Καλα Χριστουγεννα !

Επίσκεψη στον “ΜΥΛΟ ΤΩΝ ΞΩΤΙΚΩΝ» στα Τρίκαλα ( 8/12/2018)

  

   Αν και μόλις πριν από ένα μήνα περίπου, με τους συμμαθητές μου ( ΤΑΞΗ ΣΣΕ 1973 ) πήγαμε διήμερη εκδρομή στα Τρίκαλα – Μετέωρα, το Σάββατο που μας πέρασε, πήγα και στην ημερήσια εκδρομή από Θεσσαλονίκη στα Τρίκαλα, με σχεδόν αποκλειστικό σκοπό την επίσκεψη του «ΜΥΛΟΥ ΤΩΝ ΞΩΤΙΚΩΝ», εκδρομή που διοργάνωσε ο «Σύνδεσμος εα Αξιωματικών ΣΣΕ, Τάξεως 1971».

    Στην αρχή είχα κάποιους ενδοιασμούς, θεωρώντας την συγκεκριμένη εκδρομή κουραστική, όμως όταν είδα τον ενθουσιασμό της εγγονής μου κυρίως, αλλά και του εγγονού μου, και με την προτροπή της γυναίκας και της κόρης μου, αποφάσισα να τους πάρω όλους μαζί και να πάμε και εμείς.

    Τα περι Τρικάλων, για το πόσο θαυμάσια πόλη είναι, τα έγραψα στο αφιέρωμα της δικής μας εκδρομής, οπότε ασχολούμαι μόνο με τον Αντικειμενικό Σκοπό, δηλαδή τον «ΜΥΛΟ ΤΩΝ ΞΩΤΙΚΩΝ».

    Στα όρια της πόλεως, υπήρχε παλιά ένας μύλος, ο γνωστός Μύλος του Ματσόπουλου, που τώρα λειτουργεί σαν ΄πολιτιστικό κέντρο και θεματικό πάρκο. Εκεί λοιπόν, από το 2011, διοργανώνεται κάθε χρόνο την περίοδο των εορτών, από την 30η Νοεμβρίου μέχρι την 6η Ιανουαρίου θεματική εκδήλωση για τις γιορτές, με τίτλο «Ο ΜΥΛΟΣ ΤΩΝ ΞΩΤΙΚΩΝ» απο τον τόσο δραστήριο Δήμο Τρικκαίων, σε όλη την έκταση των εγκαταστάσεων του παλιού μύλου, αλλά και στους γύρω ελεύθερους χώρους.

    Είχα ακούσει πως «Ο ΜΥΛΟΣ ΤΩΝ  ΞΩΤΙΚΩΝ» στα Τρίκαλα, έίναι το καλύτερο θεματικό δρώμενο στην Ελλάδα, που αφορά τις γιορτές Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς. Ευκαιρία λοιπόν, να το διαπιστώσω με τα μάτια μου!

    Θα ήθελα να σας περιγράψω το θέαμα, αλλά… άλλο το να σας τα λέω, και άλλο να τα βλέπετε με τα μάτια σας. Για αυτό, θα περιοριστώ στις φωτογραφίες, αφού, ως γνωστόν μία φωτογραφία είναι χίλιες λέξεις!

    Θαυμάσιο για τους μεγάλους, αλλά για τα παιδιά… ήταν το «κάτι άλλο»! Το διασκέδασαν με την ψυχή τους!

    Αναπόφευκτα, κάνω σύγκριση με τις διάφορες ανάλογες εκδηλώσεις που γίνονται στη ΔΕΘ τώρα τις γιορτές, Μου δίνουν την εντύπωση της προχειρότητας και της «αρπαχτής». Στα Τρίκαλα, δεν συμβαίνει αυτό.   Οι άνθρωποι, ξέρουν τη δουλειά τους και προφανώς, αγαπάνε αυτό που κάνουν!

