ΑΛΛΑΓΗ ΣΚΗΝΙΚΩΝ ΣΤΗΝ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

ΑΛΛΑΓΗ ΣΚΗΝΙΚΩΝ ΣΤΗΝ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

Του Ανδρέα Μελεζιάδη

    Κάναμε και τις Εκλογές μας, και ‘’στανιάραμε’’!

    Αφού εκλογές θέλαμε, τις κάναμε. Όσο για τα αποτελέσματα, απολύτως προβλέψιμα για εμένα. Όχι ότι έχω ιδιαίτερες ικανότητες Πολιτικού Αναλυτή, όπως μου απέδωσε τον τίτλο φίλος, τίτλο τον οποίο και αποποιούμαι, αφού το μόνο που χρησιμοποιώ είναι η ΚΟΙΝΗ ΛΟΓΙΚΗ.

    Εκ προοιμίου, χαίρομαι για ένα πράγμα και λυπάμαι για άλλο ένα.

    Χαίρομαι, γιατί δεν κέρδισαν αυτοί που δεν ήθελα να κερδίσουν.

    Λυπάμαι, γιατί κέρδισαν αυτοί που δεν ήθελα να κερδίσουν.

    Σωστά διαβάσατε, δεν το έγραψα λάθος. Και αναφέρομαι στα δύο πρώτα κόμματα, το ΣΥΡΙΖΑ και την ΝΔ.

    Φυσικά, στην πράξη, θα διαπιστώσω εάν καλώς ‘’χαίρομαι’’ ή καλώς ‘’λυπάμαι’’.

    Άν κάνουμε μια όχι και τόσο κουραστική ανάλυση των αποτελεσμάτων των χτεσινών εκλογών, και θα δούμε ότι όλα ήταν ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΠΡΟΒΛΕΨΙΜΑ. Ασχέτως δημοσκοπήσεων, οι οποίες ναι μεν, έβγαζαν τα δύο πρώτα κόμματα με την σωστή σειρά αλλά με ποικίλες διαφορές ποσοστών, αλλά στα υπόλοιπα απέτυχαν παταγωδώς, αφού έγραφαν ‘’αρλούμπες’’.

    Μήπως όμως, αυτές οι ‘’αρλούμπες’’ ήταν σκόπιμες και εντασσόμενες στον προεκλογικό αγώνα ? Μήπως ήταν κατευθυνόμενες, ώστε να επηρεάσουν τις προθέσεις ψήφου αριθμού ψηφοφόρων ? Γιατί, εάν η κοινή λογική απουσίαζε, καιρός να αρχίσουνε να γράφουν συνταγές μαγειρικής, για σουφλέ μελιτζάνες με σπανάκι και αγριόχορτα με χταποδάκι στη γάστρα.

    Επόμενο να βγεί πρώτο κόμμα το ΣΥΡΙΖΑ. Δεν χρειάστηκε να προσπαθήσει πολύ, αφού άλλοι του προσέφεραν ‘’στο πιάτο’’ την πρώτη θέση. Και φυσικά, αναφέρομαι στην περίφημη ‘’Συγκυβέρνηση’’, που με τις καλαμακείες της, σκόπιμες υποθέτω, έκανε τα πάντα για να λειτουργήσει η ίδια σαν αντιπολίτευση στον εαυτό της. Δεν χρειάστηκε μεγάλη προσπάθεια από τον Τσίπρα, το έργο των αντιπάλων του, όχι μόνο μιλούσε, αλλά κραύγαζε.

    Το ζητούμενο, ήταν εάν θα μπορούσε να κάνει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Το έχασε στο ‘’τσάκ’’, φτάνοντας με τα παρόντα δεδομένα στο ‘’τόπ’’ του. Τώρα ψάχνει, και μάλλον εύκολα βρήκε συνεταίρους στην εξουσία.

    Βέβαια, αυτή τη στιγμή μου έρχεται στο μυαλό μια ‘’σατανική’’ σκέψη. Να συμφωνήσει κρυφά με το ΚΚΕ, ώστε 3-4 βουλευτές του να ‘’μεταγραφούν’’ στο ΣΥΡΙΖΑ, έτσι που να έχει αυτοδυναμία, προς δόξαν του αριστερού κινήματος. Το βλέπετε αδύνατον ? Από μεταγραφές, είμαστε συνηθισμένοι. Τίποτα δεν θα προξενήσει έκπληξη. Άλλωστε, είναι μία μοναδική ευκαιρία για αυτούσια αριστερά στην εξουσία. Ίσως να τους δίνω ιδέες, αν όχι τώρα, για μετά από λίγο καιρό, μετά τα πρώτα σύννεφα συνεργασίας που θα προκύψουν.

