Η Ελληνική Σημαία στην ΕΡΤ, υπερήφανα κυματίζει… ξεσκισμένη!

ΤΕΛΙΚΑ, ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΒΙΝΤΕΟ ΑΡΧΕΙΟΥ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΟ ΠΟΤΕ "ΤΡΑΒΗΧΤΗΚΕ" 
Ανδρέας Μελεζιάδης

    Εκεί που καθόμουν μια χαρά στον καναπέ , έπινα το καφεδάκι μου και κάπνιζα ένα τσιγάρο ( ναι,, καπνίζω ακόμα ) ακούω την φωνή της γυναίκας μου από το άλλο δωμάτιο να μου λέει:

    Μου αρέσει που έκανες ολόκληρη ιστορία με την σημαία του ΚΑΠΗ.

    Γιατί, βρε γυναίκα;

    Έλα να δείς την σημαία της ΕΡΤ!

    Πάω λοιπόν, και βλέπω την τηλεόραση σε ένα κανάλι από αυτά τα… «πρωϊνάδικα» να μεταδίδει αυτά που θεωρούν… «ειδήσεις», και να προβάλει βίντεο με το κτίριο της ΕΡΤ. Συγκεκριμένα, η εκπομπή αφορούσε την ελληνική συμμετοχή στην Ευροβίζιον.

    Στο βίντεο, με το κτίριο της ΕΡΤ σε πρώτο πλάνο, διέκρινα τις δύο σημαίες της ΕΡΤ, την ελληνική και της ΕΕ, να κυματίζουν περήφανες, αλλα…. σκισμένες!  Με «κρόσια» που δημιουργήθηκαν από τον αέρα.

    Και εγώ, που γκρινιάζω για μια σημαιούλα σε κάποιο ελληνικό ΚΑΠΗ, και «τα βάζω» με όποιον θεωρώ αρμόδιο…

    Καλά, εκεί στην ΕΡΤ, δεν πηγαίνει κανείς όλη μέρα; Και αυτοί που πηγαίνουν,ψάχνουν για φραγκοδίφραγκα στο έδαφος και δε γυρνάνε το κεφάλι τους προς τα πάνω, να δούν τα σύννεφα ή τα πουλιά; Και εάν το κάνουν, πώς είναι δυνατόν να μην βλέπουν το κακό και μαύρο χάλι που έχουν οι σημαίες;  Για την σημαία της ΕΕ, δεν με «κόφτει» καθόλου, γνωστές οι απόψεις μου. Για την Ελληνική Σημαία όμως, με κόφτει και με παρακόφτει.

    Προσέχω καλά το πλάνο, και βλέπω πως βασικά, δεν υπάρχει πρόβλημα πρόσβασης στους ιστούς, αφού τους βλέπω μια χαρά, με το σχοινάκι τους για την σημαία και με τα όλα τους.

    Ξανασκέφτομαι, μήπως υπάρχουν προβλήματα.

    Μήπως έχασαν το κλειδί της ταράτσας.

    Μήπως δεν ξέρουν να λύσουν τον κόμπο στο σχοινί.

    Μήπως δεν περισσεύουν λεφτά από τις… υπερπαραγωγές, για να αγοράσουν σημαία.

    Μήπως υπάρχει αρμόδιος, αλλά… λείπει σε μόνιμη άδεια.

    Μήπως είναι έτσι οι σημαίες…. «καλλιτεχνική αδεία» σαν το ασυλλήπτου εμπνεύσεως μνημείο πεσόντων της ΕΡΤ.

    Μήπως πηγαίνουν νύχτα και φεύγουν πάλι νύχτα, οπότε δεν μπορούν να τις δούν;

Και πολλά άλλα…..

    Θα μου έλεγε σίγουρα κάποιος από τους… «προοδευτικούς» κηφήνες που συνωστίζονται στους διαδρόμους και τα γραφεία: «Καλά, με ένα παλιόπανο ασχολείσαι;» Ιδεολογικό το θέμα….

    Όμως, δεν πρέπει να ξεχνάνε εκεί στην ΕΡΤ, ότι είναι ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ και έχουν την υποχρέωση να ενεργούν και σαν τέτοιοι. Εκτός και εάν θεωρούν καθήκον τους την αδιαφορία για κάθε τι το μη κομματικό και το μη προσοδοφόρο για την τσέπη τους.

