ΚΟΠΗ ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΤΑΣ 2020 ΤΑΞΕΩΣ 1973 ΣΤΗ ΛΑΦΘ

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος αποφασίσαμε να κόψουμε την Βασιλόπιττά μας, αλλά αυτή τη φορά, προτιμήσαμε να το κάνουμε στη ΛΑΦΘ, την Πέμπτη 16 Ιανουαρίου, το βράδυ. Και η επιλογή μας, τελικά, ήταν σωστή!

    Στις οκτώμισυ λοιπόν το βράδυ, άρχισαν να έρχονται οι συμμαθητές και οι φίλοι μας, για να κόψουμε την πίττα μας και να περάσουμε μια ευχάριστη βραδυά. Όμως, από την παρέα μας φέτος έλειπαν ο Τάσος ο Καλτσίδης και ο Κώστας ο Παπανικολάου, που λόγοι υγείας του Τασου και της Γιούλιας δεν τους επέτρεψαν να δώσουν το «ΠΑΡΩΝ», όπως κάνουν κάθε χρόνο, σε όλες τις εκδηλώσεις μας. Μέσα από την καρδιά μας, τους ευχόμαστε πολύ γρήγορα να είναι πάλι μαζί μας, γιατί μας λείπουν! Όπως είναι φυσικό, εμείς τους θεωρήσαμε παρόντες, και τους κόψαμε το κομμάτι της πίτας που τους ανήκε δικαιωματικά.

    Στην εκδήλωσή μας, υπήρξε σημαντική προσέλευση, τόσο από την Θεσσαλονίκη, όσο και από τις κοντινές περιοχές Πτολεμαϊδα, Σέρρες, Κιλκίς και  Άσσηρο. Έτσι, σιγά – σιγά, ήρθαν οι Πέτρος, Γιάννης, Γιώργος, Θανάσης, Χρυσούλα, Θωμάς, Κώστας, εγώ, Λάζαρος, Σταύρος, Νίκος, Ηλίας, Τίμος, Σπύρος, ο άλλος Γιάννης, Γρηγόρης, άλλος Πέτρος, ο άλλος Τάσος και ο Δημήτρης. Από δε τους φίλους μας, ήρθαν ο Νίκος, ο Θόδωρος και ο Ευάγγελος. Έτσι, μαζευτήκαμε 46 άτομα, καθόλου ευκαταφρόνητος αριθμός….

    Στην αρχή λοιπόν, όπως πάντα, κουβέντα και φαγητό με την συνοδεία της ορχήστρας του Γ΄ Σώματος Στρατού. Και ακολούθησε το κόψιμο της βασιλόπιττάς μας.

    Αυτή τη φορά, το νόμισμα, που αντιστοιχούσε σε ένα τάμπλετ, έπεσε στον Ηλία τον Παρδάλα. Όμως, το αξιοπρόσεκτο είναι, πως εάν το νόμισμα ήτα 2 εκατοστά παραπέρα, θα έπεφτε στο διπλανό κομάτι, πάλι… στον Τίμο! Αστοχήσαμε…..

    Και μετά την πίττα μας, η ορχήστρα μας βοήθησε να το διασκεδάσουμε αρκετά, παραμερίζοντας κατά το δυνατόν τα προβλήματα που έχει ο καθένας μας.

    Έτσι, φτάσαμε στα μεσάνυχτα σχεδόν, και σιγά – σιγά αρχίσαμε να φεύγουμε, πολύ ικανοποιημένοι όλοι, όπως δήλωσαν, από το σύνολο της εκδηλώσεώς μας.

    Μερικές φωτογραφίες, αποδίδουν την όλη εικόνα της βραδυάς μας.

    Σύμφωνοι όλοι, θέλουμε να ευχαριστήσουμε το Γ΄Σώμα Στρατού που μας διέθεσε την αίθουσα, την Λέσχη Αξιωματικών Φρουράς Θεσσαλονίκης για την άψογη προετοιμασία του χώρου και την άριστη ποιότητα των εδεσμάτων και την Στρατιωτική Μουσική του             Σώματος Στρατού, της οποίας η άψογη ορχήστρα συντέλεσε στα μέγιστα για να περάσουμε μια ευχάριστη βραδυά.

