Πόσο κοστίζει το όνομα της ΦΥΡΟΜ;

Ανδρέας Μελεζιάδης

    Κοντεύουν 30 χρόνια, και ακόμα ένα πρόβλημα που δεν θα έπρεπε να υπάρχει, μας βασανίζει ακατάπαυστα, αποπροσανατολίζοντας τους πάντες και τα πάντα. Το πρόβλημα, είναι η ονομασία του κράτους των Σκοπίων.

    Όλοι οι λαοί, προβάλουν την ιστορία τους, για να δείξουν πως είναι σημαντικοί σε παγκόσμιο επίπεδο και να αξιώνουν τον σεβασμό των άλλων. Και, λίγο – πολύ, όλοι έχουν την ιστορία τους. Εμείς, έχουμε το προνόμιο, να χάνεται η ιστορία μας στο βάθος των αιώνων, πράγμα που ποτέ κανείς δεν αμφισβήτησε.

    Τι γίνεται όμως, όταν κάποιοι λαοί δεν αρκούνται στην ιστορία τους, αλλά επιδιώκουν με οποιοδήποτε τρόπο να την πάνε παραπέρα, πλαστογραφώντας και αλλοιώνοντας ιστορικές παραδοχές αιώνων, με σκοπό να τις καπηλευθούν; Ένα τέτοιο παράδειγμα, έχουμε στα βόρεια σύνορά μας, το κράτος των Σκοπίων.

    Βρίσκοντας αφορμή, τον εθνολογικό «αχταρμά» που έκανε ο Τίτο στην πάλαι ποτέ κραταιά Γιουγκοσλαβία, όνομα που σημαίνει «Νέο κράτος των ενωμένων σλάβων», για να απαλείψει μακροπρόθεσμα τις εθνολογικές διαφορές των πολιτών του, και την μετέπειτα διάλυσή του, βρέθηκαν με ένα κράτος το όποίο δεν είχε καμία εθνολογική ταυτότητα, αφού αποτελείτο από Σέρβους, Βούλγαρους ( Κοιλάδα Στρούμνιτσα ), Αλβανούς και Έλληνες. Αυτό το κράτος, ο Τίτο το είχε «βαφτίσει» Μακεδονία, ίσως με μεγαλοΪδεατικά όνειρα καθόδου στο Αιγαίο πέλαγος.

    Όμως, αυτό το νέο κράτος, έπρεπε να έχει εθνολογική ταυτότητα και… όνομα. Αποφάσισαν λοιπόν, να κρατήσουν το όνομα Δημοκρατία της Μακεδονίας, το όνομα του Τίτο, και από το σημείο εκείνο, άρχισαν να πλέκουν τον μύθο του Μακεδονικού Έθνους, το οποίο αποτελούν. Και μας έκαναν και την… παραχώρηση, να θεωρούν τους Έλληνες Μακεδόνες, ομοεθνείς τους! Άλλη μια μακροπρόθεσμα μεγαλοϊδεατική προσέγγιση. Ας μην ξεχνάμε, πως την πίττα την τρώμε λίγο – λίγο και γύρω – γύρω!

    Όταν έπρεπε να υπάρξει η ελληνική αντίδραση, το 1945, δεν υπήρξε τίποτα! Πολλοί μάλιστα Έλληνες κατ’ επίφαση, ήθελαν να δημιουργήσουν Μακεδονικό κράτος, που να περιλαμβάνει την ελληνική και την γιουγκοσλαβική Μακεδονία.  Ευτυχώς που «μίλησαν τα όπλα» και τα άνομα σχέδιά τους δεν επετεύχθησαν. Όμως, υπήρχε από βορρά ο Κόκκινος κίνδυνος , η Σοβιετική Ένωση, την οποία οπωσδήποτε φοβόταν η Ελλάδα. Και όσο ο Τίτο ήταν «τακίμι» με τον Στάλιν, κανείς δεν έβγαζε κουβέντα. Βασιζόμασταν στην ιστορική αλήθεια. Όταν ο Τίτο «τα τσούγκρισε» με τον Στάλιν, ήταν ήδη αργά για αντιδράσεις.

