ΕΥΧΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΕΤΟΣ

ΤΟ ΡΕΤΙΡΕ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΓΚΕΛΑ

ΤΟ ΡΕΤΙΡΕ  ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΓΚΕΛΑ

Ανδρέας Μελεζιάδης

    Προχτές το απόγευμα, εκεί που έπινα το καφεδάκι μου και προσπαθούσα να βρώ θέματα για το ‘’ΡΟΥΚΟΥΜΟΥΚΟΥ’’, χτύπησε το κουδούνι της εξώπορτας.

    Ανοίγω την πόρτα, και έκπληκτος βλέπω μπροστά μου τον παλιό μου φίλο Δόν Κιχώτη, ταλαιπωρημένο, κουρασμένο, και σε όχι τόσο καλή ψυχολογική κατάσταση.

    Τον καλωσόρισα με χαρά, μπήκε στο σπίτι και σωριάστηκε σε ένα καναπέ.

    Πρόθυμος εγώ, τον ρώτησα τι να του προσφέρω.

‘’Ένα καφεδάκι, μέτριο ελληνικό αν μπορείς’’ μου λέει.

    Την ώρα που ετοίμαζα τον καφέ, μου λέει.

‘’Φέρε και κανένα τσιγάρο, εάν έχεις. Εκτός και εάν έγινες και εσύ ρατσιστής αντικαπνιστής’’.

    Απόρησα, γιατί ήξερα ότι είχε κόψει το κάπνισμα εδώ και 17 χρόνια, αλλά τσιγάρο είχα και του πρόσφερα, μια και εγώ ακόμα είμαι καπνιστής.

‘’Τι γίνεται, Δόν, έχω να σε δώ πάνω από δυό χρόνια, και δεν σε βλέπω και τόσο καλά. Τι συμβαίνει?’’ τον ρωτάω.

‘’Άστα να πάνε, φίλε μου ‘’ μου λέει, και μου διηγήθηκε την παρακάτω ιστορία του.

‘’Από ό τι θα θυμάσαι, όταν ερχόμουν εδώ, έμενα σε εκείνο το πανδοχείο, το ‘’ΠΑΝΔΟΧΕΙΟ ΤΗΣ ΧΑΜΕΝΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ’’, και δεν είχα κανένα παράπονο. Εάν θυμάσαι, επειδή η γειτονιά γέμισε με ‘’περίεργους’’ ανθρώπους, το πανδοχείο έκλεισε.

    Σκέφτηκα να εγκατασταθώ μόνιμα εδώ πέρα, και για αυτό το λόγο αγόρασα ένα διαμέρισμα , ρετιρέ, στην καλύτερη περιοχή της πόλης, μια και από λεφτά δεν έχω πρόβλημα.

    Όλα πήγαιναν μια χαρά, ήμουν απόλυτα ευχαριστημένος, και ομολογώ ότι σε ξέχασα λιγάκι, και για αυτό δεν έδωσα και σημεία ζωής.

    Πρίν από λίγο καιρό, χτύπησε η πόρτα, και όταν άνοιξα, ένας ‘’τύπος’’ μου ζήτησε να περάσει στο σπίτι μου για να πάει στο διπλανό διαμέρισμα αριστερά πηδώντας από το χαμηλό κάγκελο στη βεράντα, και αυτό γιατί είχε χάσει τα κλειδιά. Ήταν ο νέος ενοικιαστής του διπλανού. Έτσι μου είπε.

    Δεν μου καλοφάνηκε η υπόθεση, αλλά για λόγους ‘’καλής γειτονίας’’ τον άφησα, μπήκε μέσα, πήγε στην βεράντα, πέρασε το κάγκελο και πήγε δίπλα.

    Μετά από κανα-δυό μέρες, πάλι τα ίδια, ήρθε αυτή τη φορά με κάποιον φίλο του, και ζήτησε τα ίδια. Τον άφησα πάλι να πάει δίπλα.

