Έτσι λοιπόν,
μου ήρθε στο μυαλό μια πραγματική
περίπτωση που συνέβη στην δεκαετία ’60 στην Σχολή Ευελπίδων.
Μία ημέρα, μια
κυρία ζήτησε και επισκέφθηκε τον Στρατηγό διοικητή της Σχολής. Μετά τις πρώτες προβλεπόμενες φιλοφρονήσεις,
η κυρία κατήγγειλε ονομαστικά έναν Έυελπι, ο οποίος «συνήψε σχέσεις» με την κόρη της και την.. «διέφθειρε» ( στην καθομιλουμένη, την «πήδηξε») παρά την θέλησή της.
Δηλαδή ,την βίασε!
Αφού η συζήτηση
δεν έβγαζε άκρη και πήγαινε μακριά σε χρόνο, ο Στρατηγός έκανε το εξής:
Ένωσε τα δύο
δάκτυλά του, τον δείκτη και τον αντίχειρα, σχηματίζοντας ένα «Ο». Κατόπιν, ζήτησε
από την κυρία να βάλει το δάκτυλό της μέσα.
Η κυρία
προσπάθησε δυό – τρείς φορές να βάλει το δάκτυλό της, όμως ο Στρατηγός κουνούσε
το χέρι του και δεν τα κατάφερνε. Αγανακτισμένη λοιπόν, λέει στον Στρατηγό.
«Μα τι πράγματα είναι αυτά! Αφού
κουνάτε το χέρι σας, δεν μπορώ να βάλω το δάκτυλό μου!»
Και ο Στρατηγός
της απεκρίθη:
«Εάν, κυρία μου, η κόρη σας έκανε το
ίδιο πράγμα, τώρα εσείς δεν θα ήσασταν εδώ!»
Και την
απέπεμψε.
Παρεμπιπτόντως,
με τον ίδιο Στρατηγό συνέβη και άλλο παρόμοιο γεγονός.
Μια κυρία πάλι,
πήγε και παραπονέθηκε κατά συγκεκριμένου
Ευέλπιδος, ότι «διέφθειρε» την
κόρη της. Και αφού η συζήτηση που ακολούθησε δεν έβγαζε συμπέρασμα, ο Στρατηγός
της είπε:
«Εγώ, κυρία μου, έχω 800 «άλογα» να προσέχω. Εσείς, έχετε μία «φοράδα»
μόνο και δεν τα καταφέρατε»
Βέβαια, σε αυτά
τα γεγονότα, υπάρχουν πολύ μεγάλες κοινωνικές προεκτάσεις, λόγω εποχής, αλλά
αυτό είναι άλλο θέμα, που πιθανόν κάποια στιγμή να αναπτύξω.
