Ανδρέας Μελεζιάδης
Εδώ και αρκετά χρόνια, είχαμε καθιερώσει
όλοι εμείς οι συμμαθητές του 4ου Γυμνασίου
Αρρένων ( τότε)
Θεσσαλονίκης, μια ετήσια συνάντηση, την τελευταία Παρασκευή του Μαϊου, για να
ανανεώνουμε την φιλία μας, μας, να αναπολούμε τα περασμένα, να γελάμε με τις αστειες
καταστάσεις του παρελθόντος, τις περισσότερες από τις οποίες εμείς οι ίδιοι
δημιουργούσαμε, και γενικά να περάσουμε καλά, ανάμεσα σε ΦΙΛΟΥΣ.
Πρίν από λίγα χρόνια, αυτή η συνάντηση
ατόνησε, επειδή ο κύριος εμπνευστής της και οργανωτής, δεν έχει την δυνατότητα
δραστηριοποιήσεως. Έτσι λοιπόν, κάποιοι άλλοι έπρεπε να δραστηριοποιηθούν, για
την αναβίωση.
Για τρίτη
συνεχόμενη χρονιά, κάναμε και φέτος την συνάντησή μας, στην ταβέρνα
με μουσική «ΨΑΡΟΥ» στην στροφή Τριανδρίας, όπου μέχρι σήμερα έχουμε μείνει απόλυτα
ευχαριστημένοι. Ήταν λοιπόν, η ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 31 ΜΑΙΟΥ 2019, η μέρα μας….
Από μέρες είχαν «πέσει» τα σχετικά
τηλεφωνήματα και μηνύματα, σε όλους όσους μπορούσαμε να βρούμε, και το
αποτέλεσμα ήταν να ενημερωθούν περίπου 30 συμμαθητές, με ομαδική προσπάθεια.
Ήμασταν όμως και λίγο άτυχοι φέτος, γιατί τις
ώρες που είπαμε να μαζευτούμε, άρχισε μια
άνευ προηγουμένου νεροποντή. Δεν έριχνε μόνο καρεκλοπόδαρα, αλλά… και
τις καρέκλες!
Πάραυτα, οι «γενναίοι»
από εμάς, το τολμήσαμε, και καλά κάναμε! Με τις κουβέντες μας, το κρασάκι, τα «φαγώσιμα»
και την μουσική, περάσαμε πάρα πολύ όμορφα.
Κάποτε, στις συγκεντρώσεις μας, σαν θέματα
επικρατούσαν τα όσα κάναμε σαν μαθητές στο 4ο, με τον «Βαγγέλη» ( Παπαδόπουλο), τον Φουντουλάκη, τον Τοσουνίδη, την Βυζοπούλου, την Ομπέση, τον Σπάνδο, τον Καραϊσά, την Καγιάβη ( όλοι είμασταν ερωτευμένοι μαζί της), τον Λύτα, τον Τσιτσιπλάμη, τον Τσαϊρίδη, τον…την… και φυσικά με τον «Σερίφη» ( Καλλινδέρη) τον γυμνασιάρχη μας.
Λέγαμε για τις «κοπάνες» μας, τις απεργίες, τον εκκλησιασμό της Κυριακής που
ξεκινούσαμε περίπου 100 και φτάναμε στον Άγιο
Δημήτριο καμμιά εικοσαριά, λέγαμε… λέγαμε…. λέγαμε….
Τώρα, στα θέματά μας προστέθηκαν τα χάπια που παίρνουμε, τα εγγόνια μας, συμβουλές υγείας ( πρέπει να περπατάμε…) και άλλα ανούσια κάποτε, αλλά
επίκαιρα σήμερα.
Το καλό ήταν, πως στο «άτυπο» προσκλητήριο
που γίνεται κάθε φορά, δεν
βρέθηκαν καινούριοι «απόντες».
Θα μπορούσα να σας γράψω τα ονόματα όσων
μαζευτήκαμε, όμως δεν θα το κάνω γιατί προτιμώ να προσπαθήσετε να τους αναγνωρίσετε
από τις φωτογραφίες που ακολουθούν.
Άντε, ΚΑΙ ΤΟΥ
ΧΡΟΝΟΥ!
Ανδρέας