    Η ΝΔ, όσο και εάν ‘έπεσε’’, δεν μπορούσε παρά να βγεί δεύτερο κόμμα. Όμως, χρειάζεται αλλαγή ονόματος. Της ταιριάζει το ‘’ΙΔΑΝΙΚΟΙ ΑΥΤΟΧΕΙΡΕΣ’’, αφού η εμπνευσμένη ηγεσία του Σαμαρά, την καταβαράθρωσε. Ενώ μπορούσε να έχει τα πάντα στα χέρια της, εάν ακολουθούσε την αντιμνημονιακή τακτική που διαλεξε το 2012 ως αντιπολίτευση. Για άγνωστο λόγο, ( άγνωστο ???? )  ευρισκόμενη σαν τον μυθικό Ηρακλή στο σταυροδρόμι να διαλέξει τον δρόμο της ΑΡΕΤΗΣ ή της ΚΑΚΙΑΣ, διάλεξε την δεύτερη. Με όλα όσα επακολούθησαν, και που ήταν απολύτως προβλέψιμα. Θέλω να ξέρω, οι ίδιοι δεν τα προέβλεπαν?  Η ώρα για την διάλυση και επανίδρυση με άλλο όνομα και άλλους ανθρώπους, νομίζω πως έφτασε. Άλλο όνομα βρίσκουν εύκολα, άλλους όμως αξιόλογους ανθρώπους, εκτιμώ ότι θα δυσκολευτούν πολύ να βρούν. Τους έβλαψε και η πολλή….  Τεχνοκρατία.

    Να και το τρίτο κόμμα, η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, που οι επιστήμονες δημοσκόποι την έβγαζαν 5ο ή και 6ο κόμμα. Η τρίτη θέση, ήταν απολύτως προβλέψιμη, αφού παρά τα εναντίον της αντιδημοκρατικά μέτρα, δεν φαινόταν να επιτυγχάνεται η μείωση της δυνάμεώς της. Κάποιοι έφυγαν, ήρθαν άλλοι όμως, ίσως λιγότερο ακραίοι. Και αυτό είναι που φοβίζει, γιατί από ένα κόμμα που την δύναμη την έχει στα μπράτσα, πιο επικίνδυνο για τους αντιπάλους είναι ένα κόμμα που την δύναμη την έχει στο μυαλό.

    Μοναχικός καβαλάρης, αφού ούτε η ίδια θέλει να συνεργαστεί με άλλους, ούτε άλλοι θέλουν να συνεργαστούν μαζί της. Πάρα πολλά κοινά με το ΚΚΕ, αν και με διαμετρικώς αντίθετη ιδεολογία.   Οι παραδοσιακές δυνάμεις του κατεστημένου, θέλησαν να την ξεφορτωθούν αλλά δεν το κατάφεραν. Και ούτε θα το καταφέρουν, εάν συνεχίσουν να ενεργούν όπως μέχρι σήμερα.

    Από κοντά και το με δημοσιογραφική εύνοια ΠΟΤΑΜΙ, το ‘’φαβορί’’ κατά τους επιστήμονες δημοσκοπους για το ‘’χάλκινο μετάλιο’’. Το ότι έπιασε 6%, είναι μεγάλη επιτυχία, σε σχέση με νεοεμφανιζόμενο κόμμα. Όμως, οι ψηφοφόροι του, καθώς και άλλων, είναι ‘’θηράματα’’ για άλλα κόμματα, που αποκαλούνται ‘’εξουσίας’’. Πάντως, με ψηφοφόρους λίγους από εδώ, λίγους από εκεί και λίγους από παραπέρα, καλά τα πήγε. Μέχρι και ρυθμιστής καταστάσεως μπορεί να γίνει, εάν συμπράξει με το πρώτο κόμμα ( ΣΥΡΙΖΑ )

    Ακολούθησε το πάντα σταθερό και αξιόπιστο ( σε ποσοστά ) ΚΚΕ, με το συνηθισμένο του 5,5%. Ιστορικά, από ό τι θυμάμαι , παίρνει από 5 μέχρι 8%, ανάλογα με τις συνθήκες. Ανεξάρτητα από τον αρχηγό του ( Κουτσούμπας εν προκειμένω ), σταθερή ιδεολογία αμετακίνητη σαν βράχος, ‘’κολλημένη’’ θα έλεγα σε άλλες εποχές, ακόμα έχει τους μόνιμους σταθερούς ψηφοφόρους του. Δεν συμφωνεί με κανένα, δε συνεργάζεται με κανένα, επειδή έτσι θέλει, και επειδή θέλει να έχει την ανεξαρτησία της φωνής του. Ακόμα και να διαλυθούν τα υπόλοιπα κόμματα, αυτό θα υπάρχει, με το συγκεκριμένο ποσοστό του.