    Θεωρώ περιττό να αναφέρω επιστημονικά ιστορικά στοιχεία, για το τι είναι ο καθένας και για το ποιοι είναι Μακεδόνες εθνικά, και ποιοι όχι. Το ανεπτυξαν επιστήμονες διεθνούς κύρους, που οπωσδήποτε ξέρουν περισσότερα από εμένα.

    Να ‘μαστε λοιπόν, με ένα νέο κράτος στα βόρεια σύνορά μας, που θέλει να λέγεται Μακεδονία! Και από την στιγμή εκείνη, άρχισαν οι προστριβές , τα διεθνή επεισόδια και οι παρεξηγήσεις. ΚΑΙ για το όνομα, αλλά ΚΑΙ για την σημαία, την οποία επέλεξαν να είναι ο Ήλιος της Βεργίνας, το σύμβολο των αρχαίων Μακεδόνων! Και έγιναν και απόγονοι του Φιλίππου και του Μεγάλου Αλεξάνδρου! Είπαμε, έψαχναν «ταυτότητα» και αυτή ήταν η πίο… κοντινή.

    Φυσικά, αντιδράσαμε σε όλα αυτά, και καταφέραμε τελικά να μην έχουν σημαία τον Ήλιο της Βεργίνας, αλλά κάτι παρόμοιο, και να μην αποκαλούνται Μακεδονία αλλά ΠΓΔΜ, μέχρι να βρεθεί κοινά αποδεκτό όνομα. Και από τότε, πέρασαν 30 κοντά χρόνια, που ο καθένας λέει το κοντό και το μακρύ του, και λύση δεν βρίσκεται.

    Στο διάστημα αυτό το κράτος των Σκοπίων, έχει αναγνωρισθεί από τα περισσότερα κράτη του κόσμου, συμπεριλαμβανομένων των ισχυρών…. «συμμάχων» μας, ως Μακεδονία! Το μόνο όπλο μας, ήταν το δικαίωμα ΒΕΤΟ για την ένταξη στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, το οποίο και εξασκήσαμε.

    Έλα όμως, που οι… «φίλοι» μας θέλουν τα Σκόπια και στο ΝΑΤΟ (Αμερικανοί) και στην ΕΕ (Γερμανοί)… Και χρόνια τώρα, μας πιέζουν να συμφωνήσουμε…

    Δυστυχώς, η θέση μας, δεν ήταν ποτέ ξεκάθαρη, και από τα τρία κόμματα που με όποιους συνδυασμούς μεταξύ τους κυβέρνησαν την Ελλάδα. Δέχτηκαν όλα τους, να δοθεί το όνομα Μακεδονία στους σκοπιανούς, αλλά σαν εδαφικός προσδιορισμός, και σαν σύνθετο του ονόματός τους!

    Και αρχίζουμε τώρα το γνωστό παιδικό παιχνίδι που παίζεται πλέον από ( υποτίθεται ) ενήλικες σοβαρούς πολιτικούς.

Να το πούμε Βαρντάρσκα!

Και γιατί να το πούμε Βαρντάρσκα;

Και πώς θές να το πούμε;

Να το πούμε Δακία!

Και γιατί να το πούμε Δακια;

Και πώς θές να το πούμε;

Να το πούμε Κεντρική Βαλκανική Δημοκρατία!

Και γιατί να το πούμε Κεντρική Βαλκανική Δημοκρατία;

Και πώς θές να το ούμε;

Να το πούμε Άνω Μακεδονία!

Και γιατί να το πούμε Άνω Μακεδονία;

Και πώς θές να το πούμε;

Να το πούμε Βόρεια Μακεδονία!

Και γιατί να το πούμε Βόρεια Μακεδονία;

Και πώς θές να το πούμε;

Να το πούμε Μακεδονία του Βαρδάρη!

