Από το 1971 και εδώ, δεν έλλειψα από καμία εκλογική διαδικασία, τιμώντας την δημοκρατική μου υποχρέωση όπως περιγράφεται στο Σύνταγμα της Ελλάδος. Μία μόνο φορά δεν πήγα, ( και το μετάνοιωσα) στις τελευταίες Δημοτικές Εκλογές.
Σε όλες τις εκλογές, ήξερα από την αρχή ΤΙ θα ψηφίσω και ΓΙΑΤΙ θα το ψηφίσω, με υποκειμενικά οπωσδήποτε κριτήρια. Ποτέ δε μετάνοιωσα για τις επιλογές μου, άσχετα αν αρκετές από αυτές με απογοήτευσαν, όπως και οι δικές σας φαντάζομαι.
Κάθε φορά, το παιχνίδι ( γιατι δυστυχώς ‘’παιχνίδι ‘’ ήταν ), ήταν για τις ‘’πολυθρόνες’’ ( οι ‘’καρέκλες’’ είχαν ξεπεραστεί από καιρό ) και όσο πλησίαζε η μέρα των εκλογών, φούντωνε.
Οι μεν κατηγορούσαν τους δε, για πράγματα που και οι ίδιοι μάλλον θα έκαναν.
Όλοι ξαφνικά, είχαν γίνει μαθητές του Μακιαβέλι και εφάρμοζαν με ζήλο ένα από τα διδάγματά του ( ‘’ΣΥΚΟΦΑΝΤΕΙΤΕ, ΣΥΚΟΦΑΝΤΕΙΤΕ, ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΚΑΤΙ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ’’ ) βλέποντας το σακκούλι του αντίπαλου, χωρίς να βλέπουν το δικό τους γιατί ήταν στην πλάτη τους, όπως σοφά μας το περιγράφει ο Αίσωπος. Και όλα πήγαιναν όπως τα είχαν σχεδιάσει.
Και βέβαια, έβγαζαν συνθήματα και υποσχόταν λύσεις οι οποίες εκ προοιμίου δεν επρόκειτο να δοθούν, είτε γιατί ήταν αδύνατες, είτε γιατί είχαν αυτό το περίφημο ‘’πολιτικό κόστος’’ ( δηλαδή δεν θα ξανάβγαιναν)
Και μας έταζαν κοινωνικό κράτος, ευημερία, ανεξαρτησία, εθνική κυριαρχία, εύρωστη οικονομία, γέφυρες, ποτάμια, λαγούς με πετραχήλια, γάτους με πέταλα, και λεφτά…πολλά λεφτά !
Τι ωραία που είναι αυτά. Ιδιαίτερα όταν κάνουμε τους λαγούς στιφάδο και πουλήσουμε τα πετραχήλια….
Υπήρχε όμως, και ένας βρώμικος παράγοντας, που προσπαθούσε να επηρεάσει τους ψηφοφόρους, ή τουλάχιστον εκείνους από αυτούς που δεν ξέρουν μονίμως ‘’πού πάνε τα τέσσερα’’. Οι δημοσκοπήσεις.
Κάποιες σοβαρές αλλα και κάποιες ασόβαρες και ‘’βαλτές’’ ή ‘’στημένες’’ εταιρείες, μας βομβάρδιζαν καθημερινά με προγνωστικά για τον νικητή, για τον καταλληλότερο, για τον…για τον… και πάει λέγοντας. Το αστείο της υποθέσεως, είναι ότι ΟΛΕΣ ΕΙΧΑΝ ΔΙΚΙΟ, όποια ποσοστά και αν έδιναν, και το γιατί είναι πολύ απλό.
Με στοιχειώδη λογική ήταν φανερό ποια κόμματα θα ήταν πρωταγωνιστές και ποια κομπάρσοι. Έλεγαν λοιπόν
ΑΛΦΑ 35 %
ΒΗΤΑ 32 %
ΓΑΜΜΑ 10%
ΔΕΛΤΑ, ΕΨΙΛΟΝ, κτλ τόσο %
Και κάλυπταν το 70 - 80 % του συνόλου.
Το υπόλοιπο, το μοίραζαν σε
ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΩ 5 – 10 %
ΔΕΝ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ ΑΚΟΜΑ 10 – 20 %
Και όταν ‘’απαντήσει’’ το 5-10% αλλα και ‘’αποφασίσει’’ αυτό το περίφημο 10-20%, θα διαφοροποιήσει όλα τα παραπάνω ποσοστά, όπως είναι φυσικό.
