ΕΥΧΕΣ

Συνεστίαση Τάξεων ΣΣΕ 1970 και 1973 στη Θεσσαλονίκη.

Ανδρέας Μελεζιάδης

     Έχουν περάσει 47 χρόνια, από τότε που αποχαιρετήσαμε στη ΣΣΕ τους Ανθυπολοχαγούς, τότε, της Διοικούσας  Τάξεώς μας , της Τάξεως 1970. Ήταν η τάξη, που μας έβαλε στο νόημα της στρατιωτικής ζωής, βίαια μπορώ να πώ για τα τότε δεδομένα μας, τα οποία και εμείς με την σειρά μας, τα εφαρμόσαμε στην διοικουμένη μας Τάξη 1976. Οι παραδόσεις, πρέπει να τηρούνται, έχουν την σημασία τους!

    Στην Θεσσαλονίκη, ζούν 20 – 25 από κάθε τάξη, απόστρατοι φυσικά πλέον, με γκρίζα μαλλιά ( ή και χωρίς… ) αλλά όχι με γκρίζα καρδιά. Αυτή, παραμένει νέα, όσα χρόνια και να περάσουν.

    Πολλές φορές τα τελευταία χρόνια, συναντιόμασταν μεμονωμένα σε διάφορες εκδηλώσεις  και πάντα λέγαμε, πως πρέπει να βρεθούμε όλοι μαζί, για να θυμηθούμε τα παλιά και να συνδιασκεδάσουμε. Πάντα όμως, μέναμε στο… «πρέπει», αφού κανείς δεν έπαιρνε πρωτοβουλία για κάτι τέτοιο. Τώρα όμως, που οι συνθήκες ήταν βολικές, είπαμε να υλοποιήσουμε αυτό το «πρέπει», και το κάναμε!

    Την περασμένη Παρασκευή λοιπόν, 15 Δεκεμβρίου, κάναμε μια συνεστίαση σε μια ταβέρνα της πόλης μας ( «ΨΑΡΟΥ» ) και συγκεντρωθήκαμε περίπου 40 άτομα και των δύο τάξεων, με τις γυναίκες μας . Τόσο η θετική αλλά και περιπαικτική μας διάθεση, όσο και η γενική ατμόσφαιρα του μαγαζιού και η πολύ κατάλληλη για εμάς μουσική, συντέλεσαν στο να φύγουμε αργά το βράδυ, απόλυτα ευχαριστημένοι και δικαιωμένοι για τις προσδοκίες μας. Όλοι, εξέφρασαν την επιθυμία να το επαναλάβουμε, με μεγαλύτερη συμμετοχή.

    Το πόσο καλά περάσαμε, το ξέρουμε εμείς που ήμασταν εκεί. Για να πάρετε μια μικρή εικόνα, σας βάζω στη συνέχεια, όπως πάντα, μερικές φωτογραφίες.

ΚΑΛΩΣ ΜΑΣ ΗΡΘΕΣ! Και… ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ…..

Ανδρέας Μελεζιάδης

    Έγινε επιτέλους και αυτή η περιβόητη «Επίσκεψη Ερντογάν» στην Ελλάδα… Ήρθε, είδε και έφυγε, αφού δεν μπορούσε να κάνει το Καισαρικό… «veni, vidi, vici».

    Η επίσκεψη, κατά τη γνώμη μου, δεν απέφερε τίποτα, αλλά ήταν πολύ επωφελής για την Ελλάδα διεθνώς, αφού για ακόμα μια φορά, εκφράστηκαν οι επιδιώξεις της Τουρκίας σε σχέση με την Ελλάδα, και μάλιστα όλες μαζί. Σε… «οικονομικό πακέτο»!

    Καλά, τι περίμενε από την επίσκεψη ο Τούρκος πρόεδρος; Να γίνουν δεκτές οι θέσεις του, που από χρόνια εκφράζονται, και που έχουν απορριφθεί ασυζητητί από όλες τις Ελληνικές κυβερνήσεις; Μάλλον το ήξερε και ο ίδιος, πως θα βρεί κλειστές πόρτες.

    Δεν θα ασχοληθώ με τον Ερντογάν, γιατί είναι γνωστός ο τρόπος που ενεργεί. Θα ασχοληθώ με τα «καθ’ ημάς» σε όλες τις πολιτειακές και κυβερνητικές βαθμίδες.