    Ο καιρός δεν ήταν άσχημος, αλλά…. χειμώνας, ρε παιδιά… Έκανε το κρύο του, και μάλιστα όσο περνούσε η ώρα, γινόταν δριμύτερο…. Έτσι, αναγκαστικά γιατί δεν είχαμε άλλη ώρα παραμονής αφού  έπρεπε να γυρίσουμε στη Θεσσαλονίκη ( ταξίδι 4 ωρών), κατά τις 7 το απόγευμα φύγαμε, την ώρα που έφταναν χορευτικά συγκροτήματα με τοπικές στολές, από…. την Καβάλα!

    Σαν επίλογο, μπορώ να σας παροτρύνω να επισκεφτείτε το «ΜΥΛΟ ΤΩΝ  ΞΩΤΙΚΩΝ» των Τρικάλων, ιδιαίτερα εάν έχετε μαζί σας παιδιά. Και εσείς, αλλά κυρίως, και εκείνα, θα περάσουν υπέροχα!

ΑΝΔΡΕΑ ΜΥΘΟΙ. Πατέρας και γιός στη θάλασσα για κολύμπι.

   

  Μια φορά και έναν καιρό, ήταν ένας πατέρας που ήθελε να μάθει στον μικρό του γιό, κολύμβηση στη θάλασσα. Ο ίδιος, δεν ήξερε καλά, ήξερε μόνο να ‘’πλατσουρίζει’’ στα ρηχά, αλλα ζήλευε που τα παιδιά των άλλων ήξεραν καλό κολύμπι και ξανοιγόταν στα βαθιά, έκαναν μακροβούτια, διασκέδαζαν.

    Μια μέρα λοιπόν, μια και δυό, παίρνει το παιδί του και πάνε στη θάλασσα.

    Η θάλασσα ήταν ήρεμη, χωρίς κύμα, χωρίς αέρα, ιδανική για μπάνιο. Μόνο μακριά, στο βάθος, φαινόταν λίγα ΄΄προβατάκια’’, αλλά ήταν πολύ μακριά.

    Επειδή, όπως είπαμε, ο ίδιος δεν ήξερε κολύμβηση, και έμπαινε ‘’μέχρι τη μέση’’, όπως πολλοί άλλοι, σκέφτηκε ένα κόλπο, για να κολυμπάει το παιδί του όσο μακριά θέλει, αλλά  και ο ίδιος να τον ελέγχει, έστω από μακριά, μήπως συμβεί κανένα κακό.

    Πήρε λοιπόν, ένα πολύ μακρύ σχοινί, το έδεσε στη μέση του παιδιού  του, και του είπε.

‘’Πήγαινε παιδί μου να κολυμπήσεις όσο θέλεις και μην φοβάσαι, άμα γίνει τίποτα, θα σε τραβήξω από το σχοινί και θα σε βγάλω έξω.»

    Πράγματι λοιπόν, το μικρό παιδί, άρχισε να κολυμπάει. Μέχρι εκείνη την ημέρα, ήξερε μεν να κολυμπάει, αλλά από φόβο δεν πήγαινε πιο μακριά από εκεί που ‘’πατούσε’’.

    Όσο πιο πολύ κολυμπούσε το παιδί, με την ασφάλεια του σχοινιού γύρω από τη μέση του, τόσο πιο πολύ το χαιρόταν, και τόσο περισσότερο το ευχαριστιόταν και ο πατέρας του, που κρατούσε το σχοινί από τα  ρηχά.

    Η ώρα περνούσε, και περνούσαν όλοι θαυμάσια. Δεν πρόσεξε όμως ο πατέρας, επειδή δεν είχε και καμία σχέση με την θάλασσα, σαν ορεινός που ήταν, ότι ένα ελαφρό αεράκι σηκώθηκε, και τα ‘’προβατάκια’’ από μακριά άρχισαν να πλησιάζουν.

    Όταν σε λίγη ώρα συνειδητοποίησε ότι ο καιρός χάλαγε και τα κύματα μεγάλωναν και πλησίαζαν, φοβήθηκε και άρχισε να φωνάζει στο παιδί του να βγεί έξω.

