Ηταν κάπου εκεί ,στο 1955, όταν πήγαινα πρώτη Δημοτικού, όταν άρχισε να βγαίνει ένα απορρυπαντικό, το περίφημο ΚΛΙΝ, το οποίο έγραψε ιστορία. Όχι μόνο για την απόδοσή του, αλλα κυρίως γιατί σε κάθε σακουλάκι, είχε μέσα ένα δωράκι για τα παιδιά. Αυτό το δωράκι, ήταν ένα στρατιωτάκι 6-7 εκατοστά ύψος, για το οποίο γινόταν ‘’χαμός’’ μεταξύ μας. Τότε να δείς προθυμία να πάμε στον μπακάλη για ψώνια, αφού σχεδόν βέβαιο ήταν ότι θα πάρουμε ΚΛΙΝ το οποίο στο σπίτι έφτανε ανοικτό. Και μάλιστα, ψαχουλεύαμε το νάυλον λευκό σακουλάκι, για να βρούμε τι είχε μέσα, για να διαλέξουμε. Το παράδειγμα του ΚΛΙΝ, το ακολούθησαν και τα δύο άλλα απορρυπαντικά που κυκλοφορούσαν τότε, το ROL και το TIDE. Το τελευταίο, είχε και τους περίφημους μπλέ και πράσινους κόκκους. Σύμπτωση ? Μόνο που αυτά, υποτίθεται ότι ήταν καλύτερα, και έβγαιναν σε κουτί, οπότε δεν χωρούσε ψάξιμο. Όσο για την τιμή, 3 δρχ το ΚΛΙΝ, 4,5 δρχ το TIDE. Και για όποιον θέλει συγκρίσεις, 50 δρχ το μεροκάματο, 24,5 δρχ το ΓΑΛΟΝΙ η βενζίνη, 26,5 δρχ η ΟΚΑ το λάδι, 7,80 δρχ το ρύζι γλασσέ, 400 δρχ το ενοίκιο, 1,5 δρχ το εισιτήριο και η εφημερίδα και πάει λέγοντας.
Με αυτά τα στρατιωτάκια, το τι παιχνίδι κάναμε πιτσιρίκια, δεν λέγεται. Αλλάζαμε τα ίδια που είχαμε, κάναμε στρατούς και στην αυλή παίζαμε πόλεμο
Καλά, θα μου πείτε τώρα, τι τα θυμήθηκες όλα αυτά, είναι από τον περασμένο αιώνα, παλαιολιθικά. Τι σχέση έχει η σημερινή εποχή ?
Δεν το ήθελα να το θυμηθώ, ρε παιδιά, αλλα κάποιες καταστάσεις, μου έφεραν στο μυαλο αυτά τα περίφημα ‘’στρατιωτάκια του ΚΛΙΝ’’. Και οι καταστάσεις, αφορούσαν την δουλειά που έκανα ( αξιωματικός Στρατού, για όποιον δεν με ξέρει) και κάποιες καταστάσεις που γελοιοποιούσαν ολόκληρο το σύστημα. Ο πρώτος, και σχεδόν μοναδικός διδάξας, το σημερινό κόμμα που κυβερνά, πιο πολύμορφο, αλλα το ίδιο ΣΟΣΙΑΛΗΣΤΡΙΚΟ με σήμερα. Μόλις αναλάμβανε την κυβέρνηση από τους άλλους ‘’πανάξιους’’, το πρώτο που έκανε, σαν Υπουργείο Εθνικής Αμύνης, ήταν να πάει ο Υπουργός στο κοντινό μπακάλικο, να πάρει από το ‘’στόκ’’ μερικά σακουλάκια του ΚΛΙΝ, να βγάλει από μέσα τα ‘’στρατιωτάκια’’, να τα βαφτίσει ‘’Στρατηγούς’’ και να τα βάλει σε επιλεγμένες θέσεις, ώστε να υπάρχει κοματικός έλεγχος σε όλους τους τομείς. Αυτά τα στρατιωτάκια, συνήθως είχαν αποστρατευθεί πρίν μερικά χρόνια, και το σύνολο του χρόνου τους τον ξόδευαν σαν πράσινες ορντινάντσες στα γραφεία των πολιτικών του ΠΑΣΟΚ. Μέγιστο προσόν, η σύζυγος να κάνει καλές πίττες, που αρέσουν στην σύζυγο του Υπουργού ( 1993 και θα τα πούμε εκτενέστερα άλλη φορά…) Και από συνταξιούχοι Ταξίαρχοι, μας προέκυπταν Αντιστράτηγοι σε ενέργεια. Λίγο είναι ? Και να’τοι διοικητές Στρατιάς, χωρίς να ξέρουν τι είναι το Σώμα Στρατού και η Μεραρχία, και να’τοι διοικητές Σωμάτων Στρατού, χωρίς να ξέρουν τι πράγμα είναι οι Μεραρχίες.