    Πολλά συγχαρητήρια στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο, που απάντησε άμεσα και κατάλληλα στο παραλήρημα του Ερντογάν. Ήταν μια απάντηση που ταίριαζε σε Έλληνα, ιδιαίτερα απέναντι σε Τούρκο. Δεν άφησε κανένα σημείο αναπάντητο. Αυτά θέλουμε από τους Ηγέτες μας, και όχι «σφάξε με Ερντογάν μου να αγιάσω» . Κατά την κοινή καθομιλούμενη, «του τα έχωσε χοντρά»!

    Αυτό όμως, που με εξέπληξε ευχάριστα, ήταν οι συζητήσεις και δηλώσεις του Πρωθυπουργού μας Αλέξη Τσίπρα! Και λέω «του Πρωθυπουργού μας» και το εννοώ. Στο ίδιο μήκος κύματος με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας μας, έδωσε στον Τούρκο να καταλάβει, πως δεν περνάνε τα τερτίπια του. Εδώ είναι τα Βαλκάνια, δεν είναι παίξε – γέλασε, και ως γνωστόν η Τουρκία δεν ανήκει στα Βαλκάνια… Ούτε και στην Ευρώπη… Συγχαρητήρια λοιπόν και στον Πρωθυπουργό μας, για την στάση του απέναντι στον Ερντογάν.

    Η Ελληνική κακομοιρία όμως, φάνηκε και πάλι, στις δηλώσεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Όλοι οι… αρχηγοί, βρήκαν σφάλματα και ψεγάδια σε όσα ελέχθησαν και σε όσα έγιναν. Δηλαδή, εκείνοι εάν ήταν στη θέση του Τσίπρα, τι θα έκαναν;;;;; Μήπως θα τον έδερναν κιόλας; ( τον Ερντογάν…) Ο καθένας τους, έλεγε το κοντό και το μακρύ του, θέλοντας να μειώσει την Εθνική στάση της κυβέρνησης. Μέχρι και το… «παιντί» ( ο ΓΑΠ, ντέ… ) μίλησε! Το τι είπε και αυτός, είναι ανάξιο να αναφερθεί. Ενώ όλοι τους έπρεπε να δώσουν συγχαρητήρια στην κυβέρνηση για τον χειρισμό του θέματος, αφού στην ουσία ελπίζω πως συμφωνούν, αυτοί συνεχίζουν τον πετροπόλεμο, χωρίς όμως πέτρες, αφού αυτή τη φορά δεν έχουν! Η στάση όλων τους, θυμίζει τα ανέκδοτα για τη διαρκή στάση όλων των αντιπολιτεύσεων στην Ελλάδα, έναντι όλων των κυβερνήσεων…. Γιατί τι άλλο μπορούν να πούν εκτός από το ότι θα έλεγαν τα ίδια πράγματα στον Ερντογάν, αλλά…. με άλλα λόγια!

    Η ουσία πάντως της όλης υποθέσεως, είναι πως εμείς, που ψάχνουμε κάποια σπίθα ελπίδας, μπορούμε να είμαστε ικανοποιημένοι και περήφανοι για την στάση τόσο του Προέδρου μας, όσο και της Ελληνικής Κυβερνήσεως.

Ανδρέας

Επίσκεψη στο Μουσείο Βαλκανικών Πολέμων.

Εδώ και πολλά χρόνια, όταν τα παιδιά μου ήταν 10-12 ετών, περνούσα πολύ συχνά με την οικογένειά μου, πηγαίνοντας στον Βαθύλακκο, έξω από ένα στρατόπεδο μετά τις γραμμές του τραίνου, στο Τόψιν, από το δρόμο, δέσποζε ένα παλιό διατηρητέο κτίριο. Κάθε φορά, με τον κίνδυνο να γίνομαι κουραστικός, και με τις λίγες ιστορικές γνώσεις που έχω, δεν παρέλειπα να κάνω «μάθημα» Ιστορίας, λέγοντας πως το συγκεκριμένο κτίριο, ήταν το Στρατηγείο του Ελληνικού Στρατού κατά τον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο, πρίν από την Απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, όπου οι Τούρκοι υπέγραψαν την άνευ όρων παράδοση της πόλεως στον Αρχιστράτηγο Διάδοχο Κωνσταντίνο.

    Τα χρόνια πέρασαν, και ο χώρος ευτυχώς αξιοποιήθηκε και πήρε την Ιστορική του σημασία. Έγινε το Μουσείο Βαλκανικών Πολέμων σε εκείνο το κτίριο που ανέφερα πιο πάνω.