    Το παιδί, ήταν αρκετά μακριά, και δεν άκουγε τις φωνές του πατέρα του. Συνέχιζε να παίζει με την θάλασσα, χωρίς να καταλάβει ότι πλησίαζε πλέον κίνδυνος, γιατί δεν γνώριζε πόσο γρήγορα η θάλασσα ‘’χαλάει’’ και τα κύματα μεγαλώνουν. Άλλωστε, υπήρχε και το σχοινί.

    Ο πατέρας, συνέχιζε να φωνάζει , αλλά το παιδί του δεν τον άκουγε, ή έκανε πως δεν τον άκουγε.

‘’Ευτυχώς’’, σκέφτηκε ο πατέρας, ‘’τον έχω δεμένο με το σχοινί !’’

    Άρχισε λοιπόν να τραβάει το σχοινί, για να φέρει το παιδί του στην ακτή.

    ‘Ελα όμως, που τα κύματα πλησίασαν πολύ, και το παιδί του δεν ήξερε και το καλύτερο κολύμπι του κόσμου ?

    Τραβώντας το σχοινί ο πατέρας, έφερνε το παιδί του πιο κοντά στην ακτή, αλλά εκείνο, μέσα στον πανικό του, άρχισε να στριφογυρίζει και να μπερδεύεται με το σχοινί, μέχρι που εκείνο μπλέχτηκε στον λαιμό του.

    Ο πατέρας, στην αγωνία του να βγάλει το παιδί του στην ακτή, δεν το πρόσεξε, και συνέχισε να τραβάει με όλη του την δύναμη.

    Με πολλή προσπάθεια, κατάφερε να βγάλει το παιδί του , πρίν πνιγεί από τα κύματα, όμως ήταν αργά πλέον, γιατί το παιδί πνίγηκε από το σχοινί που είχε τυλιχτεί στο λαιμό του.

    Απαρηγόρητος ο πατέρας, άρχισε να κλαίει και να οδύρεται, πάνω στο νεκρό κορμί του παιδιού του.

Αλήθεια, τι μας διδάσκει ο μύθος ?

    Εάν αλλάξουμε κάποιες λέξεις, όλα γίνονται πεντακάθαρα, και τα συμπεράσματα σαφέστατα.

    Βάλτε όπου ΠΑΤΕΡΑΣ το ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, όπου ΠΑΙΔΙ τον ΜΕΣΟ ΕΛΛΗΝΑ, όπου ΘΑΛΑΣΣΑ την ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ, όπου ΣΧΟΙΝΙ τα ΔΑΝΕΙΑ, και τα διδάγματα βγαίνουν μόνα τους, ίσως ‘’κατόπιν εορτής’’ για πολλούς….

ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΤΑ ΤΡΙΚΑΛΑ, ΚΑΛΑΜΠΑΚΑ ΚΑΙ ΜΑΥΡΟΜΜΑΤΙ.

Ανδρέας Μελεζιάδης

    Μετά από ένα ολόκληρο χρόνο, καταφέραμε να κάνουμε το προηγούμενο Σαββατοκύριακο 20 – 21 Οκτωβρίου μια διήμερη εκδρομή στα Τρίκαλα, στην Καλαμπάκα και στο Μαυρομμάτι Καρδίτσας, την γενέτειρα του Γεωργίου Καραϊσκάκη.

    Η εκδρομή μας αρχικά είχε προγραμματιστεί για το Σαββατοκύριακο 13 – 14 Οκτωβρίου, όμως δεν καταφέραμε να βρούμε ξενοδοχείο, λόγω των πολλών συνεδρίων που γίνονται στην πόλη. Ευτυχώς, είχαμε σύμμαχό μας τον καιρό, που ήταν ιδανικός για εκδρομές.