    Την επομένη, ξανάρχεται, με δυό φίλους του αυτή τη φορά, και χωρίς κάν να με ρωτήσει, μπαίνει μέσα, πάει στην βεράντα και ξαναπηδάει δίπλα στο διαμέρισμα αριστερά.

    Εγώ τσατίστηκα πλέον, και αποφάσισα να μην τον ξαναφήσω να μπεί στο σπίτι μου.

    Ακριβώς την επόμενη μέρα πάλι, χτύπησε ξανά η πόρτα. Κατάλαβα ότι ήταν ο ίδιος, και δεν    άνοιξα. Σε πέντε λεπτά, άκουσα από τη βεράντα μου κάποιους θορύβους. Βγήκα να δώ τι γίνεται, και αντικρύζω τον ίδιο ‘’τύπο’’ με καμιά δεκαριά αυτή τη φορά, να έχουν μπεί στην βεράντα μου από την άλλη μεριά, από το διαμέρισμα στα δεξιά μου, πηδώντας το κάγκελο πάλι, για να περάσουν στο διπλανό αριστερά διαμέρισμα. Πρίν διαμαρτυρηθώ, έχουν ήδη πηδήξει, αφού μου χάλασαν τις μισές γλάστρες με λουλούδια που είχα βάλει με μεγάλη φροντίδα.

    Μετά από αυτά, κατέβηκα στο ισόγειο, και βρήκα την κυρία Αγγελική, την διαχειρίστρια της πολυκατοικίας, για να παραπονεθώ και να ζητήσω εξηγήσεις.

    Η κυρία Αγγελική, μου είπε ότι το διπλανό μου διαμέρισμα, το νοίκιασε κάποιος εφευρέτης μηχανικός, και έβαλε μέσα μία συσκευή στην οποία ρίχνεις ένα ΕΥΡΩ και σου βγάζει ένα κοτόπουλο ψητό και ρέστα από 100ευρο. Έχει αμπαρώσει την πορτα από μέσα, και δεν ανοίγει σε κανένα. Επειδή λείπει συνέχεια, έρχονται από την άλλη γειτονιά και μπαίνουν από το δικό μου διαμέρισμα.

    Αμέσως, τηλεφώνησα στον σιδερά της γειτονιάς, ήρθε και μου έβαλε ένα ψηλό κάγκελο, από το οποίο δεν μπορούσε να περάσει κανείς. Νόμιζα ο βλάκας ότι ησύχασα….

    Την άλλη μέρα το πρωί, ακούω από την βεράντα μου κουβέντες και θορύβους. Βγαίνω έξω, και τι να δώ? Ο ίδιος ‘’τύπος’’, με καμιά εικοσαριά ακόμη, είχαν ανέβει στην ταράτσα, και από εκεί πήδηξαν στην βεράντα μου, για να πάνε δίπλα, όπως και έκαναν. Πάνε και τα υπόλοιπα λουλούδια μου….

    Κατά το απόγευμα, όπως προσπαθούσα να συμμαζέψω την βεράντα μου, είδα στο διπλανό αριστερά διαμέρισμα, έναν σιδερά να βάζει κάγκελο όπως αυτό που είχα βάλει εγώ. Εντάξει, σκέφτηκα, αφού έβαλε και αυτός, θα ησυχάσω τώρα, αφού δεν μπορούνε πιά να μπούνε. Και κοιμήθηκα ήσυχος.

    Την άλλη μέρα το πρωί, νάτοι πάλι, ο ‘’τύπος’’ παρέα με καμιά δεκαριά, πήδηξαν πάλι από την ταράτσα στην βεράντα μου, θέλοντας να πάνε δίπλα. Δεν μπορούσαν όμως, αφού πλέον υπήρχε το ψηλό κάγκελο. Τους είπα να φύγουν από το σπίτι μου από την πόρτα, αλλά, αυτοί μπήκαν μέσα, θρονιάστηκαν στις πολυθρόνες και τους καναπέδες μου, και μου είπαν ότι δεν πάνε πουθενα, εάν δεν ανοίξει το διπλανό διαμέρισμα. Ήταν και απειλητικοί, οπότε δεν με έπαιρνε να κάνω κάτι.

