ΣΧΕΔΙΑΣΜΕΝΟ
Ή ΑΣΧΕΔΙΑΣΟ ΣΧΕΔΙΟ ?
Του Ανδρέα Μελεζιάδη
Εδώ και πολλές μέρες, διαβάζω και ακούω τα πιο
απίθανα πράγματα, που μόνο πανηλίθιοι εθελοτυφλούντες θα μπορούσαν να
εμπνευσθούν. Και αναφέρομαι, στο περιβόητο ‘’plan B’’, με
την ύπαρξη ή μη του οποίου μας έχουν πρήξει.
Κοντολογής, εγκάθετοι εκπρόσωποι των ΜΜΕ,
προσπαθούν να μας πείσουν ότι η ύπαρξη ενός ‘‘plan B’’ ισοδυναμεί
με προδοσία, έγκλημα, αφροσύνη και όλα τα άλλα σχετικά. Και για να ισχυροποιήσουν
την άποψή τους, μας παραθέτουν τα πλείστα όσα φανταστικά σενάρια, εμπλουτισμένα
με πλήθος οικονομικών όρων στην Αγγλική,
λες και δεν μπορούν να τα γράψουν στα Ελληνικά. Άλλο θέμα πάλι και αυτό.
Ο κάθε ντενεκές
ξεγάνωτος, οραματίζεται ‘’εναλλακτική λύση’’ ( τέρμα το ‘’
plan B’’ ) σύμφωνα με την ψυχοσύνθεση και τις σκοπιμότητες που
πρεσβεύει. Κάποιος μάλιστα, πρότεινε και ‘’ριφιφί’’
στην Τράπεζα της Ελλάδος, για ‘’κοινωνικοποίηση’’
του ποσού σε ΕΥΡΩ που υπάρχει εκεί, και άλλα….. γενναιότατα! Νέος Λαφίτ ( ο πειρατής) μας προέκυψε !
Οι μισοί κατηγορούν τους άλλους μισούς, ότι
έχουν στο μυαλό τους και σχεδιάζουν ‘’εναλλακτική λύση’’,
και οι άλλοι μισοί κατηγορούν τους μισούς
ότι δεν σχεδιάζουν τίποτα.
Καλύτερα όμως, να πάρουμε τα πράγματα από την
αρχή.
Με την ‘’πρώτη
φορά αριστερά’’ κυβέρνηση, που μας προέκυψε μετά τα εγκληματικά λάθη
των προηγουμένων, άρχισε η διαπραγμάτευση για νέους όρους οικονομικής συμφωνίας
κτλ κτλ κτλ. Τα ξέρετε, να μην τα επαναλαμβάνουμε.
Ξεκινήσαμε λοιπόν, ‘’διαπραγματεύσεις’’
με τους…. εταίρους μας ( τους αποκαλούσα ‘’τοκογλύφους’’
αλλά κάποιος φίλος παρεξηγήθηκε ) για την μελλοντική πορεία της οικονομικής
καταστάσεως στην Ελλάδα.
Εδώ, θέλω να κάνω κάποιες παρατηρήσεις,
σχετικά με τον όρο ‘’ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ’’,
πολύ απλές αλλά δυστυχώς ακατανόητες από αυτούς που δεν θέλουν να τις κατανοήσουν.
ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ
γίνεται, όταν δύο μέρη θέλουν να καταλήξουν σε κάποια συμφωνία για κάτι, και
κάθονται στο τραπέζι για να συζητήσουν. Εκεί, το κάθε μέρος καταθέτει τις απόψεις
και προτάσεις του, το ‘’κουβεντιάζουν’’ και στο τέλος, καταλήγουν σε κάποια συμφωνία, με αμοιβαίες
παραχωρήσεις, αφού αυτή είναι η έννοια του θέματος. Τα μέλη πρέπει
να είναι προετοιμασμένα για αυτό. Και φυσικά, για να γίνουν διαπραγματεύσεις σε
κάτι, πρέπει και τα δύο μέρη να είναι
ισότιμα και με την ίδια περίπου δύναμη, και το καθένα τους να μπορεί να υποστηρίξει τις απόψεις του με ‘’άλλα μέσα’’.
Με άλλα λόγια, όταν πηγαίνεις για
διαπραγματεύσεις, στο ένα χέρι κρατάς τον
σταυρό και στο άλλο το σπαθί.