Και γιατί να το πούμε Μακεδονία του Βαρδάρη;

Και πώς θες να το πούμε;

Να το πούμε Σλαβομακεδονία!

Και γιατί να το πούμε Σλαβομακεδονία;

Και πώς θες να το πούμε;

Να το πούμε Βαρντάρσκα!

    Και πάει λέγοντας, φτού και από την αρχή, με απίθανα και πιθανά ονόματα, που εμείς προτείνουμε να πάρουν οι άλλοι.

    Και άντε, και μετά από τις ατέρμονες συζητήσεις μας, βρίσκουμε κοινά αποδεκτό όνομα που περιέχει το «Μακεδονία» σαν γεωγραφικό προσδιορισμό. Κάτι λόγου χάριν, σαν το « ΣΛΑΒΙΚΗ ΒΟΡΕΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΤΟΥ ΒΑΡΔΑΡΗ» ή και ακόμα πιο σύνθετο, σαν Ισπανικό όνομα… Και συμφωνούμε… Και σταματάμε το ΒΕΤΟ…. Και μπαίνουν στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ…. Και σε 5-10 χρόνια το πολύ, φεύγουν όλες οι «σάλτσες» και το όνομά τους γίνεται σκέτο «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» , χωρίς αλάτια και πιπέρια!   Γιατί, αυτό θα γίνει, εάν δεν το έχετε καταλάβει. Αυτό θα γίνει, και θα το ζήσουμε όλοι όσοι είμαστε κάτω των 80 ετών.

    Στην ουσία πάντως, μόνο ένα όνομα ταιριάζει ακριβώς στους Σκοπιανούς φίλους μας. Το όνομα είναι « ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΡΟΥΚΟΥΜΟΥΚΟΥ» ή και σκέτο «ΡΟΥΚΟΥΜΟΥΚΟΥ». Γιατί, όπως το ρουκουμούκου σημαίνει «λίγο από όλα», έτσι και οι φίλοι μας είναι λίγο από όλα: Σλάβοι Βούλγαροι, Σέρβοι, Αλβανοί αλλά και Έλληνες. Δεν τους ταιριάζει λοιπόν «γάντι» το όνομα;

    Με το συλλαλητήριο, άσχετα εάν κυβερνητικές προσπάθειες προσπαθούν να το υποβιβάσουνμε δήθεν «συμμετοχή 50.000 ατόμων»,  ορίσαμε την πυξίδα ( ξαναορίσαμε μάλλον ) με την οποία πρέπει να πορευθεί η διαπραγματευτική μας επιτροπή, όποτε και να αρχίσουν, εάν αρχίσουν, οι διαπραγματεύσεις. Εμείς οι Έλληνες, δεν μπορουμε να δεχτούμε το «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» στο όνομα των γειτόνων μας. Με όποια μορφή και να δοθεί. Απλώς, ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ! Οι δηλώσεις όμως των κυβερνώντων, σαφώς λένε πως δεν τους πειράζει η λέξη «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» στην ονομασία, αρκεί να αλλάξουν το σύνταγμά τους και να μην έχουν αλυτρωτικές βλέψεις. Με άλλα λόγια, «φέξε μου και γλύστρισα»!

    Βέβαια η κυβέρνηση άρχισε τις πονηριές! Θέλει συνάντηση πολιτικών αρχηγών και κοινή συμφωνία για το θέμα, για ένα και μόνο λόγο. Για να μπορεί να πάει σε διαπραγματεύσεις με σκοπό να επιτρέψει την χρήση του «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» από τους Σκοπιανούς, με σύμφωνη γνώμη της πολιτικής ηγεσίας! Γιατί στην Βουλή δεν μπορεί να το βάλει σε ψηφοφορία, γιατί φοβάται!