    Κατέβηκα στο περίπτερο της γωνίας, πήρα τηλέφωνο την Αστυνομία και τους είπα τα καθέκαστα. Ο αστυνομικός μου είπε ότι καταλαβαίνει το πρόβλημά μου, αλλά προς το παρόν δεν μπορεί να κάνει τίποτα, γιατί είχε άλλες πιο επείγουσες υποθέσεις.

    Γύρισα στο σπίτι μου και όταν μπήκα μέσα, είδα ότι είχαν μαζευτεί καμιά πενηνταριά, μου είχαν αδειάσει το ψυγείο, και είχαν γεμίσει όλους τους χώρους . Ούτε στην τουαλέτα δεν μπορούσα να πάω. Συγχρόνως, είδα στην ζώνη του ‘’τύπου’’ και μια μαχαίρα.

    Μετά από αυτά, φοβήθηκα και έφυγα. Ήρθα σε εσένα, φίλε μου, μήπως και μπορείς να με φιλοξενήσεις λίγες μέρες, μέχρι την Πέμπτη που ξαναφεύγω στην πατρίδα μου. Το σπίτι, το έδωσα σε μεσίτη για πούλημα.

    Αυτά μου διηγήθηκε ο Δόν Κιχώτης ο φίλος μου. Φυσικά, δεν είχα καμιά αντίρρηση να τον φιλοξενήσω, αφού οι φίλοι στην ανάγκη φαίνονται.

    Σκέφτηκα όμως, ότι η γειτονιά του είναι σχετικά κοντά με τη δική μου, οπότε πήρα τηλέφωνο το σιδερά, να έρθει αμέσως, να βάλει καγκελιές και στο δικό μου το σπίτι, και καλού – κακού επιθεώρησα και συντήρησα ‘’μερικά πράγματα’’ που θεωρώ πλέον απαραίτητα…..

ΣΧΕΔΙΑΣΜΕΝΟ Ή ΑΣΧΕΔΙΑΣΟ ΣΧΕΔΙΟ ?

ΣΧΕΔΙΑΣΜΕΝΟ Ή  ΑΣΧΕΔΙΑΣΟ ΣΧΕΔΙΟ ?

Του Ανδρέα Μελεζιάδη

    Εδώ και πολλές μέρες, διαβάζω και ακούω τα πιο απίθανα πράγματα, που μόνο πανηλίθιοι εθελοτυφλούντες θα μπορούσαν να εμπνευσθούν. Και αναφέρομαι, στο περιβόητο ‘’plan B’’, με την ύπαρξη ή μη του οποίου μας έχουν πρήξει.

    Κοντολογής, εγκάθετοι εκπρόσωποι των ΜΜΕ, προσπαθούν να μας πείσουν ότι η ύπαρξη ενός ‘‘plan B’’ ισοδυναμεί με προδοσία, έγκλημα, αφροσύνη και όλα τα άλλα σχετικά. Και για να ισχυροποιήσουν την άποψή τους, μας παραθέτουν τα πλείστα όσα φανταστικά σενάρια, εμπλουτισμένα με πλήθος οικονομικών όρων στην Αγγλική,  λες και δεν μπορούν να τα γράψουν στα Ελληνικά. Άλλο θέμα πάλι και αυτό.

    Ο κάθε ντενεκές ξεγάνωτος, οραματίζεται ‘’εναλλακτική λύση’’ ( τέρμα το ‘’ plan B’’ ) σύμφωνα με την ψυχοσύνθεση και τις σκοπιμότητες που πρεσβεύει. Κάποιος μάλιστα, πρότεινε και ‘’ριφιφί’’ στην Τράπεζα της Ελλάδος, για ‘’κοινωνικοποίηση’’ του ποσού σε ΕΥΡΩ που υπάρχει εκεί, και άλλα….. γενναιότατα! Νέος Λαφίτ ( ο πειρατής) μας προέκυψε !

    Οι μισοί κατηγορούν τους άλλους μισούς, ότι έχουν στο μυαλό τους και σχεδιάζουν ‘’εναλλακτική λύση’’, και οι άλλοι μισοί  κατηγορούν τους μισούς ότι δεν σχεδιάζουν τίποτα.