Διαφορετικά, δεν λέγονται ‘’διαπραγματεύσεις’’,
αλλά ΠΑΡΑΚΛΗΣΕΙΣ, ΙΚΕΣΙΕΣ
και άλλα συνώνυμα, από αυτούς που δεν έχουν σπαθί προς αυτούς που όχι μόνο το
έχουν, αλλά και το ανεμίζουν απειλητικά. Πολλά θα μπορούσαν να γραφούν για την έννοια
του όρου ‘’ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ’’, και
πάλι λίγα θα ήταν.
Εξυπακούεται οτι, εάν δεν είσαι ισχυρός, δεν τολμάς να κάνεις
διαπραγματεύσεις. Να είσαι ισχυρός, έστω και λιγώτερο από το άλλο μέρος
με το οποίο διαπραγματεύεσαι.
Δεν φαντάζομαι να πιστεύει κανένας ότι μετά
από πολέμους, οι συνθήκες ειρήνης που υπογράφηκαν ήταν προ’ι’όν…
διαπραγματεύσεων. Οι νικητές ΟΡΙΖΑΝ, οι ηττημένοι ΥΠΑΚΟΥΑΝ ( Όχι ‘’δεχόταν’’,
γιατί δεν είχαν τέτοια περιθώρια )
Εδώ
τελειώνουν οι εμβόλιμες σκέψεις για το ΤΙ ΕΙΝΑΙ
ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ και ΠΟΤΕ ΓΙΝΕΤΑΙ.
Τέτοιου είδους ατέρμονες συζητήσεις ( δεν τις λέω ‘’διαπραγματεύσεις’’ ) έγιναν τους τελευταίους έξη μήνες, μεταξύ της κυβερνήσεως
και των… άλλων. Από την αρχή, τα ενδεχόμενα ήταν δύο. Ή θα συμφωνήσουμε σε ό τι μας ορίσουνε, ή θα
επιστρέψουμε σε ‘’Εθνικό Νόμισμα’’, δραχμή, μνά, φοίνικα, όβολο, δίφραγκο,
τάληρο, πέστε το όπως θέλετε.
Παρά τις προσπάθειες, και δεν το αμφισβητώ,
της κυβερνήσεως, καταλήξαμε σε αυτό που καταλήξαμε, το οποίο δεν μπορώ να πώ ‘’συμφωνία’’, αφού για να υπάρχει ‘’συμφωνία’’
πρέπει όλοι να ‘’συν –
φωνήσουν’’, πράγμα που δεν έγινε.
Από την αρχή, ήταν δεδομένο, μετά τις πρώτες
επαφές, ότι η κυβέρνηση είχε να αντιμετωπίσει ένα ‘’ντουβάρι’’ που δεν επρόκειτο να κάνει την παραμικρή
οπισθοχώρηση και παραχώρηση. Γιατί άλλωστε, αφού εκείνοι είχαν την ισχύ και το ‘’σπαθί. Ίσως, οι προηγούμενες κυβερνήσεις, με την
πείρα που διέθεταν, το είχαν αντιληφθεί πλήρως, και για τον λόγο αυτό πρώτα
έπαιρναν τις αποφάσεις των…. εταίρων, μετά δήθεν τις κουβέντιαζαν μαζί τους για
ένα δίμηνο, και μετά τις εφάρμοζαν ΠΛΗΡΩΣ. Και πανηγύριζαν από πάνω,
γιατί…. πέτυχαν στις … ‘’διαπραγματεύσεις’’, και μας ταίζαν
με βλακείες του στυλ ‘’σατσές στόρυ’’ , πρωτογενές πλεόνασμα ( και ας χρωστούσε και χρωστά το Δημόσιο σε ό τι κινείται…
) και άλλα παιδικά διηγήματα.
Όταν από την αρχή, έχεις να αντιμετωπίσεις
μια τέτοια κατάσταση, όπως τους τελευταίους έξη μήνες, είναι παρανο’ι’κό και
βλακώδες να μην έχεις προετοιμαστεί ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΔΥΟ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΑ, αφού διαβλέπεις την
κατάληξη. Των….’’διαπραγματεύσεων’’. Αφού υπάρχει μόνο ένα ‘’σπαθί’’ και το έχουν οι άλλοι, εσύ πώς
θα πάς , κρατώντας μόνο το ‘’σταυρό’’
? Τέτοια πράγματα, δεν γίνονται !