    Παρά τις δυσμενείς προβλέψεις των δημοσκόπων, οι ΑΝΕΛ διατηρούν τη θέση τους στη Βουλή, με μειωμένο κάπως ποσοστό. Η αρχική διαμαρτυρία στην πολιτική της ΝΔ, παγιώθηκε πλέον σε θέσεις, που εκτός από αυτές των Εθνικών Θεμάτων, όλες οι άλλες, και κυρίως οι οικονομικές, είναι αντίθετες. Ο Καμμένος δεν κάηκε από τις συνεχείς απόπειρες λεηλασίας του, και άντεξε. Και αυτό, γιατί δεν το ‘’έπαιξε’’ πεταλουδίτσα. Σαφώς   ‘’πολύφερνη νύφη’’ και ρυθμιστής των καταστάσεων.

    Φτάνουμε και στο 7ο κόμμα που μπήκε στη Βουλή, το πάλαι ποτέ κραταιόν ΠΑΣΟΚ του 45% και των 170 βουλευτών ( πάνω- κάτω, μην το βασανίζουμε κιόλας ) που διασυρόμενο διασώθηκε ή διασωζόμενο διασύρθηκε με 4,5% και 13 νοματαίους στη Βουλή. Εκεί έγινε η μεγάλη λεηλασία, αφού, φρόντισε για αυτό η πολιτική του ΓΑΠ, που ευχή είναι να γίνει και ‘’αλήστου μνήμης’’. Ο Βενιζέλος αποδείχτηκε ανεπαρκής για να συσπειρώσει ξανά τους διαφυγόντες προς όλες τις κατευθύνσεις ψηφοφόρους του, όπως έγινε και στη ΝΔ. Από όλους χρεώθηκε τα ψέμματα και την εγκληματική πολιτική του προκατόχου του την οποία και συνέχισε, και το ότι κατάφερε να διασωθεί, έστω και με σωσίβιο στην Βουλή, είναι κατόρθωμα. Σε συσχετισμό με τα αποτελέσματα, μπορεί και αυτό να γίνει ρυθμιστής των καταστάσεων, και ‘’κυβερνητικός εταίρος’’. Εάν βέβαια αποτινάξει την μνημονιακή ταυτότητά του.

    Ερχόμαστε τώρα και στα ‘’λιμά’’ των κομμάτων που τόλμησαν να κατέβουν στις εκλογές, διεκδικώντας την ‘’είσοδο στον Παράδεισο’’, επιδιώκοντας το θαύμα της κολυμβήθρας του Σιλωάμ.

    Κατά σειρά ποσοστών, το νεότευκτο ΚΙΔΗΣΟ, με όνομα που παραπέμπει αφ ενός στο πάλαι ποτέ ΚΟΔΗΣΟ αλλά στην σημερινή πραγματικότητα σε κηδεία, απέδειξε ότι στην Ελλάδα υπάρχουν τουλάχιστον 151.000 και κάτι ψιλά, ηλίθιοι. Γιατί, μόνον ηλίθιοι το επέλεξαν, ούτε κάν σαν ‘’ψήφο διαμαρτυρίας’’. Λογικά, αποτέλεσε την ταφόπετρα σε μία παραδοσιακή οικογένεια επαγγελματιών πολιτικών, οι οποίοι καλό θα ήταν να μην ξαναφανούν στο πολιτικό στερέωμα, και να πάνε να κάνουν καμιά βιοποριστική δουλειά, εάν βέβαια την έχουν ανάγκη. Από την αρχή φαινόταν σαν ‘’απονενοημένο διάβημα’’ η σύστασή του και η συμμετοχή του στις εκλογές. Και επειδή η διαπλοκή ‘’καλά κρατεί’’, αρκετά ΜΜΕ και ‘’δημοσκόποι’’ του έδιναν θέση στη Βουλή. Μετά από 92 χρόνια, δεν υπάρχει βουλευτής της οικογένειας. ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!

    Η ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ του Βασίλη Λεβέντη, δυστυχώς δεν κατάφερε να μπεί στην Βουλή. Και λέω ‘’δυστυχώς’’, γιατί είναι το κατ’ εξοχήν κεντρώο κόμμα, ο δε αρχηγός του, παρά την γραφικότητα με την οποία τον εμφανίζουν τα ΜΜΕ, έχει επαληθευτεί σε όλα όσα έλεγε. Όμως, φωνή βοώντος εν τη ερήμω της ελληνικής πολιτικής. Κρίμα, ίσως τέτοια ευκαιρία δεν θα ξαναφανεί.