    Μήπως, έρχονται καθημερινά «λιθαράκια» για να χτίσουν το δικαιολογημένο «μαύρο» που είχε πέσει και άρχισαν να κλαίνε σαν τις «μωρές παρθένες»;

    Αυτό που ξέρω είναι πως εάν αυτό συνέβαινε στην Τουρκία, θα είχαν πέσει κεφάλια σίγουρα!

    Από εδώ και πέρα, τα συμπεράσματα δικά σας….

    Και επειδή μου αρέσει να είμαι δίκαιος ( κατά τη γνώμη μου φυσικά), αφήνω ένα περιθώριο να κάνω λάθος, και το βίντεο με την ΕΡΤ που προβαλλόταν, να είναι βίντεο αρχείου και όχι η σημερινή κατάσταση. Εάν συμβαίνει αυτό, τους ζητώ συγγνώμη ( μόνο για το θέμα της σημαίας). Εάν όμως όχι, έ, τότε…..

Η αδιαφορία δεν έχει όρια, αλλά η υπομονή έχει!...

… και τα δικά μου έχουν εξαντληθεί!

    Και στο παρελθόν ασχολήθηκα με το ίδιο ακριβώς θέμα, το οποίο είχε αίσια κατάληξη μετά από λίγες μέρες, Μόνον όμως όταν πήρε δημοσιότητα.

    Απέναντι ακριβώς από το σπίτι μου, στην οδό Γρ. Λαμπράκη, στο πίσω μέρος του «ΠΑΠΑΦΕΙΟΥ», στεγάζεται το ΚΑΠΗ του Δ΄ Δημοτικού Διαμερίσματος Θεσσαλονίκης. Το ΚΑΠΗ λοιπόν αυτό, που σημειωτέον έχει μεγάλη κίνηση ηλικιωμένων, τόσο τις πρωϊνές όσο και τις απογευματινές ώρες, έχει μόνιμα αναρτημένη την Ελληνική Σημαία στην είσοδό του. Όμως, από τις καιρικές συνθήκες και ιδίως από τα κλαδιά των δένδρων που την περιβάλουν, η σημαία αυτή καταστρέφεται. Στην κυριολεξία, γίνεται κουρέλι! Εδώ και κάποιους μήνες είναι σε αυτή την άθλια κατάσταση, την οποία βλέπουμε και στις φωτογραφίες.

    Πήγα στο ΚΑΠΗ, ζήτησα τον υπεύθυνο, όμως υπεύθυνος δεν υπάρχει ( ή δεν εμφανίζεται) και ο μόνος που βρίσκεται εκεί, είναι κάποιος που έχει το κυλικείο. Τον ενημέρωσα για την κατάσταση, και του είπα να ειδοποιήσει το Δ’ Δημοτικό Διαμέρισμα για να επιληφθεί του θέματος.

    Επειδή σε 4-5 μέρες δεν είδα καμία ενέργεια, ξαναπήγα και τον ξαναενημέρωσα. Φυσικά υπεύθυνος, πουθενά…..

    Προσπάθησα να επικοινωνήσω με το Δ΄ Δημοτικό Διαμέρισμα, όμως το τηλέφωνο 2310 939797 που βρήκα στους τηλεφωνικούς καταλόγους, λειτουργεί μόνο σαν FAX. Μετά από πολλές αναζητήσεις, ανακάλυψα ( γιατί περι «ανακαλύψεως» πρόκειται, άσχετα εάν υπάρχει και σε κατάλογο πιθανόν ) τα τηλέφωνα του προέδρου του Δ΄ΔΔΘ και της γενικής γραμματέως.   Ό πρόεδρος δεν απαντούσε, οπότε επικοινώνησα με την Γενική Γραμματέα του Δ΄ Δημοτικού Διαμερίσματος και της εξέθεσα το πρόβλημα. Μου είπε πως δεν το ήξεραν και πως θα το διορθώσουν. Όμως, «κάτι» στον τρόπο απαντήσεών της, μου έδινε την εντύπωση πως δεν με έπαιρνε και τόσο στα σοβαρά.

    Φαίνεται, πως αυτή η εντύπωσή μου ήταν σωστή, αφού από τις αρχές Ιανουαρίου που επικοινώνησα μέχρι σήμερα, μετά από πάνω από ένα μήνα η κουρελιασμένη σημαία είναι στη θέση της…

    Ξαναενημέρωσα τον γνωστό κυλικειάρχη, αλλά μου έδινε την εντύπωση πως ασχολιόταν μόνο με το κυλικείο.

