ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΜΠΑΤΖΑΚΙΑ ΜΑΣ...

ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΜΠΑΤΖΑΚΙΑ ΜΑΣ...

Ανδρέας Μελεζιάδης

     Βλέπω και ακούω, εδώ και τέσσερεις μέρες, για το «χαμό» που γίνεται σε όλη την Ελλάδα από τις φωτιές. Αττική, Ζάκυνθος και Ηλεία έχουν τα πρωτεία, αφού οι καταστροφές ήδη είναι πολύ μεγάλες, και δεν ξέρουμε πότε και πώς θα σταματήσουν. Δυστυχώς, πέσαμε και σε κυβέρνηση συν των άλλων ΑΘΕΗ, οπότε ούτε μια δέηση για βροχή δεν μπορεί να κάνει…

    Δεν θα ασχοληθώ με την δραματική ανεπάρκεια των μέσων και του προσωπικού που υπάρχει στην Πυροσβεστική Υπηρεσία. Έχουν γίνει γνωστά, από ανακοινώσεις αρμοδίων, οπότε η δική μου γνώμη δεν θα προσθέσει τίποτα περισσότερο. Σημεία των καιρών, θα μου πείς, αφού με τα απανωτά «μνημόνια» έχουν συρρικνωθεί τα πάντα στην Ελλάδα. Μερικά, δικαιολογημένα.    Κάποια όμως εντελώς αδικαιολόγητα και εγκληματικά, αφού ο κανόνας «ΠΡΟΒΛΕΨΗ» είναι ανύπαρκτος για τους πραγματικά υπεύθυνους. Κρίμα, γιατί κάποιοι από αυτούς, τα έχουν μάθει στα διάφορα Σχολεία που πέρασαν όταν ( υποτίθεται ότι ) δούλευαν. Φαίνεται ότι από τότε μετρούσαν την…. αντιστασιακή τους δράση!

    Από τις αρχές καλοκαιριού, είχαμε τις προβλέψεις ότι φέτος θα είχαμε  αρκετούς καύσωνες. Αυτό και μόνο έπρεπε να κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου, ώστε να ληφθούν κάποια βασικά μέτρα, με το σκεπτικό πως «των φρονίμων τα παιδιά πρίν πεινάσουν μαγειρεύουν».

    Η πυρκαϊά, όταν ξεσπάσει, είναι δύσκολο να σβήσει ή να ελεγχθεί, ιδιαίτερα όταν οι καιρικές συνθήκες την ευνοούν, αλλά και δεν υπάρχουν επαρκή μέσα για αντιμετώπιση. Πάλι καλά που δεν βγήκαν μερικοί , ως συνήθως, να πούνε να πάει ο…. στρατός να σβήσει τις φωτιές! Το θέμα είναι, να την προλάβεις στην αρχή. Και υπάρχουν τρόποι.

    Μια πυρκαϊά μπορεί να ξεκινήσει με πολλούς διαφορετικούς τρόπους.

    Από ένα αναμμένο αποτσίγαρο που κάποιος ηλίθιος πέταξε στο δρόμο.

    Από μια φωτιά για ψήσιμο που κάποιος άσχετος άναψε να ψήσει μπριζόλες και του… ξέφυγε.

    Από σπασμένα μπουκάλια που λειτουργούν σαν φακοί και ανάβουν φωτιές από τον ήλιο (   θυμάστε το μάθημα στο σχολείο)

    Από εμπρηστές που είτε έχουν σχέδιο, είτε δεν είναι στα καλά τους.

    Φυσικά, δεν είναι μόνο αυτοί οι τρόποι, αυτοί όμως είναι οι πιο συνηθισμένοι.

    Επιπροσθέτως, καμιά φωτιά δεν πιάνει κοντά σε κατοικημένο τόπο, γιατί εντοπίζεται γρήγορα και η κατάσβεση είναι συνήθως εύκολη.

    Μένουν λοιπόν, οι δασικές πυρκαϊές που κάθε καλοκαίρι μας βασανίζουν αφόρητα.  

    Εδώ λοιπόν, πρέπει να λειτουργεί  πρωτίστως η ΠΡΟΒΛΕΨΗ. Το να δίνεται η αρμοδιότητα εξ ολοκλήρου στις Περιφέρειες, τους Δήμους τις Κοινότητες και όπου αλλού, δεν είναι λύση.     Βεβαίως να συνδράμουν όλοι αυτοί, στο μέτρο των δυνατοτήτων τους, αλλά πάει πολύ να έχουν και την αρμοδιότητα, αφού το πιθανότερο είναι να μην ξέρουν «πού πάνε τα τέσσερα» στο συγκεκριμένο θέμα. Απλώς, βγάζουν περιπόλους , πεζές και εποχούμενες, και κάνουν βόλτες στις επικίνδυνες περιοχές.