    Να΄τος από κοντά και ο Γκλέτσος με την ΤΕΛΕΙΑ του. Απλώς, κατάφερε να αναφέρεται στα στατιστικά στοιχεία. Να χαμε, να λέγαμε… Μήπως πρέπει να προσθέσει και μία… παύλα ?

    Και η ‘’βασίλισσα πεταλουδίτσα’’ ακολουθεί. Την στιγμή που το ΛΑΟΣ είχε πάρει κάποια θέση στην πολιτική σκηνή της Ελλάδος, ο ιδιοκτήτης του Καρατζαφέρης, με τα συνεχή ‘’φτερουγίσματά’’ του στο μνημόνιο και αλλαχού, κατάφερε όποια δύναμη είχε συγκεντρώσει, να την στείλει μάλλον στην ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ. Ας πρόσεχε…

    Δεν θα αναφέρω άλλα κόμματα, γιατί ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ. Ήδη, 2-3 από αυτά που ανέφερα αποτελούν στατιστικά στοιχεία.

    Και τι γίνεται τώρα ? Μα πολύ απλό. Θα έχουμε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, όπως ήταν αναμενόμενο και πρίν από τις εκλογές. Και αυτό γιατί με ένα μόνον από τα υπόλοιπα κόμματα της βουλής να κάνει ‘’κολεγιά’’, περνάει τους 160 βουλευτές. Χώρια που υπάρχουν και μεταγραφές, με ‘’ελευθέρας’’, με αποδεσμεύσεις, με υποσχετική, δανεικοί κτλ. Δεν έκανα λάθος, για πολιτική μιλάω και όχι για ποδόσφαιρο. Γιατί, με 2-3 μεταγραφές, ο ΣΥΡΙΖΑ  έχει αυτοδύναμη κυβέρνηση.

    Προσωπικά, έχω πρόβλημα με τις περίφημες ‘’συνιστώσες’’ του ΣΥΡΙΖΑ, που διατυμπανίζουν κάποιες απαράδεκτες θέσεις, κυρίως στα εθνικά θέματα. Το θέμα είναι κατά πόσο αυτές οι τρισάθλιες ΄’’συνιστώσες’’ θα αποτελέσουν και επιλογή της νέας κυβερνήσεως. Ίσως και για αυτό ο Τσίπρας επεδίωξε την συμμετοχή και άλλου κόμματος στο κυβερνητικό σχήμα, για να μην τις έχει ανάγκη. Εάν είναι έτσι, μαγκιά του ! Γιατί, διαφορετικά θα ήταν όμηρος 4 – 5 βουλευτών του που θα εκβίαζαν σε κρίσιμα ζητήματα. Καλά θα κάνει όμως, να πάψει να μιμειται τον Ανδρέα στους λόγους του, γιατί εκείνα για τον Ήλιο που ανατέλει, ( και άλλα… ) μας άφησαν άπνοους… ξερούς !

    Όσο για την ΝΔ, δεν θα μπορούσε με αυτά τα αποτελέσματα να κάνει κυβέρνηση με τίποτα, χωρίς το ΣΥΡΙΖΑ και την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ που κανείς δεν την θέλει.

    Αυτές οι εκλογές, ήταν άμεση και έμμεση αλλαγή του πολιτικού σκηνικού και των πολιτικών ‘’προσωπικοτήτων’’ ( τρομάρα τους…)

    Άμεση, γιατί για πρώτη φορά έχουμε αριστερή κυβέρνηση.

    Έμμεση, για τους παρακάτω λόγους

    Κατ΄ αρχή, γλυτώσαμε από τον ΓΑΠ. Ας πάει στην πατρίδα του, στα τσακίδια και ακόμα παραπέρα, ας δίνει διαλέξεις για τις… ‘’επιτυχίες’’ του, αρκεί να μην λέει ότι ήταν Πρωθυπουργός των Ελλήνων. Ατυχώς, ήταν της Ελλάδας…. Ελπίζω να μην ξαναασχοληθούμε ΠΟΤΕ με αυτόν. Όσο για τις ευθύνες του ? Σιγά μην τις ‘’πληρώσει’’ !

    ‘’Καθαρίσαμε’’ και από τον Κουβέλη, εκτός και εάν γίνει ως συνήθως πάλι ‘’της προσκολλήσεως’’ κάπου. Δεν αρκούν τα άσπρα μαλλιά , το μουστάκι και η σοβαροφάνεια για να δώσουν κύρος σε πολιτικό. Ας μπεί και αυτός στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας, θα είναι καλύτερα για όλους μας.

