ΠΟΛΕΜΙΣΤΑΡΑΔΕΣ ΚΑΙ ΥΠΕΡΕΛΛΗΝΕΣ

ΠΟΛΕΜΙΣΤΑΡΑΔΕΣ ΚΑΙ ΥΠΕΡΕΛΛΗΝΕΣ

Του Ανδρέα Μελεζιάδη

Την 13η Νοεμβρίου, δημοσίευσα στο μπλόκ μου http://roykoymoykoy.blogspot.gr/  το θέμα

8."Δώρο" Κωσταράκου στους στρατιωτικούς για το ωράριο των 40 ωρών την εβδομάδα

στο οποίο σαφώς αναγράφεται ότι ο συνολικός χρόνος απασχόλησης του προσωπικού των Μονάδων - Υπηρεσιών του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας ανέρχεται ρητά και αποκλειστικά από το ισχύον νομικό πλαίσιο, σε σαράντα (40) ώρες εβδομαδιαίως και ότι οιαδήποτε παρέκκλιση από τις προαναφερόμενες διατάξεις δεν ανήκει στη διακριτική ευχέρεια της Διοίκησης.

    Το συγκεκριμένο, το σχολίασα θετικά, σύμφωνα και με τις εμπειρίες μου από το Στρατό, στον οποίο πέρασα την μισή ζωή μου μέχρι σήμερα.

    Τι ήταν να το κάνω ? Ξύπνησα παλαιούς πολεμισταράδες, που με κατακεραύνωσαν και εάν είχαν την δυνατότητα θα με έριχναν και ‘’στην πυράν’’ για αυτές μου τις απόψεις, μη συμφωνώντας, όπως φαίνεται με την διαταγή του Α/ΓΕΕΘΑ.

    Πήρα πολλά μηνύματα, θετικά και αρνητικά. Τα θετικά, τα θεωρώ σωστά, αφού μάλιστα συμπίπτουν και με τις απόψεις μου.

    Τα αρνητικά τώρα,  κουνούσαν την κόκκινη σημαία του κινδύνου από την ‘’επικείμενη Τουρκική εισβολή’’, από το πέρασμα του κομήτη του Χάλε’υ’, από το τσουνάμι του Αιγαίου μετά από σεισμό, από… από… από….

    Δεν ξέρω, ίσως να έχουν και δίκιο. Στην περίπτωση λένε ‘’Η νεκροψία θα δείξει’’. Ίδωμεν!

    Θα σας αναφέρω κάποια παραδείγματα που έζησα από πρώτο χέρι, και που δεν επιδέχονται αμφισβήτηση.

1982, Κοζάνη, ΙΧ Μεραρχία.

    Κάθε απόγευμα , ο Στρατηγός κατά τις 6  πήγαινε στο γραφείο του. Ήταν και μόνος στην Κοζάνη. Μετά από 5 λεπτά, όλοι οι Επιτελείς της Μεραρχίας, λες και τους είχαν ‘’τσικνίσει το φτερό’’, ήταν στα γραφεία τους. Δεν ξέρω εάν υπήρχε σχετική διαταγή από το Στρατηγό. Επειδή έμπαινα ‘’υπηρεσία’’ και σαν διαβιβαστής είχα και το Τηλεφωνικό Κέντρο δικό μου, διαπίστωνα τραγελαφικά πράγματα.

    Επιτελής, μιλούσε στο τηλέφωνο, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΤΗΣ, δίνοντας εντολές και κατευθύνσεις μεγαλοφώνως, με ανοικτή την πόρτα του Γραφείου του. Τυχαίο το ότι το γραφείο του Στρατηγού ήταν 6-7 μέτρα παραπέρα ? Όμως, ο άνθρωπος ΔΟΥΛΕΥΕ ! ( Ποιόν? )

    Άλλοι πάλι, με το χαρακτηριστικό ύφος του πολυάσχολου και αγωνιώντα, ασθμαίνοντας και κραδαίνοντας φακέλους διαφόρων χρωμάτων, περνούσαν επιδεικτικά μπροστά από το γραφείο του Στρατηγού, το οποίο είχε ΑΝΟΙΚΤΗ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ. ΔΟΥΛΕΥΑΝ και αυτοί! (Ποιόν ? )

1987, Εκπαιδευτικό ταξίδι της ΑΣΠ.

    Κατά την επίσκεψη και ενημέρωση στο Διδυμότειχο, ο τότε Διοικητής της Μεραρχίας, αφού μας ‘’έστησε’’ πάνω από μία ώρα, ήρθε με ‘’στολή μάχης’’ και στον χαιρετισμό του μας ενημέρωσε με περηφάνεια ότι ‘’όλοι οι αξιωματικοί και το προσωπικό της Μεραρχίας είναι από το πρω’ί’ μέχρι το βράδυ στις θέσεις τους και πηγαίνουν στο σπίτι τους μόνο για ύπνο’’. Το έλεγε για να μας εμψυχώσει ?