    Με ιδιαίτερη επιμέλεια, φροντίσαμε το πρόγραμμά μας, ώστε αφ ενός να είναι χρονικά άνετο και αφ ετέρου να περιλαμβάνει πολλά άξια επισκέψεως μέρη. Σε αυτό, είχαμε την αμέριστη βοήθεια αλλά και συμμετοχή στην εκδρομή μας, του αγαπητού φίλου μας και συνάδελφου Κώστα Καρασιώτου, που κατάγεται από την όμορφη πόλη των Τρικάλων.

    Σάββατο πρωί – πρωί ( ε, όχι και ξημερώματα…) αφού εξασφαλίσαμε την στάθμευση των αυτοκινήτων μας στο Στρατόπεδο του Γ΄ Σώματος Στρατού για διευκόλυνση και λόγους ασφαλείας, όλο χαρά, γιατί μας έλειψαν οι «εξορμήσεις» μας, ξεκινήσαμε, 37 άτομα. Ήμασταν συμμαθητές και φίλοι, που πάντα σχεδόν μας συντροφεύουν στις εκδρομές μας. Ήμασταν ο Γιώργος με την Τζένη, ο Τάσος με τη Βαρβάρα, ο Θανάσης με την Έλενα, η Χρυσουλα του Κώστα, ο Βαγγέλης με την Σούλα, ο Θωμάς με την Ελένη, εγώ με την Χριστίνα, ο Λάζαρος με την Μαρία, ο Σταύρος με την Τάνια, ο Κώστας με την Γιούλια, ο Γρηγόρης με την Θαλεια, ο Πέτρος με την Μαρία. Από φίλους, είχαμε μαζί μας τον Γιάννη και την Τάνια, τον Νίκο με την Δώρα, τον Σταύρο με την Έρρικα, την Θέτιδα, την Χρυσούλα,  την Φιλοθέη, τον Άρη με την Σταυρούλα, τον Θόδωρο με την Χαρίκλεια. Στην Λάρισα ήρθε μαζί μας ο Μανουήλ με την Μερόπη που έφτασαν από το Βόλο.

    Αφού φτάσαμε στα Τρίκαλα, ήπιαμε το καφεδάκι μας στην πανέμορφη πλατεία και τον πεζόδρομο δίπλα στο ποτάμι, και με «ξεναγό» τον Κώστα που αναφέραμε πιο πάνω, επισκεφθήκαμε τα δύο πρώτα αξιοθέατα, το Μουσείο του Βασίλη Τσιτσάνη και το Κουρσούμ Τζαμί, εκατό μέτρα παραπέρα. Στο μουσείο του Τσιτσάνη είχαμε μια εμπεριστατωμένη ενημέρωση από τον αρμόδιο του μουσείου για τη ζωή και το έργο του μεγάλου μας λαϊκού συνθέτη. Το Κουρσούμ Τζαμί δεν είναι ενεργό, αλλά φιλοξενεί καλλιτεχνικές εκδηλώσεις. Την ώρα της επισκέψεώς μας, γινόταν μαθήματα ζωγραφικής.

    Μετά από αυτά, ήρθε και η ώρα του φαγητού. Είχαμε «κλείσει» στη ΛΑΦ Τρικάλων το γέυμα μας με συγκεκριμένο «μενού», το οποίο και απολαύσαμε όλοι. Εκεί, μας καλωσόρισε ο Ταξίαρχος Διοικητής της Σχολής.

    Στη συνέχεια πήγαμε στο ξενοδοχείο μας, το «ΑΜΑΛΙΑ» στην Καλαμπάκα. Προσαρμοσμένο στο περιβάλλον, είχε οριζόντια και όχι κατακόρυφη δόμηση, με όλα τα «κομφόρ». Δεν είχαμε πολύ χρόνο, και αφού παραλάβαμε τα δωμάτιά μας, μπήκαμε στο λεωφορείο για να ανέβουμε στα Μετέωρα και να επισκεφθουμε την Ι.Μ. Αγίου Στεφάνου, την πιο προσβάσιμη από όλες.   Μετά την ενημέρωση από την ηγουμένη του Μοναστηριού, και την προσφορά του παραδοσιακού καφέ και λουκουμιού, περιηγηθήκαμε τις καλοσυντηρημένες εγκαταστάσεις .