    Την προηγούμενη Κυριακή λοιπόν, αξιώθηκα μετά από τόσα χρόνια στο πρόγραμμα μιάς εκδρομής που κάναμε με τους φίλους του Συνδέσμου ΣΣΕ Τάξεως 1971, να το επισκεφθώ. Τώρα πλέον, δεν είχα τα παιδιά μου μαζί, αλλά τα εγγόνια μου. Και ο μέν Αντρίκος των τεσσαρων ετών, δεν άφησε γωνιά χωρίς να την εξερευνήσει, η δε Μελένια παρακολούθησε με ιδιαίτερη προσοχή ολόκληρη την ξενάγηση που μας έκανε το Μουσείο.

    Περιδιαβαίνοντας τους χώρους και τα δωμάτια, φανταζόμουν πως έβλεπα τον Κωνσταντίνο, τον Δούσμανη, τον Μεταξά, τους πιο γνωστούς από την όλη ιστορία, να περιφέρονται και να καταστρώνουν τα σχέδια για την συνέχεια των επιχειρήσεων. Φανταζόμουνα και τους αντιπροσώπους του Χασάν Ταχτσίν Πασά, να έρχονται και να δηλώνουν την παράδοση της Θεσσαλονίκης, παραδίδοντας το σχετικό έγγραφο. Φανταζόμουν όλες εκείνες τις ενδοξες μέρες, που η πατρίδα μας μεγαλούργησε στα Πεδία των Μαχών και διπλασίασε την Ελλάδα.

    Δεν ξέρω, πόσοι έχουν επισκεφθεί αυτό το Μουσείο που στεγάζεται στο ιστορικό αυτό κτίριο. Όσοι δεν το έχουν επισκεφθεί, ΠΡΕΠΕΙ οπωσδήποτε να πάνε!

    Για να πάρετε μια μικρή εικόνα, σας παραθέτω μερικές φωτογραφίες από την επίσκεψη.

Ανδρέας 

Η ΕΚΔΡΟΜΗ ΜΑΣ ΣΤΑ ΓΙΑΝΝΕΝΑ, 23 ΚΑΙ 24 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2017

   Πέρασαν δυό εβδομάδες και σήμερα αξιώθηκα να γράψω λίγα πράγματα για την εκδρομή μας στα Γιάννενα… Φόρτος «εργασίας» λές και ξεμπερδεύεις. Άσχετο εάν δεν υπάρχει εργασία…

    Μετά από πολλές περιπέτειες, και ενώ οι προοπτικές ήταν να έχουμε μεγάλη συμμετοχή και από Αθήνα, πράγμα που θα μας ευχαριστούσε ιδιαίτερα, τελικά εμείς, οι… «συνήθεις ύποπτοι» την πραγματοποιήσαμε, και δεν μετανοιώσαμε ούτε στιγμή, αφού περάσαμε υπέροχα, κατά γενική ομολογία. Βοήθησε και ο καιρός, παρά τις άσχημες προβλέψεις της ΕΜΥ. Είπαμε, είμαστε τυχεροί…. Ή μας αγαπάει ο Θεός….

    Σάββατο πρωί – πρωί με τη δροσούλα, από την γνωστή μας αφετηρία, το Γ΄ΣΣ ( που επι σειρά ετών μας διευκολύνει, επιτρέποντας να παρκάρουμε μέσα τα αυτοκίνητά μας ) ξεκινήσαμε , μια χαρούμενη παρέα, με καλή διάθεση, και με όλα τα στοιχεία για να περάσουμε ένα όμορφο Σαββατοκύριακο σε μια από τις πιο όμορφες και γραφικές πόλεις της πατρίδας μας, τα Γιάννενα. Ήμασταν ο Γιώργος, ο Τάσος, ο Θανάσης, ο Βαγγέλης, ο Θωμάς, ο άλλος Γιώργος, εγώ, ο Σταύρος, ο Κώστας, ο Γρηγόρης από συμμαθητές και ο Γιάννης, ο Θόδωρος και ο Γιώργος από φίλους μας. Στο δρόμο, πήραμε και τον Πέτρο που κατέβηκε στην Κοζάνη, και … «έκλεισε το καρέ» !

    Ο καιρός, το άριστο λεωφορείο, ο καλός οδηγός, ο καλός δρόμος και η καλή μας διάθεση, μας έφεραν στην πρώτη μας στάση, στο Μέτσοβο. Αν και πρωί ακόμα, η «εύοσμος κνίσσα» πλανιόταν στον αερα, προδιαθέτοντας για γαστριμαργικές ατασθαλίες, μέχρι τελικής πτώσεως… Όμως δεν ήταν αυτός ο σκοπός μας. Επισκεφθήκαμε την περίφημη «Πινακοθήκη Αβέρωφ» και θαυμάσαμε τους πίνακες αλλά και τις παλιές φωτογραφίες της έκθεσης. Αξίζει τον κόπο, όποιος περάσει από το Μέτσοβο, να την επισκεφθεί. Επειδή είχαμε άνεση χρόνου, απολαύσαμε τον καφέ μας και περιηγηθήκαμε στα τουριστικά μαγαζιά , όπου επικρατούσαν τα τυροκομικά προϊόντα γενικώς, και τα είδη λαϊκής τέχνης.

