Σαν Θεσσαλονικιός , πολλές φορές είχα την
τύχη να παραθερίζω στο ΚΑΑΥ Νέας Φωκαίας
Χαλκιδικής, του Γ΄ Σώματος Στρατού.
Μία περίοδο μάλιστα, λόγω θέσεως, είχα και
την αρμοδιότητα που μου αναλογούσε, στην λειτουργία του ( 1990 – 1995 )
Σε όλα αυτά τα χρόνια υπήρξαν προβλήματα, τα
οποία άλλα λύθηκαν άλλα όχι, δημιουργήθηκαν καινούρια, που και αυτά άλλα
λύθηκαν και άλλα παραμένουν. Οπωσδήποτε, καταβλήθηκαν προσπάθειες από τους αρμοδίους,
άλλοτε επιτυχείς και άλλοτε πάλι, όχι.
Ένα πρόβλημα, υπήρχε, υπάρχει και μάλλον θα
υπάρχει και στο μέλλον. Αφορά, τα πρώτα 5 –
10 μέτρα της θάλασσας, που είναι γεμάτα πέτρες, και που αναγκάζουν τους λουόμενους,
ιδιαίτερα εκείνους που έχουν ευαίσθητα πέλματα, να μπαίνουν και να βγαίνουν από
την θάλασσα, σαν τους Αναστενάρηδες του Λαγκαδά.
Για την επίλυση του διαρκούς αυτού
προβλήματος, καταβλήθηκαν πολλές προσπάθειες.
Με διάφορους τρόπους ( με τα χέρια, με μηχανήματα Μηχανικού κτλ ) απομακρύνθηκαν αυτές οι πέτρες, αλλά σε πολύ
λίγο διάστημα εμφανίζονταν καινούριες, λές και ‘’φύτρωναν’’
από τον βυθό. Και πάλι ‘’μία από τα ίδια’’.
Κάποια στιγμή, στρώθηκε διάδρομος από πλαστικό πλέγμα, αλλά πολύ
λίγο βελτίωσε την κατάσταση, αφού κάτω από το μαλακό πλέγμα, οι πέτρες
συνέχιζαν να κάνουν δύσκολή την είσοδο και έξοδο των λουομένων.
Πριν από λίγο καιρό, ψάχνοντας στο internet για
άλλα θέματα, βρήκα μια φωτογραφία και αμέσως σκέφτηκα πως θα μπορούσε να είναι
λύση στο συγκεκριμένο πρόβλημα.
Η κατασκευή 2 – 3 τέτοιων ‘’προβλητών’’, δεμένων στην ακτή, και
αποσυρομένων με την λήξη της θερινής περιόδου, θα ήταν πάρα πολύ εύκολη, από τον
Σχηματισμό που είναι υπεύθυνος για την
λειτουργία.
Επειδή, ως γνωστόν, μία φωτογραφία αξίζει
όσο χίλιες λέξεις, την επισυνάπτω, και προτείνω την κατασκευή της, για την ΜΟΝΙΜΗ αντιμετώπιση
του προβλήματος.
Ο χρόνος, μέχρι την έναρξη της νέας περιόδου
2016 , υπερεπαρκεί για την κατασκευή.
Ανδρέας Μελεζιάδης