1980, Μονάδα.

    Με την ανακοίνωση Διοικητικής Επιθεωρήσεως από τον Διοικητή της Μεραρχίας, όλο το προσωπικό της Μονάδος ήταν ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ‘’μέσα’’, για προετοιμασία….. για πάνω από 2 μήνες !

    Ας μην συνεχίσω με περιστατικά, τα οποία είναι άπειρα, και τα ζήσαμε όλοι μας.

    Θα πρέπει να κάνω κάποιες διευκρινίσεις, για να μην παρεξηγηθώ κιόλας, όπως ήδη παρεξηγήθηκα από κάποιους φίλους.

    Στην ‘’δουλειά’’ την δική μας, υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις, που είναι απαραίτητη η παραβίαση του ωραρίου, περιπτώσεις που ακόμα και εγώ τις δέχομαι ως απαραίτητες. Όμως, άλλο αυτό και άλλο οι Υπερέλληνες και Στρατηλάτες που έχουν περάσει από Σχηματισμούς και Μονάδες, και που σαν κυρίαρχη αποστολή  τους, λες και είχαν το να έχουν μέσα στις μονάδες και στα στρατηγεία τους αξιωματικούς. Έτσι, χωρίς λόγο, απλώς επειδή έτσι ήθελαν ! Ίσως, και για να επιβεβαιώσουν την εξουσία τους.

    Όταν το 1973 βγήκα από τη ΣΣΕ και πήγα στο ΚΕΔΒ εκπαιδευόμενος, ένας εκπαιδευτής Ταγματάρχης, δεν θυμάμαι το όνομά του, καλή του ώρα, μας είχε πεί το εξής.

‘’Αξιωματικός που δεν μπορεί να κάνει τη δουλειά του μέσα στο ωράριο, είναι άχρηστος’’!

    Αυτό, από τότε, το κράτησα και το τήρησα σαν Ευαγγέλιο. Και σε εμένα προσωπικά, αλλά και στους κατά καιρούς υφιστάμενούς μου. Βέβαια, αυτός ήταν ένας από τους λόγους που δεν έγινα Στρατηγός, και χαίρομαι για αυτό. Από την άλλη μεριά, στο ωράριό μου, δεν είχα βόλτες και καφέδες, ούτε ατέρμονες φιλολογικές συζητήσεις. Είχα δουλειά που έπρεπε να γίνει, και γινόταν . Εάν δεν προλάβαινα κάτι, ΕΓΩ  ήμουν υπεύθυνος για αυτό και υπόλογος ΠΡΩΤΑ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ. Όμως, δεν θα γράψω για εμένα, όσοι με ξέρουν, με ξέρουν.

    Το θέμα, είναι πολύ μπερδεμένο. Από την μια οι ‘’εξουσιαστές’’ που βίωσαν μικρότεροι κάποιες καταστάσεις, οι οποίες έχουν περάσει στο υποσυνείδητό τους, και επειδή πλέον έχουν την εξουσία, τις επιβάλουν στους υφισταμένους τους.

    Από την άλλη, οι ‘’εξουσιαζόμενοι’’, που αδιαμαρτύρητα δέχονται την υπέρβαση εξουσίας από τον προ’ι’στάμενο, σκεφτόμενοι ότι οποιαδήποτε αντίδραση πάνω σε αυτό το θέμα ( ωράριο ) θα έχει δυσμενείς επιπτώσεις στις περιβόητες ‘’σημειώσεις’’ τους, με δυσμενή επίδραση στην καριέρα τους.

Με άλλα λόγια, ‘’Ήταν στραβό το κλίμα, το ‘φαγε και ο γά’ι’δαρος…’’

    Πόσοι από τους ‘’εξουσιαστές’’ αναλογίστηκαν ότι οι υφιστάμενοί τους έχουν και οικογενειακές υποχρεώσεις, έχουν γυναίκα, παιδιά, φίλους, πρέπει να έχουν κάποια κοινωνική ζωή, έχουν προσωπικές υποχρεώσεις, χρειάζονται βρε αδερφέ τον χρόνο τους εκτός στρατοπέδου. Έχοντάς τους ‘’μέσα’’ συνεχώς, αισθάνονται μεγαλύτερη ασφάλεια ? Αισθάνονται ότι έτσι εκπληρώνουν την αποστολή τους ?

    Πόσοι από τους ‘’εξουσιαζόμενους’’ αναλογίστηκαν ότι η ζωή δεν είναι μόνον στρατός και τίποτα άλλο, ότι έχουν και αυτοί υποχρεώσεις προς την οικογένειά τους, η οποία χρειάζεται την παρουσία τους όχι μόνο για ύπνο… Αισθάνονται ότι είναι εντάξει με όλα αυτά ?