Και αυτά τα στρατιωτάκια, μόνο σκοπό ύπαρξης είχαν την δουλική εξυπηρέτηση των αφεντάδων τους . Και από πάνω, ήταν και υπερήφανοι για την… ‘’δικαίωσή’’ τους .
Για να φτάσουμε όμως σε αυτό, είχε προηγηθεί η δημιουργία Κλαδικής πρασινοφρουρών και πρασινορουφιάνων, πρίν το 1981. Ποιοι έδωσαν ‘’γην και ύδωρ’’ ( που είσαι ρε Σπαρτιάτη Λεωνίδα…) για να συμπεριληφθούν σε αυτή τη ζηλευτή κατηγορία ? Πλήν ελαχίστων εξαιρέσεων, ήταν οι ‘’κατιμάδες’’ της κάθε τάξεως ΣΣΕ. Κάποιοι, των οποίων το μέλλον βάσει των ικανοτήτων τους, ήταν προδιαγεγραμμένο. Και άρχισαν να γίνονται οι λίστες των επικινδύνων δεξιών (‘’Α’’), δεξιών απλώς (‘’Β’’), ανεξακριβώτων που για σιγουριά έμπαιναν στην κατηγορία ‘’Β1’’ κτλ κτλ. Ήταν όμως, μετά το 1981, τόσο άσχετοι, που τα καταχωρούσαν σε απόρρητους φακέλους στο 2ο Επιτελικό Γραφείο του ΓΕΣ, με κωδικούς ασφαλείας για να τα βλέπουν μόνο συγκεκριμένοι. Μακάρι να ήξεραν και από κομπιούτερ…. Ουδέν κρυπτόν υπο τον ήλιον, για όποιον θέλει και μπορεί να ψάξει. Είχα την τύχη και ατυχία να υπηρετώ τότε στα κομπιούτερ του ΓΕΣ. Τελεία.
Το σύστημα, απέδωσε. Μόλις κάποιος ικανός αλλα ‘’όχι δικός’’ τους έφτανε στο βαθμό του Συνταγματάρχη, άντε και του Ταξίαρχου, από το Συμβούλιο έπαιρνε το μήνυμα ‘’HOME, SWEET HOME ‘’. Γιατί έβγαινε ο αρχιπρασινοφρουρός και έλεγε ‘’έχω ιδίαν γνώμη’’, άσχετο αν δεν τον είχε δεί ποτέ στη ζωή του. Βέβαια, υπήρχαν και άλλες περιπτώσεις, που μεταφερόταν η ‘’επιθυμία του Υπουργού’’. Όλοι προσοχή… Και οι ‘’μέν’’, φυσικά αλλα και οι ‘‘δε’’. Ωραίο πράμα η καρέκλα και η εξουσία που προέρχεται από αυτήν… Ασχέτως, εάν όλοι τους είχαν στο γραφείο τους στο εμφανέστερο σημείο το εξής.
ΤΟΝ ΑΡΧΟΝΤΑ, ΤΡΙΩΝ ΜΕΜΝΗΣΘΑΙ
ΟΤΙ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΑΡΧΕΙ
ΟΤΙ ΚΑΤΑ ΝΟΜΟΝ ΑΡΧΕΙ
ΟΤΙ ΟΥΚ ΑΕΙ ΑΡΧΕΙ.
Αυτά είναι φιλοσοφικές λεπτομέρειες. Φτάσανε στο σημείο, για να ικανοποιήσουνε επιφανείς πρασινορουφιάνους, να θεσμοθετήσουν ανύπαρκτες θέσεις για αυτούς, για να κάτσουν όσο τους βολεύει και μετά να τις καταργήσουν.
Πάντα βέβαια, υπήρχε έξοδος κινδύνου, σε περίπτωση που χάσουμε τις εκλογές. Εάν οι δημοσκοπήσεις κτλ δείχναν αλλαγή κυβερνήσεως, ένα μήνα πριν από τις εκλογές, οι περισσότεροι πρασινορουφιάνοι έφευγαν σε θέσεις εξωτερικού, σε πρεσβείες κατά προτίμηση. Σίγουρη θέση, για 2-3 χρόνια, δεν τους κουνάει κανείς, με βάση τους νόμους. Στο μυαλό τους όμως, υπήρχε πάντα το ‘’Πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θα ‘ναι’’. Όσο για ξένες γλώσσες, το ‘’χαου αρ γιού’’ ήταν αρκετό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, πρασινοφρουρού που στάλθηκε να φοιτήσει στην Σχολή Πολέμου της Γερμανίας, χωρίς να γνωρίζει Γερμανικά. Σε ένα μήνα, οι Γερμανοί ζήτησαν την αντικατάστασή του, για αυτό ακριβώς το λόγο. Το έγγραφο των Γερμανών, μεταφράστηκε επισήμως, με την λήξη της Σχολής. Ο εν λόγω, φυσικά αποφοίτησε ευδοκίμως…..