    Περισσότερες φωτογραφίες, στο http://sse-1973.blogspot.gr/

ΚΟΥΪΝΑΚΙΑ, ΓΚΑΖΙΕΣ, ΚΟΥΡΣΟΥΜΙΑ και ΤΖΙΤΖΙΛΟΝΙΑ

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

Ανδρέας Μελεζιάδης

    Για    ΒΟΛΟΥΣ, ΓΑΖΙΕΣ, ΜΠΙΛΙΕΣ, ΤΖΙΤΖΙΛΙΔΕΣ μας γράφει ο φίλος Βασίλης, όμως εδώ στη Θεσσαλονίκη τα λέγαμε κάπως διαφορετικά. ΚΟΥΪΝΑΚΙΑ, ΓΚΑΖΙΕΣ, ΚΟΥΡΣΟΥΜΙΑ και  ΤΖΙΤΖΙΛΟΝΙΑ αντίστοιχα.

    Τα ΚΟΥΪΝΑΚΙΑ ήταν χωμάτινοι βώλοι με σκληρό πυρήνα και βαμένοι με γιαλιστερή μπογιά. Ήταν φτηνά. Οι ΓΚΑΖΙΕΣ ήταν γιάλινοι βώλοι, με διάφορα χρώματα. Ήταν τα καλά! Και τα πιο ακριβά, αφού τα αγοράζαμε από το ψιλικατζίδικο! Τα ΚΟΥΡΣΟΥΜΙΑ ή ΜΠΙΛΙΕΣ, ήταν από τα ρουλεμάν των αυτοκινήτων, τα ζητούσαμε από τα συνεργεία και μας τα έδιναν τζάμπα. Ήταν διαφόρων μεγεθών. Τα ΤΖΙΤΖΙΛΟΝΙΑ, ήταν γιάλινοι διαφανείς βώλοι, που στο κέντρο είχαν ένα «στριφτό» πολύχρωμο. Ήταν διαφόρων μεγεθών και τα αγοράζαμε από τα ψιλικατζίδικα από 2 δεκάρες μέχρι μισή δραχμή. ( 1957 – 60).

    Παίζαμε 4 παιχνίδια.

    Τις «γούβες», όπου κάναμε στο χώμα 5 γούβες μεγέθους φλυτζανιού και σε διάταξη όπως το «5» στο ζάρι. Στα 5-6 μέτρα τραβούσαμε μια γραμμή στο χώμα, και ρίχναμε την «μάνα» για να πάει πιο κοντά. Όποιος πήγαινε πιο κοντά, έπαιζε πρώτος. Τα υπόλοιπα δεν τα θυμάμαι….

    Το «κυνηγητό», όπου ο καθένας με την «μάνα» του κυνηγούσε να κάνει «τσάφκο» ( να χτυπήσει δηλαδή, την «μάνα» του άλλου)  και να κερδίσει μια γκαζιά. Εάν πήγαινε κοντά και έκανε «πιθαμή», πάλι κέρδιζε. Πλεονέκτημα είχαν όσοι είχαν μακρυά δάχτυλα.

    Την «γραμμή», όπου τραβούσαμε γραμμή στο χώμα, και πάνω της ο καθένας έβαζε στη σειρά

μερικές «γκαζιές», ολοι όμως τον ίδιο αριθμό. Παίρναμε προτεραιότητα με την μέθοδο της γραμμής, όπως στις «γούβες», και ρίχναμε με την σειρά. Όποιες γκαζιές χτυπούσαμε και έφευγαν από τη γραμμή, τις κερδίζαμε. Και ούτω καθ’ εξής, μέχρι να τελειωσουν όλες οι γκαζιές της γραμμής.