    Με αυτά και με τα άλλα, πάμε σε διαπραγματεύσεις, ενώ όλες οι πληροφορίες από επίσημα χείλη αλλά και δηλώσεις, λένε πως οι Σκοπιανοί δεν κάνουν πίσω στη λέξη «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ», ο δε διαπραγματευτής του ΟΗΕ, εκείνη η νυφίτσα ο Νίμιτς, τους αποκαλεί … «Μακεδόνες»! Επομένως, για να υπάρξει συμφωνία, θα πρέπει εμείς να υποχωρήσουμε!

    Εάν λοιπόν πάνε τα πράγματα έτσι, η καλύτερη συμφωνία που μπορούμε να κάνουμε, είναι Η ΜΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ, και άσε τους «ενδιαφερόμενους» να χτυπιούνται! Και άσε και μερικούς δικούς μας να λένε πως… χάνουμε λεφτά! Τα λεφτά, ξέρουν τι να τα κάνουν!

    ΜΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ λοιπόν, για να διατηρήσουμε την αξιοπρέπειά μας, και σε όποιον αρέσει!

«Οι αναμνήσεις, ξαναγυρίζουνε Και μου θυμίζουν τα περασμένα…»

«Οι αναμνήσεις, ξαναγυρίζουνε

Και μου θυμίζουν τα περασμένα…»

Ανδρέας Μελεζιάδης

    Όπου υπάρχει θέληση, υπάρχει και τρόπος! Και φυσικά, υπάρχουνε και οι φίλοι που βοηθούν….

    Πού να φανταστώ ότι θα μπορούσα να βρώ τα θέματα των εξετάσεων που δώσαμε το 1969 για εισαγωγή στη ΣΣΕ…. Καλά που μου τα έστειλε ο φίλος και συνάδελφος Παντελής Γιαννακόπουλος.

    Προσωπικά, από όλα τα θέματα, μόνο στην έκθεση θα μπορούσα να πάρω πλέον «εισαγώγιμο» βαθμό, και ας μην την βαθμολογούσε ο Πεντέας!

Ίσως μία μη αναμενόμενη... προσφορά

    Προσφάτως, συνάδελφος τάξεως 1973 της Σ.Σ.Ευελπίδων, (μου) παρατήρησε σε e-mail του: Στρατηγε (αχ, αυτή η γενίκευση∙ ταξίαρχος είμαι, για όσους δεν το γνωρίζουν), πράγματι, είστε καλός στα θεωρητικά (φιλολογικά), είμαι φαν σας, σας διαβάζω (σας μελετώ θα έλεγα) συστηματικά. Όμως πέστε μου, με τα πρακτικά (μαθηματικά) πως τα πάτε; Ασχολείστε καθόλου μ' αυτά; Έχω τους λόγους μου που σας ρωτώ.   

    Τον ευχαριστώ για τα καλά του λόγια και τον διαβεβαιώνω ότι ναι, έχω... σοβαρή σχέση με δαύτα. Και σήμερα ακόμη αφιερώνω αρκετές ώρες στη διακονία τους. Έχω μια υπέροχη συλλογή βιβλίων της μαθηματικής επιστήμης και εξακολουθώ να είμαι συνδρομητής στην Ελληνική Μαθηματική Εταιρεία αδιαλείπτως από το 1962.

    Σ' αυτόν τον συνάδελφο αποφάσισα να κάνω μια έκπληξη. Να του εμφανίσω μέσω του ΡκΜκ τα θέματα μαθηματικών, φυσικής και χημείας που δόθηκαν στις εισαγωγικές στη Σ.Σ.Ε. το σωτήριον έτος 1969. Ένα μικρό συνεπώς πακέτο (ειδικής) ευαρέσκειας για όλους τους αξιωματικούς της '73 τάξης, αλλά και για όλους όσους διατηρούν καλές αναμνήσεις από τις θετικές επιστήμες.