Κάθε λογικός άνθρωπος, πόσω μάλλον μία κυβέρνηση,
είναι υποχρεωμένος να σχεδιάσει τις ενέργειές του, για όλα τα ενδεχόμενα που
μπορεί να προκύψουν. Εμείς, στις Ένοπλες
Δυνάμεις από όπου προέρχομαι και πιστεύω ότι είμαι ακόμα μέλος,
είχαμε πληθώρα Σχεδίων, για να αντιμετωπίσουμε καταστάσεις, πιθανές ή και απίθανες.
Εάν σας έλεγα ότι υπάρχει Σχέδιο
Καταλήψεως Μικρονήσου ( που υπάρχει ),
κάποιοι θα έβαζαν τις φωνές ότι με ιμπεριαλιστικές τάσεις θέλουμε να
καταλάβουμε την Σασώνα ή την Τένεδο και να
προκαλέσουμε πόλεμο με την Αλβανία ή την Τουρκία.
Δεν είναι έτσι τα πράγματα…
Τι είναι λοιπόν πιο λογικό, από το να
υπάρχει σχέδιο για την επόμενη ημέρα,
την ημέρα της άποχωρήσεως από το ΕΥΡΩ
? Μιλάνε για χρεωκοπία, άτακτη ή συντεταγμένη. Μα, ήδη έχουμε χρεωκοπήσει, και κάποιοι ας μην
το έχουμε καταλάβει ακόμα. Η ΄΄επόμενη ημέρα΄΄
έρχεται αδυσώπητή. Για πολλούς, αναπόφευκτη.
Τώρα, για βλακώδεις μικροπολιτικούς λόγους,
κάποιοι κατηγορούν όποιον προλάβουν, για την δημιουργία σχεδίου αντιμετωπίσεως της
εναλλακτικής λύσης. Είναι τόσο πού βλάκες????? Και εγώ σας λέω, ότι αναγκαζόμασταν
( ή
αναγκαζόμαστε ) να εφαρμόσουμε
αυτή την ‘’εναλλακτική λύση’’. Εάν δεν υπάρχει ΚΑΛΑ ΜΕΛΕΤΗΜΕΝΟ και ΕΦΑΡΜΟΣΙΜΟ ανάλογο
σχέδιο, τι θα κάνουμε ? Θα πάμε σαν τον ξυπόλυτο στ’ αγκάθια σαν το σκυλί στ’
αμπέλι ή σαν τον ξεβράκωτο στα αγγούρια ? Έλεος, με τον απερίγραπτο λα’ι’κισμό
κάποιων, ας κάνουν ‘’τουμπεκί’’
καλύτερα, και μάλιστα ψιλοκομμένο…
Θα λα’ι’κίσω και εγώ με τη σειρά μου. Να πάμε σε μια σπηλιά, πάνω στα βουνά, Πίνδο ή Όλυμπο κατά προτίμηση, να κάνουμε
καινούριο νομισματοκοπείο ( τεχνολογικά μπορούμε
) και να αρχίσουμε το τύπωμα ΕΥΡΩ, για να φάνε
και οι κόττες… Συμβουλές μπορούμε να πάρουμε από τους Βουλγάρους. Ή να βγάλουμε
έξη καραβιές νομίσματα 2 ΕΥΡΩ, που είναι πιο εύκολο. Γελάτε, έτσι?
Δεν γίνονται αυτά? Έχετε δίκιο, δεν γίνονται, όμως μπορώ και εγώ να πώ μια καλαμακία, όπως πολλοί
άλλοι, που απορώ πώς γλυτώνουν τις ντομάτες και τα αυγά. Ίσως γιατί είναι
ακριβά ακόμα…
Καλά θα ήταν, εάν θέλουμε επιτέλους την
σωτηρία μας από αυτά που τους καλέσαμε να μας επιβάλουν οι εταίροι μας, να
σκεφτούμε ΣΟΒΑΡΑ
και ΜΕΘΟΔΙΚΑ
κάποιες επόμενες κινήσεις μας, ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ
( ανέκδοτο
αυτό…) για να αντιμετωπίσουμε όλα τα πιθανά και απίθανα ενδεχόμενα,
συμπεριλαμβανομένης και της ‘’εναλλακτικής λύσης’’. Το χρωστούμε στα παιδιά, και κυρίως στα εγγόνια μας !