    Τον «κύκλο», όπου κάναμε ένα κύκλο διαμέτρου 30 – 40 εκατοστών, βάζαμε μέσα τις γκαζιές μας, όλοι τον ίδιο αριθμό, παίρναμε προτεραιότητα με τον ίδιο τρόπο, ρίχναμε με την σειρά και όποιες γκαζιές τις βγάζαμε έξω από τον κύκλο, τις κερδίζαμε! Συνεχίζαμε να ρίχνουμε, μέχρι να αδειάσει ο κύκλος. Και φτού και από την αρχή…..

    Όλα αυτά τα παιχνίδια, για να γίνουν, έπρεπε απαραίτητα  να υπάρχει ΧΩΜΑ, και ο δρόμος ήταν ο πιο κατάλληλος! Στη Νεάπολη, παίζαμε στο σταυροδρόμι Μουδανίων και Καλλικρατειας. Οι δρόμοι υπάρχουν ακόμα, αλλά…. καμία σχέση με τότε. Το μόνο χώμα, είναι στις γλάστρες….

    Μετά από 60 χρόνια, μου ξεφεύγουν ίσως κάποιες λεπτομέρειες, όπως και σε άλλα παιχνίδια «του δρόμου», σαν το «ΤΣΙΛΙΚΙ», σαν το «ΨΗΛΟΚΟΥΜΠΗΤΟ»  και εκείνο το άλλο, το «ΤΖΑΜΙ»,  που κάναμε  μικρούς πύργους από πλακέ πέτρες ή μάρμαρο, και από μακρυά τα χτυπούσαμε με στρογγυλές ( κατά το δυνατόν…) πέτρες , για να πέσουν.

    Βλέπεις, τότε δεν είχαμε τάμπλετ, όπως και σήμερα τα παιδιά δεν έχουν δρόμο και χώμα…..

    Έ, ρε Βασίλη, τι μου θύμησες……

ΟΙ ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΣΤΗ ΓΩΝΙΑ!

Ανδρέας

…. και μάλιστα, με το ρόπαλο στο χέρι!

    Τα τελευταία χρόνια, με την ανάπτυξη της τεχνολογίας, υπάρχει πρόοδος σε πολλούς τομείς της ζωής μας. Όμως, υπάρχει επίσης πρόοδος και στην ΑΠΑΤΗ, και ιδιαίτερα στην ηλεκτρονική. Φυσικά, το ξέρουν όλοι αυτό, ή σχεδόν όλοι.

    Στην ηλεκτρονική απάτη, η προσπάθεια είναι να σε ξεγελάσουν και να σου πάρουν χρήματα ( τι άλλο;) δελεάζοντάς σε με υποσχέσεις, κέρδη, επιτυχίες, και άλλα τινά.

    Μία απάτη που ευδοκιμεί ιδιαίτερα γίνεται με τα κινητά τηλέφωνα. Και δεν μπορώ να πώ πως απευθύνεται μόνο σε ανόητους, αλλά σε όλους! Βλέπετε, η προσδοκία κάτι καλού, είναι ικανή να ξεγελάσει οποιονδήποτε.

    Στον τελευταίο λογαριασμό της κινητής τηλεφωνίας ( ομαδικό πακέτο ) είδα στον λογαριασμό συγγενικού μου προσώπου, μια επιβάρυνση 95 ευρώ για τον προηγούμενο μήνα! «Άναψαν λαμπάκια», οργή κτλ κτλ… Πήγα με το λογαριασμό στη WIND ( εκεί είναι τι «πακέτο» μου ) για να ζητήσω εξηγήσεις και για να δώ τι γίνεται. Μου είπαν, ότι αυτά τα 95 ευρώ ήταν από μηνύματα 5ψηφίων! Ζήτησα ανάλυση του λογαριασμού, που ήταν η εξής:

    Από τους ίδιους 5ψήφιους, από 30 Οκτωβρίου μέχρι 7 Νοεμβρίου, ήρθε ένας μεγάλος αριθμός SMS από τους ίδιους αριθμούς, ΜΕ ΧΡΕΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΗΠΤΗ, η οποία γινόταν είτε άνοιγες, είτε δεν άνοιγες το SMS! Και το κόστος για το καθένα, ήταν 1,68 ευρώ! Να τα λοιπόν τα 95 ευρώ….

