Ανδρέας Μελεζιάδης
Εκεί που
καθόμουν προχτές το απόγευμα και έπινα τον καφέ μου, χτυπάει το τηλέφωνο. Το
σηκώνω, και ακούω μια φωνή που είχα καιρό να ακούσω, να μου μιλάει με
«κακοποιημένα» ελληνικά.
Αμέσως
αναγνώρισα την φωνή του Δόν Κιχώτη, του Ισπανού φίλου μου που έχω καιρό να μάθω
νέα του.
-Γειά σου
βρε Αλόνσο, πού χάθηκες τόσο καιρό;
Τον αποκάλεσα «Αλόνσο», αφού το πραγματικό του όνομα είναι Αλόνσο Κιχάδα.
-Πού χάθηκα, εδώ, στην
Ελλάδα είμαι, αλλά σε παρακαλώ να με αποκαλείς με το όνομά μου, Δόν Κιχώτης, ή,
αν προτιμάς, απλώς «Δόν».
-Εντάξει ,
έτσι θα σε λέω από εδώ και πέρα. Πού βρίσκεσαι; Τι κάνεις;
-Σε παίρνω από την
Κασσάνδρα και θέλω την βοήθειά σου.
-Από την
Κασσάνδρα Χαλκιδικής; Χειμωνιάτικα διακοπές; Πώς και έτσι;
-Δεν κατάλαβες καλά, από
τις Φυλακές Κασσάνδρας σε παίρνω, και μια και είσαι ο μοναδικός μου φίλος στην
Ελλάδα, χρειάζομαι την βοήθειά σου και θέλω να σε δώ!
Έμεινα
«κόκκαλο». Ο Δόν Κιχώτης στη φυλακή; Επειδή ξέρω πόσο νομοταγής είναι, μου
φάνηκε πολύ παράξενο.
-Πρέπει να έρθεις, σε
χρειάζομαι! Επισκεπτήριο έχουμε κάθε μέρα δέκα με δώδεκα το πρωί. Και φέρε και
τίποτα τσιγάρα, αν μπορείς!
-Εντάξει,
Δον, θα έρθω αύριο.
Πάρα πολλές
απορίες είχα, αλλά δεν μπορούσα να τις επιλύσω. Άρχισα να σκέφτομαι το ταξίδι
της επομένης, αφού δεν ήταν δυνατόν να μην βοηθήσω έναν φίλο που μου το
ζητούσε.
Την επομένη,
πρωί – πρωί, αγόρασα δυό κούτες τσιγάρα, και ξεκίνησα με το αυτοκίνητο για την
Κασσάνδρα. Έφτασα κατά τις δέκα και μισή.
Μετά από
κάποιες διατυπώσεις, βρέθηκα με τον Δόν Κιχώτη σε ένα γραφείο, με την
διακριτική επίβλεψη ενός φύλακα.
Αφού
αγκαλιαστήκαμε και φιληθήκαμε, σαν παλιοί φίλοι, άρχισε η κουβέντα μας.
-Τι
συμβαίνει, Δόν, πώς και εσύ είσαι εδώ μέσα;
-Πού να στα λέω! Πρίν
από δυό χρόνια, επειδή τα πράγματα στη Μάντσα δεν πήγαιναν καλά, αποφάσισα να
φύγω από την Ισπανία, αφού δεν με κρατούσε πιά τίποτα εκεί. Βλέπεις, ο
Ροσινάντης πέθανε, ο Σάντσο Πάντσα από ότι θα θυμάσαι έφυγε στο Κουβέιτ, και η
Δουλτσινέα παντρεύτηκε ένα χαμένο! Έτσι λοιπόν, πήρα των ομματιών μου και τις
λίγες οικονομίες μου και ήρθα στην Ελλάδα.
-Καλά,
είσαι δυό χρόνια εδώ και δεν είπες τίποτα; Τι φίλοι είμαστε;
-Με συγχωρείς, έμπλεξα
με διάφορα και αμέλησα! Σου ζητώ Συγγνώμη!
-Εντάξει,
Δόν, δεν πειράζει. Πές μου, τι έγινε και είσαι εδώ μέσα;
-Ήρθα λοιπόν στην Ελλάδα
αποφασισμένος να μείνω εδώ πλέον, αφού το κλίμα είναι καλό για τους
ρευματισμούς μου, οι ανθρωποι και αυτοί καλοί είναι, και η ζωή δεν είναι
ακριβή. Αγόρασα ένα μικρό σπιτάκι, όχι σπουδαία πράγματα, καμιά εξηνταριά
τετραγωνικά, πήρα και ένα μικρό αυτοκινητάκι για να κινούμαι, και εγκαταστάηκα.
