Από τη στιγμή που υλοποιήθηκαν οι ‘’αναπροσαρμογές’’ στα μισθολόγια και συντάξεις μας, πολλοί συνάδελφοι, θέλοντας να βοηθήσουν και ενημερώσουν, κοινοποίησαν τις ενέργειες που πρέπει να κάνουμε για να δικαιωθούμε και να πάρουμε πίσω έστω και ένα μέρος από αυτά που ‘’βούτηξαν’’ από την τσέπη μας.
Ίσως για τους έχοντες οικονομικές γνώσεις, το θέμα να είναι απλό, για τους υπόλοιπους όμως είναι σταυρόλεξο.
Αυτό που έβγαλα σαν συμπέρασμα, είναι ότι μπορεί κάποιος να κάνει προσφυγή ή και προσφυγές, ακολουθώντας τις προτεινόμενες διαδικασίες, με δικηγόρο ή μόνος του, με τα παρακάτω δεδομένα.
Α. Τα συνολικά έξοδα, θα είναι περίπου 300 ευρώ, είτε τα δώσεις στην αρχή, είτε στο τέλος.
Β. Η διαδικασία, για ευνόητους λόγους, είναι εξαιρετικά παρελκυστική και χρονοβόρα, με αποτέλεσμα με τις πιο ευνο’ι’κές συνθήκες, να εκδικαστεί ΜΕΤΑ ΑΠΟ 7 ΧΡΟΝΙΑ περίπου, και πάλι με αμφίβολα αποτελέσματα
Πολλοί συνάδελφοι, επικοινωνούν μαζί μου ζητώντας διευκρινίσεις και ρωτώντας με τι θα κάνω εγώ.
Είναι γεγονός ότι ‘’η ελπίδα πεθαίνει τελευταία’’, αλλα πολύ φοβάμαι ότι στην περίπτωσή μας, πρώτα θα ‘’αποχωρήσουμε’’ εμείς, ασχέτως ηλικίας, και μετά θα ακολουθήσει η ελπίδα. Αυτό το συμπέρασμα έβγαλα, από προσωπικές μου εμπειρίες, αφού
1.Προσέφυγα για αναπροσαρμογή συντάξεως στο ΓΛΚ μέσω δικηγόρου το 2002, και μέχρι το 2009 δεν υπήρχε αποτέλεσμα. Μετά από αυτό έκανα ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ ενέργειες, επανυποβάλλοντας τα δικαιολογητικά στο ΓΛΚ με συστημένη επιστολή, και μετά από 2 χρόνια ( Νοέμβριος 2011 ) δικαιώθηκα, με καταβολή αναδρομικών 3 ετών ( και όχι 15 όπως έπρεπε ). Και όλο αυτό για 198 ευρώ το μήνα, τα οποία δεν πρόλαβα να τα δώ γιατί τα πήρε ο ‘’τυφώνας’’ των μειώσεων και …αναπροσαρμογών.
2.Από το Σεπτέμβριο του 2012, περιμένω την έγκριση δαπάνης από τον ΕΟΠΠΥ για φάρμακα, περίπου 100 ευρώ, τα οποία αναγκαστικά αγόρασα από φαρμακείο. Θυμάστε, τότε στην απεργία.
Θα μου πείτε, τι σχέση έχει ο ΕΟΠΠΥ με το ΓΛΚ. Καμία απολύτως, εκτός από το ότι και οι δύο ΔΙΝΟΥΝ ΧΡΗΜΑΤΑ του Δημοσίου, τα οποία λένε ότι δεν έχουμε γιατί τα χρειάζονται για άλλες υποχρεώσεις. Να ‘χαμε να λέγαμε δηλαδή…
Οι διαδικασίες που προβλέπονται για τις προσφυγές, είναι σκόπιμα επίπονες και χρονοβόρες, για να αποθαρρύνουν τους συναδέλφους. Και τουλάχιστον, σε εμένα το κατάφεραν. Δεν πρόκειται να κάνω προσφυγή, γιατί δεν θέλω ούτε να συναινέσω στην κορο’ι’δία, αλλα και ούτε να είμαι σε αναμονή στο τηλέφωνο για τηλεφώνημα που δεν θα έρθει.
Οι υπηρεσίες αυτές, ‘’οχυρώνονται’’ πίσω από επίπλαστες διατάξεις και ρυθμίσεις, απολύτου σκοπιμότητας όλες, με μοναδικό σκοπό την ΜΗ ΚΑΤΑΒΟΛΗ !
Πάνω σε αυτό θα πρέπει, πιστεύω, να επικεντρωθούν οι ενέργειες των Ενώσεών μας, θεσμικών και μη, όχι για την γρήγορη διεκπεραίωση, αλλά για την μη αναγκαιότητα ΑΤΟΜΙΚΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΗΣ ( ακόμη ένα κόλπο για αφαίμαξη…) και την συνολικά ρυθμιστική ενέργεια από αυτούς που έχουν την υποχρέωση και το δικαίωμα να κάνουν, δηλαδή από τις Κρατικές Υπηρεσίες.
Βέβαια, κάτι τέτοιο δεν το βλέπω καθόλου πιθανό, γιατί ο κλέφτης ποτέ δεν παραδέχεται ότι έκλεψε, ούτε και επιστρέφει τα κλεμένα. Ρωτήστε Τσοχατζόπουλο, Παπαγεωργόπουλο και Σία, να σας εξηγήσουν…
Για αυτό λοιπόν, σας λέγω ότι ΕΓΩ ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΝΩ ΠΡΟΣΦΥΓΗ, όχι γιατί δεν με ‘’πόνεσαν’’ αυτά που μου έκλεψαν, αλλά γιατί δεν βλέπω αποτέλεσμα.
Το τι θα κάνετε εσείς, είναι ΔΙΚΟ ΣΑΣ ΘΕΜΑ.
Ανδρέας