    Μετά το Μέτσοβο, το πρόγραμμά μας προέβλεπε την επίσκεψη στο Σπήλαιο των Ιωαννίνων. Επανεκτιμήσαμε τα δεδομένα ( πολλά σκαλοπάτια, και χρόνος αφού η ξενάγηση ήθελε πάνω από μία ώρα ) και με συντριπτική πλειοψηφία αποφασίσαμε να μην το επισκεφθούμε, αν και είχαμε κλείσει «ραντεβού» για την ξενάγηση, το οποίο ακυρώσαμε. Συντέλεσε και το ότι όλοι οι άνδρες της παρέας το είχαμε επισκεφθεί παλιότερα, με την ΣΣΕ στα ταξίδια μας.

    Φτάσαμε με το καλό στα Γιάννενα, μεσημέρι πλέον, και αφού τακτοποιηθήκαμε στο ξενοδοχείο μας το «ΠΑΛΛΑΔΙΟΝ», κάναμε ένα περίπατο μέχρι την Λέσχη Αξιωματικών Φρουράς Ιωαννίνων, όπου είχαμε κανονίσει για το γεύμα μας, το οποίο μας ικανοποίησε πλήρως, όπως και η προθυμία και ευγένεια όλοι του προσωπικού της Λέσχης.

    Μετά την ανάπαυσή μας στο ξενοδοχείο, πήγαμε για περιήγηση και καφέ μέσα στην παλιά πόλη, στο κάστρο. Μέσα από τα γραφικά πεντακάθαρα δρομάκια, φτάσαμε στην κορυφή και θαυμάσαμε την θέα της λίμνης από εκεί. Τελικά, αυτός ο Αλή Πασάς, ήξερε και διάλεγε μέρη! Καθήσαμε σε ένα παλιό κτίριο που είχε αξιοποιηθεί σαν καφετέρια, και απολαύσαμε παραδοσιακό καφέ ( ξέρετε τώρα, με το μπρίκι και λουκουμάκι ) και συζήτηση.

    Η ώρα πέρασε πολύ ευχάριστα, και ξεκινήσαμε για την λίμνη, όπου είχαμε κλείσει τραπέζια σε μία μουσική ταβέρνα, για το δείπνο μας και για να περάσουμε μια ευχάριστη βραδυά. Φτάσαμε στην παλιά, γραφική ταβέρνα «ΣΤΟΑ ΛΟΥΛΗ», και οι προσδοκίες μας επαληθεύτηκαν, τόσο στο φαγητό, όσο, κυρίως στο μουσικό πρόγραμμα που ακολουθούσε. Ρίξαμε τις «βόλτες» μας στην αυτοσχέδια πίστα, ο δε «συνήθης ύποπτος» Γρηγόρης τραγούδησε όπως πάντα, αυξάνοντας το κέφι όλων των παρευρισκομένων και παρασύροντας στη πίστα τον Βαγγέλη κα το Γιώργο ( άλλο που δεν ήθελαν… ) να ρίξουν τις στροφές τους. Κάποια στιγμή, μετά από την «1η πρωϊνή», φύγαμε για το ξενοδοχείο μας. Κατά τη διαδρομή μας, είδαμε και πως διασκεδάζει η νεολαία στα Γιάννενα. Όπως διασκεδάζει παντού!

    Το πρωί, μετά το πρωϊνό μας στο ξενοδοχείο, φορτώσαμε τα πράγματά μας στο λεωφορείο και ξεκινήσαμε για τη λίμνη, από την προκυμαία της οποίας πήραμε το καραβάκι για να μας πάει στο νησάκι, πόλο έλξεως για τους τουρίστες. Σύντομη διαδρομή, ούτε 10 λεπτά.

    Μέσα από τα γραφικά δρομάκια, γεμάτα με τουριστικά μαγαζιά που δεν είχαν ανοίξει καλά – καλά ακόμα, προσκυνήσαμε και εκκλησιαστήκαμε για λίγο στην παλαιά ( ‘όπως όλα στο νησί ) εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, και σε λίγες δεκάδες μέτρα φτάσαμε στο περίφημο Μουσείο του Αλή Πασά. Το «θαυμάσιο» είναι λίγο για να περιγραφεί. Κατά την ξενάγηση, από μεγαφώνων ενημερωνόμασταν για όλη την ιστορία του Αλή Πασά, από την αρχή του μέχρι τον θάνατό του σε αυτό το μέρος.  Πηγαίνοντας να πάρουμε το καραβάκι για την επιστροφή, τα μαγαζιά είχαν ανοίξει όλα και μας περίμεναν. Κάποιοι από εμάς, πήραν αναμνηστικά, και κάποιοι άλλοι έκατσαν για καφέ.

