Του Ανδρέα Μελεζιάδη
Από εχθές Παρασκευή
το βράδυ, όλα τα ΜΜΕ βρήκαν δουλειά και γράφουν για το πραξικόπημα που
έγινε στην Τουρκία. Μέχρι στιγμής, την ώρα που γράφω , τα πράγματα είναι κάπως
συγκεχυμένα, με την μεγαλύτερη πιθανότητα το πραξικόπημα να απέτυχε. Όταν το
διαβάζετε, θα ξέρουμε σίγουρα.
Το θέμα μας όμως, δεν είναι να σας
ενημερώσω ότι έγινε πραξικόπημα. Αυτό, το ξέρετε. Ο θέμα μας, είναι οι σκέψεις
πάνω στα τεκταινόμενα στην Τουρκία.
Κατ, αρχήν, αυτό το ‘’πραξικόπημα’’, μου
φαίνεται εντελώς ερασιτεχνικό. Αφού μέσα στην πρώτη ώρα, δεν κατάφεραν να
συλλάβουν όσους κατά την γνώμη τους ‘’έπρεπε’’,
( Ερντογάν
κτλ ) η υπόθεση πάει περίπατο.
Όσο για τον αρχηγό, από πού και ως πού, ένας Συνταγματάρχης του
Δικαστικού, έχει την δύναμη να κάνει πραξικόπημα? Σίγουρα από πίσω
κρύβονται και άλλοι, ιδιαίτερα πολιτικοί. Κυκλοφόρησε το όνομα του Γκιουλέν, αλλά ο ίδιος το αρνήθηκε. Γιατί, θα το παραδεχόταν εάν
ήταν αλήθεια ? Απλώς, θα περίμενε εάν το πραξικόπημα πετύχαινε, οι
πραξικοπηματίες να τον καλέσουν , ως νέο Κωνσταντίνο
Καραμανλή, να αναλάβει τα ‘’ηνία
της χώρας’’. Βέβαια, ‘’ηνία’’
έχουν τα άλογα, έχουν και τα γα’ι’δούρια. Διαλιέχτε !
Γιατί όμως έγινε αυτό το πραξικόπημα ‘’ οπερέτα’’ στην
γειτονιά μας ?
Εδώ και καιρό, φαινόταν ότι ‘’κάτι δεν πάει καλά’’
στην Τουρκία. Και πολλά δεν πήγαιναν καλά, που προστιθέμενα το ένα στο άλλο,
μπορούσαν να δημιουργήσουν το ιδεολογικό κίνητρο για στρατιωτική επέμβαση.
Μπορούμε να απαριθμήσουμε μερικά από αυτά.
Ο Ερντογάν,
νόμισε ότι είναι Πούτιν, και με συνταγματικές ‘’ματζουλιές’’
αλλάζει τους όρους, ώστε να είναι ο ΑΝΩΤΑΤΟΣ
ΑΡΧΩΝ, είτε είναι πρωθυπουργός, είτε είναι Πρόεδρος.
Όποιος από τους συνεργάτες του εμφανιζόταν
κάπως επικίνδυνος, έμπαινε ‘’στο χρονοντούλαπο της ιστορίας΄’’
( Νταβούτογλου
κτλ )
Η μεγαλομανία του ήταν υπερβολική, για τον
μέσο τούρκο που ουσιαστικά δεν διαφέρει και πολύ από εμάς. Μεγαλοπρεπή παλάτια,
φαντασμαγορικες τελετές και πολλά άλλα. Αυτά, ΔΕΝ ΑΡΕΣΑΝ!
Η σχέση του με την κρίση στην Μέση Ανατολή, ήταν απολύτως αμφιλεγόμενη. Κανείς δεν μπορούσε να
πεί με σιγουριά ότι ήταν σύμμαχος ή αντίπαλος. Βοηθούσε ή πολεμούσε το Ισλαμικό κράτος ? Αγόραζε πετρέλαιο από αυτούς, τους έδινε όπλα ή
τους πολεμούσε με όσες δυνάμεις μπήκαν στη Συρία ?
Η αντιπαλότητα με την Ρωσία, παραδοσιακή αντίπαλο, ποιόν θα ευνοούσε? ( κατάρριψη
αεροπλάνου κτλ) Οι γεωπολιτικές
βλέψεις, είναι ιστορικά αναλλοίωτες ( Εύξεινος Πόντος, Δαρδανέλια, Βόρεια
τουρκικά σύνορα ) και πάντα περιμένουν την ευκαιρία να εκδηλωθούν.
Με τους Κούρδους, γίνεται το ‘’έλα να δείς’’. Το Κουρδικό Ζήτημα, σε πλήρη εξέλιξη ! Σε λίγο
θα υπάρχει Κουρδικό Κράτος.
