Όταν, πριν από αρκετά χρόνια, με κόπο απέκτησα τον τίτλο ‘’συνταξιούχος’’, με πλησίασαν αρκετοί γνωστοί ( και άγνωστοι ) και μου προσέφεραν δουλειά με δελεαστικές επιφανειακά αποδοχές, σε Ασφαλιστικές Εταιρείες. Υποσχέθηκαν γραφείο στο κέντρο, ποσοστό στα συμβόλαια κτλ κτλ.
Το ‘’μικρό ανθρωπάκι’’ που έχω ( και όλοι έχουμε ) μέσα μου, με απέτρεψε από την αποδοχή των προτάσεων. Τι μου είπε ? Ότι οι εταιρείες, θέλουν να εκμεταλλευτούν τις όποιες γνωριμίες μου, για την υπογραφή συμβολαίων ( ζωής, συντάξεων, αυτοκινήτων κτλ ).
Ποια θα ήταν η δουλειά μου ? Απλό. Θα έπαιρνα έναν – έναν όλους τους φίλους, συγγενείς και γνωστούς και θα προσπαθούσα να τους πείσω να ασφαλιστούν στην εταιρεία με την οποία θα συνεργαζόμουν. Δηλαδή, με άλλα λόγια, θα άρχιζα να τρέχω από πόρτα σε πόρτα, σε όλους τους παραπάνω, για να τους ενημερώσω για τα εξαιρετικά προγράμματά ‘’μας’’, να τους υποσχεθώ λαγούς με πετραχήλια και να τους πείσω. Και εγώ θα πήγαινα με τις φυλλάδες μου, και θα άρχιζα το ‘’ψηστήρι’’. Οι φίλοι μου, επειδή είναι φίλοι μου, θα με άκουγαν με φαινομενική προσοχή, ενώ αρκετοι από αυτούς, από μέσα τους θα έλεγαν ‘’τι λαμακείες μας λές τώρα Ανδρέα…’’. Και κάποια στιγμή, οι φίλοι κτλ θα τέλειωναν, και εγώ θα έπρεπε να συνεχίσω το ίδιο βιολί με κοινούς γνωστούς (ξέρετε τώρα, ‘’έρχομαι εκ μέρους του Τάδε’’ και άλλες λαμακείες ). Το αποτέλεσμα, εξαιρετικά αμφίβολο στο σύνολό του. Χώρια που οι γνωστοί και φίλοι θα άρχιζαν να με αποφεύγουν, γιατί θα πίστευαν ότι θα άρχιζα και πάλι να τους ‘’πρήζω’’ για ασφάλειες.
Από ότι ξέρουν οι φίλοι μου λοιπόν, δεν το έκανα. Και ένας επιπλέον λόγος , είναι ότι δεν πιστεύω στις ασφάλειες γενικώς, επειδή πιστεύω ότι η καλύτερη ασφάλεια για τον καθένα, είναι ο ίδιος του ο εαυτός, οι αποφάσεις του και η διαχείρισή του γενικότερα.
Και ευτυχώς που δεν το έκανα. Γιατί, με τα πρόσφατα ‘’κανόνια’’ κάποιων ασφαλιστικών (και οι φήμες λένε ότι θα ακολουθήσουν και άλλες με βαρύγδουπους τίτλους ), ποια θα ήταν η θέση μου όταν ερχόταν ο φίλος μου ο Γιάννης, που εγώ τον ασφάλισα και έχασε τα χρήματά του, και εμμέσως πλην σαφώς μου έδινε να καταλάβω ότι με θεωρεί υπεύθυνο ?
Το αποτέλεσμα θα ήταν, όσο πιο καλός ασφαλιστής θα ήμουν, τόσο περισσότερους φίλους θα έχανα. Αμφιβάλει κανείς ?
Το θέμα βέβαια δεν είναι αν θα γινόμουν ασφαλιστής. Το θέμα, είναι γιατί συμβαίνουν όλα αυτά. Και η κοινή λογική, που πιστεύω ότι έχω, με παραπέμπει στο αιώνιο ερώτημα ‘’η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα ?’’ Και εξηγούμαι.
Είναι τυχαίο ότι οι περισσότερες Τράπεζες δημιούργησαν και Ασφαλιστικές Εταιρείες ?
Είναι τυχαίο το γεγονός ότι κάποιες Ασφαλιστικές Εταιρείες ψήλωσαν απότομα και δημιούργησαν Τράπεζες ?
Λοιπόν, οι Τράπεζες έκαναν Ασφαλιστικές ή οι Ασφαλιστικές έκαναν Τράπεζες?
Μέχρι εδώ, τα ερωτήματα είναι χωρίς σημασία, ίσως και γραφικά, για να περνάει η ώρα και να μεγαλώνει το κείμενο. Το ζητούμενο, ως συνήθως, είναι το ‘’ποιος φταίει’’.
Δεν θα αναλύσω την κατάσταση, για να καταλήξω στο ποιος φταίει, αλλα θα ξεκινήσω κατευθείαν από τον φταίχτη, που για εμένα δεν είναι κανείς άλλος, από το ίδιο το Κράτος, που με τις διάφορες λαμογιές του, δημιουργεί αρπακτικά που λυμαίνονται τους ατυχείς πολίτες. Ας τα πιάσουμε ένα-ένα.