Υπάρχει λοιπόν περίπτωση η δημοσκόπηση να είναι λάθος ? Δεν το νομίζω.
Οι ‘’βαλτοί’’ πάλι, δίνουν στους ‘’δικούς’’ τους, 3 – 5 μονάδες παραπάνω. Με την παραπάνω ακαταμάχητη λογική θα κάνουν λάθος ? Φυσικά όχι.
Και φανταστείτε, υπάρχουν άνθρωποι που ψηφίζουν βάσει δημοσκοπήσεων.
Ας μην κατηγορούμε όμως τους Έλληνες ψηφοφόρους, τους εαυτούς μας δηλαδή. Υπάρχει παράδειγμα στην γειτονιά μας, όπου πριν από μερικά χρόνια ψήφισαν την…Τσιτσιολίνα και την έστειλαν στην Βουλή τους. Την θυμάστε, φαντάζομαι, ή τουλάχιστον οι πιτσιρικάδες θα έχετε ακούσει για αυτήν. Αν όχι, ρωτήστε τον μπαμπά ή τον θείο σας.
Καλά έκανε λοιπόν και ο δικός μας και έβαλε στο ψηφοδέλτιο την ‘’δικιά μας’’.
Τα κριτήρια του ψηφοφόρου, είναι περίεργα, παράδοξα, ανεξέλεγκτα και πέραν πάσης αναλύσεως.
Εμείς, ψηφίζαμε τον ‘’τάδε’’ γιατί ήταν ομορφάντρας και λεβέντης, και την ‘’τάδε’’ γιατί ήταν ωραία γκόμενα.
Αν βάλετε κάτω την μνήμη σας, και εάν αυτή δουλεύει ικανοποιητικά, θα θυμηθείτε και θα φρίξετε. Δεν λέω ‘’θα γελάσετε’’, γιατί αυτό είναι πλέον απαγορευμένο.
Φτάσαμε και στις εκλογές του Μα’ί’ου λοιπόν, που τά γνωστά αποτελέσματα μας δημιούργησαν σκέψεις και απόψεις ‘’μπάχαλο’’. Όλοι πλέον προβάλλουν σαν θέσεις τους, έναν απερίγραπτο ‘’αχταρμά’’ από καπιταλισμό, σοσιαλισμό, κουμουνισμό, και λοιπά σε –ισμό. Η παροιμία ‘’δεν γνωρίζει η δεξιά τι ποιεί η αριστερά’’ σε όλο της το μεγαλείο.
Ξεφύγαμε από τα συνηθισμένα.
Με τον ‘’Α’’, συμφωνούμε σε 2-3 θέματα, αλλά διαφωνούμε σε όλα τα υπόλοιπα.
Με τον ‘’Β’’, διαφωνούμε σε 2-3 αλλά συμφωνούμε στα υπόλοιπα.
Με τον ‘’Γ’’ συμφωνούμε σχεδόν σε όλα, αλλά δεν του έχουμε εμπιστοσύνη.
Με τον ‘’Δ’’, διαφωνούμε σε όλα. Πάλι καλά, γιατί έτσι δεν έχουμε πρόβλημα.
Από ό τι διαβάζετε, θα έχετε προσέξει ότι με επιμέλεια προσπαθώ να μην αναφερθώ σε συγκεκριμένα κόμματα. Άλλωστε, πολλοί πιστεύουν ότι δεν υπάρχουν πια κόμματα.
Έρχεται λοιπόν η μέρα των εκλογών. Τι κάνουμε ?
Καθόμαστε στο σπίτι μας. ΛΑΘΟΣ, δεν το συζητάμε.
Ψηφίζουμε κάποιον από αυτούς που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Λάθος και αυτό, γιατί ένα ποσοστό της ψήφου μας θα πάει σε όποιον βγεί πρώτος. Οπότε, γιατί να μην τον ψηφίσουμε από την αρχή ?
Ψηφίζουμε ‘’ΑΚΥΡΟ’’. Λάθος, για τον ίδιο λόγο.
Αφού λοιπόν, τα παραπάνω είναι ‘’λάθος’’, μας μένει να ψηφίσουμε κάποιον από τους πρωταγωνιστές, όπως τουλάχιστον σκέπτομαι προς το παρόν να κάνω εγώ.
Ποιόν ? Ειλικρινά, για πρώτη φορά, ανήκω στους ‘’αναποφάσιστους’’, γιατί είμαι σίγουρος μόνο για ένα πράγμα.
Πως, όποιον και να ψηφίσω, θα κάνω λάθος, και θα το διαπιστώσω με πόνο.