    Η τεχνική της συγκεκριμένης απατης, είναι γνωστή και από ό τι φαίνεται, απόλυτα πετυχημένη. Σου στέλνουν ένα SMS με δελεαστικό περιεχόμενο, του στυλ: ‘ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ! ΚΕΡΔΙΣΑΤΕ… κτλ» ή «ΔΩΡΕΑΝ…. Κτλ». Η περιέργεια ή η προσδοκία, κάνει τον παραλήπτη να ανοίξει το SMS για να δέι τι κέρδισε ή τι είναι δωρεαν, ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ! Σύμφωνα με τους όρους των απατεώνων, το να το ανοίξεις, σημαίνει πως αποδέχεσαι να σου στέλνουν «ενημερωτικά» SMS με χρέωση δική σου!!!!! Και ακολουθεί ο καταιγισμός  SMS, συνήθως με κενό περιεχόμενο! Το κορόϊδο, τσίμπησε!

    Στην ανάλυση, φαίνονται όλοι οι 5ψήφιοι από τους οποίους ήρθαν τα SMS ,καθώς και οι εταιρείες στις οποίες ανήκουν. Ψάχνεις εσύ να βρείς τις εταιρείες, και… ΕΙΝΑΙ ΑΝΥΠΑΡΚΤΕΣ!

    Φυσικά, μεσω της WIND έβαλα φραγή 5ψηφίων σε όλα τα τηλέφωνα του «πακέτου » μου, όμως ο σκοπός των απατεώνων, είχε ήδη επιτευχθεί. Δεν επιδιώκουν να σε αποκτήσουν ΠΕΛΑΤΗ και να σε εκμεταλλεύονται για μεγάλο χρονικό διάστημα, αφού ξέρουν, πως με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα απαλλαγείς από την απατη τους. Αυτές οι 10 – 15 μέρες, είναι αρκετές για αυτούς, για να κλεψουν ( γιατί ΚΛΟΠΗ είναι ) ό τι προλάβουν!!

    Στην περίπτωσή μας, οι 5ψήφιοι αριθμοί ήταν οι εξής:

19477, 54033, 54422, 54433, 54600, 54017

    Οι δε εταιρείες ( ανύπαρκτες) στις οποίες ανήκουν είναι οι εξής!

NVIA GEST.DAT.S.L.,   CYTECH,    TELEBOX.

    Τα γράφω, για να τα αποφύγετε, αν και δεν είναι μόνο αυτά….

    Το είδος αυτό της απάτης, λειτουργεί με επιτυχία εδώ και αρκετά χρόνια. Φυσικά, δεν υπάρχουν σωστές διευθύνσεις, γιατί πάντα υπάρχει ο κίνδυνος κάποιος αγανακτισμένος να πάει και να τους κάνει όλους… «θερινούς»!

    Δεν ξέρω τι καταφέρνει η Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος της ΕΛ.ΑΣ. πάνω στο θέμα. Βέβαιο είναι πως παίρνει σωρεία καταγγελιών για αυτού του είδου την απάτη.

    Το μόνο που μπορώ να πώ πλέον, είναι αφ΄ενός να βάλετε φραγή 5ψηφίων μέσω της εταιρείας κινητής που έχετε, και να μην ανοίγετε SMS πενταψηφίων ή άγνωστων αποστολέων ( ιδιαίτερα σε ξένη γλώσσα). Ίσως έτσι γλυτώσετε, αν και οι απατεώνες κάτι άλλο θα σκαρφιστούν.

    Όσο για την αυτοδικία, μπορεί μεν να είναι παράνομη και να διώκεται, όμως σε κάποιες περιπτώσεις είναι απαραίτητη και μάλιστα σε ασύμμετρο βαθμό! Έλα όμως που δεν τους βρίσκεις…….

ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΤΟ ΑΓΚΙΣΤΡΟ ( 8 Δεκεμβρίου 2019 )

    Αφού είδαμε και αποείδαμε περιμένοντας τα αναδρομικά που δεν ήρθαν ( κάτι σαν το «Περιμένοντας τον Γκοντό» του Σ. Μπέκετ ) και με την υπόνοια πως το θέμα θα εξελιχθεί σαν την «ΙΘΑΚΗ», όπου οι βάρβαροι ποτέ δεν ήρθαν, αποφασίσαμε να δώσουμε λίγο χρώμα στη ζωή μας φεύγοντας από την πόλη έστω και για μία ημέρα, σε μέρη όπου το πράσινο ( της φύσεως) και το γαλάζιο ( της λίμνης) κυριαρχεί. Και έτσι, εγεννήθη η ιδέα που έγινε απόφαση, να κάνουμε μια ημερήσια εκδρομή στο Άγκιστρο ( και όχι μόνο…) για να απολαύσουμε, μεταξύ άλλων και τις πέστροφες. Γιατί, και στην Θεσσαλονίκη να μέναμε, ή οι γυναίκες μας θα μαγείρευαν κυριακάτικα, ή θα πηγαίναμε με τίποτα φίλους σε κανένα ταβερνείο, ίσως παραθαλάσσιο, για να ικανοποιήσουμε τις διατροφικές μας ( ή γαστριμαργικές εάν προτιμάτε ) ανάγκες….

    Έτσι λοιπόν, αποφασίσαμε να κάνουμε την εκδρομή μας την περασμένη Κυριακή 8 Δεκεμβρίου, και στρωθήκαμε στην προετοιμασία, με την προϋπόθεση να μαζευτούμε 30 άτομα το λιγώτερο, για οικονομικούς λόγους, και για λόγους παρέας. Τελικά, μαζευτήκαμε 35, με την σταθερή συμμετοχή και φίλων μας, που μας ακολουθούν παντού!

    Την Κυριακή λοιπόν το πρωί στις 9, λογική ώρα σε συνάρτηση και με το πρόγραμμά μας, ξεκινήσαμε από την συνηθισμένη αφετηρία μας, το Γ΄ ΣΩΜΑ ΣΤΡΑΤΟΥ, το οποίο πάντα μας εξυπηρετεί ( και ευχαριστούμε ιδιαίτερα για αυτό ) επιτρέποντας την στάθμευση των αυτοκινήτων μας μέσα στο Στρατόπεδο. Είμασταν ( αλφαβητικά πάντα… ) από συμμαθητές ο Γιώργος, ο Τάσος, ο Θανάσης, ο Βαγγέλης, εγώ, ο Λάζαρος, ο Σταύρος και…. η έκπληξη! Ο Δημήτρης από την Κώ ήταν στη Θεσσαλονίκη, και ήρθε μαζί μας, πράγμα που μας έδωσε ιδιαίτερη χαρά!

    Από φίλους, ήταν μαζί μας ο Γιάννης, ο Νίκος, ο Δημήτρης, ο Άρης, ο Θόδωρος, ο Γιώργος ( ένας είναι ο Γιώργος!) ο Θανάσης και ο Νικηφόρος.

    Επειδή ο μέσος όρος της ηλικίας μας ξεπερνούσε κατά πολύ τα ( σσσσς… ) ήρθαν μαζί μας και η κόρη μου με τα εγγόνια μου, την Μελένια και τον Ανδρίκο, για να τον μειώσουμε!

    Η πρώτη στάση μας, ήταν στο φράγμα Λιθοτόπου της Κερκίνης, όπου απολαύσαμε τον καφέ μας ( και τα τσιγάρα μας για τους «θεριακλήδες» ) έχοντας μπροστά μας απλωμένη τη λίμνη σε όλη της την μεγαλοπρέπεια. Μια λίμνη, που είναι ένας από τους μεγαλύτερους υδροβιότοπους στην Ελλάδα, και δίνει ζωή σε όλο τον κάμπο των Σερρών. Στην στάση μας αυτή, ενσωματώθηκε στην παρέα μας και ο Θωμάς από τις Σέρρες, που μας ακολούθησε μέχρι την επιστροφή μας.