    Καλύτερα όμως, να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

    Με την ‘’πρώτη φορά αριστερά’’ κυβέρνηση, που μας προέκυψε μετά τα εγκληματικά λάθη των προηγουμένων, άρχισε η διαπραγμάτευση για νέους όρους οικονομικής συμφωνίας κτλ κτλ κτλ. Τα ξέρετε, να μην τα επαναλαμβάνουμε.

    Ξεκινήσαμε λοιπόν, ‘’διαπραγματεύσεις’’ με τους…. εταίρους μας ( τους αποκαλούσα ‘’τοκογλύφους’’ αλλά κάποιος φίλος παρεξηγήθηκε ) για την μελλοντική πορεία της οικονομικής καταστάσεως στην Ελλάδα.

    Εδώ, θέλω να κάνω κάποιες παρατηρήσεις, σχετικά με τον όρο ‘’ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ’’, πολύ απλές αλλά δυστυχώς ακατανόητες από αυτούς που δεν θέλουν να τις κατανοήσουν.

    ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ γίνεται, όταν δύο μέρη θέλουν να καταλήξουν σε κάποια συμφωνία για κάτι, και κάθονται στο τραπέζι για να συζητήσουν. Εκεί, το κάθε μέρος καταθέτει τις απόψεις και προτάσεις του, το ‘’κουβεντιάζουν’’ και στο τέλος, καταλήγουν σε κάποια συμφωνία, με αμοιβαίες παραχωρήσεις, αφού αυτή είναι η έννοια του θέματος. Τα μέλη πρέπει να είναι προετοιμασμένα για αυτό. Και φυσικά, για να γίνουν διαπραγματεύσεις σε κάτι, πρέπει και τα δύο μέρη να είναι ισότιμα και με την ίδια περίπου δύναμη, και το καθένα τους να μπορεί να υποστηρίξει τις απόψεις του με ‘’άλλα μέσα’’.

    Με άλλα λόγια, όταν πηγαίνεις για διαπραγματεύσεις, στο ένα χέρι κρατάς τον σταυρό και στο άλλο το σπαθί. Διαφορετικά, δεν λέγονται ‘’διαπραγματεύσεις’’, αλλά ΠΑΡΑΚΛΗΣΕΙΣ, ΙΚΕΣΙΕΣ και άλλα συνώνυμα, από αυτούς που δεν έχουν σπαθί προς αυτούς που όχι μόνο το έχουν, αλλά και το ανεμίζουν απειλητικά. Πολλά θα μπορούσαν να γραφούν για την έννοια του όρου ‘’ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ’’, και πάλι λίγα θα ήταν.

    Εξυπακούεται οτι, εάν δεν είσαι ισχυρός, δεν τολμάς να κάνεις διαπραγματεύσεις. Να είσαι ισχυρός, έστω και λιγώτερο από το άλλο μέρος με το οποίο διαπραγματεύεσαι.

    Δεν φαντάζομαι να πιστεύει κανένας ότι μετά από πολέμους, οι συνθήκες ειρήνης που υπογράφηκαν ήταν προ’ι’όν… διαπραγματεύσεων. Οι νικητές ΟΡΙΖΑΝ, οι ηττημένοι ΥΠΑΚΟΥΑΝ ( Όχι ‘’δεχόταν’’, γιατί δεν είχαν τέτοια περιθώρια )

    Εδώ τελειώνουν οι εμβόλιμες σκέψεις για το ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ και ΠΟΤΕ ΓΙΝΕΤΑΙ.

    Τέτοιου είδους ατέρμονες συζητήσεις ( δεν τις λέω ‘’διαπραγματεύσεις’’ ) έγιναν τους τελευταίους έξη μήνες, μεταξύ της κυβερνήσεως και των… άλλων. Από την αρχή, τα ενδεχόμενα ήταν δύο. Ή θα συμφωνήσουμε σε ό τι μας ορίσουνε, ή θα επιστρέψουμε σε ‘’Εθνικό Νόμισμα’’, δραχμή, μνά, φοίνικα, όβολο, δίφραγκο, τάληρο, πέστε το όπως θέλετε.