Φυσικά, επειδή με ξέρεις, επειδή ήθελα να είμαι εντάξει και με τους Νόμους,
έβγαλα ΑΦΜ ελληνικό.
-Πολύ
ωραία! Και λοιπόν; Και λοιπόν;
-Σαν νομοταγής πολίτης,
έκανα την δήλωσή μου στην Εφορία σας, αυτό που λέτε Ε1. Επειδή τα οικονομικά
μου δεν είναι και σπουδαία, με την εκκαθάριση είχα να παιρνω πίσω 98 ευρώ. Περίμενα λοιπόν να μου τα
γυρίσει πίσω η Εφορία, αλλά άδικα, αφού πέρασαν ένδεκα μήνες. Πήγα στην εφορία
να ρωτήσω, και μου είπαν να περιμένω, θα έρθει η ώρα που θα τα πάρω.
-Και εγώ
το ίδιο! Και μετά, τι έγινε;
-Κάποια μέρα, ήρθε στο
σπίτι ένα γράμμα, που έλεγε ότι χρωστώ 250
ευρώ σε κάτι που το λένε ΕΝΦΙΑ, και είναι για τα σπίτια. Πήρα λοιπόν αυτή την ειδοποίηση
και ξαναπήγα στην Εφορία. Βρήκα τον αρμόδιο υπάλληλο, και του είπα : « Μου χρωστάτε 98 ευρώ, σας χρωστώ 250, πάρτε 152 να πατσίσουμε». Ο
υπάλληλος γέλασε και είπε: «Ά, δεν
γίνεται έτσι! Πρέπει να πληρώσετε αυτά
που χρωστάτε, και αυτά που σας χρωστούμε θα τα πάρετε μετά». Παραξενεύτηκα, μου
φάνηκε παλαβό, αλλά φαίνεται πως στην Ελλάδα έτσι γίνεται. Τι να κάνω, πλήρωσα
και περίμενα.
-Και τι
έγινε μετά;
-Μετά από δύο μήνες,
διάβασα στην εφημερίδα πως ψηφίστηκε ένας Νόμος, που λέει πως οι οφειλές και τα
χρέη στην Εφορία συμψηφίζονται. Έ, σκέφτηκα, ο Νόμος άργησε λιγάκι…. Μέχρι εδώ,
καλά. Πρίν από δυό μήνες μου ήρθε άλλη ειδοποίηση από την Εφορία, ότι χρωστώ 135 ευρώ για Τέλη Κυκλοφορίας του αυτοκινήτου μου.
Σκέφτηκα λοιπόν, πως είναι ευκαιρία να κάνω συμψηφισμό, γιατί όταν μου χρωστάνε
τα θέλω, όπως και εγώ πληρώνω πάντα ό τι χρωστάω. Πάω λοιπόν πάλι στην Εφορία,
στον ίδιο υπάλληλο και του λέω: « Πήρα ειδοποίηση ότι χρωστάω 135 ευρώ για
Τέλη Κυκλοφορίας. Εσείς μου χρωστάτε 98, πάρτε τα 37 να τελειώνουμε». Ο
υπάλληλος γέλασε, και μου είπε πως αυτό δεν μπορεί να γίνει. Του είπα, πως
σύμφωνα με τον Νόμο που έγινε, αυτό πλέον είναι απλό και γίνεται αμέσως. Και
εκείνος, ξαναγέλασε και μου είπε: «Δεν σας τα είπαν καλά! Για να κάνουμε συμψηφισμό, πρέπει το χρέος
σας να γίνει πρώτα ληξιπρόθεσμο». Εγώ, είχα αρχίσει να νευριάζω πλέον. «Δηλαδή;» τον ρώτησα. Και μου απαντάει: « Πρώτα θα λήξει η προθεσμία πληρωμής, και εάν
δεν το έχετε πληρώσει, θα είναι ληξιπρόθεσμο χρέος. Τότε θα έρθετε να κάνουμε
συμψηφισμό». Του λέω εγώ « Μα, αν λήξει η
προθεσμία, θα επιβαρυνθώ με πρόστιμο, που είναι το διπλάσιο ποσό των τελών
κυκλοφορίας» «Και τι
θέλεις να σου κάνω εγώ, άνθρωπέ μου ; Εγώ έκανα τον Νόμο; Έτσι είναι, και σε
όποιον αρέσει. Άντε, στα εξήγησα όλα, έχουμε και δουλειές! Ο επόμενος παρακαλώ!» Με τα νεύρα μου «τσατάλια» και τα χέρια μου να
τρέμουν από οργή, πήγα κατ’ ευθείαν στον προϊστάμενο, και χωρίς να χτυπήσω την
πορτα, μπήκα μέσα. « Πού πάτε
κύριε, πώς μπαίνετε έτσι μέσα;» μου είπε οργισμένος. Του είπα σύντομα την περίπτωσή μου
και μου απάντησε: « Ετσι είναι