Ασφάλειες Ζωής, και παρεμφερείς.
Το κράτος έχει αποδειχθεί ανίκανο να εξασφαλίσει τους πολίτες από όσα υπόσχονται ότι εξασφαλίζουν οι Ασφαλιστικές. Οι πολίτες με τη σειρά τους, πείθονται από τις υποσχέσεις των εταιρειών και τους δίνουν τα λεφτά τους κάθε χρόνο ή μήνα, για να πάρουν εφάπαξ 50.000.000 ευρώ όταν συμπληρώσουν το 97ο έτος της ηλικίας τους, τότε που το μόνο που θα χρειάζονται θα είναι γιαουρτάκι άπαχο χωρίς κα’ι’μάκι. Μην γελάτε, μην εξανίστασθε, ίσως να είμαι κάπως υπερβολικός αλλά κάπως έτσι είναι οι όροι. Και πώς κατοχυρώνει το Κράτος αυτούς που εμπιστεύονται τα λεφτά τους σε κάποιες εταιρείες που αποδεικνύονται στην πράξη αναξιόπιστες? Πολύ απλό, δεν τους κατοχυρώνει ούτε το αρχικό κεφάλαιο. Ας μην ξεχνάμε, οτι πρίν από μερικά χρόνια, για το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου, από τα πιο επίσημα χείλη ειπώθηκε ‘’ας πρόσεχαν…’’. Και τώρα, η απάντηση θα είναι η ίδια. Δύσμοιροι ασφαλισμένοι, ας ελπίσετε ότι σας έπεσε το λαχείο και δεν πέσατε σε απατεώνες, γιατί ίσως υπάρχουν και εταιρείες που πραγματοποιούν όσα υπόσχονται.(Πάρτε καλύτερα λαχείο ή παίξτε ΛΟΤΤΟ )
Ασφάλειες Αυτοκινήτων
Έρχεται το Κράτος πάλι, και μας λέει ότι δεν μπορούμε να κυκλοφορούμε το αυτοκίνητό μας, εάν δεν είναι ασφαλισμένο. Μας σμπρώχνει ‘’κλωτηδών’’ λοιπόν, στα νύχια των αρπακτικών και πάλι.
Έκανε έρευνα για αξιόπιστες εταιρείες?
Μας πρότεινε κάποιες ?
Ανέλαβε την ευθύνη των αποφάσεών του ?
Τρία ΟΧΙ είναι η απάντηση. Η εταιρεία έριξε κανόνι, γιατί έτσι ήθελε ο τραπεζίτης πρόεδρός της. Τα ασφάλιστρα που πληρώθηκαν, έγιναν ονομαστικά κρατικά ομόλογα Σκανδιναυικών χωρών, ίσως και Νοτιοαμερικανικών ή Νοτιασιατικών ( κάτι ξέρουμε και εμείς οι αλυχτώντες απεγνωσμένα.. ). Για τα κράτος, ‘’πέρα βρέχει’’. Προτεραιότητα έχουν οι περικοπές στους μισθούς ( με αυτό θα ασχοληθούμε την επόμενη φορά). Η εταιρεία λοιπόν έκλεισε, αλλά η Τράπεζα που την δημιούργησε, ζεί και βασιλεύει. Αποτέλεσμα, φυσικά κανένα. Εσύ και εγώ θα ξαναπληρώσουμε, ως συνήθως.
Προχτές, σε πρω’ι’νή εκπομπή της τηλεοράσεως, υπήρχε τίτλος ‘’ΦΕΡΤΕ ΠΙΣΩ ΤΑ ΚΛΕΜΜΕΝΑ’’. Μέγα λάθος, γιατί κανείς κλέφτης δεν τα γυρνάει πίσω. Ψάχνουμε για Ρομπέν των Δασών ? Αυτοι μας τέλειωσαν. Ο τίτλος έπρεπε να είναι ‘’ΠΑΡΤΕ ΠΙΣΩ ΤΑ ΚΛΕΜΜΕΝΑ’’ με επωδό ‘’και κλείστε τους φυλακή’’. Μπορείτε????
Εντελώς επιφανειακά, και με κοινή λογική, όπως έγραψα παραπάνω, πρόβαλα αυτές τις σκέψεις μου. Λυπάμαι πολύ που δεν μπορώ να κάνω τίποτα περισσότερο, αυτήν την εποχή που τους κλέφτες τους λένε μάγκες, τους απατεώνες τους λένε….άσε, ας μην συνεχίσω γιατί αν γράψω ακριβώς αυτά που θέλω, σίγουρα θα μου φέρνετε τσιγάρα στον Κορυδαλλό ή τα Διαβατά που είναι πιο κοντά μου.
Αυτά προς το παρόν. Καιρός να ξανακαβαλήσω το άλογό μου, σαν γνήσιος Δον Κιχώτης, και να ψάξω για καινούριους ανεμόμυλους. Υπάρχουν άπειροι στην Χώρα του απείρου κάλλους, της Δημοκρατίας και της Δικαιοσύνης.