    Τα ίδια ισχύουν και για τον ‘’ιδανικό αυτόχειρα Ν.2’’ Καρατζαφέρη. Τέρμα τα ‘’ντολαντιτζιρλίκια’’ και οι ανακυβισθήσεις,  με την πολιτική τελείωσε. Ας πρόσεχε…

    Ο Βενιζέλος τώρα, σίγουρα δεν θα μπορεί να χωνέψει το ‘’κάζο’’ του ΠΑΣΟΚ, αλλά ‘’ανεμομαζώματα – ανεμοσκορπίσματα’’. Μόλις ελαττώθηκε η ‘’κουτάλα’’ που πρώτος ενθάρρυνε και υιοθέτησε ο ιδρυτής, έφυγαν όλοι, σαν τα ποντίκια που εγκαταλείπουν το πλοίο που βουλιάζει. Κρίνοντας από την μέχρι τώρα πολιτεία του, εκτιμώ ότι θα προσπαθήσει να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα, αλλά με λίγες ελπίδες. Άντε να γυρίσουν οι του ΓΑΠ. Οι άλλοι, θα μείνουν εκεί που πήγαν…. οσμιζόμενοι νέες ευκαιρίες. Θεωρώ δεδομένη την προσπάθεια επανίδρυσης με άλλο όνομα, και φυσικά προσωποπαγές κομματικό καθεστώς.

    Όσο για το Σαμαρά, αφού ενήργησε τόσο καιρό σαν πράκτορας αντιπάλων κομμάτων, κατάφερε να διαλύσει στην κυριολεξία τη ΝΔ. Παραίτηση, είναι το μόνο που του μένει. Καλά θα ήταν, να πάει να κάνει παρέα στον ΓΑΠ στις ανα τον κόσμο τουρνέ του, για να ανανεώσουν και την φιλία τους από τα φοιτητικά τους χρόνια. Γιατί, στην πολιτική ΤΕΛΕΙΩΣΕ.

    Πολύ όμορφα τα έγραψα, αλλά δεν έλαβα υπόψη μου τον κυρίαρχο παράγοντα. Την μωροφιλοδοξία των αποκαλουμένων ‘’αρχηγών’’ . Κάποιοι θα επιχειρήσουν το ‘’καμ μπάκ’’. ‘Ε, όσοι τους στηρίξουν, θα πρέπει να προστεθούν στους 150.000 ‘’και κάτι’’, που ψήφισαν ΚΗΔΕΙΣΟ ( μπορεί να σημαίνει και ΚΗΔΕΙα ΣΟσιαλισμού )

    Δεν ανησυχώ για την μέρα που ήρθε, που πλέον είναι ‘’σήμερα’’ και όχι ‘’η επόμενη’’. Οι προηγούμενοι, προπροηγούμενοι και αντιπροπροηγούμενοι μας έφεραν σε  κατάσταση, που δεν πήγαινε παρακάτω. Τουλάχιστον, τώρα ίσως αρχίσει μια νέα προσπάθεια, αμφιλεγόμενη για πολλούς, αναμενόμενη για περισσότερους. Όσο για τη βροχή, δεν την φοβόμαστε, αφού είμαστε ήδη βρεγμένοι. Ως το κόκκαλο !

    Είμαι περίεργος για τη συνέχεια.

ΚΕΜΠΑΠΤΖΙΔΙΚΟ ή SOUVLAKERI ?

    

Πρίν από 70 χρόνια, σε μια πόλη , ο μπάρμπα Γιώργος, αποφάσισε να ανοίξει ένα μαγαζάκι στην αγορά, για να πουλάει σουβλάκια ( όπου Αθηναίος, ας διαβάζει ‘’καλαμάκια’’ ). Δεν υπήρχε τίποτα το σχετικό, τα σουβλάκια ήταν φτηνά και η πόλη φτωχή.

    Άνοιξε λοιπόν το μαγαζί, το ονόμασε ‘’ΚΕΜΠΑΠΤΖΙΔΙΚΟ’’, και από την πρώτη μέρα, η δουλειά πήγαινε καλά. Σύντομα όμως, απέκτησε ανταγωνιστή, αφού, στην απέναντι γωνιά της πλατείας, κάποιος άλλος άνοιξε άλλο αντίστοιχο μαγαζί, που πουλούσε κοτόπουλα της σούβλας. Επειδή οι κάτοικοι αγαπούσαν τα σουβλάκια, αλλά αγαπούσαν και το κοτόπουλο, και τα δύο μαγαζιά πήγαιναν καλά, έλα όμως που ο ανταγωνισμός τους ήταν μεγάλος και ο καθένας ήθελε να πάρει τους πελάτες του άλλου….

