίζονται στους διαδρόμους και τα γραφεία: «Καλά, με ένα παλιόπανο ασχολείσαι;» Ιδεολογικό το θέμα….

    Όμως, δεν πρέπει να ξεχνάνε εκεί στην ΕΡΤ, ότι είναι ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ και έχουν την υποχρέωση να ενεργούν και σαν τέτοιοι. Εκτός και εάν θεωρούν καθήκον τους την αδιαφορία για κάθε τι το μη κομματικό και το μη προσοδοφόρο για την τσέπη τους.

    Μήπως, έρχονται καθημερινά «λιθαράκια» για να χτίσουν το δικαιολογημένο «μαύρο» που είχε πέσει και άρχισαν να κλαίνε σαν τις «μωρές παρθένες»;

    Αυτό που ξέρω είναι πως εάν αυτό συνέβαινε στην Τουρκία, θα είχαν πέσει κεφάλια σίγουρα!

    Από εδώ και πέρα, τα συμπεράσματα δικά σας….

    Και επειδή μου αρέσει να είμαι δίκαιος ( κατά τη γνώμη μου φυσικά), αφήνω ένα περιθώριο να κάνω λάθος, και το βίντεο με την ΕΡΤ που προβαλλόταν, να είναι βίντεο αρχείου και όχι η σημερινή κατάσταση. Εάν συμβαίνει αυτό, τους ζητώ συγγνώμη ( μόνο για το θέμα της σημαίας). Εάν όμως όχι, έ, τότε…..

Η αδιαφορία δεν έχει όρια, αλλά η υπομονή έχει!...

… και τα δικά μου έχουν εξαντληθεί!

    Και στο παρελθόν ασχολήθηκα με το ίδιο ακριβώς θέμα, το οποίο είχε αίσια κατάληξη μετά από λίγες μέρες, Μόνον όμως όταν πήρε δημοσιότητα.

    Απέναντι ακριβώς από το σπίτι μου, στην οδό Γρ. Λαμπράκη, στο πίσω μέρος του «ΠΑΠΑΦΕΙΟΥ», στεγάζεται το ΚΑΠΗ του Δ΄ Δημοτικού Διαμερίσματος Θεσσαλονίκης. Το ΚΑΠΗ λοιπόν αυτό, που σημειωτέον έχει μεγάλη κίνηση ηλικιωμένων, τόσο τις πρωϊνές όσο και τις απογευματινές ώρες, έχει μόνιμα αναρτημένη την Ελληνική Σημαία στην είσοδό του. Όμως, από τις καιρικές συνθήκες και ιδίως από τα κλαδιά των δένδρων που την περιβάλουν, η σημαία αυτή καταστρέφεται. Στην κυριολεξία, γίνεται κουρέλι! Εδώ και κάποιους μήνες είναι σε αυτή την άθλια κατάσταση, την οποία βλέπουμε και στις φωτογραφίες.

    Πήγα στο ΚΑΠΗ, ζήτησα τον υπεύθυνο, όμως υπεύθυνος δεν υπάρχει ( ή δεν εμφανίζεται) και ο μόνος που βρίσκεται εκεί, είναι κάποιος που έχει το κυλικείο. Τον ενημέρωσα για την κατάσταση, και του είπα να ειδοποιήσει το Δ’ Δημοτικό Διαμέρισμα για να επιληφθεί του θέματος.

    Επειδή σε 4-5 μέρες δεν είδα καμία ενέργεια, ξαναπήγα και τον ξαναενημέρωσα. Φυσικά υπεύθυνος, πουθενά…..

    Προσπάθησα να επικοινωνήσω με το Δ΄ Δημοτικό Διαμέρισμα, όμως το τηλέφωνο 2310 939797 που βρήκα στους τηλεφωνικούς καταλόγους, λειτουργεί μόνο σαν FAX. Μετά από πολλές αναζητήσεις, ανακάλυψα ( γιατί περι «ανακαλύψεως» πρόκειται, άσχετα εάν υπάρχει και σε κατάλογο πιθανόν ) τα τηλέφωνα του προέδρου του Δ΄ΔΔΘ και της γενικής γραμματέως.   Ό πρόεδρος δεν απαντούσε, οπότε επικοινώνησα με την Γενική Γραμματέα του Δ΄ Δημοτικού Διαμερίσματος και της εξέθεσα το πρόβλημα. Μου είπε πως δεν το ήξεραν και πως θα το διορθώσουν. Όμως, «κάτι» στον τρόπο απαντήσεών της, μου έδινε την εντύπωση πως δεν με έπαιρνε και τόσο στα σοβαρά.

