Γ.Σ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΣΣΕ
1973 ΚΑΙ ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΑΝΔΡΕΑ ΚΑΙ ΤΟ ΝΑΥΠΛΙΟ.
Έτσι, δόθηκε η ευκαιρία και σε εμάς από την
Βόρεια Ελλάδα, να διοργανώσουμε μια εκδρομή στον Άγιο
Ανδρέα και το Ναύπλιο, για να
είναι και πιο ελκυστική.
Πρίν ξεκινήσουμε, ήμασταν λιγάκι
επιφυλακτικοί για τις καιρικές συνθήκες του τριήμερου, αφού οι προγνώσεις της
ΕΜΥ έλεγαν για βροχές, καταιγίδες, αέρηδες, μόνο σεισμούς δεν προέβλεπαν. Για
το λόγο αυτό, ο εξοπλισμός ήταν ανάλογος, με μπουφάν, ομπρέλες και , ευτυχώς
και γιαλιά ηλίου. Γιατί, ώ του θαύματος, χρειαστήκαμε μόνο τα γιαλιά, αφου
βροχή και αέρα δεν συναντήσαμε πουθενά, παρά το ότι σχεδόν σε όλη την υπόλοιπη
Ελλάδα γινόταν χαμός. Φαίνεται, ότι κάποιους από εμάς, ή και όλους, τους
αγαπάει ο Θεός…
Ξεκινήσαμε με το λεωφορείο μας και τον
άριστο, όπως αποδείχθηκε στην πράξη, οδηγό μας Πασχάλη, το πρωί της Παρασκευής από το Γ’ ΣΣ,
σύμφωνα με το σχεδιασμό μας. Με μια μικρή παράκαμψη στη Λάρισα, πήραμε μαζί και
τον Μανουήλ με την
γυναίκα του, και ‘’χαλλλαρά’’,
όπως λέμε εδώ πάνω, φτάσαμε στον Άγιο Ανδρέα.
Για την παραμονή μας εκεί, είχε φροντίσει
τόσο ο Σύνδεσμος, όσο και ο Πόθος
που μας περίμενε.
Τακτοποιηθήκαμε μια χαρά στα πλήρως
εξοπλισμένα οικήματα, και καθώς ήμασταν και σχετικά κουρασμένοι, μετά το φαγητό
, αποσυρθήκαμε για τα… ‘’περαιτέρω’’, αφού την επομένη είχαμε προγραμματίσει
ημερήσια εκδρομή στο Ναύπλιο, απόλυτα
θελκτικό τόπο προορισμού εκδρομών και μια από τις πιο όμορφες πόλεις της
Ελλάδος.
Το Σάββατο το πρωί λοιπόν, αφού ήπιαμε το
καφεδάκι μας κτλ στο ΚΑΑΥ, ξεκινήσαμε, με πρώτη στάση κοντά στο ΓΕΣ, στο
‘’VERDE’’, όπου ο αριθμός μας διπλασιάστηκε από συμμαθητές που μένουν στην
Αθήνα και θέλησαν να έρθουν μαζί μας, με τον συντονισμό του Πόθου.
Πρώτη μας στάση στον Ισθμό για καφεδάκι, κατ…..ακι, τσιγαράκι για
τους αθεράπευτα καπνιστές ( και εγώ μέσα ) και κουβεντολόγι, αφού είχαμε να βρεθούμε μεταξύ
μας, πολλά χρόνια. Αυτή η εκδρομή, ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία, για να
ξανασμίξουμε, να θυμηθούμε πολλά, να ανανεώσουμε τους έτσι και αλλοιώς ισχυρούς
δεσμούς που μας ενώνουν.
Την μεγαλύτερη συνεισφορά στην επιτυχία της
εκδρομής, είχαν ο Δημήτρης
με τον Πόθο, που
έφτιαξαν το πρόγραμμα και ρύθμισαν κάθε λεπτομέρεια, σε συνεργασία με τον Σάκη, που αν και μένει
στο Ναύπλιο, δεν ήταν δυνατόν να είναι
μαζί μας, αφού απουσίαζε.