    Αναλογισθείτε κάποιον, ο οποίος όλη του τη στρατιωτική ζωή την πέρασε μέσα στο στρατόπεδο, με απώτερο κίνητρο την επαγγελματική του εξέλιξη, να γίνει δηλαδη Στρατηγός. Μα, δεν γίνονται όλοι…. Κάποιοι γίνονται, οι πολλοί φέυγουν  ή  ‘’τους φεύγουν’’ νωρίτερα.  Πώς αισθάνονται, όταν έχουν θυσιάσει ΤΑ ΠΑΝΤΑ για τις φιλοδοξίες τους, ανθρώπινες φυσικά, και έρχεται μια ωραία πρω’ί’α που μαθαίνουν ότι ‘’Τερμα ως εδώ’’? Καλύτερα να τους σκότωναν…. Γιατί, έχασαν μια ολόκληρη ζωή, η οποία δεν γυρίζει πίσω.

    Γιατί τα έγραψα όλα αυτά σήμερα ? Πολύ απλό ! Γιατί δεν ανέχομαι τους υποκριτές, που αγανακτούσαν όταν τους είχαν ‘’μέσα’’, και τώρα, από έξω, λένε ό τι τους κατέβει. Μάλλον δεν έχουν καλή μνήμη. Και αυτό το λέω, γιατί σε μεγάλο ποσοστό, οι εμπειρίες όλων μας, είναι περίπου οι ίδιες.

Προφανώς, έχουν πρόβλημα μνήμης.

    Μήπως θυμούνται τις συνθήκες που επικρατούσαν, όταν ζητούσαμε κανονική άδεια, ή και μικρής διάρκειας, μέχρι 4^ων ημερών? Ήταν στην ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΥΧΕΡΕΙΑ και ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ του ‘’εξουσιαστή’’, να την δώσει, να μην την δώσει, να κάνει ό τι θέλει, χωρίς να λογοδοτήσει σε κανένα. Η αιτιολογία ‘’ΛΟΓΩ ΥΠΗΡΕΣΙΑΚΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ’’, πήγαινε σύννεφο και κάλυπτε τα πάντα ! Σαν πέπλος μυστηρίου!  Τρία παραδείγματα μόνο, για επαλήθευση των παραπάνω.

1974, ΚΕΔΒ.

    Ζήτησα 20 μέρες κανονική άδεια, για να παντρευτώ στη Θεσσαλονίκη. Πήρα 4ημερη, ‘’και πολύ μου ήταν’’, σύμφωνα με τον ‘’εξουσιαστή’’. ‘’ΛΟΓΩ ΥΠΗΡΕΣΙΑΚΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ’’

1976, 33 Σύνταγμα

    Ζήτησα τον Μά’ι’ο 15 μέρες κανονική άδεια. Πήρα 10, στο τέλος Οκτωβρίου. ’’ΛΟΓΩ ΥΠΗΡΕΣΙΑΚΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ’’

1976, 33 Σύνταγμα πάλι.

    Λοχαγός, ζήτησε 3ήμερη άδεια, για Καλαμάτα ( από Πολύκαστρο ), λόγω αιφνιδίου θανάτου της μητέρας  του. Απάντηση ( την θυμάμαι ακόμα ) ‘’Πήγαινε, και αύριο το βράδυ να είσαι πίσω !’’ ’’ΛΟΓΩ ΥΠΗΡΕΣΙΑΚΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ’’

    Έπρεπε κάποια στιγμή, να βγεί διαταγή σύμφωνα με την οποία  η χορήγηση της κανονικής άδειας ΗΤΑΝ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ μέχρι την λήξη του έτους, και σε περίπτωση μη χορηγήσεως αφ’ ενός η άδεια θα πληρωνόταν, αφ ετέρου θα ΛΟΓΟΔΟΤΟΥΣΕ Ο ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ. Μόνο έτσι συμμαζεύτηκαν οι ‘’εξουσιαστές’’.

    Ακριβώς η ίδια περίπτωση, είναι με το ωράριο. Καλώστο και ας άργησε.

    Για να μην έχετε απορίες που μεταχειρίζομαι τον όρο ‘’εξουσιαστής’’ και όχι Διοικητής ή Διευθυντής, πρόκειται για έννοιες που δεν συμπίπτουν. Και αυτό, γιατί οι άξιοι Διοικητές και Διευθυντές, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΄΄ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΕΣ’’.

    Ας μην κάνουν σαν εκείνο τον Αρχηγό Στρατού, την δεκαετία του ’70, που έλεγε συνέχεια να του δώσουν ένα ελικόπτερο και ένα πολυβόλο για να πάει να πολεμήσει τους Τούρκους. Αρκετά πιά με τις γραφικότητες, που υποβιβάζουν την προσωπικότητα και την αξία όλων μας. Εάν είναι ακόμα ‘’πολεμισταράδες’’, ‘’υπερέλληνες’’ και πάσχουν από ‘’οξεία στρατηγίτιδα’’, δικό τους πρόβλημα.