    Με την ευκαιρία ελπίζω ότι και άλλοι συνάδελφοι, αναγνώστες του παρόντος και ενδιαφέροντος ιστολογίου του επίσης συναδέλφου Ανδρέα Μελεζιάδη, που συμπαθούν τα μαθηματικά, θα δημιουργήσουν ένα κλίμα επαναβίωσής τους μέσω του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, προς τέρψη και εκγύμναση των εγκεφαλικών νευρώνων απάντων ημών, αναμετρώμενοι -ως απόμαχοι πλέον- με τον τότε υποψήφιο Εύελπι.

Π. Γιαννακόπουλος            

Εισαγωγικές στις στρατ/κές σχολές το 1969

Ένα μυαλό, χειμώνα – καλοκαίρι, έ, δεν γίνεται!

   Για να γίνει αντιληπτή η συνέχεια, πρέπει να ενημερώσω πως πρίν από 3 χρόνια, έχασα «μια και έξω» την ταυτότητα, το δίπλωμα οδηγήσεως και την άδεια του αυτοκινήτου, καθώς και μερικά άλλα σημαντικά πράγματα.

    Πρίν από 3 μέρες, με ενημέρωσαν τηλεφωνικά, πως μέχρι τις 12/1 πρέπει να περάσω ΚΤΕΟ. Έτσι λοιπόν, εχθές βρήκα την ευκαιρία να πάω, υπολογίζοντας πως σε 40 λεπτά, άντε μία ώρα θα είχα τελειώσει. Την προηγούμενη φορά, που δεν είχα πάλι άδεια αυτοκινήτου, είχα πάει στο αρμόδιο Τμήμα Συγκοινωνιών, και μου είχαν δώσει ένα χαρτί, με το οποίο είχα περάσει το 2016. Το χαρτί αυτό το είχα ακόμα, και υπέθεσα πως θα ήταν αρκετό.

    Πηγαίνω λοιπόν στο ΚΤΕΟ, με το μικρό ντοσιεδάκι του αυτοκινήτου που φυλάω όλα τα έγγραφα, όπως και εσείς φαντάζομαι, και δίνω στην υπάλληλο το χαρτί. Εκείνη, μου λέει πως το συγκεκριμένο χαρτί, είναι βεβαίωση καταθέσεως δικαιολογητικών και όχι άδεια, οπότε πρέπει να πάω πάλι στο Τμήμα Συγκοινωνιών.

    Πάω λοιπόν στο Τμήμα Συγκοινωνιών, με το χαρτί μου στο χέρι, για να παραλάβω την άδεια του αυτοκινήτου, αφού θα έπρεπε να είναι έτοιμη από καιρό.

    Δίνω το χαρτί μου στην υπάλληλο, το βλέπει, το ξαναβλέπει και μου λέει πως δεν είναι για παραλαβή αδείας αυτοκινήτου, αλλά για παραλαβή διπλώματος ( που το είχα χάσει). Το δίπλωμα όμως, το είχα πάρει πριν από πολύ καιρό.  Μου λέει, πως πρέπει να κάνω αίτηση για έκδοση αδείας κυκλοφορίας αυτοκινήτου.

    Παίρνω λοιπόν αριθμό προτεραιότητος και περιμένω την σειρά μου. Όπως καθόμουν, σκέφτηκα να κάνω μια εκκαθάριση στο ντοσιεδάκι του αυτοκινήτου, γιατί είχε… παραπαχύνει και πολλά χαρτιά θα ήταν άχρηστα ( παλιές ασφάλειες, κτλ ) Και, ώ του θαύματος, μέσα σε όλα, βρίσκω την βεβαίωση πως κατέθεσα δικαιολογητικά το 2016 για την αντικατάσταση της αδείας αυτοκινήτου! Περιχαρής, αφού η ταλαιπωρία μου θα τέλειωνε, πάω στην υπάλληλο με το νέο χαρτί στο χέρι.

