ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ( 21 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1969 )
Για πότε πέρασαν 44 ολόκληρα χρόνια ? Ούτε
που το κατάλαβα. Σαν να ήταν εχθές…Μια ΖΩΗ ολόκληρη.
Πριν από 44 χρόνια, λοιπόν, τέτοια περίπου
ώρα που γράφω τώρα, και μετά από ατέλειωτες πρόβες, παραταχθήκαμε κατά τα προβλεπόμενα στην πλατεία της Στρατιωτικής Σχολής
Ευελπίδων , της Σχολής ΜΑΣ, εκείνης
που είχαμε βρέξει με τον ιδρώτα μας άπειρες
φορές, για να δώσουμε τον Όρκο μας.Ήταν Κυριακή, 21 Δεκεμβρίου 1969, όταν μετά από 89 μέρες και νύχτες από την ημέρα που μπήκαμε στη Σχολή, ήρθε η ώρα, αφού και το $ μηδενίστηκε, να δώσουμε τον Όρκο μας.
Μπροστά μας, δεν βλέπαμε τίποτα περισσότερο από την προσμονή των επομένων ωρών, όταν μετά την ορκομωσία θα ετοιμαζόμασταν, ( ήμασταν ήδη έτοιμοι ) θα παίρναμε τις άδειές μας, και θα φεύγαμε για τα σπίτια μας.
Θα βλέπαμε τους δικούς μας, τους φίλους μας, τα κορίτσια μας, τα στέκια μας, μετά από 89 ολόκληρες μέρες. Αυτή ήταν η κυρίαρχη σκέψη που υπήρχε στο μυαλό μας. ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ !
Ήρθε η ώρα, και τα αναμενόμενα ‘’παραγγέλματα’’ κάτω από τα παγερά βλέμματα του Μπάρμπα- Πάνου και του Μπάρμπα-Γιάννη, των αγαλμάτων της πλατείας Ηρώων, δόθηκαν.
ΑΠΟΚΑΛΥΦΘΕΙΤΕ!
ΥΨΩΣΑΤΕ ΤΗΝ ΔΕΞΙΑΝ!
«Ορκίζομαι να φυλάττω πίστιν εις την Πατρίδα.
Υπακοήν εις το Σύνταγμα, τους Νόμους και τα Ψηφίσματα του Κράτους.
Υποταγήν εις τους ανωτέρους μου,
να εκτελώ προθύμως και άνευ αντιλογίας τας διαταγας των.
Να υπερασπίζω, με πίστιν και αφοσίωσιν,
μέχρι της τελευταίας ρανίδος του αίματός μου, τας Σημαίας.
Να μην τας εγκαταλείπω, μηδέ να αποχωρίζομαι ποτέ από αυτών.
Να φυλάττω δε ακριβώς τους Στρατιωτικούς Νόμους,
και να διάγω εν γένει ως πιστός και φιλότιμος Στρατιώτης.»
ΟΡΚΙΣΘΕΝΤΕΣ, ΑΤΕΝΩΣ!
ΚΑΛΥΦΘΕΙΤΕ!
Και αυτό ήταν, είχαμε γίνει ΚΑΝΟΝΙΚΟΙ Ευέλπιδες πλέον, εκτός από τον Γιάννη και τον Τάσο, που ήταν μικρότεροι ένα χρόνο και ορκίστηκαν αργότερα.
Τον Όρκο, τον είχαμε μάθει απ’ έξω και ανακατωτά, τον είπαμε, ορκιστήκαμε, αλλά χρειάστηκε να περάσουν πολλά χρόνια και να τρέξει πολύ νερό κάτω από τα γιοφύρια, για να καταλάβουμε ΑΚΡΙΒΩΣ τι σημαίνει.
Ήταν ένας Όρκος που τηρήθηκε από όλους μας, σημάδεψε την ζωή μας και μας ακολούθησε μέχρι τον Ιούλιο του 1973, οπότε και τον ΑΝΑΝΕΩΣΑΜΕ, σαν ανθυπολοχαγοί ( εντάξει, εντάξει, και ανθυπίλαρχοι ) πλέον.
Και συνεχίσαμε να τον τηρούμε. Όπως όταν ήμασταν Ευέλπιδες. Ίσως όχι τόσο αγνοί, όπως τότε, όμως τον Όρκο μας τον τηρήσαμε ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ και θα συνεχίσουμε να τον τηρούμε, μέχρι να κάνουμε το Μεγάλο Ταξίδι.
Εκτός από τον Όρκο, αλλά απολύτως συνδεμένος με αυτόν, ήταν και ο Κώδικας Τιμής του Ευέλπιδος. Λίγα λόγια, όπως τα βρήκα αλλά και τα έζησα 44 χρόνια τώρα.
Ο Κώδικας Τιμής Ευελπίδων υπάρχει εδώ και πολλές γενιές αξιωματικών, μεταφέρεται από γενιά σε γενιά Ευελπίδων και περιλαμβάνει συγκεκριμένες επιταγές. Δεν εξαντλεί όλα όσα πρέπει να κάνει ή να έχει στο μυαλό του ο Εύελπις, αλλά θέτει το ελάχιστο όριο, κάτω από το οποίο εάν κάποιος υπολείπεται δεν είναι δυνατόν να ονομάζεται Εύελπις.
Α) Ο Εύελπις λοιπόν δεν κλέβει, δεν ψεύδεται, δεν εξαπατά, δεν συκοφαντεί, δεν κολακεύει. Τέλος, δεν ανέχεται στο περιβάλλον του ανθρώπους που κάνουν ένα από τα παραπάνω.
Η πιστή τήρηση του κώδικα δημιουργεί συνθήκες αμοιβαίας εμπιστοσύνης και η αμοιβαία εμπιστοσύνη είναι σημαντικό στοιχείο για την ύπαρξη της ομάδας, όπως και η ομάδα είναι σημαντικό στοιχείο για την ύπαρξη της Μονάδας, που αποτελεί τη βάση του Στρατού.
Β) Ο Εύελπις δεν παραβιάζει τον όρκο του, για πίστη στη Πατρίδα, για υπακοή στο Σύνταγμα, στους Νόμους και τα ψηφίσματα του Κράτους, για αφοσίωση στο καθήκον.
Η τιμή και οι λοιπές στρατιωτικές αρετές, μέσω της στρατιωτικής αγωγής και της γνώσεως, διαμορφώνουν την ηγετική προσωπικότητα του Ευέλπιδος.
Σημείωση: Στο ξιφίδιο των Ευελπίδων είναι χαραγμένο το ρητό της ΣΣΕ:
«ΑΡΧΕΣΘΑΙ ΜΑΘΩΝ ΑΡΧΕΙΝ ΕΠΙΣΤΗΣΕΙ»
Δηλαδή: Όταν μάθεις να διοικείσαι, θα μάθεις να διοικείς!
Τα χρόνια, πέρασαν. Οι ρυτίδες ήρθαν. Τα μαλλιά μας άσπρισαν και έπεσαν. Τα προβλήματα, μας κυρίεψαν. Όμως, η ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ είναι πάντα ζωντανή και πάλλεται από συγκίνηση κάθε φορά που ακούμε ή θυμόμαστε τον Όρκο που δώσαμε, τον Όρκο που τιμούμε πάντα.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ για σήμερα, παιδιά !
