Κάθε χρόνο, κόβουμε την πίττα μας. Το 2018 θα αποτελούσε εξαίρεση;
Φέτος, έχοντας
και την ευχάριστη εμπειρία από την συνεστίαση με την διοικούσα μας Τάξη 1970, ομόφωνα αποφασίσαμε να
κόψουμε την Βασιλόπιττα στο ίδιο μαγαζί , την Ταβέρνα «ΨΑΡΟΥ». Και δικαιωθήκαμε.
Την Πέμπτη ( όπως πάντα) 1
Φεβρουαρίου, προγραμματίσαμε και πραγματοποιήσαμε την συγκέντρωσή
μας. Όπως κάθε χρόνο, μαζευτήκαμε καμιά σαρανταριά άτομα, συμμαθητές και φίλοι,
όλοι «μετα συζύγων». Το «παρών» έδωσαν αυτοί που θα δείτε στις φωτογραφίες, και
συγκεκριμένα ο Πέτρος, ο Σάββας, ο Γιάννης,
ο Γιώργος, ο Τάσος, ο Βαγγέλης, ο Θωμάς, η αφεντομουτσουνάρα μου, ο Λάζαρος, ο Σταύρος,
ο Νίκος, ο Κώστας, ο Τίμος, ο Σπύρος, ο Γιάννης,
ο Γρηγόρης, ο έτερος Πέτρος και ο Δημήτρης.
Από φίλους, ήταν παρόντες ο Νίκος, ο Βαγγέλης και ο νέος φίλος μας Δημήτρης.
Πολλοί, μας
ρωτάνε, γιατί διαλέγουμε Πέμπτη για την πίττα μας. Το κάνουμε, γιατί τις
Πέμπτες συνήθως, τα μαγαζιά δεν έχουν δουλειά και μπορούμε να έχουμε την ησυχία
μας και να εξυπηρετηθούμε καλύτερα. Μέχρι σήμερα, το σκεπτικό μας αποδεικνύεται
σωστό, αφού και χώρο να χορέψουμε έχουμε, και
η μουσική είναι «στα μέτρα» μας, και η εξυπηρέτηση
καλύτερη. Οι λίγες ξένες παρέες που έρχονται, απλώς συμμετέχουν στα «δρώμενα», με ευχαρίστηση.
Μαζευτήκαμε
κατά τις 9 το βράδυ, και αφού φάγαμε ( διότι «νηστικό αρκούδι δεν
χορεύει… ) κόψαμε την πίττα μας, η οποία φέτος είχε και
εκπλήξεις. Η μία έκπληξη, ήταν η προσφορά από την Χρυσούλα
Κουκουφίκη, μιάς θαυμάσιας ασημένιας εικόνας της Παναγίας Δεξιάς, και η δεύτερη ένα cd με
τραγούδια της ορχήστρας. Για τα δύο αυτά δώρα, κάναμε κλήρωση και η μέν εικόνα
κληρώθηκε στον… ( ποιόν άλλο;) Τίμο, το δε CD στον Δημήτρη. Στη συνέχεια, ο Κώστας
έκοψε με τον παραδοσιακό τρόπο την πίττα, και ο τυχερός ήταν ο Τάσος που πήρε μια ασημένια κορνίζα για
φωτογραφία. Μάθαμε από την Αθήνα, πως στην πίττα που κόπηκε εκεί, για όλους τους συμμαθητές, τυχερός ήταν
ο Λάζαρος. Να είναι όλοι τους
πάντα τυχεροί!
Και μετά,
άρχισε το γλέντι…..
Η ορχήστρα ήταν
μόνο δυό άτομα, τα οποία όμως, μας ευχαρίστησαν απόλυτα, όπως και το περιμέναμε
άλλωστε. Έ, λίγο το κρασάκι, λίγο η διάθεση, λίγο η παρέα μας, συνετέλεσαν ώστε
να το διασκεδάσουμε πολύ. Φυσικά, πολύτιμη ήταν και η συμβολή του Γρηγόρη που πήρε το μικρόφωνο κατά γενική
επιθυμία. Άλλο που δεν ήθελε! Μας κατέπληξε για ακόμα μια φορά.
Κάποια στιγμή,
αργά το βράδυ, αποχαιρετιστήκαμε περιμένοντας μια νέα συγκέντρωση, που ελπίζω
να μην αργήσει.
Παρουσιάστηκαν
κάποιες απουσίες συμμαθητών, όμως ξέρουμε ότι λόγοι ανεξάρτητοι της θελήσεώς
τους δεν τους επέτρεψαν να έρθουν. Δεν πειράζει, για εμάς ήταν παρόντες.
Έγινε και η
πρόταση, την επόμενη φορά που θα κόψουμε την πίττα, να μην βάλουμε νόμισμα,
αλλά το όποιο αναμνηστικό επιλέξουμε να το δώσουμε κατευθείαν στον Τίμο, που από ότι φαίνεται, έχει ρέντα…. Παρεπιπτόντως,
πριν από 2 μήνες «εισήλθε» στο κλάμπ των παππούδων , αφού απέκτησε εγγονό. Να τους ζήσει, να
ευτυχίσει και να τον καμαρώσουν και γαμπρό!
Οι φωτογραφίες
που ακολουθούν, πιστοποιούν «του λόγου το αληθές»….
Και του χρόνου,
ΟΛΟΙ ΚΑΛΑ, ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ!
Ανδρέας