    Αυτό συνεχίστηκε για πάνω από 20 χρόνια, με αντιζηλίες, καυγάδες, τσακωμούς… Μέχρι και ξύλο έπεφτε στην πλατεία, μεταξύ των ‘’σουβλακοφάγων’’ και των ‘’κοτοπουλοφάγων’’, σχεδόν καθημερινά. Παρ΄ όλα αυτά, τα μαγαζιά δούλευαν καλά και έβγαζαν αρκετά λεφτά. Το θέμα όμως, ήταν πως ο καθένας, ήθελε να κλείσει το μαγαζί του άλλου, για να έχει το μονοπώλιο.

    Βλέποντας όλα αυτά, ο Δήμαρχος της πόλης, και θεωρώντας ότι για όλα έφταιγαν τα σουβλάκια και τα κοτόπουλα, έκλεισε τα δύο μαγαζιά, και άνοιξε στη θέση τους ένα μαγαζί σαν τα GOODYS, πού είχε από όλα, εκτός από σουβλάκια και κοτόπουλα.

    Οι κάτοικοι, θέλοντας και μη, το δέχτηκαν, και άρχισαν να αγοράζουν από εκεί. Όμως, πάντα νοσταλγούσαν τα λαχταριστά σουβλάκια και κοτόπουλα της σούβλας που αγόραζαν κάποτε, και έτσι, με την πρώτη ευκαιρία, έδιωξαν το Δήμαρχο, έβαλαν άλλο στη θεση του, και επέτρεψαν να ανοίξουν ξανά τα μαγαζιά.

    Το κοτοπουλάδικο, άνοιξε όπως πρίν, με τα λαχταριστά ζεστά κοτόπουλα στη σούβλα. Ο μπάρμπα Γιώργος, όμως, που είχε το κεμπαπτζίδικο, είχε πεθάνει στο μεταξύ, και έτσι το μαγαζί το άνοιξε ο γιός του, ο κυρ-Ανδρέας…

    Στην αρχή, το κοτοπουλάδικο είχε πολλή δουλειά , ενώ το κεμπαπτζίδικο, που είχε μετονομαστεί σε ‘’ΣΟΥΒΛΑΤΖΙΔΙΚΟ’’, είχε πολύ λίγους πελάτες. Ο κυρ-Ανδρέας, όμως, ήταν ξύπνιος  μαγαζάτορας, και μαζί με τα σουβλάκια, άρχισε να κάνει και μπιφτέκια, και έδινε και αναψυκτικό δώρο…

    Τα αναψυκτικά ήταν λίγα εκείνη την εποχή, τα δε μπιφτέκια πεντανόστιμα, και για αυτό το λόγο, ο κυρ-Ανδρέας πήρε όλη την πελατεία της πόλης. Στο κοτοπουλάδικο, έμειναν μόνον όσοι προτιμούσαν αποκλειστικά κοτόπουλα στη σούβλα.

    Πέρασαν έτσι, καμιά εικοσαριά χρόνια, με τον ανταγωνισμό των δύο μαγαζιών να μην μειώνεται καθόλου. Μάλιστα, το κοτοπουλάδικο άρχισε να κάνει και σουβλάκια από κοτόπουλο, και μπιφτέκια από κοτόπουλο, και έτσι κάποιες φορές, κατάφερε να βγεί ‘’πρώτο μαγαζί’’ στην πλατεία. Υπήρχαν βέβαια και άλλα μαγαζιά στην πλατεία, το πατσατζίδικο του κυρ-Ιωσήφ και κάποιο που πουλούσε ξηρούς καρπούς ( καρύδια, στραγάλια, φουντούκια κτλ ) τα οποία όμως ήταν ανάξια λόγου, αφού είχαν μικρή αλλά σταθερή πελατεία, δεν μπορούσαν όμως να ανταγωνισθούν τα δυό μεγάλα.

    Ο ανταγωνισμός του σουβλατζίδικου με το κοτοπουλάδικο όμως, δημιούργησε πολλά έξοδα στους ιδιοκτήτες τους, με αποτέλεσμα, πρώτος ο κυρ-Ανδρέας , για να διατηρήσει τα κέρδη του, να ρίξει την ποιότητα. Για να διατηρήσει την πελατεία του, άρχισε να προσφέρει και δωρεάν μπύρα στο μαγαζί, αλλά σε αντιστάθμισμα η ποιότητα των κρεάτων του υποβαθμίστηκε, αφού αγόραζε ό τι πιο φτηνο υπήρχε στην αγορά ( ληγμένα ή και σάπια κρέατα, κιμάδες αγνώστου προελεύσεως και συστάσεως κτλ ). Έτσι, κατάφερε να διατηρήσει την πελατεία του.