    Παρά τις προσπάθειες, και δεν το αμφισβητώ, της κυβερνήσεως, καταλήξαμε σε αυτό που καταλήξαμε, το οποίο δεν μπορώ να πώ ‘’συμφωνία’’, αφού για να υπάρχει ‘’συμφωνία’’ πρέπει όλοι να ‘’συν – φωνήσουν’’, πράγμα που δεν έγινε.

    Από την αρχή, ήταν δεδομένο, μετά τις πρώτες επαφές, ότι η κυβέρνηση είχε να αντιμετωπίσει ένα ‘’ντουβάρι’’ που δεν επρόκειτο να κάνει την παραμικρή οπισθοχώρηση και παραχώρηση. Γιατί άλλωστε, αφού εκείνοι είχαν την ισχύ και το ‘’σπαθί.  Ίσως, οι προηγούμενες κυβερνήσεις, με την πείρα που διέθεταν, το είχαν αντιληφθεί πλήρως, και για τον λόγο αυτό πρώτα έπαιρναν τις αποφάσεις των…. εταίρων, μετά δήθεν τις κουβέντιαζαν μαζί τους για ένα δίμηνο, και μετά τις εφάρμοζαν ΠΛΗΡΩΣ. Και πανηγύριζαν από πάνω, γιατί…. πέτυχαν στις … ‘’διαπραγματεύσεις’’, και μας ταίζαν με βλακείες του στυλ ‘’σατσές στόρυ’’ , πρωτογενές πλεόνασμα ( και ας χρωστούσε και χρωστά το Δημόσιο σε ό τι κινείται… ) και άλλα παιδικά διηγήματα.

    Όταν από την αρχή, έχεις να αντιμετωπίσεις μια τέτοια κατάσταση, όπως τους τελευταίους έξη μήνες, είναι παρανο’ι’κό και βλακώδες να μην έχεις προετοιμαστεί ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΔΥΟ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΑ, αφού διαβλέπεις την κατάληξη. Των….’’διαπραγματεύσεων’’. Αφού υπάρχει μόνο ένα ‘’σπαθί’’ και το έχουν οι άλλοι, εσύ πώς θα πάς , κρατώντας μόνο το ‘’σταυρό’’ ? Τέτοια πράγματα, δεν γίνονται !

    Κάθε λογικός άνθρωπος, πόσω μάλλον μία κυβέρνηση, είναι υποχρεωμένος να σχεδιάσει τις ενέργειές του, για όλα τα ενδεχόμενα που μπορεί να προκύψουν. Εμείς, στις Ένοπλες Δυνάμεις από όπου προέρχομαι και πιστεύω ότι είμαι ακόμα μέλος, είχαμε πληθώρα Σχεδίων, για να αντιμετωπίσουμε καταστάσεις, πιθανές ή και απίθανες. Εάν σας έλεγα ότι υπάρχει Σχέδιο Καταλήψεως Μικρονήσου ( που υπάρχει ), κάποιοι θα έβαζαν τις φωνές ότι με ιμπεριαλιστικές τάσεις θέλουμε να καταλάβουμε την Σασώνα ή την Τένεδο και να προκαλέσουμε πόλεμο με την Αλβανία ή την Τουρκία. Δεν είναι έτσι τα πράγματα…

    Τι είναι λοιπόν πιο λογικό, από το να υπάρχει σχέδιο για την επόμενη ημέρα, την ημέρα της άποχωρήσεως από το ΕΥΡΩ ? Μιλάνε για χρεωκοπία, άτακτη ή συντεταγμένη. Μα, ήδη έχουμε χρεωκοπήσει, και κάποιοι ας μην το έχουμε καταλάβει ακόμα. Η ΄΄επόμενη ημέρα΄΄ έρχεται αδυσώπητή. Για πολλούς, αναπόφευκτη.