Η πρώτη μας στάση στο Ναύπλιο, ήταν στο περίφημο Παλαμίδι, το φρούριο της πόλης, χώρο με
ξεχωριστή σημασία, αφού έπαιξε σπουδαίο ρόλο στην Επανάσταση του 1821, αλλά και
που αποτελεί σημείο αναφοράς για την διχόνοια, αφού εκεί φυλακίστηκε ο Γέρος
του Μωρηα, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Επισκεφθήκαμε την φυλακή του, και φρίξαμε
με το κλειστό μπουντρούμι που είδαμε, με την πόρτα ΜΙΣΟΥ
ΜΕΤΡΟΥ που είχε. Εάν έκλεισαν εκεί τον Κολοκοτρώνη, κάποιους άλλους
πού πρέπει να τους κλείσουν?
Προσκυνήσαμε και στην εκκλησία του Αγίου Ανδρέα, όπου ο νεωκόρος της μας
ενημέρωσε για την ιστορία του Παλαμιδίου
και την αναίμακτη κατάληψη του φρουρίου ανήμερα της εορτής του Αγίου, το 1821.
Η θέα από το φρούριο, κάτι περισσότερο από
εκπληκτική. Μπροστά μας, απλωνόταν όλη η πόλη του Ναυπλίου, καθώς και το
περίφημο Μπούρτζι, το νησάκι – φρούριο,
σε μικρή απόσταση από την ακτή.
Μετά το Παλαμίδι,,
επισκεφθήκαμε το Πολεμικό Μουσείο Ναυπλίου
( παράρτημα του
πολεμικού Μουσείου Αθηνών) που στεγάζεται στο κτίριο που
πρωτολειτούργησε η Σχολή
Ευελπίδων με διάταγμα του Καποδίστρια, το 1828. Άψογα συντηρημένο,
και με πολλά και σημαντικά εκθέματα, δεν μας άφησε ασυγκίνητους. Το προσωπικό
του Μουσείου φρόντισε για την εμπεριστατωμένη ενημέρωση και ξενάγησή μας. Ήταν
διπλή η χαρά μας, αφου βρεθήκαμε εκεί από όπου αποφοίτησαν οι πρώτοι 8
Ευέλπιδες . Μας προξένησε ευχαρίστηση η γνώση ότι ο συμμαθητής μας ο Σάκης Βαρουξής, είχε
μεγάλη συμμετοχή στην ίδρυση αυτού του Μουσείου.
Μετά την επίσκεψη στο Μουσείο, με τα πόδια, σιγά σιγά πήγαμε στη
Λέσχη Αξιωματικών Φρουράς Ναυπλίου, όπου οι διοργανωτές είχαν μεριμνήσει για το
γεύμα μας. Ο κόκκορας με χυλοπίτες που φάγαμε,
ήταν εκπληκτικός και μας άφησε όλους απόλυτα ευχαριστημένους.
Με αυτά και με αυτά, η ώρα περνούσε. ΄Ετσι,
σκορπιστήκαμε για να κάνουμε μια βόλτα στην παλιά πόλη του Ναυπλίου, για μιάμιση ώρα περίπου.
Μας δόθηκε η ευκαιρία να επισκεφθούμε τον
Ιερό Ναό του Αγίου Σπυρίδωνα, στην
πόρτα του οποίου την Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 1831, οι αδελφοί Κωνσταντίνος και Γεώργιος Μαυρομιχάλης, με την βοήθεια και των
φρουρών τους χωροφυλάκων, πυροβόλησαν και σκότωσαν τον Πρώτο Κυβερνήτη της
Ελλάδος, τον Ιωάννη Καποδίστρια.
