Εδώ και πολλά
χρόνια, όταν τα παιδιά μου ήταν 10-12 ετών, περνούσα πολύ συχνά με την
οικογένειά μου, πηγαίνοντας στον Βαθύλακκο, έξω από ένα στρατόπεδο
μετά τις γραμμές του τραίνου, στο Τόψιν, από το δρόμο, δέσποζε ένα
παλιό διατηρητέο κτίριο. Κάθε φορά, με τον κίνδυνο να γίνομαι κουραστικός, και
με τις λίγες ιστορικές γνώσεις που έχω, δεν παρέλειπα να κάνω «μάθημα»
Ιστορίας, λέγοντας πως το συγκεκριμένο κτίριο, ήταν το Στρατηγείο του Ελληνικού Στρατού κατά τον
Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο,
πρίν από την Απελευθέρωση
της Θεσσαλονίκης, όπου οι Τούρκοι υπέγραψαν την άνευ όρων παράδοση
της πόλεως στον Αρχιστράτηγο Διάδοχο
Κωνσταντίνο.
Τα χρόνια πέρασαν, και ο χώρος ευτυχώς
αξιοποιήθηκε και πήρε την Ιστορική του σημασία. Έγινε το Μουσείο Βαλκανικών Πολέμων
σε εκείνο το κτίριο που ανέφερα πιο πάνω.
Την προηγούμενη Κυριακή λοιπόν, αξιώθηκα
μετά από τόσα χρόνια στο πρόγραμμα μιάς εκδρομής που κάναμε με τους φίλους του Συνδέσμου ΣΣΕ Τάξεως 1971, να το επισκεφθώ. Τώρα πλέον, δεν
είχα τα παιδιά μου μαζί, αλλά τα εγγόνια μου. Και ο μέν Αντρίκος
των τεσσαρων ετών, δεν άφησε γωνιά χωρίς να την εξερευνήσει, η δε Μελένια παρακολούθησε με ιδιαίτερη προσοχή ολόκληρη την ξενάγηση
που μας έκανε το Μουσείο.
Περιδιαβαίνοντας τους χώρους και τα
δωμάτια, φανταζόμουν πως έβλεπα τον Κωνσταντίνο,
τον Δούσμανη, τον Μεταξά, τους πιο γνωστούς από την όλη ιστορία,
να περιφέρονται και να καταστρώνουν τα σχέδια για την συνέχεια των επιχειρήσεων.
Φανταζόμουνα και τους αντιπροσώπους του Χασάν
Ταχτσίν Πασά, να έρχονται και να δηλώνουν την παράδοση της Θεσσαλονίκης,
παραδίδοντας το σχετικό έγγραφο. Φανταζόμουν όλες εκείνες τις ενδοξες μέρες,
που η πατρίδα μας μεγαλούργησε στα Πεδία των Μαχών και διπλασίασε την Ελλάδα.
Δεν ξέρω, πόσοι έχουν επισκεφθεί αυτό το
Μουσείο που στεγάζεται στο ιστορικό αυτό κτίριο. Όσοι δεν το έχουν επισκεφθεί, ΠΡΕΠΕΙ οπωσδήποτε να
πάνε!
Για να πάρετε μια μικρή εικόνα, σας
παραθέτω μερικές φωτογραφίες από την επίσκεψη.
Ανδρέας