    Το κοτοπουλάδικο από την άλλη μεριά, επειδη έμαθε για τις μπαγαποντιές του κυρ-Ανδρέα, άρχισε να κάνει τα ίδια, αφού τα κοτόπουλα που αγόραζε ήταν γεμάτα ορμόνες και άλλα ανθυγιεινά. Βέβαια, δεν μπορούσε να μοιράζει μπύρες δωρεάν, γιατί θα έκλεινε…

    Συγχρόνως, επειδή και οι δύο ήξεραν τις μπαγαποντιές και νοθείες του άλλου, έκαναν συνεχώς μηνύσεις μεταξύ τους, αλλά ούτε η Αστυνομία επενέβαινε, αφού ο Δήμαρχος ήταν μονιμα άρρωστος, ούτε οι πελάτες επηρεαζόταν καθόλου, αφού νόμιζαν ότι απλώς ο ένας κατηγορούσε τον άλλο, συνηθισμένο φαινόμενο στους ανθρώπους.

    Κάποια στιγμή, ο κυρ- Ανδρέας, ακολουθώντας τη μοίρα των κοινών θνητών, ‘’απεδήμησε εις Κύριον’’. Από τα παιδιά του, το ένα μόνο ασχολιόταν με την οικογενειακή επιχείρηση, ο μικρός Γιωργάκης, αλλά, όπως λέει και το όνομα, ήταν ακόμα μικρός για να αναλάβει την διαχείριση του μαγαζιού. Έτσι λοιπόν, μέχρι να ενηλικιωθεί ο Γιωργάκης, και με την σύμφωνη γνώμη της μαμάς του, την διαχείριση του μαγαζιού ανέλαβε ο μέχρι τότε ταμίας του, ο κύριος Κώστας, που είχε σπουδάσει κιόλας στο εξωτερικό.

    Ο κύριος Κώστας λοιπόν, θεώρησε ότι έπρεπε να επεκτείνει το μαγαζί, και έβγαλε τραπεζάκια στην πλατεία. Δεν υπήρχε κανείς να τον εμποδίσει, αφού από την άλλη μεριά και το κοτοπουλάδικο, δειλά – δειλά, έκανε το ίδιο.

    Οι δουλειές αυξήθηκαν και το ‘’ΣΟΥΒΛΑΤΖΙΔΙΚΟ’’ έγινε ‘’πόλος έλξεως’’ των τουριστών, που άρχισαν να έρχονται στην πόλη.

    Εν τω μεταξύ, ο μικρός Γιωργάκης, που δούλευε στο μαγαζί για να μάθει τη δουλειά, ενηλικιώθηκε, και πήρε την κληρονομιά του παππού και του πατέρα του. Ανέλαβε το μαγαζί.

    Εκείνο τον καιρό, πριν από 5-6 χρόνια, τα έξοδα είχαν αυξηθεί πολύ, αφού το ‘’ΣΟΥΒΛΑΤΖΙΔΙΚΟ’’ έχε μεταβληθεί σε ταβέρνα πολυτελείας, με ασημένια μαχαιροπήρουνα, κρυστάλλινα σερβίτσια κτλ. Κάθε πελάτης, φεύγοντας, φρόντιζε να πάρει και κάποιο ‘’αναμνηστικό’’, για να θυμάται το ‘’πέρασμά’’ του. Αυτό είχε γίνει πλέον παράδοση στο ‘’ΣΟΥΒΛΑΤΖΙΔΙΚΟ’’ του κυρ-Ανδρέα στην αρχή, του κυρίου Κώστα στη συνέχεια και τώρα του μικρού Γιωργάκη.

    Έφτασε λοιπόν η εποχή, που το μαγαζί είχε περισσότερα έξοδα από έσοδα, με την πολυτέλεια και τους πολλούς υπαλλήλους του. Ο μικρός Γιωργάκης λοιπόν, για να συνεχίσει την οικογενειακή επιχείρηση, ζήτησε δανεικά από τον τοκογλύφο Σά’υ’λοκ  που είχε δική του τη μισή πόλη. Το μαγαζί δεν έκλεισε, αλλά σε λίγο καιρό, ο Σά’υ’λοκ άρχισε να ζητάει τους τόκους από τα δανεικά.