    Μετά την επίσκεψή μας στην Ι.Μ.Αγίου Στεφάνου, γυρίσαμε στο ξενοδοχείο κατά τις πεντέμισι το απόγευμα, να ξεκουραστούμε λίγο, για να φύγουμε για τα Τρίκαλα.

    Στις 8 το βράδυ, φύγαμε για τα Τρίκαλα. Εκεί, μας περίμενε ο Κώστας και μετά από ένα μικρό βραδυνό περίπατο, φτάσαμε σε μια περιοχή που λέγεται «Μανάβικα», κάτι σαν τα «λαδάδικα της Θεσσαλονίκης. Όλοι οι δρόμοι, ήταν γεμάτοι κόσμο που έκανε την βόλτα του ή καθόταν στα πάρα πολλά μαγαζιά ( ταβέρνες, μπάρ κτλ) Εμείς είχαμε «κλείσει»  σε κάποιο ψητοπωλείο – ταβέρνα, και απολαύσαμε ένα πολύ ωραίο βραδυνό φαγητό, με την ανάλογη διασκέδαση.

    Την Κυριακή το πρωί, η πρώτη μας κουβέντα ήταν πως… παραφάγαμε το Σάββατο!  Πράγματι, το είχαμε παρακάνει! Πρίν από καμιά τριανταριά χρόνια, δεν θα είχαμε κανένα πρόβλημα , τώρα όμως…. Αποφασίσαμε, στις επόμενες εκδρομές μας να περιορίσουμε αυτές τις… γαστριμαργικές πανδαισίες ΚΑΙ το μεσημέρι ΚΑΙ το βράδυ. Δεν μένει, παρά να το υλοποιήσουμε!

    Μετά από το πλούσιο πρωϊνό μας στο ξενοδοχείο ( πάλι φαγητό, αλλά το πρωϊνό λένε, «δεν υπολογίζεται») παραδώσαμε τα δωμάτιά μας και φύγαμε και πάλι για τα Τρίκαλα. Εκεί μας περίμενε και πάλι ο Κώστας, για περιήγηση και ξενάγηση.

    Μετά από έναν απολαυστικό καφέ δίπλα στο ποτάμι, επισκεφθήκαμε το Φρούριο των Τρικάλων και το παλιό Ρολόι, με θέα όλα τα Τρίκαλα, αλλά και την γύρω περιοχή. Ήδη η ώρα είχε περάσει, και έπρεπε να συνεχίσουμε για τον τελευταιο μας προορισμό, το Μαυρομμάτι.   Διασχίζοντας την παλιά πόλη των Τρικάλων, που ονομάζεται παραδοσιακά «Βαρούσι», φτάσαμε στο ποτάμι που μας περίμενε το λεωφορείο μας.

    Φτάσαμε στο Μαυρομμάτι, και εκεί, στην πλατεία του χωριού, στην οποία δεσπόζει ( και δικαίως) το άγαλμα του έφιππου Γεωργίου Καραϊσκάκη, μας περίμενε ο Πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Μαυροματίου, ο κύριος  Δημήτρης Γιώτης.

    Επισκεφθήκαμε το Λαογραφικό και Ιστορικό Μουσείο «Γ. ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗΣ¨» στο οποίο ο κ. Γιώτης μας έκανε μια πολύ λεπτομερή και εμπεριστατωμένη ενημέρωση. Θαυμάσαμε τα προσωπικά όπλα του Ήρωα του 1821, κάποια δε από αυτά μας δόθηκε η ευκαιρία να τα κρατήσουμε στο χέρι για λίγο.

