Stoiximan.gr
Basket League: Πρωτάθλημα ή Παρωδία;
Ανδρέας Μελεζιάδης
Την στιγμή που
γράφω αυτές τις γραμμές, ο 5ος και τελευταίος αγώνας των play-off του πρωταθλήματος Stoiximan.gr Basket
League, ( για
όποιον δεν το κατάλαβε, είναι το πρωτάθλημα Ελλάδος Α1 Εθνικής Κατηγορίας
Ανδρών) δεν έχει γίνει ακόμα, και δεν είναι γνωστός ο
Πρωταθλητής Ελλάδος. Όμως, ενδιαφέρεται κανένας, εκτός από τους οπαδούς των δύο
διεκδικητών, για το ποιος θα πάρει το πρωτάθλημα; Πιστεύω όχι, αφού από την
αρχή του, κάθε χρόνο, είναι γνωστό πως θα το πάρει ο Ολυμπιακός ή ο
Παναθηναϊκός. Και αυτό, γιατί είναι σαν να έφεραν την Μπάγερν και την Γιουβέντους
στο ποδόσφαιρο, να παίξουν στο πρωτάθλημα Ελλάδος! Δεν θα υπήρχαν απορίες και
εκπλήξεις, μια από τις δύο θα το κέρδιζε!
( Τελικά, κέρδισε ο Παναθηναικός 84
– 70 και το πήρε.)
Δυστυχώς, «Ένα από τα καλύτερα πρωταθλήματα της Ευρώπης» όπως έχει συνηθιστεί
να λέγεται, δεν έχει παρά ελάχιστο ενδιαφέρον. Πρωτάθλημα χωρίς προκλήσεις,
χωρίς ελπίδες, πρωτάθλημα του στυλ «παίζουμε για να παίζουμε». Και αυτό, δεν είναι
καθόλου τυχαίο, όπως το έχουν καταντήσει.
Έτσι λοιπόν,
έχουμε 14 ομάδες να αγωνίζονται, από τις οποίες οι 12 ξέρουν εκ των προτέρων
πως όχι να κατακτήσουν, αλλά ούτε κάν να
διεκδικήσουν το πρωτάθλημα δεν μπορούν. Οι λόγοι, πολύ απλοί και
προφανείς, είναι πολλοί, ο εξής ένας: Οικονομικοί
πόροι.
Η διαφορά σε
οικονομικούς πόρους των δύο μόνιμων διεκδικητών από τους υπόλοιπους, είναι
περισσότερο από χαώδης. Οι δύο πρώτοι, δεν χάνουν ποτέ από κανένα από τους
υπόλοιπους. Και, εάν χάνουν κάποια φορά, είναι γιατί αδιαφόρησαν για τον αγώνα
ή γιατί ήθελαν να …. ξεκουράσουν 6-7 παίκτες! Παίκτες, που ο καθενας κοστίζει
όσο μια ολόκληρη ομάδα από τις υπόλοιπες. Τι να λέμε τώρα…
Μέχρι πριν λίγα μόλις χρόνια, υπήρχε το δέλεαρ
της 3ης θεσεως, η κατάκτηση της
οποίας οδηγούσε στην Ευρωλίγκα. Πάει και αυτό, αφού πλέον αποτελεί μόνο
στατιστικό στοιχείο. Ούτως ή άλλως, οι τέσσερεις επόμενοι από τους δύο πρώτους
παίζουν στο FIBA Champions league. Προς τι το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός;
Ιδιαίτερα φέτος, οι πρώτες φάσεις των play-off ήταν κωμωδία, με επιστέγασμα τους αγώνες για την 3η θέση, όπου οι διεκδικητές (;;;) κατέβαιναν
από υποχρέωση, έκαναν τρείς «φιλικούς»
αγώνες και έλεγαν «αμάν» να τελειώσουν.
Με το που
αρχίζει το πρωτάθλημα κάθε χρόνο, οι ομάδες κάνουν τους βαθμολογικούς λογαριασμούς
τους, όχι για πρωταθλητισμό, αλλά…. για να μην πέσουν! Αυτό είναι το ζητούμενο.