Με τους παραδοσιακούς συμμάχους, τους
Αμερικανούς ( οι
οποίοι βάζουν παντού ‘’το χεράκι τους’’ ) οι σχέσεις είναι σε άσχημο
σημείο.
Το όραμα της εισόδου στην Ε.Ε.
απομακρύνεται καθημερινά, όλο και περισσότερο.
Οι προκλήσεις εναντίον της Ελλάδος, συνεχίζονται αμείωτες, σε στυλ ‘’κλεφτοπολέμου’’ , αναίμακτου προς το
παρόν.
Την στρατιωτική ηγεσία της Τουρκίας, την
αλλάζει ‘’σάν τα πουκάμισα’’ εν μια
νυκτί ! Πολλούς μάλιστα, τους έχει
στείλει Στρατοδικείο και είναι φυλακή. Το σωστό ή λάθος, δεν μας απασχολεί,
απασχολεί εκείνους !
Το προσφυγικό
πρόβλημα, είναι μεγαλύτερο από το δικό μας, με εκατομμύρια Άραβες να
βρίσκονται στο έδαφός της.
Και πολλοί ακόμα λόγοι, σπουδαιότεροι ίσως,
αλλά δεν παριστάνω τον γεωστρατηγικό αναλυτή ή ειδήμονα στα ‘’περι Τουρκίας’’ για να τα αναλύσω.
Στην Τουρκία, οι στρατιωτικές επεμβάσεις
στην διακυβέρνηση της χώρας, πάντα υπήρχαν, με μεγάλη ή μικρότερη ένταση. Κατά
βάθος, οι Ένοπλες Δυνάμεις της, δεν δεχόταν αδιαμαρτύρητα το ‘’ξεδόντιασμα’’
που πραγματοποιείτο. Μέχρι σήμερα, τα πρόσφατα χρόνια, έγιναν αρκετές
επεμβάσεις ή απόπειρες επεμβάσεων από το Στρατό. Κάποιες τις πρόλαβαν την τελευταία στιγμή. Κάποιες
όχι ( Μεντερές
).
Λέμε ότι η
Τουρκία έχει δημοκρατία. Τι τύπου ‘’δημοκρατία’’
? Εάν πάρουμε από ανατολικά ( Αραβικές χώρες) προς τα δυτικά ( Δυτική Ευρώπη)
, όλοι έχουν δημοκρατία, αλλά όπως την εννοεί ο καθένας. Η δημοκρατία ‘’Αραβικού τύπου’’ που κακώς δεν την
αντιλαμβάνονται οι Δυτικοί, η δημοκρατία ‘’Μεσανατολικού
τύπου’’ λίγο πιο δυτικά, η δημοκρατία ‘’Τουρκικού
τύπου’’ ( στρατοκρατούμενη ) ακολουθεί γεωγραφικά, περνάει στην δημοκρατία ‘’Ελληνικού τύπου’’ ( θεωρητική δημοκρατία ) και καταλήγει στις δυτικές δημοκρατίες. Έ,
λοιπόν, όλες αυτές οι ‘’δημοκρατίες’’
δεν έχουν σχέση μεταξύ τους !
Στις Αραβικές δημοκρατίες αλλά και την
Τουρκική, οι θρησκευτικές αντιπαλότητες μεταξύ ΟΜΟΘΡΗΣΚΩΝ πάντα συνοδεύονται από αίμα. Όλοι
επικαλούνται το ΚΟΡΑΝΙ, όμως ο
καθένας το ερμηνεύει σύμφωνα με τις επιθυμίες και την ψυχοσύνθεσή του. Δεν
αποτελεί εξαίρεση η Τουρκία…
Όπως στο μυθιστόρημα ‘’Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος
θανάτου’’, έτσι και τώρα, ήταν από όλους σχεδόν αναμενόμενο, ότι ‘’Κάτι θα γίνει στην Τουρκία’’. Από την
εξέλιξη της υποθέσεως, τίποτα δεν πρέπει να μας εκπλήξει. Μέχρι και ‘’προβοκατορικό πραξικόπημα’’, για περαιτέρω εδραίωση του καθεστώτος,
αφού θα είναι μια καλή αφορμή για εκκαθαρίσεις, συνταγματικές μεταβολές και
άλλα ‘’απολύτως
δημοκρατικά’’ μέτρα. Το εάν σκοτωθούν 5 – 10 ή και μερικές χιλιάδες, δεν
έχει και τόσο μεγάλη σημασία. Κάποιος λέει ότι στα τροχαία σκοτώνονται
περισσότεροι !
Ας περιμένουμε τις εξελίξεις. Για εμένα,
όποιες και να είναι, δεν θα είναι έκπληξη.
Γεγονός πάντως είναι πως με τον Ερντογάν, δεν ξεμπερδέψαμε ακόμα!