    Την ευθύνη για όλα αυτά, έχει το αρμόδιο Υπουργείο, όπως και να λέγεται κάθε φορά. Έπρεπε να υπάρχει ΥΛΟΠΟΙΗΣΙΜΟ σχέδιο προλήψεως. Και αυτό είναι πολύ απλό. Δυστυχώς, είμαι αναγκασμένος να αρχίσω τα «ΕΠΡΕΠΕ», κουνώντας ο δάκτυλο, πράγμα που δεν μου αρέσει, αλλά είμαι αναγκασμένος να το κάνω.

    Για την θερινή περίοδο και κυρίως για τις περιόδους καύσωνος, που μας δίνει μια χαρά η Μετεωρολογική Υπηρεσία, θα έπρεπε.

    Να υπάρχει μόνιμη εναέρια επιτήρηση με ελικόπτερα και μικρά αεροπλάνα, που θα περιπολούν και θα αντιλαμβάνονται τις πυρκαϊές στην αρχική τους φάση.

    Να υπάρχουν μονίμως πεζές και εποχούμενες περίπολοι όλο το 24ωρο, στα επικίνδυνα μέρη.

    Να υπάρχουν τμήματα άμεσης επέμβασης με τα απαραίτητα μέσα ( υδροφόρες κτλ) που μέσα σε 10 λεπτά να μπορούν να επέμβουν στον τομέα τους, όποτε χρειαστεί.

    Να υπάρχουν μόνιμα σε ετοιμότητα εναέριες δυνάμεις πυρόσβεσης που σε χρόνο όχι μεγαλύτερο από 45 λεπτά να μπορούν να επέμβουν.

    Να κατασκευασθούν αντιπυρικές ζώνες, όπως υπήρχαν κάποτε και τώρα γέμισαν δένδρα.

    Να χρησιμοποιηθούν drones σε μεγάλη έκταση. Η τεχνολογία είναι για να μας εξυπηρετεί.

    Αυτά τα πράγματα , όπως όλα, θέλουν συντήρηση.

    Μέσα σε αυτό το σκελετό προλήψεως, μπορούν να ενταχθούν συμπληρωματικά, ενέργειες των περιφερειών, των δήμων, των συλλόγων καθώς και εθελοντές.

    Με άλλα λόγια, πρέπει να υπάρχει οργανωμένο σχέδιο με μόνιμη επίβλεψη τηρήσεως, έτσι που εάν δεν μηδενιστούν οι πυρκαϊές, τουλάχιστον θα περιοριστούν και θα γίνουν ελεγχόμενες.

    Εάν θέλω να το πάω και παραπέρα, με τα υπερσύγχρονα μέσα που υπάρχουν, όχι βέβαια στην Ελλάδα, μπορούν να εντοπιστούν εστίες πυρκαϊών δορυφορικά. Θα μπορούσε να ζητηθεί η για περιορισμένο χρόνο ενημέρωση επι του θέματος, από αυτούς που έχουν την δυνατότητα. Έστω και με οικονομική επιβάρυνση ( ενοίκιο ). Ας μην ξεχνάμε, πως έχουμε πλέον και… Υπουργό Διαστήματος !

    Το θέμα είναι, να υπάρχει ΘΕΛΗΣΗ. Εάν υπάρχει, θα βρεθεί και ο τρόπος και δεν θα σηκώνουμε τα χέρια ( και τα πόδια) ψηλά περιμένοντας «εξ ύψους παρηγορίαν». Οι δε βροχές, δεν έρχονται κατά παραγγελία.

    Για να γίνουν όμως αυτά, χρειάζονται στοιχειωδώς ικανοί υπεύθυνοι. Χωρίς κομματικές … «περγαμηνές» , αλλά άνθρωποι που αντιλαμβάνονται τις υποχρεώσεις τους και το χρέος απέναντι στην Ελλάδα στον τομέα τους.

    Φέτος, για πολλοστή φορά, την «πατήσαμε» σε πρόβλεψη. Δεν είμαι αισιόδοξος για το μέλλον, αφού είναι γνωστό ότι στην Ελλάδα, τα παθήματα δεν γίνονται μαθήματα.

Ανδρέας Μελεζιάδης