Μας δόθηκε η ευκαιρία να περπατήσουμε στους
πλακόστρωτους δρόμους και στις πλατείες, όπου περπάτησαν οι αγωνιστές του 1821.
Μας δόθηκε η ευκαιρία να κάνουμε την βόλτα
μας στην πανέμορφη παραλία του Ναυπλίου,
και να απολαύσουμε υπέροχα παγωτά, σημερινά και όχι του 1821.
Η ώρα πέρασε, μπήκαμε στο λεωφορείο μας για
την επιστροφή. Επόμενη στάση, η παραλία Λουτρακίου,
για καφέ. Εκεί, ήρθε και μας βρήκε και ο Μητράκος ο Ανδρέας.
Εκεί στο Λουτράκι,
μας δόθηκε η ευκαιρία να εξασκήσουμε και τα μπράτσα μας, αφου μπροστά στο Καζίνο
από όπου περνούσαμε, ένας από τους απανταχού πανηλίθιους παρκάρισε το ΙΧ του ‘’κάπως’’
ατσούμπαλα, με αποτέλεσμα να μην χωράει το λεωφορείο και να το μετακινήσουμε με
τα χέρια….
Η επιστροφή μας ήταν πολύ ευχάριστη, όπως
και όλη η ημέρα μας. Αφού αφήσαμε τους συμμαθητές μας στην Αθήνα, επιστρέψαμε
στον Άγιο Ανδρέα. Κανείς δεν είχε όρεξη
για φαγητό, όμως όταν ακούσαμε ‘’μακαρόνια με κιμά’’,
δεν αντισταθήκαμε στον πειρασμό.
Και ξημέρωσε και η Κυριακή, μέρα της ΓΣ, αλλά και μέρα της επιστροφής μας.
Μετά το πλούσιο πρω’ι’νό που είχε
ετοιμασθεί με μέριμνα του Συνδέσμου,
άρχισαν να καταφθάνουν και οι πρώτοι συμμαθητές για τη ΓΣ. Φυσικά, σε τετοιες περιπτώσεις, οι περιγραφές
δεν επαρκούν, αφού κάποιοι από εμάς, είχαμε να συναντηθούμε από το 1973. Μαζευτήκαμε
πάνω από 60 συμμαθητές. Εκτίμησή μου είναι, ότι θα μπορούσαμε να ήμασταν
περισσότεροι, κυρίως από την Αθήνα, αφού οι μισοί μένουν εκεί. Ελπίζω κάποιες
υποχρεώσεις που δεν μπορούσαν να αποφύγουν, συνετέλεσαν στην απουσία τους….
Η Γενική Συνέλευση
και οι Αρχαιρεσίες του Συνδέσμου,
δεν κράτησαν πολύ, μία ώρα περίπου, αφού όλα ήταν τακτοποιημένα, οι δε εκλογές
μας έγιναν ‘’δια
βοής’’, αφού οι υποψήφιοι ήταν όσες και οι θέσεις του Διοικητικού Συμβουλίου. Όσο για τα οικονομικά μας, όσο ταμίας μας
είναι ο Δημητράκης,
θα είναι άριστα από κάθε άποψη. Για όποιον ενδιαφέρεται για τα αποτελέσματα και
την νέα σύνθεση, μπορεί να επισκεφθεί το http://sse-1973.blogspot.gr/2015/02/73.html
Κατά τη διάρκεια της ΓΣ, οι γυναίκες μας και οι φίλοι που ήρθαν μαζί μας, με το
λεωφορείο μας πήγαν για προσκύνημα στην Ιερά Μονή του Οσίου Ευφραίμ, και για καφε στη Μάκρη.
Στις μία το μεσημέρι, μαζευτήκαμε όλοι
μαζί, συν γυναιξί και τέκνοις ( μόνο ο Χρήστος
είχε έρθει με το γιό του ) σε αίθουσα του ΚΑΑΥ, όπου με την συνοδεία
της Στρατιωτικής Μουσικής της ΑΣΔΥΣ, κόψαμε την βασιλόπιττα της χρονιάς.