Και όποια ομάδα δεν έχει λεφτά για να πάρει καλούς ξένους παίκτες, αγωνίζεται
μέχρι την τελευταία στιγμή για να μην πέσει. Ναι, εκεί υπάρχει ενδιαφέρον. Γίνονται καλοί αγώνες. Για να μην
πέσουν! Καμιά παραπάνω φιλοδοξία. Η διεκδίκηση τίτλου, εχει γίνει πλέον,
προσπάθεια για παραμονή! Όσο για τις δύο ομάδες που κάθε χρόνο ανεβαίνουν από
την Α2, έχουν να
αντιμετωπίσουν βουνό! Κατ’ αρχή, πρέπει όχι απλώς να αυξήσουν το «μπάτζετ»
τους, αλά να το πολλαπλασιάσουν! Διαφορετικά, πώς θα συναγωνιστούν τις
υπόλοιπες των 6
ξένων παικτών; Πρέπει να πάρουν ακόμα 5!!!! Και οι…. μανατζαραίοι
πάνε και έρχονται. Και οι ξενοι παίκτες ομοίως… Μόνο που τα λεφτά, δεν «πάνε
και έρχονται», αλλά απλώς… πάνε! Και δεν έρχονται πίσω…
Έτσι λοιπόν,
παρατηρείται το φαινόμενο, ομάδες της Α2 να λένε πως θέλουνε να «ανεβούν» αλλά στην
πραγματικότητα να μην θέλουν, αφού από την πρώτη ημέρα ανόδου, τα έξοδα θα
είναι πολλαπλάσια, οι δε οικονομικές παροχές ( χορηγίες, δικαιώματα κτλ ) συγκριτικά ελάχιστες.
Και δεν είναι
μόνο αυτά. Όταν στο πρωτάθλημα αγωνίζονται
84 (!!!!!) ξένοι παίκτες, οι περισσότεροι Αμερικανοί, πού θα βρεθεί
θεση για τους Έλληνες; Επόμενο είναι, η μείωση των ελλήνων παικτών να συντελεί
και στην μείωση της δυναμικότητας των Εθνικών ομάδων μας.
Όλα καλά, αυτά
που μας γράφεις, θα μου πεί κάποιος, όμως πώς μπορεί να βελτιωθεί η κατάσταση;
Με τα παρόντα
δεδομένα, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΒΕΛΤΙΩΘΕΙ!
Όσες ομάδες έχουν την δυνατότητα και μπορούν, άπλώς εφαρμόζουν όλα όσα
προβλέπονται από την FIBA . H Ελληνική
Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης (ΕΟΚ) δεν έχει τη δυνατότητα επισήμως να
αλλάξει το παραμικρό! Μόνο εάν υπάρξει κάποια «συμφωνία κυρίων» μεταξύ των
ιδιοκτητών των ομάδων ( ακούς εκεί, «ιδιοκτήτες ομάδων»…. Οι ομάδες ΑΝΗΚΟΥΝ
ΣΤΟ ΛΑΟ ΤΟΥΣ! ) σε ότι αφορά το
«μπάτζετ» και τον αριθμό των ξένων παικτών, μπορεί να γίνει κατι. Όμως, λέμε
για «συμφωνία κυρίων» και ως
γνωστόν, δεν είναι ολοι τους κύριοι!
Πόσο νοσταλγώ
εκείνη την εποχή, που παίζαμε με παπούτσια ΕΛΒΙΕΛΑ και η μοναδική μας παροχή ήταν η πορτοκαλάδα
και το εισιτήριο για το γήπεδο ( στους αγώνες, όχι στις
προπονήσεις… ), τότε που παίζαμε ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΜΑΣ και για την χαρά του αγώνα….
Τότε που στις κερκίδες υπήρχαν φίλαθλοι και όχι κάφροι…. Παλιές, ρομαντικές
ιδέες, που τώρα έχουν πεθάνει!