    Τώρα, για βλακώδεις μικροπολιτικούς λόγους, κάποιοι κατηγορούν όποιον προλάβουν, για την δημιουργία σχεδίου αντιμετωπίσεως της εναλλακτικής λύσης. Είναι τόσο πού βλάκες????? Και εγώ σας λέω, ότι αναγκαζόμασταν ( ή αναγκαζόμαστε ) να εφαρμόσουμε αυτή την ‘’εναλλακτική λύση’’. Εάν δεν υπάρχει ΚΑΛΑ ΜΕΛΕΤΗΜΕΝΟ και ΕΦΑΡΜΟΣΙΜΟ ανάλογο σχέδιο, τι θα κάνουμε ? Θα πάμε σαν τον ξυπόλυτο στ’ αγκάθια σαν το σκυλί στ’ αμπέλι ή σαν τον ξεβράκωτο στα αγγούρια ? Έλεος, με τον απερίγραπτο λα’ι’κισμό κάποιων, ας κάνουν ‘’τουμπεκί’’ καλύτερα, και μάλιστα ψιλοκομμένο…

    Θα λα’ι’κίσω και εγώ με τη σειρά μου. Να πάμε σε μια σπηλιά, πάνω στα βουνά, Πίνδο ή Όλυμπο κατά προτίμηση, να κάνουμε καινούριο νομισματοκοπείο ( τεχνολογικά μπορούμε ) και να αρχίσουμε το τύπωμα ΕΥΡΩ, για να φάνε και οι κόττες… Συμβουλές μπορούμε να πάρουμε από τους Βουλγάρους. Ή να βγάλουμε έξη καραβιές νομίσματα 2 ΕΥΡΩ, που είναι πιο εύκολο. Γελάτε, έτσι? Δεν γίνονται αυτά? Έχετε δίκιο, δεν γίνονται, όμως μπορώ και εγώ να πώ μια καλαμακία, όπως πολλοί άλλοι, που απορώ πώς γλυτώνουν τις ντομάτες και τα αυγά. Ίσως γιατί είναι ακριβά ακόμα…

    Καλά θα ήταν, εάν θέλουμε επιτέλους την σωτηρία μας από αυτά που τους καλέσαμε να μας επιβάλουν οι εταίροι μας, να σκεφτούμε ΣΟΒΑΡΑ και ΜΕΘΟΔΙΚΑ κάποιες επόμενες κινήσεις μας, ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ( ανέκδοτο αυτό…) για να αντιμετωπίσουμε όλα τα πιθανά και απίθανα ενδεχόμενα, συμπεριλαμβανομένης και της ‘’εναλλακτικής λύσης’’. Το χρωστούμε στα παιδιά, και κυρίως στα εγγόνια μας !

Η ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΗΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Η ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΗΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Του Ανδρέα Μελεζιάδη

    Πρωί – πρωί με τη δροσούλα, άνοιξα το ΙΝΤΕΡΝΕΤ για να μάθω τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας στη Βουλή των Ελλήνων, σχετικά με τα μέτρα που θα προταθούν στους τοκογλύφους, για να μας… σώσουν και πάλι.

    Η ψηφοφορία έγινε αργά τις μεταμεσονύκτιες ώρες, και σιγά να μην καθήσω να την παρακολουθήσω. Μια ταινία του Τζέημς Μπόντ, αν και χιλιοπαιγμένη, ήταν καλύτερη. Και την ‘’Αστέρω’’ να έβλεπα, καλύτερη θα ήταν. Ίσως πάλι, δεν ασχολήθηκα, γιατί είχα δεδομένο το αποτέλεσμα.

    Βλέπω λοιπόν τα αποτελέσματα επι 300 βουλευτών.

Εγκρίνουν τα μέτρα, 251 βουλευτές.

Δεν τα εγκρίνουν, 32.

Έβοσκαν τα πρόβατα κεί πέρα παραπέρα, 8 βουλευτές.

Αγνοείται η τύχη 9 βουλευτών, που πήγαν για μπάνιο ή για να μαζέψουν βρούβες

    Επομένως, με νόμιμες, συνταγματικές, δημοκρατικές διαδικασίες, και με ποσοστό 83,6%, η Ελληνική Βουλή ( ΔΗΛΑΔΗ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ) εγκρίνει τα προτεινόμενα μέτρα απο την κυβέρνηση.