    Ο μικρός Γιωργάκης, άμυαλος καθώς ήταν, με τα δανεικά προσπάθησε να ξαναδώσει στο μαγαζί την αίγλη του, αλλά, ο κόσμος είχε ήδη μάθει για τα σάπια κρέατα που τον τά’ι’ζε, και άρχισε να αγοράζει από άλλα μαγαζιά. Έτσι, το μόνο που έμενε στον μικρο Γιωργάκη, ήταν ένα πρω’ί’ με τη δροσούλα να πάρει το πλοίο για την Βραζιλία, αφού εάν έμενε στην πόλη θα τον έκλειναν φυλακή…

    Το μαγαζί άλλαξε εντελώς πλέον και κόντεψε να κλείσει. Τα ασημένια μαχαιροπήρουνα τα μοιράστηκαν μεταξύ τους οι υπάλληλοι, και ο ψητάς του ο χοντρο-Βαγγέλης ανέλαβε να συνεχίσει τη δουλειά. Ξανάγινε το μικρό μαγαζάκι, πιο μικρό από εκείνο που είχε ανοίξει ο συγχωρεμένος κυρ-Ανδρέας. Όσο για τους υπαλλήλους του, οι περισσότεροι βρήκαν αμέσως δουλειά σε άλλα μαγαζιά της πλατείας που είχαν ανοίξει λόγω της τουριστικής ανάπτυξης. Κανα-δυό μάλιστα, άνοιξαν και δικό τους μαγαζί.

    Όταν ο μικρός Γιωργάκης, διαπίστωσε ότι δεν κινδύνευε να μπεί στη φυλακή για τα χρέη του, γύρισε στην πόλη. Επειδή κάποια δουλειά έπρεπε να κάνει, και η μόνη που ήξερε ήταν του σουβλατζή, θέλησε να ξαναπάρει το ‘’ΣΟΥΒΛΑΤΖΙΔΙΚΟ’’. Ο  χοντρο-Βαγγέλης όμως, τον έδιωξε με τις κλωτσιές, αφού δικό του ήταν πιά το μαγαζί.

    Ο μικρός Γιωργάκης έψαξε και βρήκε μερικούς παλιούς υπαλλήλους του, άνεργους πλέον, και  δίπλα από το παλιό ‘’ΣΟΥΒΛΑΤΖΙΔΙΚΟ’’ άνοιξε δικό του μαγαζί, με σουβλάκια πάλι, με τους ίδιους προμηθευτές που είχε στο παρελθόν και του πουλούσαν τα σάπια κρέατα, με νέο όνομα ‘’SOUVLAKERI’’.

    Κόσμος, φώτα, μπαλόνια, μουσικές στα εγκαίνια, χαμός. ΄Ηρθαν όλοι οι παλιοί του φίλοι, που είχαν γεμίσει το σπίτι τους με ασημένια μαχαιροπήρουνα. Ήρθαν και λίγοι καινούριοι στην πόλη, που δεν ήξεραν την ιστορία του ‘’ΣΟΥΒΛΑΤΖΙΔΙΚΟΥ’’, και πανηγύρισαν για το νέο μαγαζί. Όλα αυτά, έγιναν προχτές….

    Έτσι, η πλατεία μας, γέμισε φαγάδικα. Το ένα σουβλατζίδικο, έγιναν 3-4. Το ένα κοτοπουλάδικο, έγιναν 2-3. Κάποιοι υπάλληλοι από το πατσατζίδικο του κυρ-Ιωσήφ, άνοιξαν και αυτοί 2-3 ‘’σουπάδικα’’. Σε κάθε γωνιά, άνοιξε και ένα περίπτερο με ληγμένα φαγώσιμα που βρήκαν από προσφορές. Όλα άλλαξαν… Μόνο το πατσατζίδικο του αειθαλούς κυρ-Ιωσήφ μένει όπως ήταν από την πρώτη μέρα.

    Εμείς, πάντα ευγενικοί, θα ευχηθούμε στην ‘’SOUVLAKERI’’ του μικρού Γιωργάκη που ποτέ δεν μεγαλώνει, ‘’ΚΑΛΕΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ’’, άσχετα εάν δεν περάσουμε ούτε από έξω από το μαγαζί του. Να έχει στο μυαλό του όμως, πως αφ ενός ο κόσμος έμαθε για τα σάπια κρέατα, αφ ετέρου δε, ο Σά’υ’λωκ δεν τον ξέχασε, και τον περιμένει στη γωνία…..

    Εάν προσπαθούσα να εξηγήσω και αναλύσω την αλληγορία, θα υποτιμούσα την νοημοσύνη σας.