    Μετά από όλα αυτά, αποφάσισα να φτάσω σε ενέργειες που σίγουρα δεν θέλω να κάνω, και που επίσης σίγουρα δεν θέλουν να γίνονται οι υπεύθυνοι επιλύσεως θεμάτων. Αποφάσισα να δημοσιοποιήσω την κατάσταση, μήπως και κανένας από το Δ΄ΔΔΘ ή τον Δήμο Θεσσαλονίκης ευαισθητοποιηθεί και μεριμνήσει για την αντικατάσταση αυτού του κουρελιού που κάποτε ήταν σημαία. Γιατί, η εικόνα της με προσβάλει βάναυσα, σαν Έλληνα και σαν Θεσσαλονικό. Και την βλέπω ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ!

    Μου δημιουργείται ένα ερώτημα. Τόσο καιρό, χίλιοι περνούν από μπροστά, σίγουρα και κάποιοι αρμόδιοι, δεκάδες μπαινοβγαίνουν καθημερινά, κανείς τους δεν είδε αυτό το χάλι;;;;  Όλοι βλέπουν το πεζοδρόμιο και κανείς δεν σηκώνει κεφάλι λίγο πιο ψηλά;  Η αδιαφορία έχει φτάσει σε τέτοιο επίπεδο; Ντροπή μας! Όπως και να το δούμε, ΝΤΡΟΠΗ ΜΑΣ! Καλύτερα να μην είχαν καθόλου σημαία, παρά να δημιουργείται αυτό το χάλι.

    Θέλω να επισημάνω μερικά πράγματα. Το όλο έργο της κατασκευής και τοποθέτησης του ιστού της σημαίας, είναι απόλυτα λανθασμένο και κακότεχνο. Συγκεκριμένα:

        Ο ιστός είναι υψηλός, και η σημαία τοποθετείται πάνω από το ύψος της σκεπής, με αποτέλεσμα να μην είναι εύκολα προσβάσιμη για τοποθέτηση ή αντικατάσταση.

        Στο στενό πεζοδρόμιο της Γ. Λαμπράκη, υπάρχουν δένδρα, τα κλαδιά των οποίων μπλέκονται με την σημαία και συντελούν στην…. λωριδοποίησή της.

        Στην κορυφή του ιστού, υπάρχει σταυρός, ο οποίος όμως φαίνεται πως είναι αιχμηρός, με αποτέλεσμα όταν φυσά αέρας και η σημαία φτάνει στο ύψος του, σκαλώνει εκεί και δεν ξεσκαλώνει μόνη της με τίποτα!

    Για αυτό, εάν το Δ΄ΔΔΘ θέλει να επιλύσει το θέμα, πέρα από την αντικατάσταση της σημαίας, θα πρέπει πρώτα να αντικαταστήσει τον ιστό. Χρειάζεται μικρότερος ιστός, στερεωμένος στον τοίχο δίπλα στην είσοδο, με τρόπο που όταν υπάρχει σημαία, αυτή να είναι 2 – 2,5 μέτρα πάνω από το πεζοδρόμιο, ώστε να μην ενοχλεί τους περαστικούς, να μην καταστρέφεται από τα κλαδιά των δένδρων, να φαίνεται από όλους και να είναι εύκολη η αντικατάστασή της με μια σκάλα.

    Επειδή δεν μου αρέσει να είμαι υπερβολικός , λίγες φωτογραφίες που τράβηξα, φανερώνουν το μέγεθος του προβλήματος.

Ανδρέας Μελεζιάδης.

Η ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΤΑ ΤΗΣ ΤΑΞΕΩΣ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Κάθε χρόνο, κόβουμε την πίττα μας. Το 2018 θα αποτελούσε εξαίρεση;

    Φέτος, έχοντας και την ευχάριστη εμπειρία από την συνεστίαση με την διοικούσα μας Τάξη 1970, ομόφωνα αποφασίσαμε να κόψουμε την Βασιλόπιττα στο ίδιο μαγαζί , την Ταβέρνα «ΨΑΡΟΥ». Και δικαιωθήκαμε.