ο Νόμος, και σε όποιον αρέσει ! Εάν δεν σας αρέσει, να γυρίσετε στην Ισπανία!» Τότε λοιπόν, «τα
πήρα στον εγκέφαλο» όπως λέτε στην Ελλάδα. Άρχισα να φωνάζω, αυτός σηκώθηκε
από το γραφείο, μου είπε να φύγω, εγώ τον έσμπρωξα, μπήκαν στο γραφείο δυό
υπάλληλοι και έγινε της τρελής! Για να μην σου τα πολυλογώ, σε λίγη ώρα με
είχαν πάει στο Αστυνομικό Τμήμα με χειροπέδες! Μου έκαναν μήνυση για
αδικαιολόγητη βιαιοπραγία και εξύβριση, και την ίδια μέρα βρέθηκα στο
Δικαστήριο. Εκεί, εξήγησα στον δικαστή το τι έγινε, και εκείνος μου είπε «Τι να σας κάνω κύριε, έτσι είναι ο Νόμος, δεν
μπορούμε να τον αλλάξουμε!» Κάτι του απάντησα στα Ισπανικά οργισμένος, αλλά ήμουν
άτυχος, αφού έτυχε να ξέρει Ισπανικά! Οργισμένος, χτύπησε το χέρι του, με
καταδίκασε σε έξη μήνες φυλακή χωρίς δικαίωμα εφέσεως, και είπε: «Πάρτε τον από εδώ!». Έτσι λοιπόν, βρέθηκα
στην Κασσάνδρα και το κουβεντιάζουμε τώρα… Βγαίνω σε σαράντα πέντε μέρες!
-Και τι
βοήθεια θέλεις από εμένα;
-Επειδή μόλις βγώ, θα
φύγω από την Ελλάδα και δεν θα ξαναγυρίσω, θέλω να σου κάνω πληρεξούσιο να πουλήσεις
όσο – όσο το σπίτι και το αυτοκίνητο που αγόρασα. Θα μετακομίσω στη Βουλγαρία,
όπου μου είπαν ότι η ζωή είναι πιο φτηνή και οι Νόμοι πιο δίκαιοι!
-Εντάξει,
Δόν, δεν έχεις και άδικο! Το ίδιο θα έκανα και εγώ, εάν δεν ήταν η Πατρίδα μου!
Θα κανονίσω το χαρτοβασίλειο για την εξουσιοδότηση και θα ξαναέρθω αύριο –
μεθαύριο.
Είχε φτάσει και
η ώρα του επισκεπτηρίου στο τέλος της, και έτσι τον χαιρέτησα και έφυγα. Τώρα,
κάνω τις διαδικασίες που μου ζήτησε. Μόνο άδικο δεν μπορώ να του δώσω!
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Ακολουθεί ένα
δημοσίευμα για τον περίφημο «συμψηφισμό», που φαίνεται ότι
δεν είναι για όλους, αφού φαίνεται πως ισχύει για όταν χρωστάς πρώτα και έχεις
λαμβάνειν έπειτα, και όχι το αντίθετο. Μπορεί να κάνω και λάθος….
Ολοκληρώθηκαν
από τη Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων νέοι μαζικοί συμψηφισμοί, που αφορούν
σε υπερεισπράξεις και σε επιστροφές φόρου εισοδήματος φυσικών προσώπων, για
φορολογούμενους με μία ή περισσότερες αρρύθμιστες οφειλές.
Ειδικότερα,
συμψηφίστηκαν 139.700 υπερεισπράξεις, με συμψηφιζόμενο ποσό 8.327.088,17 ευρώ
και έγιναν 66.114 συμψηφισμοί επιστροφών φόρου εισοδήματος που αφορούσαν στα
έτη 2014, 2015 και 2016, με ποσό συμψηφισμού 7.857.634,73 ευρώ.
Συνολικά, μέχρι
σήμερα, έχουν πραγματοποιηθεί 500.000 συμψηφισμοί, με συμψηφιζόμενο ποσό 30
εκατομμύρια ευρώ. Όπως αναφέρει
σε ανακοίνωση της η ΓΓΔΕ στους ενδιαφερόμενους πολίτες θα αποσταλεί ηλεκτρονικό
μήνυμα, ώστε μέσω της εφαρμογής "Προσωποποιημένη Πληροφόρηση" του
TAXISnet να ενημερωθούν για το νέο και μειωμένο ποσό της οφειλής τους.
Υπενθυμίζεται πως το πρόστιμο για την μη
καταβολή των Τελών Κυκλοφορίας ισούται με το ύψος των τελών. Δηλαδή όσοι δεν
πληρώσουν θα κληθούν στη συνέχεια να δώσουν τα διπλάσια.