    Μετά το Μουσείο, με οδηγό τον κ. Γιώτη επισκεφθήκαμε την Ι.Μ. Αγίου Γεωργίου Καραϊσκάκη. Ένα πραγματικό μοναστήρι, και όχι «τουριστικό» όπως πολλά άλλα που έχουμε επισκεφθεί στο παρελθόν. Μας ενημέρωσε η ηγουμένη   για τα θέματα της Μονής, και αυτό που μας έκανε εντύπωση ήταν πως οι μοναχές , λίγες τον αριθμό, ήταν από πολλές χώρες της Ευρώπης ( Ουκρανία, Γερμανία κτλ) και όλες μιλούσαν ελληνικά. Σύμφωνα με τα ιστορικά στοιχεία, σε αυτό το μοναστήρι πρόσφερε τις υπηρεσίες της η μητέρα του Καραϊσκάκη, η οποία δεν ήταν καλόγρια.

    Και φτάσαμε και στο τελευταίο στάδιο της εκδρομής μας. Από Θεσσαλονίκη, είχαμε «κλείσει» για γεύμα μια τοπική ταβέρνα με το όνομα «Στου Σφακιά». Εδώ έγινε το μοναδικό τρωτό της εκδρομής μας, γιατί ενώ όπως ζήτησε η ταβέρνα, την είχαμε ενημερώσει επακριβώς για το πόσες μερίδες και τι ειδους «της ώρας» θέλαμε, ώστε να μην έχουμε καθυστέρηση, το σερβίρισμα άργησε πολύ, με αποτέλεσμα να υπάρξει και η σχετική «γκρίνια» από κανα – δυό που ήθελαν να γυρίσουμε όσο γίνεται πιο γρήγορα, για να δουνε το μάτς. Και ενώ η ποιότητα των κρεάτων γενικά ήταν εξαιρετική, παρουσιάστηκαν κάποια προβλήματα, γιατί μερικά ήταν ωμά και μερικά υπερβολικά ψημένα. Έ, τι να κάνουμε, υπάρχουν και αυτά. Με την καλή διάθεση που μας διέκρινε, το ξεπεράσαμε. Άλλωστε, ξεκινούσε και ο δρόμος της επιστροφής.

    Για να μην τα πολυλογούμε ( και μάλλον το παράκανα λιγάκι…)  όπως φτάσαμε στα Τρίκαλα, έτσι και γυρίσαμε στη Θεσσαλονίκη στις εννέα παρα είκοσι το βράδυ, αφού προηγουμένως αφήσαμε τον Μανουήλ και την Μερόπη στη Λάρισα.

    Αυτή η εκδρομή μας, ήταν μια από τις πιο πετυχημένες, και σε αυτό συνετέλεσαν πολλοί. Τόσο οι διοργανωτές με την λεπτομερή διοργάνωση, όσο και ο Κώστας αφ ενός με την γενική ξενάγηση αλλά και την ενημέρωση στο λεωφορείο, όσο και ο Βαγγέλης με την ενημέρωση για την ζωή του Καραϊσκάκη. Όλοι μας, τους ευχαριστούμε ιδιαίτερα.

    Γεγονός είναι, πως την περιμέναμε με ανυπομονησία, για χίλιους δυό λόγους. Κάπου να ξεδώσουμε λίγο, βρε αδελφέ! Και η επιστροφή, μας βρήκε όλους ευχαριστημένους.

    Στα κοντινά μας μελλοντικά σχέδια, περιλαμβάνεται κάπου στις αρχές Δεκεμβρίου, μια ημερήσια εκδρομή στη Βεργίνα, που ενώ είναι τόσο κοντά μας και τόσο αξιόλογη, έχουμε να την επισκεφθούμε πολλά χρόνια και εν τω μεταξύ έχει αναπτυχθεί σε μεγάλο βαθμό ο αρχαιολογικός χώρος, γενικώς. Φυσικά, θα υπάρξουν ενημερώσεις.

    Εμείς λοιπόν, λέμε πως περάσαμε καλά! Για να το καταλάβετε και εσείς που δεν ήσασταν μαζί μας, μπορείτε να δείτε μερικές φωτογραφίες