    Ακολουθώντας το δυτικό παραλίμνιο δρομολόγιο, φτάσαμε στον επόμενο σταθμό μας, την Ιερά Μονή του Τιμίου Προδρόμου, στο Ακριτοχώρι. Ένα γυναικείο σύγχρονο μοναστήρι, που διαρκώς βελτιώνεται, και του οποίου  η τάξη και καθαριότητα μας εξέπληξε ευχάριστα. Οι αδελφές μας έκαναν μια σύντομη περιεκτική ενημέρωση για την Ιερά Μονή, προσκυνήσαμε στον Ιερό Ναό, πήραμε τα παραδοσιακά μοναστηριακά κεράσματα ( λουκουμάκι και καφέ ) και συνεχίσαμε για παραπέρα.

    Το «παραπέρα», ήταν το Άγκιστρο, όπου ο Βαγγέλης είχε μεριμνήσει για το γεύμα μας στην γνωστή και ονομαστή ταβέρνα του Ιχθυοτροφείου, την οποία δεν επισκεπτόμαστε για πρώτη φορά. Ένα θαυμάσιο γεύμα μας περίμενε, όπου πρωταγωνιστικό ρόλο είχε η πέστροφα ψητή στα κάρβουνα, αλλά και η παστή.  Εκεί, περάσαμε δυόμιση ευχάριστες ώρες, τρώγωντας, πίνοντας και συζητώντας.

    Κάποια προχωρημένη μεσημεριανή ώρα, ξεκινήσαμε για το δρομολόγιο της επιστροφής μας, αφού αποχαιρετήσαμε τον Θωμά και την σύζυγό του. Πρίν φτάσουμε στη Θεσσαλονίκη, είχαμε ακόμα μία στάση, στο Σιδηρόκαστρο, για καφέ, τσιγάρο κτλ ( ξέρετε τώρα… )

    Ήπιαμε τον καφέ μας στο Σιδηρόκαστρο, με την ησυχία μας, αφού δεν μας κυνηγούσε και κανένας, και ξεκινήσαμε την επιστροφή, με τους ήχους της μουσικής που είχε επιλέξει ο Λάζαρος για την εκδρομή.   Τόσο μας άρεσαν τα τραγούδια που επέλεξε, ώστε του αναθέσαμε «δια βοής» την μουσική επιμέλεια και κάλυψη όλων των εξορμήσεών μας από εδώ και πέρα.

    Με το πάσο μας, φτάσαμε στο τέλος της εκδρομής μας, στο Γ΄ΣΣ, πήραμε τα αυτοκίνητά μας και ξεκινήσαμε για τα σπίτια μας, απόλυτα ευχαριστημένοι κατά γενική ομολογία από το πώς περάσαμε. Είχε συντελέσει και ο καιρός γιατί η Κυριακή ήταν μια ηλιόλουστη μέρα.

    Τι χρειάζεται για να πετύχει μια εκδρομή; Καλή παρέα, καλό λεωφορείο, καλό οδηγό, καλό καιρό, σωστό πρόγραμμα, και το κυριώτερο: ΚΑΛΗ ΔΙΑΘΕΣΗ! Έ, όλα αυτά τα είχαμε!

    Κατά την διάρκεια της εκδρομής, συζητήσαμε για τις επόμενες δραστηριότητές μας, μεταξύ των οποίων η πρώτη επόμενη χρονικά, είναι το Κόψιμο της Βασιλόπιττας στη Θεσσαλονίκη, στις 16 Ιανουαρίου.

    Όμως, ξεχάστηκα και πολλά σας έγραψα. Περισσότερα ίσως θα καταλάβετε από τις φωτογραφίες, όπως γίνεται σε όλες μας τις εκδηλώσεις

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΣΤΟ   ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΤΟ ΑΓΚΙΣΤΡΟ ( 8 Δεκεμβρίου 2019 )