Ο τυχερός της πίττας, στον οποίο ‘’έπεσε ο παράς’’ όπως λέμε, ήταν ο Τίμος ο Παυλίδης. Εκτός
από το αναμνηστικό του Συνδέσμου, πήρε
και ένα ωραιότατο ασημικό, το οποίο έστειλε από την Θεσσαλονίκη η Χρυσούλα, σύζυγος του Κώστα Κουκουφίκη που δεν
είναι πια μαζί μας εδώ και λίγους μήνες… Την συγκινητική ευχαριστήρια επιστολή
της Χρυσούλας για
την συμπαράσταση του Συνδέσμου, μας
διάβασε ο Κώστας.
Εμείς, ποτέ δεν
μπορούμε να ξεχάσουμε αυτούς τους λίγους ευτυχώς συμμαθητές μας που μας άφησαν νωρίς.
Όλους θα τους θυμόμαστε πάντα, με νοσταλγία και με τις μνήμες που έχουμε μαζί
τους.
Το γεύμα που ακολούθησε ήταν άριστα
οργανωμένο από το Σύνδεσμο, η δε
Στρατιωτική Μουσική συνετέλεσε τα μέγιστα στο κέφι που ακολούθησε, αφού
εφαρμόζοντας το ‘’νηστικό αρκούδι δεν χορεύει’’ ( μερικοί αρχίσαμε να μοιάζουμε με αρκούδια
) μετά το φαγητό ακολούθησε το σχετικό ‘’νταβαντούρι’’, στο οποίο φυσικά
πρωταγωνιστές ήταν οι…. ‘’γνωστοί άγνωστοι’’.
Δυστυχώς εμείς από τη Θεσσαλονίκη, ήμασταν
αναγκασμένοι να φύγουμε νωρίς, αφού είχαμε μεγάλο ταξίδι. Μέσα στο κέφι που
επικρατούσε, αποχωριστήκαμε τους συμμαθητές μας, και με βαριά καρδιά γιατί
φεύγαμε νωρίς, αλλά γεμάτοι ευχαρίστηση και ικανοποίηση από το ‘’αντάμωμά’’
μας, μπήκαμε στο λεωφορείο για την επιστροφή. Κάποια στιγμή, γύρω στις 9 και
μισή το βράδυ, φτάσαμε στην Θεσσαλονίκη, μετά από ένα πολύ άνετο ταξίδι.
Για το σύνολο της εκδηλώσεως, αξίζουν θερμά
συγχαρητήρια σε όλους όσους συνέβαλαν σε αυτήν, και κυρίως στο προηγούμενο Διοικητικό Συμβούλιο που πήρε την απόφαση οι αρχαιρεσίες να γίνουν
στον Άγιο Ανδρέα, οι ευκολίες του
οποίου συνετέλεσαν ώστε να μπορέσουμε και εμείς από την Βόρειο Ελλάδα, να
είμαστε παρόντες. Πιστεύω ότι αυτή η διοργάνωση, είναι μέτρο συγκρίσεως τόσο
για τις προηγούμενες όσο και για τις επόμενες Γενικές μας
Συνελεύσεις, που πρέπει να τις βλέπουμε όχι σαν ένα απλό διαδικαστικό
γεγονός, του στυλ ‘’να το κάνουμε και όσοι έρθουν’’,
αλλά σαν μια μοναδική ευκαιρία να ξανασμίγουμε, με όλα όσα συνεπάγεται αυτό.
Πολλά σας έγραψα, αλλά για καλύτερη ‘’εμπέδωση’’,
οι φωτογραφίες του Κώστα,
του Βύρωνα και οι
δικές μου είναι αψευδείς μάρτυρες για όσα έγιναν και για το πόσο καλά περάσαμε.
Άντε, και του χρόνου,
χωρίς αυτό να είναι σχήμα λόγου.