    Φαίνεται, πως αυτή η εντύπωσή μου ήταν σωστή, αφού από τις αρχές Ιανουαρίου που επικοινώνησα μέχρι σήμερα, μετά από πάνω από ένα μήνα η κουρελιασμένη σημαία είναι στη θέση της…

    Ξαναενημέρωσα τον γνωστό κυλικειάρχη, αλλά μου έδινε την εντύπωση πως ασχολιόταν μόνο με το κυλικείο.

    Μετά από όλα αυτά, αποφάσισα να φτάσω σε ενέργειες που σίγουρα δεν θέλω να κάνω, και που επίσης σίγουρα δεν θέλουν να γίνονται οι υπεύθυνοι επιλύσεως θεμάτων. Αποφάσισα να δημοσιοποιήσω την κατάσταση, μήπως και κανένας από το Δ΄ΔΔΘ ή τον Δήμο Θεσσαλονίκης ευαισθητοποιηθεί και μεριμνήσει για την αντικατάσταση αυτού του κουρελιού που κάποτε ήταν σημαία. Γιατί, η εικόνα της με προσβάλει βάναυσα, σαν Έλληνα και σαν Θεσσαλονικό. Και την βλέπω ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ!

    Μου δημιουργείται ένα ερώτημα. Τόσο καιρό, χίλιοι περνούν από μπροστά, σίγουρα και κάποιοι αρμόδιοι, δεκάδες μπαινοβγαίνουν καθημερινά, κανείς τους δεν είδε αυτό το χάλι;;;;  Όλοι βλέπουν το πεζοδρόμιο και κανείς δεν σηκώνει κεφάλι λίγο πιο ψηλά;  Η αδιαφορία έχει φτάσει σε τέτοιο επίπεδο; Ντροπή μας! Όπως και να το δούμε, ΝΤΡΟΠΗ ΜΑΣ! Καλύτερα να μην είχαν καθόλου σημαία, παρά να δημιουργείται αυτό το χάλι.

    Θέλω να επισημάνω μερικά πράγματα. Το όλο έργο της κατασκευής και τοποθέτησης του ιστού της σημαίας, είναι απόλυτα λανθασμένο και κακότεχνο. Συγκεκριμένα:

        Ο ιστός είναι υψηλός, και η σημαία τοποθετείται πάνω από το ύψος της σκεπής, με αποτέλεσμα να μην είναι εύκολα προσβάσιμη για τοποθέτηση ή αντικατάσταση.

        Στο στενό πεζοδρόμιο της Γ. Λαμπράκη, υπάρχουν δένδρα, τα κλαδιά των οποίων μπλέκονται με την σημαία και συντελούν στην…. λωριδοποίησή της.

        Στην κορυφή του ιστού, υπάρχει σταυρός, ο οποίος όμως φαίνεται πως είναι αιχμηρός, με αποτέλεσμα όταν φυσά αέρας και η σημαία φτάνει στο ύψος του, σκαλώνει εκεί και δεν ξεσκαλώνει μόνη της με τίποτα!

    Για αυτό, εάν το Δ΄ΔΔΘ θέλει να επιλύσει το θέμα, πέρα από την αντικατάσταση της σημαίας, θα πρέπει πρώτα να αντικαταστήσει τον ιστό. Χρειάζεται μικρότερος ιστός, στερεωμένος στον τοίχο δίπλα στην είσοδο, με τρόπο που όταν υπάρχει σημαία, αυτή να είναι 2 – 2,5 μέτρα πάνω από το πεζοδρόμιο, ώστε να μην ενοχλεί τους περαστικούς, να μην καταστρέφεται από τα κλαδιά των δένδρων, να φαίνεται από όλους και να είναι εύκολη η αντικατάστασή της με μια σκάλα.

    Επειδή δεν μου αρέσει να είμαι υπερβολικός , λίγες φωτογραφίες που τράβηξα, φανερώνουν το μέγεθος του προβλήματος.

Ανδρέας Μελεζιάδης.