Δεν ήταν καθόλου δύσκολο να τους αναγνωρίσουμε. Ανεξαρτήτως βαθμού, γραφείο λούξ, με όλες τις υπερβολές που κάνει κάποιος που δεν πληρώνει ο ίδιος, στυλ από υπεροπτικό έως προσβλητικό, ιδιαίτερα σε όσους έχουν ανώτερους βαθμούς, ύφος μεταξύ 100 καρδιναλίων και 36 Λουδοβίκων και άλλα τέτοια. Αυτούς λοιπόν έπρεπε να τους αποφεύγει κανείς όπως ο διάολος το λιβάνι, γιατί ήταν αρκετό να τους στραβοκυτάξεις, για να σε ‘’φάει η μαρμάγκα’’.
Και έρχεται τώρα κάποιος και μου λέει. Καλά, μόνο αυτοί τα έκαναν αυτά ? Οι άλλοι ήταν ‘’παναγίτσες’’ ? Όχι βέβαια, ο αρριβισμός και η υπεροψία, είναι κολλητικές αρρώστειες. Άλλωστε, είπαμε και στην αρχή, το TIDE είχε μπλέ και πράσινους κόκκους. Και οι μπλέ κόκκοι, ήταν εξίσου επικίνδυνοι με τους πράσινους. Ευτυχώς πάντως, που η συντριπτική πλειοψηφία εξακολούθησε να έχει γαλανόλευκη φούντα στο σπαθί της, και να μην την αντικαταστήσει με πράσινη ή μπλέ. Άλλα χρώματα, δεν διαννοούμαι.
Τώρα, μου λέει ακόμα ένας. ‘’Καλά, τόσα απωθημένα έχεις εναντίον τους και τους ‘’στολίζεις’’ έτσι ?’’
Πέστε το όπως θέλετε, ίσως και να είναι έτσι. Αυτό όμως που είναι γεγονός, είναι ότι τα πράγματα ήταν και είναι όπως τα περιγράφω. Και δεν κρύβω τα λόγια μου, αν και αυτό μου έχει κοστίσει στο παρελθόν. Αδιαφορώ.
Και έρχεται και ένας τρίτος, και μου λέει. ‘’Καλά, τώρα που υπάρχουν τόσα προβλήματα, τώρα θυμήθηκες και σύ αυτά τα πράγματα ? Μήπως δεν είναι επίκαιρα ?’’
Όταν ήταν επίκαιρα, τα ήξεραν πολλοί αλλα δεν τολμούσαν να πούν κουβέντα. Μετά από τόσα χρόνια, οι πρασινοφρουροί και πρασινορουφιάνοι, όλα αυτά τα ψεύτικα στρατιωτάκια του ΚΛΙΝ, έφυγαν από την επικαιρότητα. Φυσικά, δεν τολμούν να εμφανισθούν σε συναδέλφους, γιατί θα ήταν επικίνδυνο για την υγεία τους. Μόνο που τον τελευταίο καιρό, κάποιοι νόμισαν ότι όλα είναι ‘’περασμένα – ξεχασμένα’’ και μπορούν να κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Περασμένα ίσως, ξεχασμένα όμως ΠΟΤΕ. Για να γράψω τα παραπάνω, κάποιος από αυτούς με προκάλεσε, διότι με οργίλο και μάγκικο ύφος, μετά από ένα ε-μαιηλ δικό μου προς όλους, θεώρησε ότι προσβλήθηκε η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ και ο ίδιος προσωπικά. Γούστο του και καπέλο του. Ο καθένας διανύει τον δρόμο του, και το χειρότερο είναι να προσπαθήσει να γυρίσει πίσω.
Ας ξαναγυρίσουν στο καβούκι τους, όλοι αυτοί οι πράσινοι και μπλέ ρουφιάνοι, ας συνεχίσουν να ‘’στήνουν κώλο’’ ( συγγνώμη για την έκφραση, δεν βρήκα πιο αρμόζουσα ) στους προστάτες τους, και ας πάψουν να μας ενοχλούν. Θα έπρεπε να είχαν καταλάβει, αν είχαν στοιχειώδη κρίση, ότι δεν θέλει ούτε να τους ακούει, ούτε να τους βλέπει κανένας από τους υπόλοιπους.
Ούφ, τα έγραψα και ξαλάφρωσα. Πιστέψτε με, ήμουν πολύ ήπιος. Θα επανέλθω, με περισσότερες λεπτομέρειες και στοιχεία, αλλα με άλλο τρόπο. Δόξα τω Θεώ, το αρχείο είναι σχεδόν απεριόριστο.