    Και εάν διαβάσει κανείς τα προτεινόμενα μέτρα, ( εγώ τα διάβασα ) είναι ίδια , και λίγο πιο επώδυνα, από εκείνα των… ‘’θεσμών’’ για την αποδοχή των οποίων έγινα το δημοψήφισμα, στο οποίο το 61% των ψηφοφόρων ( ΔΗΛΑΔΗ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ και πάλι ) αποφάνθηκαν ότι δεν τα δέχονται, μόλις πριν από μία εβδομάδα.

    Τι γίνεται εδώ ρε παιδιά ? Υπάρχουν δύο Ελλάδες, μιά των βουλευτών και μία των Ελλήνων ? Όπως λέει και το παλιό τραγούδι του Λουκιανού Κελαηδόνη, ‘’΄κι’ όμως κατά βάθος κάπου υπάρχει λάθος, κάπου την έχουμε ‘’πατήσει’’  κι’ οι δυό’’… Τι σόι Δημοκρατία είναι αυτή? Πώς τα κατάφεραν να την πλαστογραφούν με τέτοιο τρόπο ?

    Μηνύματα απερίγραπτης χαράς λοιπόν σήμερα, αφού θα στείλουμε τα ‘’μέτρα’’, θα τα εγκρίνουν οι τοκογλύφοι, και από την Δευτέρα θα ανοίξουν οι τράπεζες, τέρμα το ‘’capital control’’, θα αρχίσουν και πάλι οι εισαγωγές, θα ξαναέρθουν οι τουρίστες που έφυγαν, και με λίγα λόγια, θα επιστρέψουμε στις αρχές Ιανουαρίου 2015, αλλά αυτή τη φορά όχι με την μνημονιακή κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου, αλλά με την ‘’πρώτη φορά Αριστερά’’ κυβέρνηση Τσίπρα.

    Κανείς δεν μπορεί να υποτιμήσει την λογική του Τσίπρα. Εκ προοιμίου, ήξερε ότι προτείνοντας τα υπόψη μέτρα, θα έχανε την ‘’δεδηλωμένη’’ των 151+ βουλευτών, όπως και έγινε. Και όχι μόνο από τις ‘’συνιστώσες’’ του, αλλά και από τον Καμμένο, εάν αυτός ήθελε να διατηρήσει την αξιοπιστία του, σχετικά με τις αμυντικές δαπάνες. Τώρα έχει 147, και πάει λέγοντας…

    Διαπίστωσε το ‘’ντουβάρι’’ που έβλεπε απέναντι, από την μεριά των τοκογλύφων, και σαν ευφυής άνθρωπος, κατάλαβε ότι δεν θα υποχωρούσαν. Γιατί άλλωστε ?

    Φοβήθηκε να έρθει σε οριστική ρήξη με τους τοκογλύφους, ίσως θεωρώντας ότι θα ερχόταν η συντέλεια του κόσμου, ίσως πάλι δεν ήθελε να είναι ‘’ο πρωθυπουργός της δραχμής’’ με όσα συνεπάγεται. Και ακόμα, ίσως δεν ήθελε να πιστωθεί η ‘’αριστερά’’ την προδιαγραφόμενη επόμενη ημέρα.

    Αποτέλεσμα αυτού, ήταν να κάνει την μεγαλύτερη ‘’κωλοτούμπα’’ των τελευταίων 6 ετών, προτείνοντας μέτρα ‘’βούτυρο στο ψωμί’’ των ακραιφνών μνημονιακών ( ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι), προδιαγράφοντας το επόμενο μνημόνιο, πολύ σκληρότερο από τα προηγούμενα. Εάν δεν έκανε αυτό, το μόνο που θα μπορούσε να κάνει θα ήταν να πεί στους τοκογλύφους ‘’να πάνε να γ…’’, με όσα αυτό θα είχε σαν επακόλουθα. Δεν είχε όμως τα κότσια να το κάνει. Άλλος ένας, που βυθίζει ακόμα πιο πολύ την Ελλάδα στην άβυσσο της παγκοσμιοποίησης, της άκρατης λιτότητας, της γερμανοκρατίας. Δεν είχε τα κότσια για τίποτα περισσότερο.

