20/11/2011
Πλησιάζουν εορταστικές μέρες, ένδοξες μέρες για την Ελλάδα, και όλα τα έντυπα και οι τηλεοράσεις θα μας θυμίσουν με τα αφιερώματά τους, όπως κάθε χρόνο, το πόσο γενναίοι, πόσο πολεμιστές είμαστε, πως δεν σκύψαμε το κεφάλι το 1940 μπροστά σε δύο αυτοκρατορίες, πως τους νικήσαμε αν και μικροί και φτωχοί, και άλλα παρόμοια.
Πράγματι, η ιστορία είναι αψευδής μάρτυρας για όλα τα παραπάνω. Από τότε όμως, πέρασαν 71 χρόνια, και τα πράγματα διαφοροποιήθηκαν. Τότε, αντιμετωπίσαμε το Γ΄ΡΑΙΧ , αντισταθήκαμε στο μέτωπο και σε όλους τους χώρους της πατρίδας μας και τελικά το νικήσαμε. Σήμερα, 71 χρόνια μετά, βρέθηκε η Κερκόπορτα και οι σύγχρονοι Εφιάλτες, και μας οδήγησαν αμαχητί στα νύχια του Δ΄ΡΑΙΧ και των συμμοριτών του. Τότε, ήταν τα τάνκς και τα κανόνια, τα στούκας και οι τορπίλλες. Τώρα, τα σύγχρονα όπλα ήταν τα ομόλογα, τα δάνεια, οι ‘’οίκοι αξιολόγησης’’ και οι εγχώριοι πολιτικοί με άκρως ελαστική συνείδηση. Και από την μια στιγμή στην άλλη, γίναμε ΦΟΡΟΥ ΥΠΟΤΕΛΕΙΣ στους κρυόκολους ευρωπαίους οικονομικούς ιμπεριαλιστές, που ό τι δεν κατάφεραν επι σειρά αιώνων να κάνουν με τα όπλα, προσπαθούν να το κάνουν με την οικονομία.
Η κατάσταση, θυμίζει έντονα την Τουρκοκρατία. Και τότε έβλεπες, όπως και τώρα, σκυμένα κεφάλια, ανύπαρκτα χαμόγελα, σκλαβιά και δυστυχία. Μήπως το ίδιο δεν γίνεται σήμερα ? Οι μόνοι που χαμογελούν είναι οι Εφιάλτες και οι χαζοί που δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Τότε όμως, στην Τουρκοκρατία, υπήρχε η ‘’μαγιά’’, οι ΑΡΜΑΤΩΛΟΙ ΚΑΙ ΚΛΕΦΤΕΣ πάνω στους οποίους στηρίχτηκε η προσπάθεια για την αναγέννηση του έθνους. Σήμερα, υπάρχουν μόνον ΑΜΑΡΤΩΛΟΙ ΚΑΙ ΚΛΕΦΤΕΣ που τους ανεχόμαστε , να μας λένε πόσο απαραίτητη μας είναι η σκλαβιά από τις φυλλάδες και το πληρωμένο χαζοκούτι.