    Εκείνη την στιγμή, συνέβη ένα επεισόδιο μεταξύ ενός πολίτη, ανυπόμονου και ανάγωγου συγχρόνως, με την συγκεκριμένη υπάλληλο. Επενέβησαν κάποιοι ψυχραιμότεροι, και το επεισόδιο έληξε. Πλην όμως, η υπάλληλος είχε ταραχθεί και έφυγε για να κάνει διάλειμμα. Γύρισε σε μισή ώρα περίπου.

    Έρχεται η σειρά μου, της δίνω το νέο μου χαρτί, μου λέει πως αυτό είναι εντάξει, και ψάχνει τους φακέλους των αυτοκινήτων. Δεν βρίσκει τον δικό μου, και παραγγέλνει να τον φέρουν από το αρχείο.

    Σε 10 – 15 λεπτά, έρχεται ο φάκελός μου. Τον ανοίγει, αλλά δεν υπήρχε μέσα η άδεια! Υπήρχε ένα αντίγραφο σε χαρτί Α4, με όλες τις λεπτομέρειες , σφραγίδες και υπογραφές. Μου είπε, πως την άδεια την έχω πάρει από το 2016. Εγώ θυμόμουν πως δεν είχα πάρει την άδεια, αλλά ένα χαρτί με το οποίο πέρασα ΚΤΕΟ. Οπότε, έπρεπε να γυρίσουμε στα προηγούμενα, και να κάνω αίτηση για να μου δώσουν νέα άδεια κυκλοφορίας.

    Ήρθε η σειρά μου, πήγα σε άλλο αρμόδιο υπάλληλο και έκανα την αίτηση. Μου λέει, πως σε 3 βδομάδες να πάω να την πάρω. Έλα όμως που περνούσα ΚΤΕΟ; Αυτό του είπα, και εκείνος με παρέπεμψε στον Διευθυντή, μήπως και εξυπηρετηθώ.

    Πηγαίνω στον Διευθυντή και του εξηγώ την κατάσταση. Εκείνος, προφανώς για να πειστεί, με ρωτάει εάν έχω την βεβαίωση του προηγούμενου ΚΤΕΟ που πέρασα το 2016. Και μου ζητάει να περιμένω 5 λεπτά, γιατί είχε να κάνει κάτι που ήταν επείγον.

    Περιμένοντάς τον, ανοίγω από το ντοσιεδάκι τον φάλελο του προηγούμενου ΚΤΕΟ, και…. ώ του θαύματος και πάλι, ΜΕΣΑ ΗΤΑΝ Η ΑΔΕΙΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ!!!!! Και πάλι περιχαρής που η ταλαιπωρία μου τέλειωσε, πάω στον υπάλληλο που έκανα την αίτηση για να τον ενημερώσω.

    Ο υπάλληλος μου λέει πως αυτή η άδεια είναι πλέον άκυρη, και πρέπει να πάρω την κανονική προβλεπόμενη ( εκείνη την πράσινη, ντέ….) Παίρνει τα χαρτιά μου, και πάει σε ένα διπλανό γραφείο. Μου λέει να περιμένω μέχρι να τυπωθεί η κανονική πλέον άδεια.

    Σε 10 λεπτά, μία άλλη υπάλληλος βγαίνει, και μου δίνει τον φάκελο του αυτοκινήτου, με την τυπωμένη πλέον άδεια μέσα, και μου λέει πως πρέπει να υπογραφεί από την πρώτη υπάλληλο που πήγα.

    Πάω στη σειρά και περιμένω. Η υπάλληλος με αναγνώρισε, με φώναξε εκτός σειράς, υπέγραψε την άδεια και ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΕΙΧΑ ΤΗΝ ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΑΔΕΙΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ. Έφυγα…..

    Πολλές φορές, ταλαιπωρούμαστε από το δημόσιο. Όμως, υπάρχουν κάποιες, που φταίμε εμείς οι ίδιοι…. Μια δουλειά μισής ώρας, ξεκίνησε στις 9 το πρωί και τέλειωσε αισίως στις μιάμισι το μεσημέρι.