    Πήραμε και πάλι το καραβάκι, για να επιστρέψουμε στην πόλη. Εκεί, μπήκαμε στο λεωφορείο μας και ξεκινήσαμε για το τελευταίο αξιοθέατο που είχαμε στο πρόγραμμά μας, το πασίγνωστο «Μουσείο Βρέλλη» με τα κέρινα ομοιώματα. Το μουσείο παλιά, λειτουργούσε μέσα στην πόλη, απέναντι από την πύλη του κάστρου. Πριν από αρκετά χρόνια, ο Βρέλλης το μετέφερε εκτός Ιωαννίνων, γιατί τα εκθέματα δεν ήταν δυνατόν να χωρέσουν στο παλιό. Πολύ αξιόλογα όλα, με τέχνη και μεράκι φτιαγμένα από τον Βρέλλη που δεν είναι πλέον κοντάμας…. Μακάρι να βρεθεί συνεχιστής του έργου του. Τα εκθέματα, ήταν σκηνές και πρόσωπα από όλη την Ελληνική Ιστορία. Δυστυχώς, δεν επιτρεπόταν η λήψη φωτογραφιών, το δε προσπέκτους που πήρα για τα το «σκανάρω», κατάφερα να το χάσω!

    Η εκδρομή μας, ουσιαστικά είχε πλέον τελειώσει. Γυρίσαμε στα Γιάννενα, γευματίσαμε και πάλι στη ΛΑΦΙ και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής, με μία ολιγόλεπτη στάση στο Μέτσοβο και πάλι, μήπως κανείς από εμάς ήθελε να αγοράσει τυριά κτλ.

    Κατά την επιστροφή, ο Γρηγόρης μας δημιούργησε απερίγραπτο άγχος, γιατί ήθελε να προλάβει να δεί τον αγώνα ΑΕΚ – ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ, που τον ενδιέφερε πολύ. Στο τέλος, φτάσαμε στη Θεσσαλονίκη λίγο μετά τις 8.30 το βράδυ, και έτσι ο Γρηγόρης έχασε μόνο ένα τέταρτο του αγώνα, το αποτέλεσμα του οποίου μάλλον τον απογοήτευσε. Εδώ που τα λέμε, εάν έπαιζε ο ΗΡΑΚΛΗΣ ( αναμνήσεις… ) και εγώ το ίδιο θα ήθελα.

    Πρέπει όλοι μας, να ευχαριστήσουμε

        Τον Βαγγέλη, που μας έκλεισε την άριστη ταβέρνα το Σάββατο το βράδυ και που συνεχώς μας ξεναγούσε για τα αξιοθέατα.

        Την VIII Ταξιαρχία Πεζικού. Που ανταποκρινόμενη στο αίτημά μας, μας διέθεσε ιδιαίτερη αίθουσα για τα δύο γεύματά μας.

        Την Λέσχη Αξιωματικών Φρουράς Ιωαννίνων, που μετά από συνεννόηση μας παρέθεσε τα καλομαγειρευμένα γεύματα και μας εντυπωσίασε με την ευγένεια και προθυμία του προσωπικού της

        Το πρακτορείο που μας διέθεσε άριστο καινούριο λεωφορείο και οδηγό.

        Όλους εμάς, που με την καλή διάθεσή μας, φροντίσαμε να πραγματοποιήσουμε μια ομολογουμένως πολύ καλή εκδρομή ώστε να γεμίσουμε τις «μπαταρίες» μας που μάλλον είχαν αδειάσει.

    Λυπόμαστε, που λίγοι συμμαθητές, που έρχονται σε κάθε εκδρομή, δεν μπόρεσαν για λόγους ανεξάρτητα από τη θέλησή τους, να έρθουν μαζί μας.

    Με την ελπίδα πως σύμφωνα με τις δυνατότητές μας θα ξαναεκδράμουμε « σε άλλους τόπους και άλλες πολιτείες», κλείνω αυτή την περιγραφή με την ελπίδα πως διαβάζοντάς την όσοι μεν ήρθαν θα την αναπολήσουν, όσοι δε δεν ήρθαν, θα ζηλέψουν!

    Οι φωτογραφίες, για του λόγου το αληθές!

Ανδρέας Μελεζιάδης