Ανδρέας Μελεζιάδης
Έχουν περάσει 47 χρόνια, από τότε που
αποχαιρετήσαμε στη ΣΣΕ τους Ανθυπολοχαγούς, τότε, της
Διοικούσας Τάξεώς μας , της Τάξεως 1970. Ήταν η τάξη, που μας έβαλε στο νόημα της στρατιωτικής ζωής, βίαια
μπορώ να πώ για τα τότε δεδομένα μας, τα οποία και εμείς με την σειρά μας, τα
εφαρμόσαμε στην διοικουμένη μας Τάξη 1976. Οι παραδόσεις, πρέπει να
τηρούνται, έχουν την σημασία τους!
Στην Θεσσαλονίκη,
ζούν 20 – 25 από κάθε τάξη, απόστρατοι φυσικά πλέον, με γκρίζα μαλλιά ( ή και χωρίς… ) αλλά όχι με γκρίζα καρδιά.
Αυτή, παραμένει νέα, όσα χρόνια και να περάσουν.
Πολλές φορές τα τελευταία χρόνια,
συναντιόμασταν μεμονωμένα σε διάφορες εκδηλώσεις και πάντα λέγαμε, πως πρέπει να βρεθούμε όλοι μαζί, για να θυμηθούμε
τα παλιά και να συνδιασκεδάσουμε. Πάντα
όμως, μέναμε στο… «πρέπει»,
αφού κανείς δεν έπαιρνε πρωτοβουλία για κάτι τέτοιο. Τώρα όμως, που οι συνθήκες
ήταν βολικές, είπαμε να υλοποιήσουμε αυτό το «πρέπει», και το κάναμε!
Την περασμένη Παρασκευή λοιπόν, 15 Δεκεμβρίου,
κάναμε μια συνεστίαση σε μια ταβέρνα της πόλης μας ( «ΨΑΡΟΥ» ) και
συγκεντρωθήκαμε περίπου 40 άτομα και των δύο τάξεων, με τις γυναίκες μας . Τόσο
η θετική αλλά και περιπαικτική μας διάθεση, όσο και η γενική ατμόσφαιρα του
μαγαζιού και η πολύ κατάλληλη για εμάς μουσική, συντέλεσαν στο να φύγουμε αργά
το βράδυ, απόλυτα ευχαριστημένοι και
δικαιωμένοι για τις προσδοκίες μας. Όλοι, εξέφρασαν την επιθυμία να
το επαναλάβουμε, με μεγαλύτερη συμμετοχή.
Το πόσο καλά περάσαμε, το ξέρουμε εμείς που
ήμασταν εκεί. Για να πάρετε μια μικρή εικόνα, σας βάζω στη συνέχεια, όπως
πάντα, μερικές φωτογραφίες.