    Την Πέμπτη ( όπως πάντα) 1 Φεβρουαρίου, προγραμματίσαμε και πραγματοποιήσαμε την συγκέντρωσή μας. Όπως κάθε χρόνο, μαζευτήκαμε καμιά σαρανταριά άτομα, συμμαθητές και φίλοι, όλοι «μετα συζύγων». Το «παρών» έδωσαν αυτοί που θα δείτε στις φωτογραφίες, και συγκεκριμένα ο Πέτρος, ο Σάββας, ο Γιάννης, ο Γιώργος, ο Τάσος, ο Βαγγέλης, ο Θωμάς, η αφεντομουτσουνάρα μου, ο Λάζαρος, ο Σταύρος, ο Νίκος, ο Κώστας, ο Τίμος, ο Σπύρος, ο Γιάννης, ο Γρηγόρης, ο έτερος Πέτρος και ο Δημήτρης. Από φίλους, ήταν παρόντες ο Νίκος, ο Βαγγέλης και ο νέος φίλος μας Δημήτρης.

    Πολλοί, μας ρωτάνε, γιατί διαλέγουμε Πέμπτη για την πίττα μας. Το κάνουμε, γιατί τις Πέμπτες συνήθως, τα μαγαζιά δεν έχουν δουλειά και μπορούμε να έχουμε την ησυχία μας και να εξυπηρετηθούμε καλύτερα. Μέχρι σήμερα, το σκεπτικό μας αποδεικνύεται σωστό, αφού και χώρο να χορέψουμε έχουμε, και  η μουσική είναι «στα μέτρα» μας, και η εξυπηρέτηση καλύτερη. Οι λίγες ξένες παρέες που έρχονται, απλώς συμμετέχουν στα «δρώμενα», με ευχαρίστηση.

    Μαζευτήκαμε κατά τις 9 το βράδυ, και αφού φάγαμε ( διότι «νηστικό αρκούδι δεν χορεύει… ) κόψαμε την πίττα μας, η οποία φέτος είχε και εκπλήξεις. Η μία έκπληξη, ήταν η προσφορά από την Χρυσούλα Κουκουφίκη, μιάς θαυμάσιας ασημένιας εικόνας της Παναγίας Δεξιάς, και η δεύτερη ένα cd με τραγούδια της ορχήστρας. Για τα δύο αυτά δώρα, κάναμε κλήρωση και η μέν εικόνα κληρώθηκε στον… ( ποιόν άλλο;) Τίμο, το δε CD στον Δημήτρη. Στη συνέχεια, ο Κώστας έκοψε με τον παραδοσιακό τρόπο την πίττα, και ο τυχερός ήταν ο Τάσος που πήρε μια ασημένια κορνίζα για φωτογραφία. Μάθαμε από την Αθήνα, πως στην πίττα που κόπηκε εκεί, για όλους τους συμμαθητές, τυχερός ήταν ο Λάζαρος. Να είναι όλοι τους πάντα τυχεροί!

    Και μετά, άρχισε το γλέντι…..

    Η ορχήστρα ήταν μόνο δυό άτομα, τα οποία όμως, μας ευχαρίστησαν απόλυτα, όπως και το περιμέναμε άλλωστε. Έ, λίγο το κρασάκι, λίγο η διάθεση, λίγο η παρέα μας, συνετέλεσαν ώστε να το διασκεδάσουμε πολύ. Φυσικά, πολύτιμη ήταν και η συμβολή του Γρηγόρη που πήρε το μικρόφωνο κατά γενική επιθυμία. Άλλο που δεν ήθελε! Μας κατέπληξε για ακόμα μια φορά.

    Κάποια στιγμή, αργά το βράδυ, αποχαιρετιστήκαμε περιμένοντας μια νέα συγκέντρωση, που ελπίζω να μην αργήσει.

    Παρουσιάστηκαν κάποιες απουσίες συμμαθητών, όμως ξέρουμε ότι λόγοι ανεξάρτητοι της θελήσεώς τους δεν τους επέτρεψαν να έρθουν. Δεν πειράζει, για εμάς ήταν παρόντες.

    Έγινε και η πρόταση, την επόμενη φορά που θα κόψουμε την πίττα, να μην βάλουμε νόμισμα, αλλά το όποιο αναμνηστικό επιλέξουμε να το δώσουμε κατευθείαν στον Τίμο, που από ότι φαίνεται, έχει ρέντα…. Παρεπιπτόντως, πριν από 2 μήνες «εισήλθε» στο κλάμπ των παππούδων , αφού απέκτησε εγγονό. Να τους ζήσει, να ευτυχίσει και να τον καμαρώσουν και γαμπρό!

    Οι φωτογραφίες που ακολουθούν, πιστοποιούν «του λόγου το αληθές»….

    Και του χρόνου, ΟΛΟΙ ΚΑΛΑ, ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ!

Ανδρέας