    Από το πρωί, τα ΜΜΕ μας έχουν ‘’πρήξει’’ με τις αναλύσεις της προηγούμενης και της επόμενης ημέρας, με τους γνωστούς ‘’μα’ι’ντανούς’’ προσκεκλημένους, και προσπαθούν να μας πείσουν, ότι ΤΩΡΑ το επόμενο μνημόνιο το επέλεξε ο Ελληνικός Λαός. Ποιος Ελληνικός Λαός, του 83% ή του 61% ? Φτάσαμε αισίως στο 144%, προς δόξαν της Δημοκρατίας. Εντάξει λοιπόν, μπορούμε πλέον ήσυχοι, να επιστρέψουμε στην πολυθρόνα και τον καναπέ μας, αφού, από ό τι φαίνεται, και πάλι την… γλυτώσαμε !

    Ίσως κάποιοι θα σκεφτούν, ότι θα προτιμούσα την άρνηση. Ναι, ψυχολογικά, ηθικά και εθνικά, θα την προτιμούσα. Όχι την άρνηση της ‘’κόκκινης παντιέρας’’ που μόνο αυτό ξέρει να λέει. Την λογική άρνηση, με συγκεκριμένα και αποφασιστικά επόμενα βήματα, χωρίς παλινωδίες, χωρίς δισταγμούς. Τότε, θα θεωρούσα τον Τσίπρα ΗΓΕΤΗ, που όμως, εκτός από έξυπνος άνθρωπος, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ !

    Προσωπικά, η τωρινή εξέλιξη με συμφέρει, κρίνοντας με την λογική του ‘’να την βγάλουμε σήμερα και βλέπουμε…’’. Πολύ φοβάμαι όμως, ότι αν όχι τα παιδιά μας που είναι μεγάλα πλέον, τα εγγόνια μας θα έχουν υποχρεωτική γλώσσα τα γερμανικά, στα οποία και θα συντάσσονται τα επίσημα έγγραφα.

    Ποιες θα είναι οι επόμενες εξελίξεις στην πολιτική σκηνή του τόπου, με την εθελούσια υποβάθμισή μας από ‘’γκαρσόνια της Ευρώπης’’ σε ‘’Λαντζιέρες της Ευρώπης’’?

    Πιθανολογώ τα παρακάτω.

Α.  Αποδοχή της … συμφωνίας από τους τοκογλύφους, με διαφοροποίηση κάποιων ‘’μέτρων’’ προς το δυσμενέστερο.

Β.  Εξασφάλιση προσωρινής ρευστότητας.

Γ.  Αποχώρηση Καμμένου από την κυβέρνηση.

Δ.  Διάσπαση ΣΥΡΙΖΑ με την αποχώρηση κάποιων ‘’συνιστουσών’’ του.

Ε.  Συμφωνία για συμμετοχή στην κυβέρνηση του ‘’Ποταμιού’’, εάν βγαίνουν τα…κουκιά.

ΣΤ.  Σε περίπτωση που τα κουκιά δεν βγαίνουν, παραίτηση της κυβερνήσεως και πάμε για εκλογές, για νέα κυβέρνηση με ολοκαίνουριο μνημόνιο. Αυτή είναι και η επιδίωξη του υπολοίπου της ΝΔ, που έχει ακόμα κάποιο υπολογίσιμο αριθμό βουλευτών.

    Τι από όλα αυτά θα γίνει, θα το δείξουν οι επόμενες μέρες.

    Όσο για εμένα, προτιμώ να γυρίσω στον καναπέ μου ! Ίσως πάρω και κανένα ύπνο, ίσως και ονειρευτώ μια διαφορετική Ελλάδα, την Ελλάδα που θέλω,  μέχρι να ξυπνήσω.